στο κοσμικό πνεύμα της απαθείας και αδιαφορίας, με μια κατά συνέπειαν κατακράτησι της ευλογίας του Ιεχωβά και έλλειψι ωριμότητος. Το να παραμένωμε σε ενότητα τώρα με τον Θεόν τον φωτός και της αγάπης είναι ουσιώδες για τη ζωή μας στην κοινωνία του νέου κόσμου, είτε ζούμε τώρα ως μέλη μιας τοπικής ομάδος μαρτύρων του Ιεχωβά, είτε ενός ιεραποστολικού οίκου, είτε ενός οίκου Μπέθελ.—Ιάκωβος 2:26· Ματθαίος 24:12· 5:15· 6:23.

20. (α) Είμεθα από κάποια άποψι σε μια πιο ευνοημένη θέσι αν συγκριθούμε με τον Ιωάννη;(β) Ποια λόγια ενθαρρύνσεως και καθοδηγίας δίδονται σ’ εκείνους που βρίσκονται στη Σιών;

²⁰ Ο Ιωάννης είχε το μεγάλο προνόμιο να ζη στις ημέρες της πρώτης ελεύσεως και ν’ απολαμβάνη το να είναι προσωπικώς παρών μαζί με τον αγαπητό του Διδάσκαλο. Έχομε εμείς άρα γε μικρότερο προνόμιο; Δεν είμεθα, μάλλον, πολύ περισσότερο ευνοημένοι με το να ζούμε στις ημέρες της εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του Θεού, υπηρετώντας τον υπό την διεύθυνσι της οργανώσεώς του, της Σιών, σε ενότητα με τον άξιον Βασιλέα της Χριστόν Ιησούν; Κι εμείς, επίσης, μπορούμε να ζούμε σήμερα σε ενότητα με το φως και με την αγάπη, όχι λιγώτερο από ό,τι μπορούσε ο Ιωάννης. Δεν είναι ανάγκη να διστάζετε να επιθυμήσετε και να μπήτε σε μια στενή φιλία τώρα, όσον αφορά τον εαυτό σας προσωπικώς. Για την ενθάρρυνσί σας και την καθοδηγία σας και για να είναι πλήρης η χαρά σας, δώστε προσοχή στις ακόλουθες φιλάγαθες εκφράσεις: «Όστις αγαπά την καθαρότητα της καρδίας, δια την χάριν των χειλέων αυτού ο βασιλεύς θέλει είσθαι φίλος αυτού.» «Εύνοια του βασιλέως είναι προς φρόνιμον δούλον.» Τελικά, σύμφωνα με την ελπίδα μας για νίκη, προσέξτε τον άφοβον αυτόν Ψαλμόν 149 που τιτλοφορείται «Αινείτε τον Νικητήν Θεόν»: «Οι υιοί της Σιών ας θριαμβεύσωσι με τον βασιλέα αυτών. . . . Διότι ο Κύριος [Ιεχωβά] ευδοκεί εις τον λαόν αυτού· κοσμεί τους ταπεινούς με νίκην.» (Παροιμίαι 22:11· 14:35· Ψαλμός 149:2-4, ΑΤ) Κρατήστε, λοιπόν, αδιάρρηκτη την ενότητά σας με τον Ιεχωβά Θεόν, ο οποίος είναι φως και αγάπη!

Επέκτασις της Αγνής Λατρείας στη Νιγηρία

ΤΟ ΕΡΓΟΝ των μαρτύρων του Ιεχωβά υπήρξε πολύ καρποφόρο στη Χρυσή Ακτή και στη Νιγηρία, οι δε ηγέται των πολλών ιεραποστολικών οργανώσεων σ’ αυτές τις αποικίες αισθάνονται την πίεσι καθώς τους εγκαταλείπουν χιλιάδες άτομα για να γίνουν μάρτυρες του Ιεχωβά. Αναμφιβόλως αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίον η Εταιρία Σκοπιά έμαθε μέσω της Ουάσιγκτον ότι «εφαίνετο να είναι» η ακολουθούμενη πολιτική ότι κανένας εκπρόσωπος της Σκοπιάς δεν θα εγίνετο δεκτός στα εδάφη εκείνα. Σε τι βαθμό ακριβώς υπήρξε καρποφόρο το έργον σε έναν από τους τόπους αυτούς, στη Νιγηρία, αυτό θα φανή από μια εξέτασι των επομένων πειρών, που ανεφέρθησαν στη συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Φρητάουν της Σιέρρα Λεόνε, από δύο ιεραποστόλους της Σκοπιάς οι οποίοι είχαν εργασθή στη Νιγηρία, όπως μετεδόθη από τον Μ. Γ. Χένσελ, γραμματέα του προέδρου της Εταιρίας.

«Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Νιγηρία έχουν ζήλο και αποφασιστικότητα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι φτωχοί κι έχουν λίγη υλική περιουσία. Ζουν μέσα σε λασπόχτιστες καλύβες. Η δίαιτά των είναι απλή—κασάβα και γιάμς, με λίγο ψάρι ή κρέας κατά καιρούς. Αλλά έχουν την αλήθεια και την αγαπούν. Γνωρίζουν ότι πρέπει να την κηρύξουν και επιθυμούν να κηρύττουν. Έχουν κηρύξει πιστά και άφησαν το φως των να λάμπη. Αποτέλεσμα: η αλήθεια έχει εξαπλωθή σε πάνω από 400 πόλεις και χωριά, όπου ωργανώθησαν εκκλησίες, καθώς και σε πολλούς απομονωμένους τόπους. Υπάρχουν πάνω από 12.600 διάκονοι τώρα εκεί. Μάρτυρας του Ιεχωβά θα ιδή κανείς σε κάθε μέρος της Νιγηρίας και στο Βρεττανικό Καμερούν ακόμη.

»Ένα πράγμα που εβοήθησε τους αδελφούς να προχωρήσουν σε ωριμότητα ως διάκονοι του Θεού είναι το ότι γίνονται συνελεύσεις. Αυτές απαιτούν πολλή εργασία, αφού κάθε τι πρέπει να γίνη από τους αδελφούς, διότι εκεί δεν υπάρχουν αίθουσες. Ο καιρός των συνελεύσεων βρίσκει όλους τους αδελφούς σε κίνησι, με φορτηγά αμάξια (λεωφορεία), ποδήλατα και πεζοπορία. Μερικοί πεζοπορούν δύο ημέρες, άλλοι σύρουν ένα μονόξυλο σ’ ένα ποτάμι τρεις ημέρες για να φθάσουν εκεί.

»Την Κυριακή πρωί, ενώ όλοι κοιμούνται ακόμη, χρησιμοποιούν τη μέθοδο του Γεδεών στο να συγκεντρώνωνται στο χωριό από όλα τα σημεία, αναγγέλλοντας τη δημοσία διάλεξι καθώς έρχονται. Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν ρολόγια, κι έτσι η πρωινή αγγελία πρέπει ν’ ακολουθήται από μια τελική αναγγελία λίγο πριν από την έναρξι της συναθροίσεως. Ένας όμιλος αδελφών ψάλλουν ύμνους και πηγαίνουν σε μια κατεύθυνσι και ύστερα σε άλλη, λέγοντας στον λαό ότι επίκειται η έναρξις της ομιλίας. Πόσο αποδοτική είναι η μέθοδος αυτή μπορεί να το διακρίνη κανείς από ό,τι έγινε στην Αμπιρίμπα. Εκεί, αν και ήσαν μόνο τριακόσιοι αδελφοί παρόντες, η τελική αναγγελία ήταν τόσο διεγερτική, ώστε ολόκληρος ο πληθυσμός των 1.734 ατόμων συνέρρευσε στον χώρο της συνελεύσεως!

»Για να παραστήσωμε το αποτέλεσμα που έχει μια συνέλευσις σ’ ένα χωριό, ας στραφούμε προς την Ακουήτε, μια κωμόπολι όπου δεν υπήρχαν καθόλου μάρτυρες του Ιεχωβά. Από απόστασι είκοσι μιλίων οι μάρτυρες ήλθαν να κάμουν προπαρασκευές. Οι άνθρωποι δεν διέκειντο φιλικά και δεν είχαν διάθεσι να συνεργασθούν. Οι αδελφοί εδοκίμασαν μεγάλη δυσκολία προσπαθώντας να νοικιάσουν ένα κομμάτι γης για τη συνέλευσί των και ύστερα έπρεπε να πληρώσουν άλλους για να κτίσουν το παράπηγμα της συνελεύσεως—αντί να τους επιτραπή να το κτίσουν οι ίδιοι—και αυτό στην τιμή που ωρίσθη από τους χωρικούς. Ο ειδικός εκπρόσωπος της Εταιρίας έφθασε κι εδαπάνησε δύο ημέρες επισκεπτόμενος αρχηγούς, δημιουργώντας καλή θέλησι και διαλύοντας τον φόβο.

»Την Παρασκευή πρωί οι μάρτυρες άρχισαν να συρρέουν μέσα στην κωμόπολι, σχεδόν 400. Τα ευτυχισμένα των πρόσωπα γρήγορα γέμισαν το χωριό από χαρά και μετέβαλαν αμέσως τη σκηνή. Οι χωρικοί ανέλαβαν μια εύθυμη διάθεσι. Προηγουμένως είχαν αρνηθή να έχουν καμμιά σχέσι με τους μάρτυρας του Ιεχωβά,