σύζυγος του Αβραάμ, και στο σπέρμα της, στον Ισαάκ, μετεβιβάσθησαν τα πρωτοτόκια, έστω και αν ο Ισμαήλ, ο γυιος του Αβραάμ από την Άγαρ, ήταν μεγαλυτέρας ηλικίας. Το ίδιο συνέβη και με το σπέρμα της Ραχήλ, τον Ιωσήφ. Εν τούτοις, ο Ιωσήφ δεν έγινε φυλετικός αρχηγός του Ισραήλ, αλλ’ έγιναν οι γυιοι του, Μανασσής και Εφραΐμ. Ο Μανασσής ήταν πρεσβύτερος, αλλ’ η θεία κατεύθυνσις έκαμε ώστε η καλύτερη ευλογία να δοθή στον Εφραΐμ. Γι’ αυτόν ο Ιεχωβά είπε: «Ο Εφραΐμ είναι ο πρωτότοκός μου.» (Γέν. 48:8-20· Ιερεμ. 31:9) Εν τούτοις, η φυλή του Εφραΐμ αργότερα εξηλείφθη από την ευνοημένη αυτή θέσι λόγω πολλών παραλείψεων, ο δε ψαλμωδός λέγει για την πράξι του Ιεχωβά: «Και απέρριψε την σκηνήν Ιωσήφ, και την φυλήν Εφραΐμ δεν εξέλεξεν· αλλ’ εξέλεξε την φυλήν Ιούδα.»—Ψαλμ. 78:9, 67, 68.

Αφού ο Ιωσήφ, λόγω αποτυχίας του Εφραΐμ, απερρίφθη, το άλλο σπέρμα της Ραχήλ, ο Βενιαμίν, έπρεπε να λάβη την ευνοϊκή περίπτωσί του. Αυτή η ευκαιρία ήλθε με τη χρίσι του Σαούλ ως βασιλέως, διότι ο Σαούλ ήταν Βενιαμίτης. Το 1 Σαμ. 13:13 μιλεί για την δυνατότητα παντοτινής στερεώσεως της βασιλείας του Σαούλ· αλλά πρέπει να ενθυμούμεθα ότι η Εβραϊκή λέξις που μεταφράζεται εδώ «έως του αιώνος» είναι ολάμ. Όπως εξηγήθη σε προηγούμενες Σκοπιές και στο βιβλίο «Έστω ο Θεός Αληθής», η Εβραϊκή αυτή λέξις σημαίνει περίοδον κεκρυμμένου ή απροσδιορίστου χρόνου, όχι κατ’ ανάγκην αιωνίως. Είναι αληθές ότι ο Ιεχωβά Θεός εγνώριζε από πριν ότι η βασιλεία δεν θα παρέμενε στον οίκον του Βενιαμίν αλλ’ η αλαζονική και άπιστη πορεία του Σαούλ ήταν εκείνη που επροξένησε την απώλεια της βασιλείας του για τον οίκον του και τη φυλή του. Η απλή άσκησις της προγνωστικής δυνάμεως του Ιεχωβά δεν ηνάγκασε ενεργώς τον Σαούλ να εκδηλωθή αξιόμεμπτα. Αφ’ εαυτού του ο Σαούλ ενήργησε αντίθετα προς τις ρητές εντολές του Ιεχωβά Θεού, πλήρως υπεύθυνος για τις παραβάσεις αυτές επειδή εγνώριζε τις αμαρτίες του.

Αφού το ευνοημένο σπέρμα της Ραχήλ είχε λάβει την ευκαιρία, οι μεγαλύτεροι γυιοι της Λείας θα ήσαν οι πρώτοι στη σειρά για την ευλογία της βασιλείας. Εμπρός από τον Ιούδα ήσαν οι Ρουβήν, Συμεών και Λευί. Και οι τρεις αυτοί εξηρέθησαν λόγω των γεγονότων που εμνημονεύθησαν από τον Ιακώβ στον καιρό της ευλογίας των γυιων του από αυτόν. (Γέν. 49:3-7) Επίσης, αργότερα οι Λευίτες ενήργησαν με αξιοσημείωτη πιστότητα και αντημείφθησαν με το να λάβουν τις ευλογίες του ιερατείου. Αυτό το γεγονός θα ημπόδιζε οποιονδήποτε απ’ αυτούς να γίνη βασιλεύς. Έτσι, ο Ιούδας ήταν τώρα ο επόμενος στη σειρά, η δε προφητεία στο βιβλίον Γένεσις 49:8-12 δείχνει ότι θα επετύγχανε να λάβη τη βασιλεία και να είναι ο ανθρώπινος προπάτωρ του Βασιλέως, ο οποίος θα εβασίλευε για πάντα, του Χριστού Ιησού. Σε όλα αυτά, βέβαια, ο Ιεχωβά δεν υπεχρεούτο να συμμορφώνεται με το γενικό έθιμο περί πρωτοτόκων και πρωτοτοκίων. Μπορούσε να εκλέξη οποιονδήποτε ήθελε ευθύς εξ αρχής, χωρίς να εξαλείψη εκείνους που έρχονται πρώτοι στη γραμμή σύμφωνα με τις ανθρώπινες κατευθύνσεις.

● Σχετικά με τη βρώσι κρέατος ζώων μετά τον Αρμαγεδδώνα, δεν καθορίζεται μάλλον αυτό από την αιώνια διαθήκη που έκαμε ο Ιεχωβά με τον Νώε μετά τον Κατακλυσμό, παρά από τη διαταγή που εδόθη στον Αδάμ και στην Εύα;—Κ. Ν., Τέξας.

Αν ο άνθρωπος θα τρώγη κρέας μετά τον Αρμαγεδδώνα, θα εφαρμόζωνται οι όροι της διαθήκης του Νώε. Οι διατάξεις της ως προς τη διάθεσι του αίματος των ζώων που εθανατώνοντο για τροφή θα διαρκούν όσο και η συνήθεια να τρώγεται κρέας. Η Σκοπιά της 15ης Οκτωβρίου 1950 (στην Αγγλική), εξετάζοντας ένα παρεμφερές ερώτημα, λέγει τα εξής περί των ζώων στον νέο κόσμο: «Φαίνεται ότι οι άνθρωποι δεν θα φονεύουν τα ζώα για διατροφή τους». Η δήλωσις αυτή δεν είναι δογματική, αλλ’ αποσκοπεί να δείξη ότι είναι λογικό ν’ αναμένεται ότι ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά σχετικά με τη διατροφή, όπως εδηλώθη στην Εδέμ πριν από την πτώσι του ανθρώπου, θα πραγματοποιηθή τελικά στον νέο κόσμο.—Γέν. 1:29, 30.

Η διαθήκη με τον Νώε, που επέτρεπε ζωικές τροφές, απλώς έκανε πρόβλεψι για επί πλέον τροφή, πολύ συμπυκνωμένη, για το ανθρώπινο γένος που η κατάστασίς του θα εχειροτέρευε. Η πρόβλεψις αυτή επίσης θα καθιστούσε δυνατόν να γίνωνται οι μετά τον κατακλυσμό θυσίες, από τις οποίες οι θυσιασταί μπορούσαν να τρώγουν μέρος του κρέατος, όπως η θυσία του Πασχαλίου αμνού και άλλες θυσίες του Ισραήλ. Έθετε επίσης το θεμέλιο για να μιλήση ο Ιησούς για το να τρώγουν οι ακόλουθοι του την σάρκα του και να πίνουν το αίμα του, για ν’ αποκτήσουν ζωήν εν εαυτοίς. Αλλ’ αυτές οι προβλέψεις δεν είχαν γίνει αρχικά για τον τέλειον άνδρα και τη γυναίκα, και δεν φαίνεται να υπάρχη απόλυτη ανάγκη για το ανθρώπινο γένος που θα είναι εξυψωμένο στην τελειότητα να περιλάβη και το κρέας των ζώων στη δίαιτά του. Σε πόσον ακριβώς καιρό μετά τον Αρμαγεδδώνα μπορεί να γίνη εξάλειψις του κρέατος από το ανθρώπινο διαιτολόγιο, δεν μπορούμε να πούμε.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Σεπτέμβριο

1 Ιδόντες οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν.—Γέν. 6:2. Σ 15/12/55 42, 45

2 Εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον.—1 Κορ. 4:9. Σ 15/7/55 22, 23

3 Εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι, και στερώνται της καθημερινής τροφής, και είπη τις εξ υμών προς αυτούς, Υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, και δεν δώσητε εις αυτούς τα αναγκαία του σώματος, τι το όφελος;—Ιάκ. 2:15, 16. Σ 1/6/55 21, 22

4 Βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός.—Ματθ 28:19. Σ 1/10/55 9, 10α

5 Είς νόμος, και μία διάταξις, θέλει είσθαι δια σας, και δια τον ξένον τον παροικούντα μεταξύ σας.—Αριθμ 15:16. Σ 15/3/56 9, 10α

6 Αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, δια να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά.—Εφεσ. 6:13. Σ 1/1/56 39, 40

7 Πόλεις καταφυγίου θέλουσιν είσθαι. . . . δια τον ξένον, και δια τον παροικούντα.—Αριθμ. 35:14, 15. Σ 1/5/66 18α

8 Ο δε Ιησούς, πάλιν κράξας μετά φωνής μεγάλης, αφήκε το πνεύμα. Και ιδού, το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω· και η γη εσείσθη.—Ματθ. 27:50, 51. Σ 15/4/56 18

9 Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν.—1 Τιμ. 4:16. Σ 15/1/55 17α

10 Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην· . . . Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους, χωρίς γογγυσμών.—1 Πέτρ. 4:8, 9. Σ 15/6/55 14α

11 Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.—Ματθ. 10:36. Σ 1/7/55 14α

12 Δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.—2 Κορ. 5:20. Σ 1/8/55 23-25

13 Απογυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας, παρεδειγμάτισε παρρησία, θριαμβεύσας κατ’ αυτών.—Κολ. 2:15. Σ 1/3/56 29

14 Δι’ αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.—Εβρ. 13:15. Σ 15/1/56 29

15 Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού ως ποιμήν· θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος αυτού, και βαστάσει εν τω κόλπω αυτού.—Ησ. 40:11. Σ 1/5/55 19, 20α

Μελέτες «Σκοπιάς»

Εβδομάς 23 Σεπτεμβρίου: Ακριβής Γνώσις για να Ευαρεστούμε τον Ιεχωβά.

Εβδομάς 30 Σεπτεμβρίου: Η Προσωπική Σας Μελέτη.