και των κατωτέρων ζώων, που είναι άλαλα, άλογα πλάσματα. Πολυάριθμες είναι οι μαρτυρίες που πιστοποιούν ότι οι πιστοί εκείνοι Χριστιανοί δεν ελάμβαναν στον οργανισμό τους ανθρώπινο αίμα για οποιονδήποτε σκοπό.—Βλέπε Εκκλησιαστικές Αρχές, ή, Αρχαιότητες της Χριστιανικής Εκκλησίας, υπό Ιωσήφ Μπίνγκχαμ[1668 - 1723], Βιβλίο 17, κεφάλαιο 5, παράγραφος 20.a

22. Πότε οι λεγόμενοι Χριστιανοί άρχισαν να συζητούν εναντίον τον νόμου του Θεού που εδόθη στον Νώε; Και πώς;

²² Μόνο μετά τον καιρό του Ρωμαιοκαθολικού Θεολόγου Αυγουστίνου (354-430), επισκόπου της Βορείου Αφρικής, άρχισαν άτομα που ισχυρίζοντο ότι ήσαν Χριστιανοί να υποστηρίζουν ότι ο θείος κανών που απηγόρευε στους ακολούθους του Χριστού να μετέχουν αίματος ως τροφής ήταν απλώς μια προσωρινή απαγόρευσις και ότι δεν εφηρμόζετο τώρα. Αυτός ο ισχυρισμός, όμως, αποτελούσε μέρος της αποστασίας των λεγομένων Χριστιανών από την αληθινή πίστι, την οποία αποστασία είχε προείπει ο απόστολος Παύλος.—2 Θεσ. 2:1-3.

23. Αφού ο Ιεχωβά δεν αλλοιούται, με ποιον τρόπο οι Χριστιανοί ακολουθούν την προτροπή του Ιούδα και τηρούνται αθώοι;

²³ Αφού ο Θεός προείπε την έλευσι του Υιού του Ιησού Χριστού στον ναό για έργο κρίσεως, ακολούθως είπε: «Εγώ, ο Ιεχωβά, δεν αλλοιούμαι.» (Μαλαχ. 3:1-6, ΑΣ) Είναι αλήθεια ότι οι σημερινοί πιστοί Χριστιανοί ακολουθούν την προτροπή του μαθητού Ιούδα ‘να αγωνίζωνται δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους. (Ιούδ. 3) Σύμφωνα με αυτή την πίστι τηρούνται αθώοι όσον αφορά το αίμα. Αποφεύγουν την ποινή της παραβιάσεως του από τον Θεό προερχομένου αναλλοιώτου άγιου νόμου της ιερότητος του αίματος. Κανενός ανθρώπου τη ζωή ή ψυχή δεν απαιτεί ο Θεός από το χέρι τους.

Τηρούμενοι ‘Καθαροί από του Αίματος Πάντων’

1. Με ποια λόγια έδειξε ο Παύλος ότι υπήρχε και μια άλλη κατεύθυνσις, στην οποία οι Χριστιανοί πρέπει να τηρούνται καθαροί σχετικά με αίμα;

ΕΚΤΟΣ από κατά γράμμα αίμα ανθρώπου, κτήνους και πτηνού, εκείνοι που δεν επιθυμούν να δυσαρεστήσουν τον Θεό και να είναι άξιοι τιμωρίας απ’ αυτόν, πρέπει να είναι άγρυπνοι και προς μια άλλη κατεύθυνσι, στην οποία πρέπει να τηρούνται καθαροί από αίμα. Ο απόστολος Παύλος έδειξε αυτή την κατεύθυνσι όταν είπε στους Χριστιανούς επισκόπους της πόλεως Εφέσου της Μικράς Ασίας: «Και τώρα ιδού, εγώ εξεύρω ότι πλέον δεν θέλετε ιδεί το πρόσωπόν μου σεις πάντες, μεταξύ των οποίων διήλθον κηρύττων την βασιλείαν του Θεού. Όθεν μαρτύρομαι προς εσάς εν τη σήμερον ημέρα, ότι εγώ είμαι καθαρός από του αίματος πάντων.» (Πράξ. 20:25, 26) «Πάντων», πώς μπορούσε ο Παύλος να το πη αυτό; Και πώς τα λόγια του και το παράδειγμά του αποτελούν προειδοποίησι για μας σήμερα;

2. Πώς εκείνος που είναι γνωστός ως Παύλος άρχισε μια σταδιοδρομία διωγμού;

² Ο Παύλος ήταν κάποτε γνωστός ως Σαούλ ο εκ Ταρσού της Μικράς Ασίας. Έφερε επί ένα διάστημα μια βαριά ενοχή αίματος. Τον καιρό που το Ιουδαϊκό Ανώτατο Δικαστήριο της Ιερουσαλήμ είχε καταδικάσει τον πιστό Χριστιανό μάρτυρα Στέφανο στον δια λιθοβολισμού θάνατο, αυτός ο Σαούλ ο εκ Ταρσού είχε υπό την προσοχή του και φύλαττε τα ιμάτια εκείνων που έφεραν σε πέρας την εκτέλεσι. Μ’ αυτό τον τρόπο