περιλαμβανομένων και των άλλων προβάτων του Κυρίου, ο Ιεχωβά είναι ο Θεός όλης της γης, διότι τώρα, για πρώτη φορά, οι αίνοι του ψάλλονται σε όλη τη γη σε 127 διάφορες χώρες, επικράτειες, περιοχές και νήσους της θαλάσσης «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών»! (Αποκάλυψις 7:9) Αυτός είναι ο Θεός που πρέπει να λατρεύωμε διότι σ’ αυτόν μέσω του Ιησού Χριστού επαναπαύονται όλες οι ελπίδες μας για ζωή, και αυτός είναι άξιος και της αφιερώσεώς μας ακόμη σ’ αυτόν.

19. Ανακεφαλαιώσατε, παρακαλούμε, τα κύρια σημεία του τεύχους αυτού της Σκοπιάς και του προηγουμένου.

¹⁹ Μπορούμε τώρα να κάμωμε μια ανακεφαλαίωσι της συζητήσεώς μας στο τεύχος αυτό και στο προηγούμενο σχετικά με το να είμεθα διδακτοί του Ιεχωβά Θεού. Αυτός είναι ο αποκλειστικός Θεός, ο αληθινός και ο Υπέρτατος. Ως ο Ύψιστος είναι ομοίως ο Ποιητής, η μεγάλη Πηγή όλων των αγαθών, τον οποίον εύγλωττα μαρτυρεί η δημιουργία του. Οργανώσεις των αφωσιωμένων πλασμάτων του διαμορφώνονται απ’ αυτόν για τον σκοπόν του, και προς τη μεγάλη παγκόσμια οργάνωσί του έχει τη σχέσι ενός στοργικού διευθύνοντος Συζύγου. Πατήρ όσο και Διδάσκαλος όλων των τέκνων του, είναι ο Εκπαιδευτής των μελών που αναπτύσσονται από την οργάνωσί του και γίνονται μέρος αυτής, μαζί με τους αφιερωμένους οπαδούς της δικαιοσύνης που είναι τώρα επάνω στη γη.

20. (α) Ποια είναι η σοφή ατομική πορεία ενεργείας; (β) Τι λέγει το Ησαΐας 54:13, 17 (ΑΣ);

²⁰ Σ’ εμάς η διδασκαλία του μέσω του Ιησού Χριστού συνδέεται με προοπτική ζωής. Μπορούμε να την εκλέξωμε, γνωρίζοντας καλά ότι οι ελπίδες μας για ζωή στο νέο κόσμο της δικαιοσύνης εξαρτώνται από την αφοσίωσί μας στη δικαιοσύνη τώρα, η οποία μας οδηγεί να αφιερωθούμε στον Ιεχωβά. Είμεθα μήπως ως άτομα μόνοι ανάμεσα στους ανθρώπους σ’ αυτή τη σοφή πορεία ενεργείας; Καθόλου, επειδή η κοινωνία του Νέου Κόσμου είναι μια πραγματικότης τώρα και ασκεί αγνή θρησκεία σε όλη τη γη. Ας ακολουθήση ο παλαιός κόσμος, το παρόν σύστημα πραγμάτων, την πονηρή του πορεία προς την καταστροφή για την οποία έχει σημειωθή. Εμείς δεν πρέπει να πάμε μαζί του, αλλά μάλλον, με κατανόησι και εκτίμησι να λάβωμε την ειρήνη, την ασφάλεια και τη δίκαιη κληρονομία εκείνων που είναι διδακτοί του Ιεχωβά: «Πάντες δε οι υιοί σου θέλουσιν είσθαι διδακτοί του Ιεχωβά, και θέλει είσθαι μεγάλη η ειρήνη των υιών σου. Ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον σου θέλει ευοδωθή· και πάσαν γλώσσαν, ήτις ήθελε κινηθή κατά σου, θέλεις νικήσει εν τη κρίσει. Αύτη είναι η κληρονομία των δούλων του Ιεχωβά· και η δικαιοσύνη αυτών είναι εξ εμού, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ησαΐας 54:13, 17, ΑΣ.

«Απορρίψατε Παν Βάρος»

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός είχε πει στον Όφι στην Εδέμ, «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον τού σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού»· οι λόγοι αυτοί εσήμαιναν κήρυξιν πολέμου. Ενός πολέμου που θα διαρκούσε μέχρι της τελικής μάχης του Αρμαγεδδώνος, οπότε ο Χριστός, το σπέρμα της γυναικός του Θεού, θα έδενε τον σατανικόν όφιν στην άβυσο. Τότε, σύμφωνα με την υπόσχεσι του Θεού, το Σπέρμα θα ευλογήση όλες τις φυλές της γης. Αλλά μέχρι του καιρού εκείνου οι δούλοι του Θεού θα ήταν πάντοτε σε έχθρα με το σπέρμα τού Όφεως, που με δαιμονικό τρόπο θα επέφερε διαρκείς πιέσεις, βάρη και εμπόδια στον δρόμο του δούλου του Θεού για να τον αναγκάση να λοξοδρομήση, να σκοντάψη, να πέση κι έτσι να παραβή την ακεραιότητά του.—Γένεσις 3:15· 22:18· Αποκάλυψις 20:1-3.

Ο αγώνας αυτός εξακολούθησε διαρκώς σ’ όλους τους αιώνες. Σαν τους αθλητάς του «δρόμου» οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά απέβλεπαν πάντα στο σκοπό της τελικής διεκδικήσεώς του και στις ευλογίες του νέου κόσμου. Σαν τους δρομείς, πιστοί άνδρες κέρδισαν την τελική νίκη επιμένοντας στον αγώνα, απορρίπτοντας κάθε βάρος που ο δόλιος εχθρός έρριχνε στο δρόμο τους.

Το τέλειο παράδειγμα ανθρώπου που απέρριψε κάθε βάρος για να επιδοθή στον μακραίωνα αυτόν αγώνα είναι ο Χριστός Ιησούς. Ποτέ δεν σκέφθηκε ν’ ασχοληθή με τις θρησκευτικές παραδόσεις και διδασκαλίες των γραμματέων και Φαρισαίων. Καμμιά δολοπλοκία του Σατανά δεν μπορούσε να τον πείση ν’ αναλάβη τις ευθύνες της Ρωμαϊκής πολιτικής κυβερνήσεως. Όταν έγινε τριάντα ετών εγκατέλειψε και την ξυλουργική εργασία του· καμμιά εργασία δεν έπρεπε να τον παρεμποδίση από την ολοκληρωτική του απασχόλησι στον ευσεβή αυτόν αγώνα. Σαν ελεύθερος νέος, χωρίς βάρη, δεν ήθελε ούτε να σκεφθή ν’ αναλάβη την ευθύνη για σύζυγο και οικογένεια. Καμμιά προσωπική επιθυμία ή ιδιοτέλεια οιουδήποτε είδους δεν έπρεπε να καταβαρύνη το Σπέρμα αυτό της γυναικός του Θεού. Σύμφωνα με τους προφητικούς λόγους, θανατώθηκε τελικά απ’ τον Όφιν, και η έχθρα μεταξύ της γυναικός του Θεού και του Όφεως εξακολούθησε με λύσσα.

Δείχνοντας αυτό το τέλειο παράδειγμα, ο απόστολος Παύλος παρώτρυνε τους Χριστιανούς να τρέξουν το στάδιον του αγώνος για να κερδίσουν την επιδοκιμασία του Θεού και τη ζωή πολεμώντας πιστά για το εξαιρετικά ενδιαφέρον