διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων.» (Εκκλησ. 7:9) Και αν πραγματικά συναντήσωμε μια αφιλόφρονα εκδήλωσι, σφάλλομε ωστόσο ενώπιον του Θεού αν είμεθα ταχείς στο να δυσαρεστηθούμε, ταχείς στο να οργισθούμε. «Η φρόνησις του ανθρώπου συστέλλει τον θυμόν αυτού· και είναι δόξα αυτού να παραβλέπη την παράβασιν.»—Παροιμ. 19:11.

²³ Ποια, λοιπόν, είναι η θεραπεία της οξυθυμίας; Είναι το ίδιο φάρμακο όπως και για το αυτί που δεν είναι ταχύ στο να ακούη και για τη γλώσσα που δεν είναι βραδεία στο να ομιλή. Είναι τούτο: Η σταθερή επιθυμία να πράττωμε το θέλημα του Θεού και να έχωμε την επιδοκιμασία του. Ένα τέτοιο άτομο θα ενδυθή τη νέα προσωπικότητα και θα ‘σπουδάση να ευρεθή άσπιλον και αμώμητον ενώπιον αυτού εν ειρήνη’.—2 Πέτρ. 3:14.

Μέρος 37—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Στο δωδέκατο και τελευταίο κεφάλαιο της προφητείας του, ο Δανιήλ, κοντά στο τέλος των προφητικών προνομίων του, αναφέρει ότι άκουσε αγγελικές προφητείες σχετικές με χρονικές περιόδους καιρού, καιρών και ημίσεος καιρού (ή 1.260 ημερών) και 1.290 ημερών. Η τελευταία αυτή περίοδος έφθασε στο ένδοξο αποκορύφωμά της στη διεθνή συνέλευσι μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, το 1922, όπου εδόθη η συγκινητική πρόσκλησις για τη δράσι κηρύγματος με τα ιστορικά λόγια, «Επομένως, αναγγείλατε, αναγγείλατε, αναγγείλατε, τον Βασιλέα και τη βασιλεία του». Εκτός απ’ αυτό, στο τέλος της δημοσίας ομιλίας της συνελεύσεως με θέμα «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει,» το ακροατήριο, που ήταν μεταξύ 18.000 και 20.000 ατόμων, ενέκρινε το τολμηρό ψήφισμα με τίτλο «Μία Πρόκλησις προς τους Ηγέτας του Κόσμου,» που διεκήρυττε τη χρεωκοπία της προστατευτικής κοινωνίας των κοσμικών εθνών και τον άφευκτο θρίαμβο της βασιλείας του Θεού δια Χριστού, κάτω από την οποίαν όλοι οι ευπειθείς άνθρωποι «θα εξακολουθήσουν να ζουν και ποτέ δεν θα εκλείψουν από τη γη» σε μια παραδεισιακή κατάστασι.

1.335 ΗΜΕΡΕΣ

21, 22. (α) Ποια περαιτέρω χρονική περίοδο εσήμανε ο Θεός στον λόγο του; (β) Πότε άρχισε αυτή η χρονική περίοδος, και τι συνέβη στους αναμένοντας στη διάρκεια της περιόδου αυτής;

²¹ Αναμφισβήτητα η συνέλευσις εκείνη του Σήνταρ Πόιντ (5-13 Σεπτεμβρίου 1922) αποτελούσε ένα εντυπωσιακό δείκτη του κορυφώματος των 1.290 ημερών για την τάξι του αγιαστηρίου. Αλλά όσο εμψυχωτική και αν ήταν εκείνη η συνέλευσις, ο Ιεχωβά Θεός προείδε και κάτι άλλο ακόμη που άξιζε χρονολόγησι στην προφητεία του, λόγω της σημασίας που θα είχε αυτό για τον καθιερωμένο του λαό. Για να θέση τον λαόν Του σε περαιτέρω αναμονή, ενέπνευσε τον άγγελό του να πη στον Δανιήλ: «Μακάριος όστις υπομείνη, και φθάση εις ημέρας χιλίας τριακοσίας και τριάκοντα πέντε.» (Δαν. 12:12) Αυτή η περίοδος θα ήταν εκτός από τις 1.290 ημέρες και θα ήταν κατά σαράντα πέντε ημέρες, δηλαδή ένα και ήμισυ μήνα μακρότερη στον προφητικό χρόνο. Θα ήταν ίση προς τρία έτη, οκτώ μήνες και δεκαπέντε ημέρες. Αυτή η χρονική περίοδος θα ελογίζετο από το τέλος των προηγουμένων 1.290 ημερών, οι οποίες απέληξαν στη δεύτερη συνέλευσι του Σήνταρ Πόιντ, τον Σεπτέμβριο του 1922. Η επόμενη περίοδος των 1.335 ημερών θα έληγε, επομένως, τον μήνα Μάιο του 1926.

²² Στη διάρκεια της περιόδου αυτής ο Ιεχωβά Θεός εβοήθησε τον λαόν του ν’ αναμείνη ή υπομείνη, επιδίδοντας το κήρυγμα της Βασιλείας του σε μια ευρυνόμενη κλίμακα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το να εισέλθουν στο αγιαστήριο πιο πολλοί για να γίνουν μέλη αυτού του υπολοίπου που καθιερώθη από τον Ιεχωβά. Αυτό κατεδείχθη από τον αυξανόμενα αριθμό παρόντων στους ετησίους εορτασμούς του δείπνου του Κυρίου, με συμμετοχήν 32.661 στο έτος 1922· 42.000 στο 1923· 62.696 στο 1924· και 90.434 στο 1925.a