του Ιασήρ. Κατόπιν «Το Τόξον» γράφθηκε στη θεόπνευστη αφήγησι του 2ου Σαμουήλ. Η ίδια η σύνθεσις έπρεπε να διδάσκεται στους υιούς του Ιούδα.—2 Σαμ. 1:17-27.

Όταν εξετάσωμε τον θαυμάσιο δεσμό φιλίας που υπήρχε μεταξύ του Δαβίδ και του Ιωνάθαν, μπορούμε εύκολα να καταλάβωμε γιατί ο Δαβίδ εξεφράσθη μ’ αυτό τον τρόπο στο «Τόξον.» Θρήνησε: «Περίλυπος είμαι δια σε, αδελφέ μου Ιωνάθαν· προσφιλέστατος εστάθης εις εμέ· η προς εμέ αγάπη σου ήτο εξαίσιος· υπερέβαινε την αγάπην των γυναικών.» (2 Σαμ. 1:26) Πραγματικά, ο Ιωνάθαν ήταν «ένας άνδρας μεταξύ χιλίων.»

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Εκκλησιαζόμενοι Λωποδύτες

● Η κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών έλαβε πρόσφατα αυστηρά μέτρα εναντίον της εγκληματικότητας του «λευκού κολλάρου» και της εγκληματικότητας που υπάρχει στις επιχειρήσεις. Ομοσπονδιακοί ερευνητές «έχουν πεισθή ότι η εγκληματικότης στον κόσμο των επιχειρήσεων είναι πολύ πιο διαδεδομένη απ’ ότι επιστεύετο προηγουμένως,» λέγει το περιοδικό «Γιουνάιτεντ Στέητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ.» «Οι υπολογισμοί ολικών απωλειών έχουν υπερδιπλασιασθή από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και έφθασαν μέχρι τα 44 δισεκατομμύρια δολλάρια το έτος.» Το είδος κλοπής που ευθύνετο για το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού—μέχρι και 10 δισεκατομμύρια δολλάρια—λέγεται ότι διαπράττεται από υπαλλήλους που κλέβουν τους εργοδότες τους. Σ’ αυτό το είδος περιλαμβάνονται, επίσης, οι δωροδοκίες, οι απολύσεις, οι καταχρήσεις και οι κλοπές καταστημάτων.

Ποιοι διαπράττουν το είδος εγκληματικότητας «λευκού κολλάρου,» δηλαδή ανωτέρων υπαλλήλων; Ένας ειδικός επί του θέματος, ο καθηγητής διαχειρίσεως Γ. Σ. Άλμπρεχτ, απαντά ότι, μεταξύ άλλων πραγμάτων «Το άτομο αυτό είναι πιο πιθανόν να είναι έγγαμο [απ’ ό,τι άλλοι κλέπτες περιουσιών], είναι λιγώτερο πιθανόν να είναι διαζευγμένο· λιγώτερο πιθανόν να έχη χρησιμοποιήσει ναρκωτικά ή οινόπνευμα· πιο πιθανόν να είναι δραστήριο μέλος κάποιας εκκλησίας.»

Προφανώς η περιωρισμένη ηθική εκπαίδευσις που λαμβάνουν αυτά τα άτομα ως μέλη εκκλησιών δεν τα βοηθεί να «μεταμορφωθούν δια της ανακαινίσεως του νοός των, ώστε να δοκιμάζουν τι είναι το τέλειον θέλημα του Θεού,» όπως είπε ο απόστολος Παύλος ότι θα έκανε η αληθινή Χριστιανική εκπαίδευσις. Στην πραγματικότητα, μια τέτοια αποτυχία της θρησκείας να επηρεάση την ηθική ζωή των οπαδών της λέγεται ότι χαρακτηρίζει τις «έσχατες ημέρες» όταν πολλοί άνθρωποι «θα είχαν μεν μορφήν ευσεβείας, θα ηρνούντο δε την δύναμιν αυτής.»—Ρωμ. 12:2· 2 Τιμ. 3:1, 5.

Προειδοποίησις για το Πυρ του Άδου

● Το Βατικανό πρόσφατα επανέλαβε και πάλι την δοξασία ότι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί θα πάνε σ’ ένα πύρινο άδη όταν πεθάνουν. Σε μια επιστολή προς τους επισκόπους από μέρους του Πάπα Ιωάννου Παύλου ΙΙ, το Βατικανό είπε ότι η πίστις σε πύρινο άδη αποτελούσε κεντρική διδασκαλία του Ρωμαιο-Καθολικισμού και προειδοποίησε να μη διαδίδωνται αμφιβολίες γι’ αυτό.

Εν τούτοις, ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού λέγει τα εξής σχετικά μ’ εκείνους που κάποτε θυσίαζαν τα παιδιά τους σε πύρινες φλόγες στους ψευδείς θεούς: «Και ωκοδόμησαν τους υψηλούς τόπους του Τοφέθ, όστις είναι εν τη φάραγγι του υιού Εννόμ, δια να καίωσι τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών εν πυρί· το οποίον δεν προσέταξα ουδέ ανέβη επί την καρδίαν μου.» (Ιερ. 7:31) Πραγματικά, ο Θεός είπε ότι ένα τέτοιο πράγμα «ουδέ ανέβη επί την καρδίαν [του].» Πρέπει λοιπόν αυτός να κατηγορήται ότι βασανίζει ανθρώπους αιωνίως;

Ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι ποινή της αμαρτίας είναι ο θάνατος (η ανυπαρξία), και όχι τα αιώνια βάσανα. «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» (Ιεζ. 18:4) Η Αγία Γραφή λέγει καθαρά: «Οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσι ουδέν .. . διότι δεν είναι πράξις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία εν τω άδη [«εις τον τάφο,» «Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασις·» «άδη» Καθολική Μετάφρασις «Ντουαί»] όπου υπάγεις.» (Εκκλ. 9:5, 10) Η Γραφή επίσης μας ενθαρρύνει να έχωμε ελπίδα στον Θεό «ότι μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων.»—Πράξ. 24:15.