κόσμου» για ν’ αποτελέσουν μια αληθινή Χριστιανική κοινωνία, τον πυρήνα μιας κοινωνίας του νέου κόσμου, αν σας αρέση. (1 Πέτρου 2:9) Βρίσκονται ακόμη σ’ αυτόν τον παλαιόν κόσμον, είναι αλήθεια, αλλά δεν αποτελούν μέρος αυτού, δεν λαμβάνουν μέρος στις πολιτικές του φιλονεικίες, στις εμπορικές του δοσοληψίες και οικονομικά σχέδια, ή στα θρησκευτικά του κινήματα. (Ιωάννης 17:16· Φιλιππησίους 2:15) Αντί τούτου, θέτουν την ελπίδα τους και την εμπιστοσύνη τους στη βασιλεία του Θεού και προσεύχονται θερμά για την πλήρη και θριαμβευτική επιτυχία της στον Αρμαγεδδώνα. Κυβερνώνται από τις θεοκρατικές αρχές της αγάπης, της αληθείας και της δικαιοσύνης. Τηρούν τις δύο μεγάλες εντολές, δείχνουν αγάπη για τον Ιεχωβά και δείχνουν αγάπη για τον πλησίον, και για την διπλή αυτή αιτία πηγαίνουν ανάμεσα στους ανθρώπους παρηγορώντας τις χήρες και τα ορφανά μέσα στη θλίψι τους και προειδοποιώντας τους πονηρούς για την επικείμενη καταστροφή. Πάντοτε αρνούνται να συμβιβασθούν με ανόμους δικτάτορας και διεφθαρμένους κοσμικούς άρχοντας, και έτσι τηρούνται αμόλυντοι από αυτό το σατανικό σύστημα πραγμάτων.—Μάρκος 12:28-31· Ιάκωβος 1:27.

²¹ Δεν είναι δύσκολο έργον το να αναγνωρίσωμε και προσδιορίσωμε την ορατή οργάνωσι του Θεού διότι δεν υπάρχουν πολλές, ούτε καν ολίγες, υπάρχει μία και μόνη οργάνωσις που ακολουθεί την παραπάνω πορεία, δηλαδή, οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Αχώριστα ενωμένη με αυτήν την ευρέως γνωστή οργάνωσι είναι ως ο υπηρέτης και το νόμιμον κυβερνών όργανόν της, η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Μόνο οι μάρτυρες του Ιεχωβά και όσοι είναι συνταυτισμένοι μαζί τους φέρουν τους καρπούς της Βασιλείας με δημοσία διακήρυξι. (Εβραίους 13:15) Μόνοι αυτοί κηρύττουν την αγαθή αγγελία ότι η βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστόν είναι η μόνη ελπίς του ανθρώπου. Κανένας άλλος όμιλος, σώμα σύλλογος, εταιρία ή οργάνωσις δεν διακηρύττει ότι η βασιλεία του Θεού ιδρύθη πραγματικά στους ουρανούς, και ότι σύντομα τώρα αυτή η ουρανία κυβέρνησις θα μεταβάλη τη γη σ’ έναν ένδοξο παράδεισο, όπου η πονηρία και η βία θ’ αντικατασταθούν με τελειότητα και ειρήνη. Τι υψηλό και έξοχο προνόμιο να είμεθα ενασχολημένοι σ’ ένα έργον σαν κι αυτό! Τι μεγάλη και μοναδική τιμή να είμεθα συνταυτισμένοι με την οργάνωσι του Ιεχωβά, εκτελώντας το έργον που επιδοκιμάζεται από τον Θεόν!

«Εις την Σπουδήν Άοκνοι»

1. (α) Για ποιο πράγμα είναι εξέχων ο Ιεχωβά, και πώς περιμένει να εκτελεσθούν τα καθήκοντα που ανατίθενται απ’ αυτόν; (β) Τι μπορεί να λεχθή σχετικά με τους σκοπούς του;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ, η μεγάλη Πρώτη Αιτία, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, είναι ο Υπέρτατος Τεχνίτης που ποτέ δεν βραδύνει, ποτέ δεν κουράζεται, ποτέ δεν παραιτείται και είναι εξέχων για την ακρίβειά του και την αξιοπιστία του. Όταν στην επεξεργασία του σκοπού του ο Ιεχωβά αναθέτη σε πλάσματα να εκτελέσουν ωρισμένα καθήκοντα, περιμένει και απαιτεί να εκτελεσθούν τα καθήκοντα αυτά με λεπτολόγον επιμέλεια και ακρίβεια. Αποτυχία από αυτή την άποψι φέρνει τρομερές συνέπειες στον αμελή. Πάλιν, όταν ο Ιεχωβά διακηρύττη τι θα συμβή στο μέλλον, φροντίζει ο λόγος του να εκπληρωθή. Εκείνος που πάντοτε ζη, ποτέ δεν κοιμάται, παρακολουθεί επιμελώς για να δη ότι κάθε τι εκπληρώνεται σύμφωνα με την ευαρέσκειά του και το τέλειο θέλημά του. Τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη.—Αριθμοί 23:19· 1 Σαμουήλ 15:29· Ησαΐας 55:10, 11· Μαλαχίας 3:6· Τίτον 1:2· Εβραίους 6:18.

2. Ποιο διπλό έργον έγινε εις εκπλήρωσιν του Ματθαίος 24:45-47;

² Αυτά τα σημεία τονίζονται ισχυρά σ’ εκείνη την έκθεσι της μακράς σειράς των γεγονότων που λαμβάνουν χώραν στη συντέλεια του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Στην προφητεία αυτή που αναγράφεται στο κεφάλαιο 24 του Ματθαίου, ο Ιεχωβά με το στόμα του Ιησού Χριστού εδήλωσε ότι θα είχε στη γη μια τάξι «πιστού και φρονίμου δούλου», στην οποία θα εμπιστευόταν όλα τα συμφέροντα της Βασιλείας του. (Ματθαίος 24:45-47) Δεν ήταν, συνεπώς, ένα απλό περιστατικό όταν αφωσιωμένοι άνδρες και γυναίκες άρχισαν να συνάγονται έξω από τον άπιστον «Χριστιανικό κόσμο» από το έτος 1870 και έπειτα. Ο Θεός εσκόπευε να τους χρησιμοποιήση ως μια οργάνωσι για να εκτελέσουν ένα διπλό σκοπό. Πρώτον, έπρεπε να διακηρύξουν ότι οι καιροί των εθνών που άρχισαν στο 607 π.Χ. επρόκειτο να τελειώσουν στο 1914 μ.Χ., οπότε ο Ιεχωβά θ’ ανελάμβανε την επίσημη εξουσία του και θα άρχιζε να βασιλεύη στους ουρανούς δια του κεχρισμένου Βασιλέως του. Επί τριάντα επτά, λοιπόν, περίπου έτη πριν από το 1914 διεσαλπίζετο η διακήρυξις αυτή.a Το έργο αυτό στην πραγματικότητα εξεικονίσθη με ό,τι έπραξε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, δηλαδή με ένα έργον ‘ετοιμασίας της οδού έμπροσθεν του Ιεχωβά’. (Ψαλμός 110:1-3· Ησαΐας 40:3· Μαλαχίας 3:1-3· Ματθαίος 11:10· 25:31-33· Ιωάννης 3:28· 1 Πέτρου 4:17) Κατόπιν, έπειτα από την έλευσι του Κυρίου με βασιλική εξουσία, η ίδια αυτή πιστή και επιδοκιμασμένη οργάνωσις υπήρχε και εχρησιμοποιήθη για να κηρύξη τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας έως τα μακρινά πέρατα της γης. (Ματθαίος 24:14) Ότι ο Ιεχωβά Θεός έχει ακόμη μια