Οι Ενέργειές μας Επηρεάζουν την Εκκλησία

Στο εδάφιο Παροιμίες 11:11 διαβάζομε: «Δια της ευλογίας των ευθέων υψόνεται πόλις· δια του στόματος δε των ασεβών καταστρέφεται.»

Πολίτες που ακολουθούν μια ευθεία πορεία προάγουν την ειρήνη και την ευημερία, εποικοδομούν τους άλλους, και η πόλις ευημερεί. Εκείνοι που μιλούν συκοφαντικά, που βλάπτουν τους άλλους και λένε άσχημα πράγματα δημιουργούν ανησυχία, δυστυχία, διχόνοια και αναστάτωσι. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα αν πρόκειται για άτομα που βρίσκονται σε θέσι επιρροής. Μια τέτοια πόλις υφίσταται αναταραχές, διαφθορά, καθώς και ηθική και οικονομική κατάρρευσι.

Η αρχή που αναφέρεται εδώ εφαρμόζεται στους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά, καθώς «συνοικούν» στις όμοιες με πόλεις εκκλησίες τους. Μια εκκλησία στην οποία πνευματικά άτομα που κατευθύνονται από την Αγία Γραφή έχουν επιρροή, είναι ευτυχισμένη, δραστήρια, εξυπηρετική στα μέλη της, φέροντας τιμή στον Θεό. Ο Θεός ευαρεστείται και η εκκλησία ευημερεί πνευματικά. Αλλά εκείνοι που είναι δυσαρεστημένοι, ανικανοποίητοι, που βρίσκουν λάθη στους άλλους και μιλούν πικρά για τον τρόπο με τον οποίο γίνονται τα πράγματα, μοιάζουν με «ρίζα πικρίας» που μπορεί να απλωθή και να δηλητηριάση τους άλλους που δεν είχαν επηρεασθή αρχικά. (Εβρ. 12:15) Οι ταραχοποιοί συχνά θέλουν περισσότερη εξουσία και προβολή. Προκαλούν διαιρέσεις εγείροντας φήμες ότι υπάρχει χαλαρότητα, ή αδικία, ή εθνική προκατάληψις, και λοιπά, στην εκκλησία ή από μέρους των πρεσβυτέρων.

Μια άλλη παροιμία εξετάζει αυτή την αρχή επί ατομικής βάσεως, λέγοντας: «Η υγιαίνουσα γλώσσα είναι δένδρον ζωής· η δε διεστραμμένη, σύντριψις εις το πνεύμα.» (Παρ. 15:4) Η γλώσσα που λέει καλά και αληθινά πράγματα με πραότητα, καλωσύνη και ταπεινότητα, επηρεάζει προς το καλό τον ακροατή. Τον ανυψώνει και τον εποικοδομεί πνευματικά και, συνεπώς, συμβάλλει στην πνευματική υγεία ολόκληρης της εκκλησίας. Αλλά η διεστραμμένη γλώσσα πληγώνει και κατασυντρίβει το πνεύμα των ακροατών της, χωρίς να τους δίνει καμμιά καλή ή εποικοδομητική σκέψι για να τους βοηθήση στην οδό της ζωής. Στην πραγματικότητα, η κακή γλώσσα έχει την τάσι να επιφέρη πνευματική καταστροφή και θάνατο στους άλλους.

Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Είναι «τέσσερις ιππείς της Αποκαλύψεως»; Ή μήπως πέντε;

Η φράσις «οι τέσσερις ιππείς της Αποκαλύψεως,» την οποία έκανε δημοφιλή ο Ισπανός συγγραφέας Βιθέντε Μπλάσκο Ιβάνιεθ ως τίτλο ενός μυθιστορήματός του στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι παρμένη από την περιγραφή που γίνεται στο έκτο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως.

Εκεί ο απόστολος Ιωάννης είδε σε όραμα «ίππον λευκόν και τον καθήμενον επ’ αυτού,» που εξεικόνιζε τον Ιησού Χριστό να ιππεύη ως ουράνιος βασιλεύς.Ακολουθούσε ένας ιππέας επάνω σε «ίππον κόκκινον,» που αντιπροσώπευε πόλεμο, σαν τον πόλεμο που ξέσπασε το έτος 1914 μ.Χ. Τρίτος ήταν ένας μέλας ίππος με τον αναβάτη του, και αντιπροσώπευε τρομερή έλλειψι τροφίμων. Η αφήγησις μετά προσθέτει: «Και είδον, και ιδού, ίππος ωχρός, και ο καθήμενος επάνω αυτού ωνομάζετο θάνατος, και ο άδης ηκολούθει μετ’ αυτού.»—Αποκ. 6:1-8.a

Αλλά πώς ο Άδης ακολουθούσε το θάνατο; Μήπως ο Άδης ίππευε πάνω στο δικό του ίππο που δεν περιγράφεται, στην όρασι; Ή, μήπως ο Άδης δεν είχε καθόλου ίππο, αλλά ακολουθούσε παρ’ όλα αυτά; Στην πραγματικότητα, κανείς από μάς δεν μπορεί να πη με βεβαιότητα ποια απ’ αυτές τις πιθανότητες είναι η σωστή, διότι ο Ιωάννης δεν μάς έδωσε αυτή τη λεπτομέρεια. Έτσι, από την ίδια την αφήγησι, το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι ο Ιωάννης είδε τέσσερις ιππείς—τους τέσσερις αναβάτες