στο ανθρώπινο γένος. Αν ζητήτε απελευθέρωσι, γιατί δεν πηγαίνετε στον Μόνον που ξέρει πώς ν’ απελευθερώση;

16, 17. Πώς ο Δαβίδ έδειξε υγιά κρίσι στο ζήτημα της απελευθερώσεως;

¹⁶ Ο Βασιλεύς Δαβίδ εγνώριζε τον μέγαν αυτόν Απελευθερωτήν, τον Ιεχωβά, και, μολονότι ήταν ο ίδιος ένας ισχυρός πολεμιστής, δεν παρέλειψε να επιστηριχθή στον Ιεχωβά για σωτηρία. Μπορεί να αποδοθή μεγαλύτερος φόρος αναγνωρίσεως στον Ιεχωβά ως Απελευθερωτήν από εκείνον που του απέδωσε ο Δαβίδ; Ακούστε!

¹⁷ «Θέλω σε αγαπά, Ιεχωβά, η ισχύς μου. Ο Ιεχωβά είναι πέτρα μου, και φρούριόν μου, και ελευθερωτής μου. . . . Πόνοι του άδου με περιεκύκλωσαν, παγίδες θανάτου με έφθασαν. Εν τη στενοχωρία μου επεκαλέσθην τον Ιεχωβά, και προς τον Θεόν μου εβόησα. Ήκουσεν εκ του ναού αυτού της φωνής μου. . . . Τότε εσαλεύθη και έντρομος έγεινεν η γη, και τα θεμέλια των ορέων εταράχθησαν και εσαλεύθησαν, διότι ωργίσθη. Καπνός ανέβαινεν εκ των μυκτήρων αυτού, και πυρ κατατρώγον εκ του στόματος αυτού· . . . Και εβρόντησεν εν ουρανοίς ο Ιεχωβά. . . . Εξαπέστειλεν εξ ύψους· έλαβέ με· είλκυσέ με εξ υδάτων πολλών. Ηλευθέρωσέ με εκ του δυνατού εχθρού μου, . . . ηλευθέρωσέ με, διότι ηυδόκησεν εις εμέ. Αντήμειψέ με ο Ιεχωβά κατά την δικαιοσύνην μου.»—Ψαλμός 18:1-20, ΑΣ.

18. Μια για πάντα, τι θα καταδείξη η απελευθέρωσις του Ιεχωβά κατά τον Αρμαγεδδώνα;

¹⁸ Με τον ίδιο τρόπο ο Ιεχωβά στο τέλος αυτού του κόσμου θ’ απελευθερώση εκείνους στους οποίους βρίσκει ευχαρίστησι, λόγω της αφοσιώσεώς των σ’ αυτόν. Θα τους ανταμείψη σύμφωνα με τη δικαιοσύνη τους που κατεδείχθη με επιστήριξι σ’ αυτόν και πιστή υπακοή στην υπηρεσία μαζί με την ισχυρή του οργάνωσι. Δεν είναι μια απελευθέρωσις χάριν της απελευθερώσεως και μόνο, αλλά μια απελευθέρωσις χάριν της τιμής και της δόξης του ονόματός του. Θα καταδείξη μια για πάντα σε όλη την κτίσι ότι ο Ιεχωβά είναι ο υπέρτατος Θεός και ότι κάθε τι που υπάρχει οφείλει νομιμοφροσύνη και υποταγή και αφοσίωσι σ’ αυτόν ως τον μέγαν Απελευθερωτήν και Κυρίαρχον του σύμπαντος. Μόνο εκείνοι που εκδηλώνουν αυτό το πλήρες μέτρον αφοσιώσεως, θα ζήσουν στον δίκαιο, νέο του κόσμο, διότι κανένας άλλος δεν θα σωθή από την οργή του που επέρχεται σ’ αυτόν τον παρόντα κόσμον της κυριαρχίας του Διαβόλου.

Το Δέκατον Έτος της Σχολής Γαλαάδ—Εικοστή Αποφοίτησις

Η ΤΕΛΕΤΗ της απονομής πτυχίων στους αποφοίτους της Σχολής Γαλαάδ είναι πάντοτε ελκυστική από κάθε άποψι. Οι 2.256 άνθρωποι που ήσαν παρόντες την Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου 1953, επείσθησαν πλήρως ότι η σχολή έχει την επιδοκιμασία και την ευλογία του Ιεχωβά. Σ’ εκείνους που συναθροίσθηκαν το πρωί της Κυριακής ο πρόεδρος της σχολής Ν. Ο. Νορρ είπε: «Πριν από δέκα χρόνια υπήρχε κάποια αμφιβολία για το αν η σχολή Γαλαάδ ήταν κάτι το ορθόν. Με πίστι στον Θεό προχωρήσαμε στις διευθετήσεις. Τώρα δεν υπάρχει αμφιβολία. . . . Το έργον είναι καλύτερα ωργανωμένο, και παντού εκδηλώνεται αύξησις.» Κατόπιν ο Αδελφός Νορρ συνέστησε τον Αδελφό Μάρκους, υπηρέτη του αγροκτήματος, και τους εκπαιδευτάς.

Ο Αδελφός Μάρκους παρέβαλε τη μετάβασι μιας τάξεως στον τομέα που της ανατίθεται στο εξωτερικό προς ένα μοσχάρι που αφηρέθη από τη μητέρα του και ετοποθετήθη σ’ ένα ξένο βοσκότοπο για να βοσκήση μόνο του. «Φωνάζει,» είπε, «κάποτε μέρες ολόκληρες, αλλά σύντομα μαθαίνει ότι πρέπει να κάμη μια προσαρμογή αν θέλη να ζήση.» «Η δική σας πείρα θα είναι κατά πολύ η ίδια,» είπε. «Να έχετε υπομονή, το παν είναι ζήτημα προσαρμογής. Κατόπιν θ’ αγαπήσετε τη νέα σας ζωή και τη νέα σας κατοικία.» Ο Αδελφός Ντάνλαπ έδωσε συμβουλή στην τάξι να λάβουν ο καθείς τον τομέα του με τον νουν του Χριστού και τότε θα είναι όλοι ευτυχείς, διότι και Εκείνος είναι ευτυχής. Ο Αδελφός Μπερτ, που διδάσκει την Ισπανική, έδωσε συμβουλή στην τάξι των σπουδαστών ν’ αρχίσουν να μιλούν την εντόπια γλώσσα από την πρώτη ημέρα της εισόδου των στην ξένη χώρα. Ο Αδελφός Νορρ συνεφώνησε και είπε: «Όταν βρίσκετε τον εαυτό σας να προσεύχεται στον Θεό στη νέα γλώσσα, αυτό αποτελεί βέβαιο σημείο ότι την σκέπτεσθε.» Ο Αδελφός Γκλας εχρησιμοποίησε την