σου να κάμη κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω άδη όπου υπάγεις.» (Εκκλησιαστής 9:4, 5, 10) Καμμιά ελπίς πλατύτερης συνεχίσεως της ζωής σ’ αυτά τα Γραφικά εδάφια, δεν είναι έτσι;

Ο Ιώβ εγνώριζε ότι ο θάνατος ήταν παύσις της υπάρξεως και γι’ αυτό είπε: «Διότι μετ’ ολίγον θέλω κοιμάσθαι εν τω χώματι· και το πρωί θέλεις με ζητήσει, και δεν θέλω υπάρχει.» «Είθε να με έκρυπτες εν τω τάφω, να με εσκέπαζες εωσού παρέλθη η οργή σου, να προσδιώριζες εις εμέ προθεσμίαν, και τότε να με ενθυμηθής!» «Εάν προσμένω, ο τάφος είναι η κατοικία μου· έστρωσα την κλίνην μου εν τω σκότει.»—Ιώβ 7:21· 14:13· 17:13.

Ο Δαβίδ ομοίως εγνώριζε ότι ο θάνατος δεν ήταν «μια πλατύτερη συνέχισις της ζωής», αλλ’ ακριβώς το αντίθετον. «Διότι εν τω θανάτω δεν υπάρχει ενθύμησις περί σου· εν τω άδη [τω τάφω] τις θέλει σε δοξολογήσει;» Ναι, «οι νεκροί δεν θέλουσιν αινέσει τον Ιεχωβά, ουδέ πάντες οι καταβαίνοντες εις τον τόπον της σιωπής.» Γι’ αυτόν τον λόγο μάς δίδεται η συμβουλή να μη εναποθέτωμε την εμπιστοσύνη μας σε άνθρωπο: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.»—Ψαλμός 6:5· 115:17, ΑΣ· 146:3, 4.

Επειδή οι νεκροί δεν απολαμβάνουν μια πλατύτερη συνέχισι της ζωής αλλά είναι χωρίς συναίσθησι, η Γραφή τούς χαρακτηρίζει ως κοιμωμένους. Έτσι, ο Ιεχωβά Θεός είπε και στον Μωυσή και στον Δαβίδ, «Συ θέλεις κοιμηθή μετά των πατέρων σου». Γι’ αυτό ο ψαλμωδός προσηύχετο για Θεία καθοδηγία μήπως κοιμηθή τον «ύπνον του θανάτου».—Δευτερονόμιον 31:16· 2 Σαμουήλ 7:12· Ψαλμός 13:3.

Επίσης, όταν ο Λάζαρος ο φίλος του Ιησού, πέθανε, ο Ιησούς τον εχαρακτήρισε ως κοιμώμενον. Ο Ιησούς δεν είπε στη Μαρία και στη Μάρθα ότι ο αδελφός των πήγε στον ουρανό, αλλά τις διεβεβαίωσε ότι θα ανεσταίνετο από τον θάνατο.—Ιωάννης 11:11-23.

Ούτε μπορεί κανείς να ισχυρισθή ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις εφαρμόζεται ο όρος ύπνος στο θάνατο, μόνο επειδή ο Ιησούς Χριστός δεν είχε ακόμη φέρει στο φως τη ζωή και την αθανασία μέσω του ευαγγελίου. (2 Τιμόθεον 1:10) Όταν ο Στέφανος εθανατώθη από έναν βίαιον όχλον, δεν διαβάζωμε ότι πήγε στον ουρανό, αλλά μάλλον ότι «εκοιμήθη». (Πράξεις 7:60) Ο δε απόστολος Παύλος μιλεί για Χριστιανούς κοιμωμένους ως τον καιρόν της αναστάσεως. «Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τούς κοιμηθέντας δια του Ιησού θέλει φέρει μετ’ αυτού.»—1 Θεσσαλονικείς 4:14.

Σημαίνει αυτό πως δεν υπάρχει ελπίς για τους νεκρούς; Όχι, καθόλου, υπάρχει ελπίς, αλλά η ελπίς αυτή δεν βασίζεται στο ότι ο θάνατος είναι μια κατάστασις υπάρξεως, απλώς μια διαπλάτυνσις της ζωής, αλλά βασίζεται στη δύναμι του Παντοδυνάμου Θεού να εγείρη τους νεκρούς. Η ελπίς μιας αναστάσεως προβάλλεται κατ’ επανάληψιν τόσο στις Εβραϊκές όσο και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. (Βλέπε Δανιήλ 12:13· Ωσηέ 13:14· Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15) Αλλ’ αν οι νεκροί δεν έχουν πεθάνει παρά δοκιμάζουν πραγματικά πλατύτερη συνέχισι της ζωής, γιατί να έχουν ανάστασι;

Θάνατος είναι το αντίθετον της ζωής. Όσον αφορά τον άνθρωπο, ο θάνατος είναι εκμηδένισις, εκτός του ότι αυτός ενυπάρχει στη μνήμη του Θεού και θα αναστηθή στον ωρισμένο καιρό του Θεού. Η Αγία Γραφή είναι λογική και συνεπής. Αν πούμε ότι η ζωή είναι αιώνια, αν πούμε ότι ο θάνατος είναι μια κατάστασις υπάρξεως, απλώς μια πλατύτερη συνέχισις της ζωής, είναι σαν να λέμε ότι το άσπρο είναι μαύρο και το μαύρο είναι άσπρο, ότι το ζεστό είναι ψυχρό και το ψυχρό είναι ζεστό, το επάνω είναι κάτω και το κάτω είναι επάνω, σαν να λέμε ότι η Αγία Γραφή δεν έχει νόημα. Αλλά τα σύμβολα πίστεως και οι διδασκαλίες των ανθρώπων, βασισμένα στην παράδοσι, στη δεισιδαιμονία και στην «ουσιαστική πείρα», είναι εκείνα που δεν έχουν νόημα. Ο λόγος του Θεού πάντοτε έχει νόημα, όταν βέβαια τον εννοούμε!

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Οκτώβριο

1 Την κεφαλήν, τον Χριστόν, εκ του οποίου όλον το σώμα δια των αρμών και συνδέσμων, διατηρούμενον και συνδεόμενον, αυξάνει κατά την αύξησιν του Θεού.—Κολοσσαείς 2:19. Σ 1/12/52 11α

2 Βασιλεύ, . . . τους θεούς σου δεν λατρεύομεν, και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.—Δανιήλ 3:18. Σ 15/12/52 18α

3 Δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού.—Ιεζεκιήλ 33:11. Σ 1/3/53 46, 47

4 Η φωνή του Ιεχωβά καταδιαιρεί τας φλόγας του πυρός. Η φωνή του Ιεχωβά σείει την έρημον ο Ιεχωβά σείει την έρημον Κάδης.—Ψαλμός 29:7, 8, ΑΣ. Σ 1/1/53 15α

5 Εγενόμην εν πνεύματι εν τη Κυριακή ημέρα, και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος λεγούσης. Ο βλέπεις γράψον εις βιβλίον και πέμψον ταις επτά εκκλησίαις.—Αποκάλυψις 1:10, 11, Κείμενον. Σ 15/7/52 22, 24

6 Τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. Δια τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί.—1 Κορινθίους 11:29, 30. Σ 15/2/52 12

7 Από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα.—2 Τιμόθεον 3:15. Σ 1/5/52 10α

8 Κήρυξον τον λόγον.—2 Τιμόθεον 4:2. Σ 1/2/52 12, 13α

9 Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά δια του πνεύματος αυτού· επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού.—1 Κορινθίους 2:10. Σ 15/11/52 13

10 Θέλεις διδάσκει . . . τα τέκνα σου. . . . καθήμενος εν τη οικία σου.—Δευτερονόμιον 6:7. Σ 1/5/52 13

11 Αφήσατε αυτούς· είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.—Ματθαίος 15:14. Σ 15/5/52 19

12 Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας.—Πράξεις 3:19. Σ 15/8/52 1, 2, 4α

13 Εις το εξής θέλετε ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου καθήμενον εκ δεξιών της δυνάμεως, και ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού.—Ματθαίος 26:64. Σ 1/8/52 5β

14 Όστις όμως είπη κατά του πνεύματος του αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν.—Ματθαίος 12:32 Σ 1/9/52 26α

15 Με τίνα θέλετε με εξομοιώσει, και θέλετε με εξισώσει και με συγκρίνει, και θέλομεν είσθαι όμοιοι; . . . διότι εγώ είμαι ο Θεός.—Ησαΐας 46:5, 9. Σ 1/10/52 26α

Μελέτες «Σκοπιάς»

Εβδομάς 18 Οκτωβρίου: Προορισμός και Πρόγνωσις του Ιεχωβά, και Πρόγνωσις σε Αρμονία με την Ελευθέρα Θέλησι §1-6

Εβδομάς 25 Οκτωβρίου: Πρόγνωσις σε Αρμονία με την Ελευθέρα Θέλησι §7-26