ΙΩΣΙΑΣ

(Ιωσίας) [αν είναι συγγενικό με μια ρίζα της αραβικής, «Είθε να Γιατρέψει ο Ιεχωβά· Ο Ιεχωβά Έχει Γιατρέψει»].

1. Γιος του Αμών, βασιλιά του Ιούδα, και της Ιεδιδά, κόρης του Αδαΐα. (2Βα 22:1) Ο Ιωσίας είχε τουλάχιστον δύο συζύγους, την Αμουτάλ και τη Ζεβουδά. (2Βα 23:31, 34, 36) Από τους τέσσερις γιους του που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, μόνο ο πρωτότοκος, ο Ιωανάν, δεν έγινε βασιλιάς του Ιούδα.—1Χρ 3:14, 15.

Μετά τη δολοφονία του πατέρα του και την εκτέλεση των συνωμοτών, ο οχτάχρονος Ιωσίας έγινε βασιλιάς του Ιούδα. (2Βα 21:23, 24, 26· 2Χρ 33:25) Περίπου έξι χρόνια αργότερα, η Ζεβουδά γέννησε το δεύτερο γιο του Ιωσία, τον Ιωακείμ. (2Βα 22:1· 23:36) Το όγδοο έτος της βασιλείας του, ο Ιωσίας εκδήλωσε την επιθυμία να μάθει και να επιτελέσει το θέλημα του Ιεχωβά. (2Χρ 34:3) Περίπου τότε γεννήθηκε ο Ιωάχαζ (Σαλλούμ), γιος του Ιωσία από την Αμουτάλ.—2Βα 22:1· 23:31· Ιερ 22:11.

Στη διάρκεια του 12ου έτους της βασιλείας του, ο Ιωσίας ξεκίνησε μια εκστρατεία εναντίον της ειδωλολατρίας η οποία προφανώς συνεχίστηκε μέχρι το 18ο έτος της βασιλείας του. Τα θυσιαστήρια που χρησιμοποιούνταν για την ψεύτικη λατρεία τα κατεδάφισε και τα βεβήλωσε καίγοντας πάνω τους κόκαλα ανθρώπων. Επίσης, κατέστρεψε ιερούς στύλους, γλυπτές εικόνες και χυτά αγάλματα. Οι προσπάθειες του Ιωσία μάλιστα επεκτάθηκαν και στο βόρειο τμήμα της περιοχής που κάποτε ανήκε στο δεκάφυλο βασίλειο αλλά η οποία είχε ερημωθεί εξαιτίας της ασσυριακής κατάκτησης και της επακόλουθης εξορίας. (2Χρ 34:3-8) Προφανώς, οι καταδικαστικές κρίσεις τις οποίες εξήγγειλαν ο Σοφονίας και ο Ιερεμίας εναντίον της ειδωλολατρίας άσκησαν θετική επίδραση.—Ιερ 1:1, 2· 3:6-10· Σοφ 1:1-6.

Όταν ο Βασιλιάς Ιωσίας είχε πια ολοκληρώσει τον καθαρισμό της γης του Ιούδα, και ενόσω επισκεύαζε το ναό του Ιεχωβά, ο Αρχιερέας Χελκίας βρήκε «το βιβλίο του νόμου του Ιεχωβά που είχε δοθεί με το χέρι του Μωυσή»—χωρίς αμφιβολία το πρωτότυπο. Ο Σαφάν ο γραμματέας, στον οποίο εμπιστεύτηκε ο Χελκίας αυτό το συγκλονιστικό εύρημα, ενημέρωσε τον Ιωσία για την πρόοδο των εργασιών επισκευής του ναού και κατόπιν του διάβασε το βιβλίο. Ακούγοντας το λόγο του Θεού, ο πιστός αυτός βασιλιάς έσκισε τα ενδύματά του και στη συνέχεια ανέθεσε σε μια πενταμελή αντιπροσωπεία να ρωτήσει τον Ιεχωβά εκ μέρους του και εκ μέρους του λαού. Η αντιπροσωπεία πήγε στην προφήτισσα Όλδα, η οποία τότε κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ, και επέστρεψε φέρνοντας ένα μήνυμα που στην ουσία έλεγε: “Θα έρθει συμφορά ως αποτέλεσμα της ανυπακοής στο Νόμο του Ιεχωβά. Αλλά επειδή εσύ, Βασιλιά Ιωσία, ταπείνωσες τον εαυτό σου, θα συναχθείς στο νεκροταφείο σου με ειρήνη και δεν θα δεις τη συμφορά”.—2Βα 22:3-20· 2Χρ 34:8-28· βλέπε ΟΛΔΑ.

Ακολούθως ο Ιωσίας σύναξε όλο το λαό του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, περιλαμβανομένων των πρεσβυτέρων, των ιερέων και των προφητών, και τους διάβασε το Νόμο του Θεού. Έπειτα σύναψαν διαθήκη πιστότητας ενώπιον του Ιεχωβά. Στη συνέχεια έλαβε χώρα μια δεύτερη και προφανώς πιο εντατική εκστρατεία εναντίον της ειδωλολατρίας. Εκδιώχθηκαν όσοι ήταν ιερείς σε θεούς αλλοεθνών στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ, οι δε Λευίτες ιερείς που είχαν αναμειχθεί σε ακατάλληλη λατρεία στους υψηλούς τόπους έχασαν το προνόμιο τού να υπηρετούν στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά. Οι υψηλοί τόποι που είχαν φτιαχτεί αιώνες νωρίτερα, στη διάρκεια της βασιλείας του Σολομώντα, καταστάθηκαν εντελώς ακατάλληλοι για λατρεία. Σε εκπλήρωση μιας προφητείας που είχε εξαγγελθεί περίπου 300 χρόνια νωρίτερα από έναν άνθρωπο του Θεού που δεν κατονομάζεται, ο Ιωσίας γκρέμισε το θυσιαστήριο που είχε χτίσει ο Ιεροβοάμ, ο βασιλιάς του Ισραήλ, στη Βαιθήλ. Οι υψηλοί τόποι αφαιρέθηκαν όχι μόνο από τη Βαιθήλ αλλά και από άλλες πόλεις της Σαμάρειας, ενώ οι ειδωλολάτρες ιερείς θυσιάστηκαν πάνω στα θυσιαστήρια όπου ιερουργούσαν.—1Βα 13:1, 2· 2Βα 23:1-20· 2Χρ 34:29-33.

Το 18ο έτος της βασιλείας του ο Ιωσίας διευθέτησε να εορταστεί το Πάσχα στις 14 Νισάν. Αυτός ο εορτασμός ξεπέρασε κάθε εορτασμό του Πάσχα που είχε γίνει μέχρι τότε από την εποχή του προφήτη Σαμουήλ. Ο ίδιος ο Ιωσίας πρόσφερε 30.000 ζώα για τις πασχαλινές θυσίες και 3.000 βόδια.—2Βα 23:21-23· 2Χρ 35:1-19.

Περίπου τέσσερα χρόνια αργότερα ο Ιωσίας απέκτησε τον Ματτανία (Σεδεκία) από την Αμουτάλ, τη σύζυγό του.—2Βα 22:1· 23:31, 34, 36· 24:8, 17, 18.

Προς το τέλος της 31χρονης βασιλείας του Ιωσία (659-629 Π.Κ.Χ.), ο Φαραώ Νεχώ οδήγησε το στράτευμά του βόρεια, προστρέχοντας σε βοήθεια των Ασσυρίων. Για κάποιον λόγο που δεν αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή, ο Βασιλιάς Ιωσίας δεν έδωσε προσοχή στα «λόγια του Νεχώ τα οποία ήταν από το στόμα του Θεού» και προσπάθησε να αναχαιτίσει τις αιγυπτιακές δυνάμεις στη Μεγιδδώ, αλλά σε αυτή του την προσπάθεια τραυματίστηκε θανάσιμα. Τον έφεραν πίσω στην Ιερουσαλήμ με ένα πολεμικό άρμα και πέθανε είτε καθ’ οδόν είτε μόλις έφτασε εκεί. Ο θάνατος του Ιωσία έφερε πολλή θλίψη στους υπηκόους του. «Όλος ο Ιούδας και η Ιερουσαλήμ πενθούσαν για τον Ιωσία. Ο δε Ιερεμίας άρχισε να θρηνωδεί για τον Ιωσία· και όλοι οι τραγουδιστές και οι τραγουδίστριες μιλούν για τον Ιωσία στις θρηνωδίες τους μέχρι και σήμερα».—2Χρ 35:20-25· 2Βα 23:29, 30· βλέπε ΑΣΣΥΡΙΑ (Η πτώση της αυτοκρατορίας).

Παρότι βασίλεψαν στον Ιούδα τρεις από τους γιους του Ιωσία και ένας εγγονός του, κανείς τους δεν μιμήθηκε το καλό παράδειγμα που έθεσε ο Ιωσίας στρεφόμενος στον Ιεχωβά με όλη του την καρδιά, την ψυχή και τη ζωτική δύναμη. (2Βα 23:24, 25, 31, 32, 36, 37· 24:8, 9, 18, 19) Αυτό υποδηλώνει επίσης ότι, αν και οι προσπάθειες του Ιωσία απομάκρυναν τα συναφή με την ειδωλολατρία αντικείμενα, ο λαός γενικά δεν είχε επιστρέψει στον Ιεχωβά με πλήρη καρδιά. Κατά συνέπεια, ήταν βέβαιο ότι θα ερχόταν συμφορά στο μέλλον.—Παράβαλε 2Βα 23:26, 27· Ιερ 35:1, 13-17· 44:15-18.

2. “Γιος του Σοφονία” και κάτοικος της Ιερουσαλήμ μετά την εξορία. Κατά πάσα πιθανότητα είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Χεν.—Ζαχ 6:10, 14.