Μέρος 39—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»
Ερχόμεθα τώρα στο δέκατο πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης», το οποίον εδημοσιεύσαμε τμηματικά σ’ αυτό το περιοδικό, αρχίζοντας από το τεύχος 1ης Δεκεμβρίου 1958. Εξητάσθη το ερώτημα, Τίνος θέλημα θα γίνη τελικά στη γήινη σφαίρα μας; Δια της προφητείας που ανεγράφη από τον Δανιήλ ανεσκοπήσαμε την πορεία των επτά παγκοσμίων δυνάμεων, που αναγράφονται στη Βιβλική ιστορία και προφητεία, και παρακολουθήσαμε τον επί χιλιετηρίδες αγώνα μεταξύ του βασιλέως του βορρά και του βασιλέως του νότου. Είδαμε πώς αυτός ο αγών εκορυφώθη στον σημερινό «ψυχρό πόλεμο» μεταξύ του κομμουνιστικού συγκροτήματος εθνών και του δημοκρατικού συγκροτήματος εθνών. Ένα ζωτικό ερώτημα τώρα αντιμετωπίζει ο καθένας μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 15
ΤΙΝΟΣ ΘΕΛΗΜΑ ΕΥΝΟΕΙΤΕ;
1. Στην εκλογή μεταξύ θελημάτων, τα οποία η Ανατολή και η Δύσις προσπαθούν να επιβάλουν σε όλους τους ανθρώπους, γιατί οι πληροφορημένοι φίλοι της Γραφής δεν είναι σε αβεβαιότητα περί της εκλογής μεταξύ των δύο;
ΚΑΘΕ άνθρωπος πρακτικής διανοίας και ειλικρινούς καρδιάς θέλει να τεθή παρά το πλευρόν του θελήματος που πρόκειται να υπερισχύση. Σήμερα οι πολιτικοί άρχοντες και τα κόμματα μάχονται σκληρά για να υπαγορεύσουν το θέλημά τους στους λαούς ή να κάμουν το θέλημά τους υπέρτατο επάνω στη γη. Ποιο θέλημα ή σκοπός θα υπερτερήση στο τέλος; Ποιο θέλημα πρέπει να εκλέξη ένας άνθρωπος; Στο ζήτημα της εκλογής, ο άνθρωπος φαίνεται να έχη συλληφθή μεταξύ των σιαγόνων κινουμένης λαβίδος, του κομμουνιστικού Βορρά και του δημοκρατικού Νότου, που τείνουν να κλείσουν επάνω του. Καθόσον η κάθε πλευρά αγωνίζεται για την επικράτησι του θελήματός της, οι απληροφόρητοι άνθρωποι διερωτώνται ποια πλευρά θα υπερισχύση κάπως. Όσοι αγαπούν την Αγία Γραφή και είναι πληροφορημένοι από τις προφητείες του Ιεχωβά Θεού, γνωρίζουν ότι καμμιά πλευρά δεν θα κερδίση. Ο κομμουνισμός δεν θα θάψη τη δυτική δημοκρατία. Η δυτική δημοκρατία δεν θα ξερριζώση τον κομμουνισμό. Και οι δύο πλευρές θ’ αποτύχουν. Γιατί, λοιπόν, να ευνοή κανείς τη μια ή την άλλη απ’ αυτές;
2. Το να ευνοήση κανείς το ένα ή το άλλο θέλημα σημαίνει να ευνοήση ποιον, και με τι μέσον πλανά ο ευνοημένος αυτός ολόκληρη την οικουμένη;
2 Το να ευνοούμε τη μια ή την άλλη πλευρά σημαίνει να ευνοούμε τον αόρατον άρχοντά των, τον Θεόν του κόσμου τούτου, του οποίου αποτελούν μέρος. Η Γραφή ομιλεί σαφώς σχετικά με αυτόν τον άρχοντα. Λέγει ότι ο Σατανάς Διάβολος είναι ο Θεός του παρόντος συστήματος πραγμάτων. (2 Κορ. 4:4) Το θέλημά του είναι εκείνο που επιβάλλεται στις διάνοιες όλων όσοι συμμορφώνονται με τον παρόντα κόσμον, μ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, με το σύστημα του Σατανά. Είτε με το Ανατολικό συγκρότημα, είτε με το Δυτικό συγκρότημα, είτε με το ουδέτερο συγκρότημα, όλα τα έθνη συνάγονται από τους δαίμονας του Σατανά στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» (Αποκάλ. 16:14, 16) Όλοι συνάγονται σε μια γενική πλευρά, για ένα παγκόσμιο πόλεμο. Με τις πολιτικές ιδεολογίες όλων των αντιμαχομένων μερίδων, ο «όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, . . . [είναι] ο πλανών την οικουμένην όλην.» (Αποκάλ. 12:9) Είναι σαφέστερο από άλλοτε ότι «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» (1 Ιωάν. 5:19) Ο λόγος του Θεού δεν μπορεί να θεωρηθή αναληθής σ’ αυτές τις παρατηρήσεις.
3, 4. (α) Μεταξύ ποίων θελημάτων είναι η τελική, η πιο σπουδαία απόφασις, και τι θα σημαίνη για έναν η συνεργασία του με τον Διάβολο; (β) Τι θα σημαίνη η συμμόρφωσίς μας με τον κόσμον αυτόν, και τι μας συμβουλεύει να πράξωμε το εδ. Ρωμαίους 12:2;
3 Δεν μπορούμε να κρύψωμε τους εαυτούς μας από την πραγματικότητα. Δεν μπορούμε να ξεφύγωμε από την πραγματικότητα. Η απόφασις που έχομε όλοι να λάβωμε δεν είναι μεταξύ των αντιμαχομένων ανθρωπίνων θελημάτων, εφόσον όλοι οι άνθρωποι υπόκεινται στο ένα υπερανθρώπινο θέλημα του εχθρού του Ιεχωβά Θεού. Η τελική, η πιο σπουδαία απόφασις είναι μεταξύ του θελήματος του Σατανά ή Διαβόλου και του θελήματος του Ιεχωβά Θεού. Είμεθα αναγκασμένοι να εκδηλώσωμε την εύνοιά μας προς το θέλημα ή του Σατανά ή του Θεού. Πρέπει να ρωτήσωμε τους εαυτούς μας: Θέλομε να συνεργαζώμεθα με τον Σατανά, τον θεό του κόσμου τούτου; Μπορούμε να συνεργαζώμεθα με τον Ιεχωβά, τον Θεό του δικαίου νέου κόσμου, όπως συνειργάζετο κι ο απόστολος Παύλος, ο οποίος είπε: «Όντες δε συνεργοί αυτού, παρακαλώμεν ενταυτώ να μη δεχθήτε την χάριν του Θεού ματαίως.» (2 Κορ. 6:1) Το να συνεργάζεται κανείς με τον Σατανά ή Διάβολο σημαίνει να καταστραφή μαζί του όταν θριαμβεύση το θέλημα του Ιεχωβά.
4 Ο κόσμος του Σατανά πλησιάζει στο τέλος του «εσχάτου καιρού» του. Απέρχεται. Αυτό αληθεύει σύμφωνα με τις συντριπτικές αποδείξεις που υπάρχουν. Γιατί να συμμορφωνώμεθα ανόητα μ’ αυτόν τον κόσμο ή με οποιοδήποτε μέρος αυτού και ν’ απογοητευθούμε μαζί του και ν’ απέλθωμε μαζί του για πάντα; Η συμβουλή του λόγου του Θεού που πάντοτε νικά λέγει: «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμ. 12:2.
5. Όταν επαναλαμβάνωμε την υποδειγματική Κυριακή προσευχή για να έλθη η βασιλεία του Θεού, για τι προσευχόμεθα, και αν αυτό είναι και δικό μας θέλημα, τότε σε ποια ενέργεια απέναντι του Θεού πρέπει να προβούμε;
5 Παίρνομε μήπως την Κυριακή Προσευχή στα χείλη μας και λέμε: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης»; Αν την επαναλαμβάνωμε αυτή την προσευχή, τότε προσευχόμεθα να καταστρέψη η βασιλεία του Θεού όλα τα βασίλεια και τις εξουσίες του κόσμου τούτου. Από αυτή την άποψι είναι μήπως το θέλημά Του και δικό μας θέλημα; Αν δεν είναι, τότε πρέπει να παύσωμε να λέμε την Κυριακή Προσευχή. Αλλ’ αν είναι, τότε πρέπει ειλικρινώς να κάμωμε το θέλημα του Θεού θέλημα της ζωής μας. Πρέπει να θέλωμε ν’ αφιερωθούμε πλήρως σ’ αυτόν για να κάνωμε το θέλημά του, να ζούμε σε αρμονία με το θέλημά του. Δεν είναι πολύ νωρίς για να κάμωμε αυτή την αφιέρωσι σ’ Αυτόν μέσω του Διδασκάλου της Κυριακής Προσευχής. Η ώρα είναι προχωρημένη.
6. Ποιες παγκόσμιες δυνάμεις πρόκειται να πέσουν και, κατά το πρότυπον της ιστορίας, γιατί δεν μπορούσε ν’ αναμένεται τίποτε λιγώτερο από ανωμαλίες, και από ποιον θα προέλθη η καταστροφή;
6 Όλη η γη είναι σε μια αναταραχή, όμοια της οποίας ποτέ δεν εγνώσθη από τον καιρό τον Κατακλυσμού. Υπάρχουν επαρκείς λόγοι γι’ αυτό. Η καταστροφή της εβδόμης παγκοσμίου δυνάμεως, της Αγγλο-Αμερικανικής δυαδικής παγκοσμίου δυνάμεως, πλησιάζει. Σκεφθήτε το! Όπως την ίδια νύχτα, που ερμήνευσε ο Δανιήλ την επί του τοίχου γραφή στην αίθουσα φαγητού του Βασιλέως Βαλτάσαρ, μια παγκόσμια δύναμις η ισχυρότερη της ανθρώπινης ιστορίας, πρόκειται να πέση! Το τέλος δεν θα είναι τόσο εύκολο και ειρηνικό όσο ήταν όταν η Βουλή των Λόρδων εξέδωκε το Καταστατικό του Ουεστμίνστερ το 1931, δημιουργώντας τη Βρεττανική Κοινοπολιτεία Εθνών, όποτε ο Θεατής του Λονδίνου έγραψε: «Η παλαιά Βρεττανική Αυτοκρατορία απέθανε με τον πόλεμο, και η θέσις της κατελήφθη από τη Βρεττανική Κοινοπολιτεία.» (26 Νοεμβρίου 1931) Επιπροσθέτως, το τέλος του Αγγλο-Αμερικανικού κοσμήματος, της ογδόης παγκοσμίου δυνάμεως, των Ηνωμένων Εθνών, πλησιάζει. Στους περασμένους χρόνους η πτώσις παγκοσμίων δυνάμεων, της Αιγύπτου, της Ασσυρίας, της Βαβυλώνας, της Μηδο-Περσίας, της Ελλάδος, της Ρώμης και της Κοινωνίας των Εθνών, συνωδεύετο από μεγάλη αναταραχή. Τώρα οι τελικές παγκόσμιες δυνάμεις όλης της ιστορίας πρόκειται να πέσουν, ναι, κι ο κομμουνισμός επίσης! Σύμφωνα με το πρότυπον της ιστορίας, η αναταραχή δεν μπορούσε παρά ν’ αναμένεται. Η αναταραχή μας ήλθε ήδη. Και χειρότερα θα έλθουν ακόμη. Διότι έρχεται καταστροφή, όχι από χέρια ανθρώπων που εγείρονται σε πυρηνικό πόλεμο αυτοκτονίας, αλλ’ από το χέρι του Παντοδυνάμου Θεού, από τη βασιλεία του με τον Χριστό στην εξουσία. Ένας ολόκληρος κόσμος θα τελειώση!
7. Αν θέλωμε να επαναλαμβάνωμε την Κυριακή Προσευχή χωρίς υποκρισία, τι είναι ανάγκη να κάμωμε, και τι θα θέση μέσα στη ζωή μας το να κάμωμε τούτο;
7 Αν θέλωμε να επαναλαμβάνωμε την Κυριακή Προσευχή χωρίς υποκρισία, είναι ανάγκη ν’ αφιερωθούμε με όλη μας την καρδιά στον ουράνιον Πατέρα, στον οποίον προσευχόμεθα να γίνη το θέλημά Του. Δεν πρέπει να τον πλησιάζωμε μόνο με τα χείλη μας, έχοντας όμως τις καρδιές μας μακριά απ’ αυτόν και το Θέλημά του. Το ν’ αφιερωθούμε σ’ αυτόν, θέτει στη ζωή μας ένα σκοπό που εμπνέει, το να ζήσωμε για τον Θεό και την ουρανία του βασιλεία του ευλογητού νέου κόσμου, ένα σκοπό για την αιωνιότητα!
8. Το ν’ αφιερωθούμε έτσι σημαίνει ν’ ακολουθήσωμε ποιον, και ποιο υπόδειγμα μας άφησε αυτός για να το μιμηθούμε τώρα που ανάσσει η βασιλεία του Θεού και κηρύττεται παντού;
8 Αυτό δεν σημαίνει να ενωθούμε με μια λεγόμενη εκκλησία ή ένα σχισματικό θρησκευτικό δόγμα του «Χριστιανικού κόσμου» ή του Ιουδαϊσμού. Σημαίνει ν’ ακολουθήσωμε τον Καλόν Ποιμένα του Ιεχωβά, τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Αυτός ήταν άλλοτε άνθρωπος, και ως άνθρωπος έθεσε το τέλειο υπόδειγμα για να το μιμηθούν οι άνθρωποι. Όταν η βασιλεία του Θεού διεκηρύττετο από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ακριβώς όπως κηρύττεται παντού σήμερα από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ο Ιησούς προσεφέρθη να κάνη το θέλημα του Ιεχωβά σχετικά μ’ αυτή τη βασιλεία. Ενήργησε σύμφωνα με την προφητική γραφή: «Τότε είπον, Ιδού, έρχομαι, (εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού,) δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.» (Εβρ. 10:5-7· Ψαλμ. 40:7, 8) Τότε ενώπιον του Θεού και των αγίων αγγέλων του εβαπτίσθη ο Ιησούς για να συμβολίση δημοσία την αφιέρωσί του στον Θεό. Η πιστή εκπλήρωσις αυτής της αφιερώσεως ωδήγησε στο να γίνη αυτός ο ανάσσων τώρα Βασιλεύς του Ιεχωβά σ’ αυτή την ουράνια βασιλεία. Η αφιέρωσίς του να πράξη το θέλημα του Θεού ήταν σε πλήρη συμφωνία με την προσευχή που εδίδαξε: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου.» Έτσι, επίσης, ας εναρμονίσωμε κι εμείς εντίμως τη ζωή μας με την προσευχή μας. Η βασιλεία του Θεού ανάσσει!
9. Για να εύρωμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, τι δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε να μελετούμε, και με αυτό σε ποιον θα ελκυσθούμε για ν’ αφιερώσωμε τους εαυτούς μας;
9 Το θέλημα του Θεού για μας είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή. Εκτός απ’ αυτό, ο Ιησούς μάς έδωσε παράδειγμα της εκτελέσεως του Θείου θελήματος. Για να βρούμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε τη μελέτη αυτού του λόγου του Θεού. Τα θρησκευτικά βιβλία, που μας απομακρύνουν από τον γραπτό λόγο του Θεού, δεν θα μας δώσουν την αλήθεια για το θέλημα του Θεού. Πρέπει να κάμωμε όπως έκαναν και οι πιστοί της Μακεδονικής πόλεως Βεροίας, όταν ο απόστολος Παύλος έφυγε από τη Θεσσαλονίκη, όπου απερρίπτετο η Γραφή, και ήλθε και μίλησε σ’ αυτούς: «Ούτοι δε ήσαν ευγενέστεροι παρά τους εν Θεσσαλονίκη, καθότι εδέχθησαν τον λόγον μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες ,καθ’ ημέραν τας γραφάς, αν ούτως έχωσι ταύτα. Πολλοί μεν λοιπόν εξ αυτών επίστευσαν.» (Πράξ. 17:11, 12) Ο καθένας, που επιζητεί να γνωρίση το Θείον θέλημα με σκοπό να το πράξη, πρέπει να έχη το δικό του αντίτυπο των Αγίων Γραφών, αν είναι δυνατόν. Ο Ιησούς είπε στους κατόχους του γραπτού λόγου του Θεού: «Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον· και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού.» Ώστε, με τον γραπτό λόγο μας διδάσκει ο Ιεχωβά και μας ελκύει προς τον Υιό του Ιησού Χριστό, τον Αρχηγό μας. (Ιωάν. 5:39· 6:45) Μέσω, λοιπόν, του Ιησού μπορούμε να πιστεύσωμε και ν’ αφιερωθούμε στον Ιεχωβά Θεό. Τότε γινόμεθα ακόλουθοι του Ιησού.
10. Για να εννοήσωμε τον λόγον του Θεού, τι βοήθεια χρειαζόμεθα, και με ποιους ο Θεός προμηθεύει την απαιτούμενη αυτή βοήθεια σ’ αυτόν τον «έσχατο καιρό»;
10 Για να εννοήσωμε τον λόγον του Θεού και να διακρίνωμε το θέλημά του, χρειαζόμεθα βοήθεια. Εκτός από την προσευχή, χρειαζόμεθα και το άγιο πνεύμα του. Επίσης χρειαζόμεθα τη βοήθεια του αφιερωμένου, ωργανωμένου λαού του. Ο Αιθίοψ αναγνώστης της Γραφής ανεγνώρισε το γεγονός αυτό. Όταν ο ευαγγελιστής Φίλιππος τον ερώτησε: «Αρά γε γινώσκεις α αναγινώσκεις;» αυτός απήντησε: «Και πώς ήθελον δυνηθή, εάν δεν με οδηγήση τις;» Προσεκάλεσε τον Φίλιππον να τον οδηγήση στη μελέτη. Αφού λοιπόν εβοηθήθη, διέκρινε το θέλημα του Θεού, αφιερώθη αμέσως και είπε στον Φίλιππο να τον βαπτίση στο νερό για να συμβολίση την αφιέρωσί του μέσω του Χριστού. (Πράξ. 8:28-39) Ο απόστολος Παύλος εβοήθησε τους Βεροιείς στη Γραφική τους μελέτη, κι έτσι επίστευσαν πολλοί. Τώρα, σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν» από το έτος 1914, ο Ιεχωβά εφανέρωσε τον ‘λαόν, όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού,’ την τάξιν του αγιαστηρίου του. Μαζί με αυτούς πολλά άλλα πρόβατα» συνηνώθησαν με αφιέρωσι στον Θεό, τον οποίον γνωρίζουν, στον Ιεχωβά. Κι αυτοί, επίσης, έγιναν μάρτυρες του Ιεχωβά. Σε εκπλήρωσι του Δανιήλ 11:32, 33· 12:3, οι «συνετοί» αυτοί μεταξύ του λαού ‘διδάσκουν πολλούς.’ Ναι, αυτοί ‘εκλάμπουν ως η λαμπρότης του στερεώματος’ και ‘επιστρέφουν πολλούς εις δικαιοσύνην.’ Αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι εντεταλμένοι από αυτόν να βοηθήσουν οποιονδήποτε αναγνώστην αυτού του βιβλίου, ο οποίος επιθυμεί να λάβη και δέχεται βοήθεια.
11. Όλοι όσοι γίνονται μαθηταί του Ιησού με το ν’ αφιερωθούν πρέπει να υπακούσουν σε ποια εντολή σύμφωνα με το Ματθαίον 28:19, 20;
11 Ο Ιησούς Χριστός τούς παρήγγειλε τα εξής: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος»—όπου είμεθα τώρα. (Ματθ. 28:19, 20) Όλοι όσοι γίνονται μαθηταί του Ιησού αφιερωνόμενοι στον Ιεχωβά Θεό όπως κι εκείνος αφιερώθη, πρέπει να υπακούσουν στην εντολή να βαπτισθούν στο νερό. Πρέπει, επίσης, να δεχθούν τη διδασκαλία που παρέχει ο Θεός μέσω της ορατής του οργανώσεως επάνω στη γη.
12. Και μετά την αφιέρωσι, γιατί πρέπει κανείς να συνεχίση τη μελέτη της Γραφής, και σύμφωνα με αυτό τι παραγγέλλεται κανείς να παρακολουθή;
12 Ακόμη και μετά την αφιέρωσί του πρέπει κανείς να εξακολουθήση να μελετά την Αγία Γραφή για να αυξήση σε γνώσι του Θείου θελήματος, για να φέρη καρπόν διδάσκοντας κι άλλους. Ο Παύλος προσηύχετο για τους Χριστιανούς αγίους. Γιατί; Για να «εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως δια να περιπατήσητε αξίως του Ιεχωβά ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν, και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού.» (Κολ. 1:9, 10, ΜΝΚ) Μ’ αυτόν τον σκοπό ένας αφιερωμένος Χριστιανός πρέπει να επιζητή τη συναναστροφή του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά και να παρακολουθή όλες τις συναθροίσεις των, αν είναι δυνατόν, υπακούοντας στην εντολή: «Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον· διότι πιστός ο υποσχεθείς· και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:23-25) Με τον ασφαλή αυτόν τρόπο θα μπορή κανείς να λατρεύη τον Ιεχωβά Θεό στο αγιαστήριό του.—Ψαλμ. 150:1.
13. Για ν’ αποφύγωμε το ν’ απορριφθούμε και για να σωθούμε, τι είναι εκείνο που πρέπει να κάμωμε;
13 Δεν θέλομε να είμεθα «εργάται ανομίας» και ν’ απορριφθούμε χάνοντας τη σωτηρία. Για να σωθούμε, πρέπει να πράττωμε το θέλημα του Θεού. Ο Ιησούς είπε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς.»—Ματθ. 7:21-23.
14. Ποιο, κυρίως, είναι το θέλημα του Ιεχωβά για μας, τώρα;
14 Ποιο, κυρίως, είναι το θέλημα του Ιεχωβά για μας σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν»; Ο Ιησούς το προείπε με αυτά τα λόγια: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Πρέπει να δώσωμε αυτή την τελική μαρτυρία. Πρέπει να είμεθα μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττοντας αυτά τα αγαθά νέα, ως το τέλος.
15. Πόσο επωφελές είναι για μας το να κάνωμε το θέλημα του Ιεχωβά τώρα στη γη, και σύμφωνα με ποια προσευχή μπορούμε ευπειθώς να ζούμε;
15 Αιωνίως επωφελές για μας είναι να πράττωμε το θέλημα του Ιεχωβά τώρα στη γη. Αυτό σημαίνει ζωή για πάντα στην εύνοιά του. «Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:17) Με φιλάγαθη πιστή υπακοή στον Πατέρα μας τον εν τοις ουρανοίς, είθε να ζούμε εξακολουθητικά σύμφωνα με την προσευχή μας: «Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης»—για πάντα!
(Ακολουθεί)