αλήθεια παρ’ όσον ο ισχυρισμός αυτός. Κάθε φορά που ο Ιωάννης προφέρει μια αλήθεια, την συνοδεύει αμέσως με φανέρωσι τόσο της πρακτικής της εφαρμογής όσο και των τρομερών αποτελεσμάτων μιας αποτυχίας να ενεργήση κανείς σύμφωνα μ’ αυτήν. Προσέξτε, λόγου χάριν, τις παρατηρήσεις που ακολουθούν τη δήλωσί του «ο Θεός είναι φως», δείχνοντας ότι πρέπει όχι μόνο να πιστεύωμε και να αγαπούμε την αλήθεια, αλλά πρέπει και να «πράττωμεν την αλήθειαν». (1 Ιωάννου 1:5, 6) Κανείς δεν θα μπορούσε να χτυπήση πιο σκληρά, να είναι πιο υποβοηθητικός από τον Ιωάννη όταν δείχνη πώς μπορούμε να διακρίνωμε την ταυτότητα εκείνων που αποτελούν τον «αντίχριστον», «εκείνων οίτινες σας πλανώσι.» (1 Ιωάννου 2:18-26) Και στην τρίτη του επιστολή δεν διστάζει να αναφέρη ονομαστικώς κάποιον κακοποιόν φλύαρον, τον Διοτρεφή, συνοδεύοντας τη δήλωσί του με μια γλαφυρή συμβουλή. Δεν θα ήταν πολύ αποτελεσματικό το να προσπαθήση κανείς να κρύψη κάτι από το διεισδυτικό βλέμμα του Ιωάννου.—3 Ιωάννου 9-11.

25. Γιατί είναι τόσο ουσιώδης μια συνεπής πορεία ενεργείας;

²⁵ Πολύ περισσότερα, βέβαια,θα μπορούσαν να λεχθούν για την ευθύνη μας ως «υιών του φωτός», τόσο αναφορικά με το νου και την καρδιά, όσο και με την πορεία της διαγωγής, καθώς επίσης και με τη διακονία μας. Αλλά, επάνω απ’ όλα, πρέπει να ενεργούμε με συνέπεια ‘πράττοντες την αλήθειαν’, ώστε να είμεθα πάντοτε σε ενότητα με τον Θεόν του φωτός, «εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής».—Ιάκωβος 1:17. Βλέπε επίσης Λουκάς 11:33-36· Εφεσίους 5:6-14.

26. Βλέπομε μια στενή σχέσι μεταξύ διαφωτίσεως και αγάπης;

²⁶ Σκεπτόμεθα ότι, με ποιητικό τρόπο, το χαμόγελο της επιδοκιμασίας του ουρανίου Πατρός μας παρομοιάζεται με το θερμό ηλιόφως. (Αριθμοί 6:25, Μο· AS· Knox) Και αυτό είναι αληθινό. Το φως και η αγάπη πηγαίνουν χέρι με χέρι, οδηγώντας μας σε λαμπρή νίκη και κάνοντάς μας αφόβους στην υπηρεσία του Θεού. Αν μας υπεβοήθησε σε μια στενώτερη ενότητα με τον Θεό και τον Υιό του η μελέτη μας πάνω στο θέμα «ο Θεός είναι φως», υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύωμε ότι θα βρούμε περισσότερο ακόμη όφελος εξετάζοντας εκείνον τον άλλον ορισμόν τού τι είναι ο Θεός, δηλαδή, «ο Θεός είναι αγάπη.»—1 Ιωάννου 4:16.

Σε Ενότητα με την Αγάπη

1. (α) Για ν’ αποκτήσωμε διαφώτισι της Βιβλικής αληθείας, τι πρέπει ν’ αποφεύγωμε; (β) Ποια ερώτησις θα μας βοηθήση να κατανοήσωμε ότι «ο Θεός είναι αγάπη»;

Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΙΣ του Ιεχωβά από μας εξαρτάται εντελώς από την αποκάλυψι του εαυτού του που αυτός ευαρεστείται να δώση. Η περισσότερη και πιο μεγάλη διαφώτισις δίδεται στον λόγον του, όπως έγραψε ο ψαλμωδός: «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.» (Ψαλμός 119:105) Σύμφωνα με τούτο, στη μελέτη που κάνομε αυτής της εμπνευσμένης δηλώσεως, «ο Θεός είναι αγάπη,» δεν θα καθορίσωμε τη σημασία της με τις δικές μας εικασίες και αισθήματα. Ακόμη περισσότερο, δεν θα δώσωμε προσοχή σε ό,τι έχει ειπεί η κοσμική σοφία επάνω στο θέμα της αγάπης. Κι επάνω απ’ όλα, δεν θα οδηγηθούμε από τις διδασκαλίες μιας ψευδούς θρησκείας που κηρύττει ένα Θεόν αγάπης και, με την ίδια αναπνοή, ένα Θεόν αιωνίων βασάνων. Αντί τούτου, η ερώτησις που θέτομε στον εαυτό μας είναι η εξής: Στις Γραφές υπάρχει άρα γε κάτι που εκτίθεται μ’ ένα εξέχοντα τρόπο ως η πληρέστατη εκδήλωσις της αγάπης του Θεού; Αν υπάρχη, τότε, μαθαίνοντας επιμελώς ό,τι μας είναι δυνατόν γι’ αυτή την εκδήλωσι, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι οδηγούμεθα σε μια κατάλληλη εκτίμησι της υπερτάτης αληθείας ότι «ο Θεός είναι αγάπη». Όχι μόνο αυτό, αλλά καθώς προσηλώνομε την προσοχή μας εξακολουθητικά σ’ αυτή την εκδήλωσι και συμμορφωνόμεθα μ’ αυτήν διαρκώς περισσότερο, μπορούμε ν’ αποβλέπωμε με εμπιστοσύνη στο να φερθούμε ολοένα στενώτερα σε ενότητα με την αγάπη. Ας δούμε, λοιπόν, ποια απάντησι δίνει ο λόγος του Θεού στην ερώτησί μας.

2. Ποια λόγια του Ιησού μας τονίζουν την απάντησι, και πώς αυτά εφαρμόζονται κακώς από τον «Χριστιανισμό»;

² Μας φαίνεται ότι πέρα από κάθε αμφιβολία ο Ιωάννης ο ίδιος μας τονίζει την απάντησι, σε όσα ενεπνεύσθη να γράψη για τη συνομιλία που είχε ο Ιησούς με το Νικόδημο, όταν του είπε για το πράγμα εκείνο που τόσο αγάπησε ο Θεός «ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή», τον προσφιλέστερο θησαυρό της καρδιάς του. Ποιο ήταν αυτό το πράγμα; Ο Ιησούς είπε: «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον.» (Ιωάννης 3:16) Ναι, το πιο δημοφιλές Γραφικό εδάφιο σε όλο τον «Χριστιανισμό», αλλά και το πιο παρανοημένο. Πώς συμβαίνει αυτό; Ο «κόσμος», στον οποίον ο «Χριστιανισμός» αρέσκεται να νομίζη ότι ανεφέρετο ο Ιησούς, είναι ο κόσμος του οποίου ο ίδιος αποτελεί μέρος, ο «παρών πονηρός αιών», ‘οι σημερινοί ουρανοί και η γη, φυλαττόμενοι δια το πυρ.’ (Γαλάτας 1:4· 2 Πέτρου 3:7) Με βάσι ακριβώς αυτή την ερμηνεία ο «Χριστιανισμός» αγαπά να φλυαρή για την «Πατρότητα του Θεού και την αδελφότητα των ανθρώπων», ωσάν αυτή να εφαρμόζεται σε τούτη τη σημερινή γενεά και κατάστασι των πραγμάτων. Τι