“Μη Μεριμνάτε Περί Μηδενός”

«Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεό μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως.—Φιλιπ. 4:6.

1. Για ποιους Γραφικούς λόγους μπορούμε να πούμε ότι ο Ιεχωβά είναι «Θεός της ειρήνης»;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ο «Θεός της ειρήνης.» (Φιλιπ. 4:9) Αυτός δεν αισθάνεται καμμιά καταθλιπτική αγωνία, καμμία διανοητική ανησυχία ή φόβο. Τίποτε—ούτε ακόμη και οι αχρείες πράξεις των πονηρών—δεν μπορούν να στερήσουν από τον Θεό την ηρεμία ή να τον κάνουν να χάση την ισορροπία του. Οι ιδιότητές του είναι πάντοτε σε τέλεια ισορροπία. Παραδείγματος χάριν ενεργώντας με αγάπη, ο Ιεχωβά «ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς.» (Ματθ. 5:44, 45· 1 Ιωάν. 4:8) Ποτέ δεν διαστρέφει τη δικαιοσύνη. (Γέν. 18:25) Η απαράμιλλη σοφία του Θεού τον κάνει ικανό να ‘βλέπη το τέλος από την αρχή’ και ν’ αντιμετωπίζη οποιαδήποτε πιθανή περίστασι. Επίσης, η απεριόριστη δύναμίς του, που ποτέ δεν την χρησιμοποιεί ανεύθυνα, καταλήγει πάντοτε στην εκπλήρωσι του δίκαιου θελήματός του.—Ιώβ 12:13· Ησ. 40:26· 46:9, 10.

2. Πώς πρέπει να θεωρούν τον Ιεχωβά οι λάτρεις του;

² Πώς πρέπει να βλέπουν αυτόν τον ασύγκριτο ‘Θεό της ειρήνης’ οι λάτρεις του στην παγκόσμια οικογένειά του; (Παράβαλε με Εφεσίους 3:14, 15.) Επειδή ο ουράνιος Πατέρας τους μπορεί ν’ αντιμετωπίση επιτυχώς οποιαδήποτε κατάστασι, οι υμνητές του Ιεχωβά έχουν κάθε λόγο να είναι ήρεμοι. Μπορούν να έχουν ένα αίσθημα αληθινής ασφαλείας στη σχέσι τους μαζί του.

Χωρίς Καμμιά Ανησυχία;

3. Γιατί δεν πρέπει να φαίνεται παράδοξο που οι δούλοι του Ιεχωβά θα δοκιμάσουν μερικές ανησυχίες;

³ Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι «οι αγαπώντες τον Κύριον» δεν έχουν καμμιά ανησυχία. (Ψαλμ. 97:10) Έχουν ατέλειες κληρονομημένες από τον Αδάμ και είναι υποχρεωμένοι να ζουν ανάμεσα σε άλλους αμαρτωλούς απόγονους του πρώτου ανθρώπου. (1 Βασ. 8:46· Ρωμ. 5:12) ‘Αι ημέραι της ζωής αυτών’ είναι ανήσυχες, και όλοι οι ατελείς άνθρωποι είναι «ολιγόβιοι και πλήρεις ταραχής.» (Ιώβ 14:1· Ψαλμ. 90:10) Γι’ αυτό, δεν είναι παράξενο που οι δούλοι του Ιεχωβά θα δοκιμάσουν μερικές ανησυχίες.

4. Ποια Γραφικά εδάφια δείχνουν γιατί ευσεβή άτομα δεν μπορούν να είναι τελείως απαλλαγμένα από μέριμνες;

⁴ Παραδείγματος χάριν μπορεί να δοκιμάσουν συναισθηματική απογοήτευσι, όπως οι Χετταίες γυναίκες του Ησαύ «ήσαν πικρία ψυχής» στους θεοσεβείς γονείς του, Ισαάκ και Ρεβέκκα. (Γέν. 26:34, 35) Η αρρώστια δημιουργεί κάποια θλίψι στους δούλους του Θεού σήμερα, όπως θα πρέπει να συνέβη και στη ζωή πιστών Χριστιανών όπως ο Τιμόθεος και ο Τρόφιμος. (1 Τιμ. 5:23· 2 Τιμ. 4:20) Σαν τον «δίκαιον Λωτ,» οι σημερινοί υμνητές του Ιεχωβά θλίβονται για την ανήθικη πορεία των άνομων ανθρώπων. (2 Πέτρ. 2:7) Κατά καιρούς, άτομα αφιερωμένα στον Ιεχωβά είναι υποχρεωμένα να συντηρούνται με πενιχρές προμήθειες, που ασφαλώς απαιτούν μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη μέριμνα. (Φιλιπ. 4:12) Και όπως ο απόστολος Παύλος, πολλοί Χριστιανοί των ημερών μας ανησυχούν για τους ομοπίστους τους. (2 Κορ. 11:28) Προσθέστε σ’ όλα αυτά και τις διάφορες στενοχώριες που περιστοιχίζουν ατομικά τους θεοσεβείς ανθρώπους και τότε εύκολα θα δήτε ότι τώρα δεν μπορούν να είναι εντελώς απαλλαγμένοι από μέριμνες.

5. (α) Ποια ειδική βοήθεια έχει ο λαός του Ιεχωβά για ν’ αντιμετωπίζη τις μέριμνες; (β) Τι σημαίνει η λέξις «ειρήνη,» όπως χρησιμοποιείται στη Γραφή;

⁵ Οι δούλοι του Ιεχωβά όμως, έχουν θεία βοήθεια για ν’ αντιμετωπίσουν όλες τους τις μέριμνες—μια πολύτιμη βοήθεια που δεν την απολαμβάνουν όσοι στερούνται πνευματικότητας. (Παράβαλε με Ιούδα 17-21.) Ο Ιεχωβά δεν είναι μόνο ο «Θεός της ειρήνης,» αλλά, ευτυχώς, είναι επίσης «ο Θεός που δίνει ειρήνη.» (Ρωμ. 15:33, ΜΝΚ) Στη Γραφή, «ειρήνη» σημαίνει πολύ περισσότερα από την έλλειψι διαμάχης. Μεταξύ άλλων σημαίνει ‘ευημερία, ευτυχία και κάθε είδους αγαθό.’ (Γέν. 41:16, Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασις· Μάρκος 5:34· Λουκάς 1:79) Ασφαλώς, η κατοχή μιας τέτοιας ειρήνης που περιλαμβάνει όλα τα ζητήματα πρέπει να εξισορροπή ή να λιγοστεύη τις ανησυχίες της ζωής.

6. Τι πρέπει να κάνωμε αν θέλωμε ν’ αποκτήσωμε και να διατηρήσωμε τη Θεόδοτη ειρήνη;

⁶ Αλλά για ν’ αποκτήσωμε και να διατηρήσωμε αυτή, τη Θεόδοτη ειρήνη, θα πρέπει να έχωμε βαθειά αγάπη για τον Ιεχωβά και το Λόγο του. Αυτό περιλαμβάνει ν’ αγαπούμε τον Θεό, να τηρούμε τις εντολές του, να έχωμε πίστι στο όνομα του Υιού του Ιησού Χριστού, και να δείχνωμε αγάπη στους άλλους. (1 Ιωάν. 3:19-24· 5:2-4) Βέβαια, για να τηρούμε τις εντολές του Θεού πρέπει να τις γνωρίζωμε. Αυτό απαιτεί να κάνωμε τη μελέτη των Γραφών καθημερινή μας φροντίδα. (Ιησ. Ναυή 1:8) Και, χωρίς αμφιβολία, καθώς διαθέτομε περισσότερο χρόνο με το Λόγο του Ιεχωβά, θα σχηματίσωμε μια αυξημένη «επιπόθησι» γι’ αυτό το λόγο. Αυτό, στη συνέχεια, θα μας φέρη μεγαλύτερη ειρήνη καρδιάς και διανοίας.—1 Πέτρ. 2:1-3.

Ένας Στοργικός Πατέρας Κραταιών Έργων

7. Πώς η βελτιωμένη γνώσις μας του Λόγου του Θεού επηρεάζει τη σχέσι μας μαζί του, και πώς μας ανακουφίζει από τις μέριμνες;

⁷ Η βελτιωμένη γνώσις μας του Λόγου του Θεού θα μας ελκύη όλο και πιο κοντά στον Ύψιστο, εφ’ όσον τον πλησιάζομε με την παιδική ταπεινότητα και με μια εγκάρδια επιθυμία ν’ αποκτήσωμε την ‘άνωθεν σοφία.’ (Ιακ. 3:17, 18) Θα εντυπωσιασθούμε από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι «Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός.» (Έξοδ. 34:6) Θα διαπιστώσωμε πληρέστερα ότι είναι «αγαθός και εύσπλαγχνος.» (Ψαλμ. 86:5) Επειδή είμαστε ατελείς και αμαρτωλοί, θα σκοντάψωμε στο δρόμο μας, αλλά έχομε την εξής διαβεβαίωσι: «Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Κύριος σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» (Ψαλμ. 103:13, 14) Πώς αυτό βγάζει από τις καρδιές μας και τις διάνοιές μας την ανησυχία που θα μπορούσε αλλιώς να μας συντρίψη! Και μια πράξις αγάπης πέρα από την ανθρώπινη κατανόησι είναι η προμήθεια από τον Ιεχωβά του αντιλύτρου που έγινε μέσω του αγαπητού του Υιού «δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωή αιώνιον.»—Ιωάν. 3:16· 1 Τιμ. 2:5, 6.

8, 9. (α) Ποια εδάφια μας λένε πώς ο Ιεχωβά είναι ο Εκτελεστής ‘κραταιών έργων’; (β) Γιατί θα λέγατε ότι τα περασμένα έργα του Θεού αποδεικνύουν ότι ο λαός του μπορεί ν’ αναμένη να έχη τη βοήθειά του για ν’ αντιμετωπίση τις μέριμνες της ζωής;

⁸ Ο ουράνιος Πατέρας μας είναι επίσης ο Εκτελεστής ‘κραταιών έργων.’ (Ψαλμ. 106:1, 2· 145:4, 11, 12) Ικετεύοντας για την εύνοια του Θεού, ο Μωυσής μπορούσε να πη: «Κύριε Θεέ, συ ήρχισας να δεικνύης εις τον δούλον σου την μεγαλωσύνην σου, και την κραταιάν σου χείρα· διότι τις Θεός είναι εν τω ουρανώ ή εν τη γη, όστις δύναται να κάμη κατά τα έργα σου και κατά την δύναμίν σου;» (Δευτ. 3:23, 24) Ο Μωυσής μπορούσε να θυμηθή πώς ο Ιεχωβά ελευθέρωσε κραταιά το λαό Του από τη δουλεία στην Αίγυπτο και τους ωδήγησε χωρίς να βραχούν τα πόδια τους μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα. (Έξοδ. 12:29-42· 14:5-31) Επίσης, ο προφήτης είχε δει τα έργα του Ιεχωβά όταν έκανε τον Ισραήλ να θριαμβεύση πάνω στους Αμορραίους με τους βασιλείς τους Σηών και Ωγ. Επί πλέον, αφού ο Ιεχωβά πολεμούσε για τους Ισραηλίτες, ο Μωυσής είχε εμπιστοσύνη ότι ο Θεός θα ανέτρεπε και άλλα εχθρικά βασίλεια και θα έδινε στο λαό Του τη γη της επαγγελίας. (Δευτ. 3:1-22) Ναι, κι αυτό ακριβώς έκανε ο Θεός γιατί είναι Τηρητής των υποσχέσεών του. (Ιησ. Ναυή 23:1-5) Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να αισθάνωνται «οι αγαπώντες τον Κύριο» όταν συλλογίζωνται την αξιοπιστία και τα έργα απελευθερώσεως του Θεού; Υπάρχει λόγος για να έχη ο λαός του σήμερα καταθλιπτική ανησυχία; Όχι, γιατί ο Ιεχωβά είναι πιστός, και «εξεύρει ο Κύριος να ελευθερώνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς.»—2 Πέτρ. 2:5-9.

⁹ Βέβαια, τα έργα του Θεού για κείνους που είναι πλήρως αφιερωμένοι σ’ αυτόν δεν περιορίζονται μόνο σε πράξεις απελευθερώσεως. Εν τούτοις, αυτές οι εκδηλώσεις αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά «δεν θέλει απορρίψει . . . τον λαόν αυτού.» (Ψαλμ. 94:14) Έτσι, μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη ότι θα τους βοηθήση ν’ αντιμετωπίσουν τις μέριμνες της ζωής.

«Ας Γνωρίζωνται τα Ζητήματά Σας προς τον Θεόν»

10. Σύμφωνα με τα λόγια του αποστόλου Παύλου στα εδάφια Φιλιππησίους 4:6, 7, πώς μπορούμε να ενισχύσωμε το δεσμό μας με τον ‘Θεό της ειρήνης’ ;

¹⁰ Η τακτική μελέτη του Λόγου του Θεού θα ελκύση ένα ειλικρινές άτομο πιο κοντά στον Ιεχωβά. Το ίδιο θα κάνη και ο στοχασμός πάνω στους στοργικούς τρόπους και τα κραταιά έργα του ουράνιου Πατέρα χάριν εκείνων που τον υπηρετούν πιστά. Υπάρχει, όμως, κι άλλος τρόπος για να ενισχύσωμε το δεσμό μας με τον ‘Θεόν της ειρήνης’. Αυτό το έδειξε καθαρά ο Χριστιανός απόστολος Παύλος όταν παρώτρυνε τους ομοπίστους του: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως.» Αυτό καταλήγει σε Θεόδοτη ηρεμία που ξεπερνά την ανθρώπινη κατανόησι.—Φιλιπ. 4:6, 7.

11. Ποια Γραφικά παραδείγματα μπορείτε να δώσετε για ν’ αποδείξετε ότι ο Ιεχωβά είναι ο «Ακούων προσευχήν»;

¹¹ Πολύ πριν γράψη ο Παύλος αυτά τα λόγια, ο Ιεχωβά είχε αποδείξει ότι είναι ο στοργικός, αξιόπιστος «Ακούων προσευχήν.» (Ψαλμ. 65:2) Οι λάτρεις του μπορούσαν ν’ αποθέσουν πάνω του τις διάφορες μέριμνες, με την πεποίθησι ότι τα αιτήματά τους θ’ ακούοντο. Για παράδειγμα: Η προσευχή του δούλου του Αβραάμ Ελιέζερ απαντήθηκε όταν πήρε οδηγίες να βρη μια γυναίκα για τον γιο του κυρίου του, τον Ισαάκ. (Γέν. 15:2· 24:10-27, 62-67) Η στείρα Άννα «προσηύχετο καθ’ υπερβολήν» με δάκρυα και της δόθηκε ένας γιος, ο Σαμουήλ που αυτή μ’ ευγνωμοσύνη τον ‘έδωσε εις τον Κύριον πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού.’ (1 Σαμ. 1:4-28) Ο θανάσιμα άρρωστος Βασιλιάς Εζεκίας ικέτευσε τον Ιεχωβά με δυνατό κλάμα και θεραπεύθηκε. (2 Βασ. 20:1-11) Ο Νεεμίας επί μέρες νήστευσε και προσευχήθηκε—και σε μια κρίσιμη στιγμή ικέτευσε σιωπηλά τον ‘Θεό του ουρανού’—με το χαρωπό αποτέλεσμα να του δοθή βασιλική εξουσία να ξαναχτίση την ερημωμένη Ιερουσαλήμ. (Νεεμ. 1:1-2:8) Στο ναό, η πιστή Άννα λάτρευε νύχτα και μέρα «εν νηστείαις και προσευχαίς» και ανταμείφθηκε με το να είναι παρούσα όταν έφεραν εκεί το βρέφος Ιησού. (Λουκ. 2:36-38) Την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του, ο Χριστός ικέτευσε τον Ιεχωβά και ενισχύθηκε από τον ουράνιο Πατέρα του να πιη το «ποτήριον» που είχε ορισθή γι’ αυτόν.—Ματθ. 26:36-47.

12. Γιατί μπορούν οι δούλοι του Ιεχωβά να προσεύχωνται μ’ εμπιστοσύνη σ’ αυτόν όταν αντιμετωπίζουν κάποια ανησυχία;

¹² Συλλογισθήτε, επίσης, τις πολλές άλλες προσευχές που αναγράφονται στη Γραφή—προσευχές εξομολογήσεως, αίνου και ευχαριστίας. Και κατόπιν, ρωτήστε: Δεν θα έπρεπε και οι σημερινοί δούλοι του Ιεχωβά να στρέφωνται σ’ αυτόν με προσευχή, είτε είναι ευτυχισμένοι, ευγνώμονες, θλιμμένοι ή ανήσυχοι; Πραγματικά θα έπρεπε με την πεποίθησι ότι ο ουράνιος Πατέρας τους ακούει τις ταπεινές, ειλικρινείς παρακλήσεις και εκφράσεις τους.

13. Γιατί ο απόστολος Παύλος μπορούσε να παροτρύνη τους ομοπίστους του Χριστιανούς να μη μεριμνούν «περί μηδενός»;

¹³ Ακριβώς πριν συμβουλεύση ο Παύλος τους συγχριστιανούς του να κάνουν γνωστά τα αιτήματά τους στον Θεό, ο απόστολος τους πρότρεψε: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός.» (Φιλιπ. 4:6) Σ’ αυτό, επαναλάμβανε τη συμβουλή του Ιησού, που είπε: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας» και «μη προμεριμνάτε τι θέλετε λαλήσει.» (Ματθ. 6:25· Μάρκ. 13:11) Ο απόστολος γνώριζε ότι ο ουράνιος Πατέρας θα φρόντιζε για τους λάτρεις Του κι ότι θα είχαν τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά σε οτιδήποτε θα έκαναν που θα είχε τη θεία επιδοκιμασία.

14. Σχετικά με την προσευχή, ποιες είναι οι «ικεσίες»;

¹⁴ Επειδή γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά είναι ο «Ακούων προσευχήν,» εμείς που επιδιώκομε μια θεοσεβή ζωή σήμερα μπορούμε μ’ εμπιστοσύνη να προσέξωμε τη νουθεσία του Παύλου: «Αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά (ικεσίες, ΜΝΚ) σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως.» Συχνά οι προσευχές μας είναι «ικεσίες.» Δηλαδή ζητούν συγκεκριμένα πράγματα ή υποβάλλουν καθωρισμένα αιτήματα. Ο Ελιέζερ και η Άννα ήταν μεταξύ των πιστών ατόμων που ο Θεός άκουσε τα συγκεκριμένα αιτήματά τους, και ο Ιησούς έδειξε ότι ήταν κατάλληλο να ζητούμε από τον Θεό κάτι το συγκεκριμένο. Ο Ιησούς, παραδείγματος χάριν, είπε στους μαθητές του να ζητούν από τον Πατέρα: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δίδε εις ημάς καθ’ ημέραν.»—Λουκ. 11:2, 3.

15. (α) Σχετικά με την προσευχή, τι σημαίνει η δέησις; (β) Τι μας διδάσκει το εδάφιο Εβραίους 5:7 σχετικά με τις προσευχές του Ιησού Χριστού;

¹⁵ Μεγάλη ανησυχία μπορεί να δημιουργηθή για πολλά ζητήματα, και κατά καιρούς αυτή η κατάστασις μπορεί να απαιτήση ‘δέησι.’ Η λέξις αυτή δίνει έμφασι στην ανάγκη και στην ταπεινή θερμή παράκλησι. Δεν πρόκειται, λοιπόν, απλώς για ένα ζήτημα αποδόσεως λατρείας στον Θεό με γενική προσευχή. Τόσο οι ικεσίες όσο και οι δεήσεις είναι αναγκαίες κατά καιρούς. Διαβάζομε ότι «εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού» ο Χριστός «μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη δια την ευλάβειαν αυτού.» (Εβρ. 5:7) Επειδή ο Ιησούς αναγνώριζε τις αναντίρρητες ανάγκες, πρόσφερε εγκάρδιες παρακλήσεις, δεόμενος θερμά στον Πατέρα του. Επί πλέον ο Χριστός ικέτευε τον Ιεχωβά, υποβάλλοντας συγκεκριμένα αιτήματα.—Ιωάν. 17:9, 10, 15-21.

16. Πώς μπορεί να επηρεασθή ένας Χριστιανός όταν οι προσευχές του λαμβάνουν απάντησι;

¹⁶ Όταν τα συγκεκριμένα αιτήματα ενός Χριστιανού ικανοποιηθούν, και όταν οι θερμές παρακλήσεις του απαντηθούν, τότε γνωρίζει ότι ο Ιεχωβά είναι μαζί του. Αυτή η πραγματοποίησις της θείας βοήθειας μπορεί να προκαλέση μια ανταπόκρισι σαν του Ιώβ, που, αφού υπέμεινε τη δοκιμασία, αναφώνησε: «Ήκουον περί σου [Ιεχωβά Θεέ] με την ακοήν του ωτίου αλλά τώρα ο οφθαλμός μου σε βλέπει.» (Ιώβ 42:5) Όπως ο Ιώβ, με τα μάτια της κατανοήσεως, της πίστεως και της εκτιμήσεως μπορούμε να βλέπωμε την πολιτεία του Ιεχωβά μαζί μας και μπορούμε να τον «βλέπωμε» όπως δεν τον είχαμε δει ποτέ προηγουμένως. Τι ειρήνη καρδιάς και διανοίας προκύπτει απ’ αυτή τη στενή σχέσι με τον ουράνιο Πατέρα μας!

«Μετ’ Ευχαριστίας»

17. Γιατί πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό στην προσευχή;

¹⁷ Ο Παύλος παρώτρυνε τους ομοπίστους του να κάνουν γνωστά στον Θεό τα αιτήματά τους δια της προσευχής και της δεήσεως «μετ’ ευχαριστίας.» (Φιλιπ. 4:6) Πολλοί, πράγματι, είναι οι λόγοι για να ευχαριστούμε και να αινούμε τον Ύψιστο. (1 Χρον. 29:10-13) Ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα για τους ακολούθους του όταν ευχαρίστησε για την τροφή και για τα εμβλήματα του άρτου και του οίνου που χρησιμοποίησε στο Δείπνο του Κυρίου. (Ματθ. 15:36· 26:26, 27· Λουκ. 22:19, 20) Εκτός από την έκφρασι παρόμοιας ευχαριστίας στον Θεό, πρέπει να ‘ευχαριστούμε’ τον Ιεχωβά για «τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων,» για τις «κρίσεις της δικαιοσύνης» του, και για τόσα άλλα. (Ψαλμ. 33:2-5· 92:1, 2· 100:4, 5· 107:1, 8, 15, 21, 31·119:62) Πόσο κατάλληλο είναι να ευχαριστούμε τον Θεό για τον απαράμιλλο Λόγο της αληθείας του! Και πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε για τη θυσία του Υιού του που έκανε δυνατή τη συμφιλίωσι με τον Ιεχωβά!—Ρωμ. 5:6-11.

18. Αν κάνωμε πιστά το θείο θέλημα, γιατί δεν υπάρχει λόγος για υπερβολική ανησυχία;

¹⁸ «Οι αγαπώντες τον Κύριον» μπορούν να τον ευχαριστούν, επίσης, γιατί πραγματικά αυτός φροντίζει γι’ αυτούς. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε : «Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, δια να σας υψώση εν καιρώ και πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών.» (1 Πέτρ. 5:6, 7) Έτσι, τόσο ο Πέτρος όσο και ο Παύλος παρώτρυναν τους ομοπίστους τους να μην ανησυχούν για τίποτε, αλλά ν’ αποθέσουν όλες τις φροντίδες τους στον Ιεχωβά. Και πόσο κατάλληλη είναι αυτή η συμβουλή! Δεν υπάρχει τίποτε απολύτως που ο Ύψιστος να μη μπορεί να κάνη ή να ελέγξη χάριν εκείνων που είναι ολοκάρδια αφιερωμένοι σ’ αυτόν. (Μάρκ. 10:27· 12:29, 30) Οτιδήποτε ο Θεός επιτρέπει, οι πιστοί μπορούν να το αντέξουν γιατί τους δίνει ‘δύναμι για όλα.’ (Φιλιπ. 4:13· 1 Κορ. 10:13) Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε : «Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επ’ αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει.» (Ψαλμ. 37:5) Ναι, κάνετε πιστά το θείο θέλημα και δεν υπάρχει λόγος για πανικό και υπερβολική ανησυχία ή μέριμνα. Αντίθετα, υπάρχει βάσιμη αιτία να έχωμε εσωτερική ειρήνη, ακόμη και μέσα σε θλίψι και αναστάτωσι. Αλλά πόσο μεγάλη είναι αυτή η ειρήνη;