προσέβαλαν εις την οικίαν εκείνην, και δεν έπεσε διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν. Και πας ο ακούων τους λόγους μου τούτους, και μη κάμνων αυτούς, θέλει ομοιωθή με άνδρα μωρόν, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον· και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και έπεσε· και ήτο η πτώσις αυτής μεγάλη»—Ματθ. 7:24-27.

18. Επάνω σε τι οικοδομεί ο μωρός Χριστιανός, και με ποιο τελικό αποτέλεσμα;

¹⁸ Και ο μωρός Χριστιανός, και ο φρόνιμος Χριστιανός, ακούουν τα λόγια του Ιησού, όπως ακριβώς και η τάξις των μωρών παρθένων και των φρονίμων παρθένων. (Ματθ. 25:1-13) Αλλά ο μωρός Χριστιανός δεν προσέχει τα λόγια του Ιησού ώστε να τα εφαρμόση. Είναι αμελής, απερίσκεπτος, μύωψ και απειθής. Επομένως, κτίζει τη θρησκευτική του οικοδομή επάνω σε απείθεια στα λόγια του Ιησού ως βάσι. Η απείθεια ως βάσις δεν παρέχει στον οικοδόμο κανένα θεμέλιο. Είναι σαν την άμμο. Στη μεγάλη πλημμύρα της κρίσεως του Αρμαγεδδώνος, η θρησκευτική οικοδομή του ανόητα απειθούς Χριστιανού θα πέση. Η πτώσις της θα είναι μεγάλη. Θα σημάνη αιώνια καταστροφή για κείνον που κατοικεί σ’ αυτήν.

19. (α) Τι είδους άτομο είναι ο Χριστιανός που επιτυγχάνει; (β) Επάνω σε τι οικοδομεί, και ποια ωφέλεια θα του αποφέρη αυτό;

¹⁹ Ο Χριστιανός που επιτυγχάνει είναι ένα άτομο ουρανίας πρακτικής σοφίας, ένα άτομο φρόνιμο, στοχαστικό, που προνοεί και εργάζεται για κάτι μόνιμο, διαρκές, ανθεκτικό απέναντι των καταστρεπτικών δυνάμεων. Είναι ευπειθής στα αυθεντικά λόγια. Τη Χριστιανική του οικοδομή την θεμελιώνει επάνω στην υπακοή στα λόγια του σοφού Υιού του Θεού ως βάσι. Η υπακοή σ’ αυτά τα λόγια χρησιμεύει σαν πέτρα για θεμέλιο, μια πέτρα της οποίας οι ρίζες πηγαίνουν βαθιά έτσι ώστε δεν μπορεί να σαρωθή ή να οπονομευθή ή να καταρρεύση. Ανάμεσα στη θύελλα της θείας κρίσεως στον Αρμαγεδδώνα, η Χριστιανική οικοδομή, στην οποία διαμένει αυτός ο φρόνιμος μαθητής στη διάρκεια αυτού του αιώνος του διαστήματος, δεν θα καταστραφή. Αυτός θα διαμένη για πάντα, διότι θα έχη επιδείξει πρακτική σοφία σε αρμονία με το τέλειο θέλημα του Θεού. Το ότι κάνει να επιτύχη η πρακτική σοφία, το ότι χρησιμοποιεί επιτυχώς πρακτική σοφία, θα είναι για την αιωνία του ωφέλεια στον ατελεύτητο νέο κόσμο του Ιεχωβά.

Μέρος 31—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Πραγματευόμεθα τώρα για τα όσα είχαν προφητευθή ότι θα ελάμβαναν χώραν στον «έσχατον καιρόν» του κοσμικού αυτού συστήματος πραγμάτων. Όταν άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος στο έτος 1914, η εξουσία που κυβερνούσε την αναζωογονημένη Γερμανική Αυτοκρατορία διεπιστώθη ότι εξεπλήρωνε τον ρόλον του «βασιλέως του βορρά,» ενώ η Αγγλο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμις εξεπλήρωνε τον αντίθετο ρόλο του «βασιλέως του νότου.» Ο Δανιήλ, κεφ. 11:31, αναφερόμενος στον συμβολικό «βασιλέα του βορρά», προείπε: «Και βραχίονες θέλουσιν εγερθή εξ αυτού, και θέλουσι βεβηλώσει το αγιαστήριον [τη Χριστιανική τάξι του ναού του Ιεχωβά Θεού] της δυνάμεως, και αφαιρέσει την παντοτεινήν θυσίαν [την πνευματική ‘θυσίαν αίνου’ που προσφέρεται στον Ιεχωβά Θεό από την τάξι του ναού του επάνω στη γη] και στήσει το βδέλυγμα της ερημώσεως [το ερημωτικό βδέλυγμα, Λήσερ].» Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αυτό το «βδέλυγμα της ερημώσεως» εστήθη υπό τη μορφή της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία είχε χαιρετισθή από τις θρησκευτικές οργανώσεις ως η «πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη.» Τώρα λοιπόν αντιμετωπίζομε ένα ερώτημα.

«ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ»

31. Τι ήταν το «βδέλυγμα της ερημώσεως», και πώς εδήλωσε η περικοπή Αποκάλ. 17:7-11 ότι θα εγίνετο επανεμφάνισίς του;

³¹ Πώς, όμως, συμβαίνει, ώστε σ’ αυτό το στάδιον της προόδου της αγγελικής προφητείας να λέγεται: «Και [θέλουσι] στήσει το βδέλυγμα