άτομο έξω ακριβώς από τον εσώτερο κύκλο της εγγύτητος στον Θεό. Στις Πράξεις 2:46, 47 διαβάζομε ότι «καθ’ ημέραν [οι απόστολοι και οι άλλοι πρώτοι Χριστιανοί] εμμένοντες ομοθυμαδόν εν τω ιερώ, . . . μετελάμβανον την τροφήν . . . δοξολογούντες τον Θεόν, και ευρίσκοντες χάριν ενώπιον όλου του λαού». Σήμερα όλο το μεγάλο πλήθος των «άλλων προβάτων», που συνεταυτίσθησαν με το υπόλοιπο των συγκληρονόμων του Χριστού, εβαπτίσθησαν «ομοθυμαδόν» και ενώθηκαν τώρα «ομοθυμαδόν» στη διακήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας.

20. (α) Ποιο άσμα ψάλλουν τώρα οι Χριστιανοί εναντίον του Σατανά; (β) Ποιος θα σωθή όταν ο Γωγ θα κάμη την τελική του επίθεσι;

²⁰ Ενεργώντας έτσι αυτοί οι Χριστιανοί πνευματικοί πολεμισταί, θα ψάλλουν επίσης το ονειδιστικό άσμα εναντίον του Σατανά, του καταθλιπτικού άρχοντος του παλαιού κόσμου, λέγοντας στους ανθρώπους ότι ο καιρός του είναι ολίγος, ώσπου ο μέγας Διεκδικητής του Ιεχωβά, ο Βασιλεύς των βασιλέων και Κύριος των κυρίων, να τον αποστείλη, αυτόν και όλες τις ορδές των πονηρών του δαιμόνων, στην άβυσσο. Προτού, όμως, συμβή αυτό, ο Σατανάς, ο Γωγ της προφητείας του Ιεζεκιήλ, θα κάμη την τελική, γενική, απεγνωσμένη του επίθεσι εναντίον του λαού του Ιεχωβά, για την οποία μιλεί ο προφήτης στα κεφάλαια 38 και 39, και τότε θα σωθούν μόνο εκείνοι που ‘ωμολόγησαν την πίστι των στον Χριστό, τον Βασιλέα, έμπροσθεν των ανθρώπων’.—Ησ. 14:3-20· Λουκ. 12:8, 9.

21. Γιατί είναι κατάλληλο να διερευνήση τον εαυτό, του ένας που σκέπτεται το βάπτισμα, και τι πρέπει έπειτα να κυττάξη;

²¹ Τώρα, ως προς την καταλληλότητα για να βαπτισθή κανείς, πρέπει να υπομνησθή ότι ο Ιεχωβά ερευνά τις καρδιές και δοκιμάζει τις διάνονες εκείνων που δέχεται για βάπτισμα. Το Παροιιμίαι 21:2 ( ΜΝΚ) λέγει: «Ο Ιεχωβά σταθμίζει τας καρδίας.» Ιστάμεθα ή πίπτομε ενώπιόν του και είμεθα υπόλογοι σ’ αυτόν. Είναι, λοιπόν, κατάλληλο, κάθε ένας που σκέπτεται να βαπτισθή, να διερευνήση τον εαυτό του υπό το φως του λόγου του Θεού, για να δη αν υπάρχη κάτι που πραγματικά θα τον εμπόδιζε από το να βαπτισθή. Τούτο θα εξετασθή περισσότερο στο επόμενο άρθρο.

Η Βιβλική Αφήγησις Περί Δημιουργίας Αποδεικνύεται Αληθής

Στο περιοδικό Φερκουννάρεν, που σημαίνει ο Εκδότης, δηλαδή του Θείου λόγου, ο αστρονόμος Άρβιδ Λιούγκαλ, Δ. Φ., έγραψε ένα ευφυές άρθρο περί φυσικής επιστήμης και της Βιβλικής αφηγήσεως περί δημιουργίας. Καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Μπορεί να λεχθή, λοιπόν, ότι το νέο πράγμα, που ενεφανίσθη και που αφήνει εποχήν από μια Χριστιανική άποψι, είναι ότι βρέθηκε σχεδόν αναμφισβήτητη απόδειξις ότι ο κόσμος μας είναι περιωρισμένης ηλικίας, ότι υπήρξε καιρός που το σύμπαν και η ύλη δεν υπήρχαν, και ότι γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να έλαβε χώραν μια δημιουργία. Έτσι τώρα αντιμετωπίζομε το αξιοσημείωτο γεγονός ότι η Βιβλική αφήγησις περί δημιουργίας, που ήταν τόσο αντεπιστημονική, τόσο εντελώς παράδοξη στην επιστημονική σκέψι, όταν ο αιών μας ήταν νέος, είναι τώρα πλήρως σύμφωνη με τη σύγχρονη ιδέα περί του σύμπαντος.» «Εκείνος που θέλει να έχη επίγνωσιν της Χριστιανοσύνης και να ξεκινά από την πίστι ότι υπάρχει ένας Θεός, που είναι ο Δημιουργός των πάντων, δεν χρειάζεται να πιστεύη αορίστως και παραλόγως, εναντίον κάθε γνώσεως και επιστημονικής ερεύνης. Η πίστις του είναι σύμφωνη με την αντίληψι περί σύμπαντος που διακρατεί σήμερα η επιστήμη.»—Σβένσκα Νταγκμπλάντετ, 16 Δεκεμβρίου 1958.