Η Δύναμις της Καλωσύνης — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Δύναμις της Καλωσύνης

«Αγαπάτε τους εχθρούς σας, και αγαθοποιείτε, και δανείζετε, μηδεμίαν απολαβήν ελπίζοντες· και θέλει είσθαι ο μισθός σας πολύς, και θέλετε είσθαι υιοί του Υψίστου· διότι αυτός είναι αγαθός προς τους αχαρίστους και κακούς. Γίνεσθε λοιπόν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ σας είναι οικτίρμων.»—Λουκ. 6:35, 36

1. Γιατί και πώς η καλωσύνη είναι μια δύναμις;

Η ΚΑΛΩΣΥΝΗ είναι μια δύναμις επειδή βρίσκει την πηγή της στον Ιεχωβά, τον Ύψιστον Θεόν, τον μέγαν Δοτήρα ‘πάσης δόσεως αγαθής, και παντός δωρήματος τελείου’. Δίνοντας το υπέρτατο παράδειγμα, ο Ιεχωβά δείχνει καλωσύνη προς όλους, ακόμη και «προς τους αχαρίστους και κακούς.» Επειδή η καλωσύνη βοηθεί τον Χριστιανό να είναι όμοιος με τον Πατέρα του τον εν ουρανοίς, είναι μια δύναμις που ανταμείβει. Τι ανταμοιβές υπάρχουν στο να είναι κανείς υιός του Υψίστου! Αληθινά καθώς είπε ο Ιησούς: «Θέλει είσθαι ο μισθός σας πολύς.» Τα λόγια αυτά μας υπενθυμίζουν τον θείον κανόνα που εξετέθη πριν από πολύν καιρό όσον αφορά τη δύναμι της καλωσύνης: «Ο ελεήμων άνθρωπος αγαθοποιεί την ψυχήν αυτού.» Το αγαθό άτομο μπορεί να νομίζη ότι διαμοιράζει την καλοσύνη του πραγματικά, όμως, αυτή επανέρχεται για να ανταμείψη εκείνον που αγαπά και εκδηλώνει καλωσύνη διότι θέλει να είναι όμοιος με τον Πατέρα του τον εν ουρανοίς.—Ιάκ. 1:17· Λουκ. 6:35· Παροιμ. 11:17.

2, 3. (α) Πώς τα κοσμικά συγγράμματα περί καλωσύνης υστερούν, και με ποια αποτελέσματα; (β) Ποιο είναι το ορθό ελατήριο για εκδήλωσι καλωσύνης;

² Πολλά μπορούν να αναγνωσθούν για τις ανταμοιβές της καλωσύνης στα βιβλία του κόσμου τούτου· είναι μια ιδιότης που εξυμνείται από τους φιλοσόφους και τους συγγραφείς βιβλίων για καλούς τρόπους, εθιμοτυπία και θέλγητρα. Αλλά εκείνοι που βασίζονται σ’ αυτά τα κοσμικά έργα δεν παράγουν τον καρπό του πνεύματος του Θεού, και το πολύ στιλβωμένο επίστρωμα της ευγενείας και προσεκτικής συμπεριφοράς των συχνά καλύπτει καρδιές που εντελώς ανταγωνίζονται το πνεύμα του Θεού. Τι φταίει; Λείπει η θερμότης και η αγάπη, εξαιτίας του ότι ο Ιεχωβά και το θέλημά του αφήνονται έξω από την υπόθεσι.

³ Επειδή ο Ιεχωβά αφήνεται έξω από αυτές τις κοσμικές συζητήσεις περί καλωσύνης, δεν είναι παράδοξο ότι μερικά άτομα χρησιμοποιούν καλωσύνη για να ωφεληθούν μ’ ένα ιδιοτελή τρόπο. Δείχνουν καλωσύνη αλλά ελπίζουν σε κάποια απολαβή, σε κάποια εύνοια ως ανταπόδοσι. Χρησιμοποιούν την καλωσύνη σαν χρήμα—για ν’ αγοράσουν εκείνο που χρειάζονται. Το ελατήριό τους είναι εσφαλμένο. Όταν ο Χριστιανός εκδηλώνη την καλωσύνη του με πρακτικούς τρόπους το πράττει αυτό ‘μηδεμίαν απολαβήν ελπίζων’. Είναι αγαθός επειδή αγαπά τον ουράνιο Πατέρα του. Όταν αγαπούμε κάποιον, εκπλησσόμεθα συχνά πώς μιμούμεθα, προφανώς χωρίς προσπάθεια, κάποια από τα καλά χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες του αγαπητού αυτού προσώπου. Πόσο πρέπει, λοιπόν, η αγάπη να μας παρακινήση να καλλιεργήσωμε εσκεμμένως τις ιδιότητες που διακρίνουν τον Ιεχωβά Θεό! «Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού», είναι η θεία εντολή. Μόνο με το να είναι κανείς μιμητής του Θεού μπορεί ν’ αποδείξη ότι είναι υιός του Υψίστου. Η καλωσύνη βοηθεί τον Χριστιανό να μιμηθή τον Πατέρα του τον εν ουρανοίς.—Εφεσ. 5:1.

4. Εξηγήστε πώς εκδηλώνει κανείς καλωσύνη.

⁴ Πώς εκδηλώνει κανείς καλωσύνη; Με πολλούς τρόπους: Με το να είναι διατεθειμένος να πράττη το καλό σε όλους τους ανθρώπους, με το να είναι ελεήμων, με το να είναι οικτίρμων, με το να είναι φιλάνθρωπος, με το να είναι υπομονητικός, με το να είναι φιλικός, με το να είναι φιλόξενος, με το να είναι γενναιόδωρος, με το να σέβεται τα δικαιώματα των άλλων, με το να είναι ευγενής, και με το να είναι υποχρεωτικός. Η καλωσύνη είναι ριζωμένη στην αγάπη. Ο Παύλος είπε: «Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί.» (1 Κορ. 13:4) Ή, όπως το διατυπώνει η Μετάφρασις Νέου Κόσμου: «Η αγάπη είναι μακρόθυμος και υποχρεωτική.» Περισσότερο από τη φιλικότητα και την ευγένεια, η καλωσύνη είναι υποχρεωτική, ναι πρόθυμη να βγη από τη συνήθη κατεύθυνσι για να βοηθήση άλλους και σε ό,τι είναι πρόσκαιρο και σε ό,τι είναι πνευματικό.

ΜΙΑ ΘΕΙΑ ΑΠΑΙΤΗΣΙΣ

5, 6. Αναφέρατε αιτίες, για τις οποίες η άσκησις καλωσύνης ή ελέους είναι θεία απαίτησις.

⁵ Στις Γραφές η καλωσύνη είναι στενά συνδεδεμένη με την αγάπη, αποδίδεται δε με τη λέξι «χρηστότης». Αυτή είναι καλωσύνη που προέρχεται από αγάπη, το είδος της αγάπης που είναι σταθερό και πιστό. Το άτομο που έχει αυτή τη χρηστότητα δείχνει την εγκατοίκησι του αγίου πνεύματος, διότι στον καρπό του πνεύματος του Θεού περιλαμβάνεται «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» Το πνεύμα του Θεού μεταμορφώνει ένα άτομο και το καθιστά ικανό να ενδυθή τον «νέον άνθρωπον» που απαιτείται από τους αληθινούς Χριστιανούς: «Ενδύθητε λοιπόν, . . . σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν.» Η καλωσύνη, λοιπόν, είναι και μια πειστική απόδειξις Χριστιανικής αγάπης και μια θεία απαίτησις.—Γαλ. 5:22, 23· Κολ. 3:12.

⁶ Σε όλες τις Γραφές υπάρχει άφθονη μαρτυρία ότι ο Ιεχωβά απαιτεί την αγάπη της καλωσύνης ή του ελέους από μέρους όλων εκείνων που θέλουν να κερδίσουν την επιδοκιμασία του: «Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν· και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» Δεν είναι παράδοξο ότι ο Ιεχωβά απαιτεί από μας ν’ αγαπούμε την καλωσύνη ή το έλεος. Πόσο συχνά οι θεόπνευστοι συγγραφείς εξυμνούν το έλεος του Θεού! Πόσο πρέπει να εκτιμήσωμε αυτή την ιδιότητα του ουρανίου Πατρός! «Πόσον πολύτιμον είναι το έλεός σου, Θεέ!» Ο Ιεχωβά δίκαια απαιτεί αυτή την ιδιότητα στον άνθρωπο: «Τιμή του ανθρώπου είναι η αγαθότης αυτού.» Δεν μπορούμε να ευαρεστήσωμε τον Θεό με θυσία μόνο. Μέσω του προφήτου Ωσηέ ο Ιεχωβά λέγει: «Έλεος θέλω, και ουχί θυσίαν.» Μεγάλες μπορεί να ήσαν οι θυσίες που έγιναν από τον Χριστιανό στην υπηρεσία του Θεού, όμως χωρίς έλεος αν θα μπορούσε ν’ αποδειχθή υιός του Υψίστου. Είναι κάτι που πρέπει να το σκεφθούμε: ότι ο Ιεχωβά Θεός έθεσε το έλεος σ’ αυτή την εξέχουσα θέσι. Χωρίς το ελατήριο και τις εκδηλώσεις της αγάπης, δεν θα μπορούσε να λάβη κανείς ανταμοιβή από τον Θεό αδιάφορο πόσο μεγάλες είναι οι θυσίες: «Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμά μου δια να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.»—Μιχ. 6:8, ΑΣ· Ψαλμ. 36:7· Παροιμ. 19:22· Ωσηέ 6:6· 1 Κορ. 13:3.

7. Τι ζητεί πρωτίστως ο ουράνιος Πατήρ στον άνθρωπο;

⁷ Πόσο σαφές είναι ότι τα ελατήρια του ανθρώπου και οι ιδιότητες της καρδιάς του σημαίνουν κάτι περισσότερο για τον Ιεχωβά Θεό από την εγκεφαλική δύναμι. Αν ο Ιεχωβά ενδιεφέρετο πρωτίστως για την εγκεφαλική δύναμι, θα είχε εκλέξει τους σοφούς και διανοουμένους ανθρώπους του κόσμου για να εκτελέσουν το μεγάλο έργο της διακηρύξεως των αγαθών νέων της Βασιλείας σε όλη τη γη. Αλλά δεν έθεσε το πνεύμα του επάνω στους υπερηφάνους και σοφούς του κόσμου τούτου· ο απόστολος λέγει ότι «ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα [εις την πρόσκλησίν σας], ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς . . . Δια να μη καυχηθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού [του Θεού].» Εκείνος που ζητεί να είναι όμοιος με τον ουράνιον Πατέρα του είναι εκείνος τον οποίον ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήση και εκείνος τον οποίον ‘θα είναι ο μισθός πολύς’.—1 Κορ. 1:26-29.

8. Ποια ανταμοιβή φέρνει στην καθημερινή ζωή η άσκησις καλωσύνης;

⁸ Πολλές είναι οι ανταμοιβές για την άσκησι καλωσύνης τώρα. Αυτή είναι μια δύναμις που μας βοηθεί να κάνωμε εκείνο που είναι ορθόν σε όλες τις υποθέσεις της ζωής. Η λεπτότης, παραδείγματος χάριν, μπορεί καλύτερα να κατανοηθή όταν αντιληφθούμε ότι είναι ριζωμένη στην καλωσύνη. Όταν ενεργούμε με καλωσύνη, βρίσκομε ότι ενεργούμε με λεπτότητα. Πόσοι κανόνες εθιμοτυπίας όμοιοι μ’ εκείνους του Ταλμούδ είναι περιττοί, διότι στη βάσι των καλών τρόπων βρίσκεται η καλωσύνη! Η ευγένεια θα μπορούσε να ορισθή ως καλωσύνη σε λεπτομερειακά πράγματα· η αβροφροσύνη ως καλωσύνη σε μικρά πράγματα. Η καλωσύνη εκφράζεται με λόγια καθώς και με πράξεις. Μπορεί να φαίνεται μικρό πράγμα το να χρησιμοποιούμε τη λέξι «παρακαλώ», αλλά όταν αντανακλά καλωσύνη μάλλον παρά ψυχρή εθιμοτυπία, έχει μεγάλη σημασία. Δεν μπορούμε να σκεφθούμε ότι η χρήσις της λέξεως αυτής από τον Αβραάμ, τον Λωτ και τον Ιεχωβά ήταν απλός τυπικισμός.—Γέν. 12:11-13· 19:1, 2, 18-20· 15:5· 22:1, 2.

9. Πώς η καλωσύνη βοηθεί ένα άτομο στην επιδίωξι ειρήνης;

⁹ Η καλωσύνη είναι δύναμις επειδή βοηθεί τους Χριστιανούς να επιδιώκουν ειρήνη και να διατηρούν αρμονία. Τρέπει εις φυγήν τις παρεξηγήσεις και καθορίζει το δρόμο για συγχώρησι. Στη δύσκολη τέχνη της επικοινωνίας, δεν εκφράζει κανείς πάντοτε τις σκέψεις του με την επιθυμητή ακρίβεια· μπορεί να συμβούν παρεξηγήσεις. Εδώ η καλωσύνη έρχεται προς σωτηρίαν και διατηρεί ειρήνη. Είναι εύκολο να φθάσωμε στην ορθή κατανόησι με υπομονή και καλωσύνη· είναι εύκολο να συγχωρήσωμε το αγαθό άτομο. Ακόμη και αν κανείς τυγχάνη μη αγαθής μεταχειρίσεως, η καλωσύνη του αμβλύνει το κεντρί της αστοργίας. Η καλωσύνη βοηθεί τον καθένα να ζη σύμφωνα με τη συμβουλή του αποστόλου: «Υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τίνος.»—Κολ. 3:13.

10. Εφαρμόζοντας ποια Γραφική αρχή μπορεί κανείς να λύη προβλήματα;

¹⁰ Η καλωσύνη λύει προβλήματα. Ο Χριστιανός, όταν αντιμετωπίζη μια κατάστασι που μπορεί να μην καλύπτεται ακριβώς από τις Γραφές, ζητεί μια αρχή που θα συμβάλη στην τακτοποίησι του ζητήματος. Την βρίσκει στην προς Εφεσίους επιστολή 4:32: «Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί.» Όταν, λοιπόν, κανείς ερωτά, ‘πώς να ενεργήσω’, η πορεία της ενεργείας είναι σαφής: Ενεργήστε με χρηστότητα, διότι η χρηστή ενέργεια είναι η ορθή ενέργεια.

Η ΚΑΛΩΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ

11. Ποια είναι η λανθασμένη άποψις της καλωσύνης, και γιατί η καλωσύνη δεν είναι αδυναμία;

¹¹ Η καλωσύνη, για να είναι δύναμις στο να πράττωμε το ορθό, τόσο στα μάτια των ανθρώπων, όσο και στα μάτια του Θεού, πρέπει να είναι χωρίς αδυναμία. Είναι σφάλμα να νομίζωμε ότι η καλωσύνη είναι μια διευκόλυνσις που επιτρέπει κακές πράξεις ή καταστάσεις στη Χριστιανική εκκλησία. Ο Χριστιανός επίσκοπος δεν μπορεί να συγχωρή εκείνο που είναι Γραφικώς εσφαλμένο με τη λανθασμένη πεποίθησι ότι έτσι είναι αγαθός. Η καλωσύνη δεν έχει τα μάτια της τυφλά στο κακό ή σε ό,τι είναι εκτός αρμονίας με το θέλημα του Θεού. Οι γονείς δεν είναι πραγματικά αγαθοί όταν αφήνουν τα τέκνα των να πράττουν οτιδήποτε επιθυμούν. Η λανθασμένη καλωσύνη κατέληξε σε πολλή νεανική εγκληματικότητα. Σε μια Χριστιανική εκκλησία μπορεί να προκύψη πνευματική παραμέλησις καθηκόντων αν ο επίσκοπος θεωρή την καλωσύνη ως ελλιπή σταθερότητος. Η αληθινή καλωσύνη είναι σταθερή για ό,τι είναι ορθό στα όμματα του Θεού· επιμένει σε υπακοή στις εντολές του Θεού. Η αληθινή καλωσύνη δεν είναι ανάγκη να οδηγήση σε απώλεια του σεβασμού, παρακινώντας άλλους να επωφεληθούν ανάρμοστα από ένα άτομο. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδωσε παράδειγμα του τελείου συγκερασμού της καλωσύνης και της σταθερότητος.

12. Τι λέγεται για την καλωσύνη του Ιησού Χριστού;

¹² Υπήρξε ποτέ άνθρωπος τόσο αγαθός όσο ο Κύριος Ιησούς; Επειδή ήταν μιμητής του Πατρός του τού εν ουρανοίς, έδωσε το τέλειο παράδειγμα για τους ακολούθους του. Οι βασιλείς και οι άρχοντες του κόσμου τούτου σπανίως είναι προσιτοί· σε κάθε περίπτωσι είναι πάρα πολύ απασχολημένοι. Αλλ’ ο Υιός του Θεού ήταν πάντοτε προσιτός και ποτέ πάρα πολύ απασχολημένος για να βοηθήση άλλους είτε με υλικό είτε με πνευματικό τρόπο. Τι ευσπλαγχνία έδειχνε! Βλέποντας τα πλήθη των ανθρώπων «εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα». Άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα ένοιωθαν ότι ήσαν ελεύθεροι να πλησιάσουν τον Ιησούν. Γονείς δεν θα εδίσταζαν να φέρουν τα τέκνα των σ’ αυτόν: «Και έφεραν προς αυτόν παιδία, δια να εγγίση αυτά· οι δε μαθηταί επέπληττον τους φέροντας. Ιδών δε ο Ιησούς ηγανάκτησε, και είπε προς αυτούς, Αφήσατε τα παιδία να έρχωνται προς εμέ, και μη εμποδίζετε αυτά· διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία του Θεού. Και εναγκαλισθείς αυτά έθετε τας χείρας επ’ αυτά, και ηυλόγει αυτά.» Αγαθός με κάθε τρόπο, ο Ιησούς ήταν ακόμη σταθερός υπέρ εκείνου που ήταν ορθόν.—Ματθ. 9:36· Μάρκ. 10:13, 14, 16.

13. Γιατί ο Ιησούς δεν ήταν αφιλάγαθος εκθέτοντας τον υποκριτικό κλήρο; επιπλήττοντας τον Πέτρο;

¹³ Μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν αφιλάγαθος, όταν διαβάζουν το εικοστό τρίτο κεφάλαιο του Ματθαίου, για το πώς ο Ιησούς εξέθετε και κατήγγελλε δημοσίως τους υποκριτάς θρησκευτικούς ηγέτας. Στην πραγματικότητα οι θρησκευτικοί ηγέται ήσαν τα αφιλάγαθα άτομα, διότι είχαν απολακτίσει την χάριν του Θεού μέσω του Υιού του. Ο Ιησούς είπε: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φανεύουσα τους προφήτας, και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε, ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου, καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε;» Η χάρις του Θεού απερρίφθη! Ο Ιησούς, βέβαιος ότι εκτελούσε το θέλημα του Θεού, επέπληττε όχι μόνο τον υποκριτικό κλήρο αλλά και τους ίδιους του μαθητάς, όταν θα ήταν άστοργο να μην τους επιπλήξη. Όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του ότι «πρέπει ο Υιός του ανθρώπου να πάθη πολλά, και . . . να θανατωθή,» λέγοντας τούτο «παρρησία», ο Πέτρος αντέτεινε. «Και παραλαβών αυτόν ο Πέτρος κατ’ ιδίαν, ήρχισε να επιτιμά αυτόν, λέγων, Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε.» Αλλ’ ο Ιησούς απήντησε: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά, σκάνδαλόν μου είσαι· διότι δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.» Ο Ιησούς δεν ήταν αφιλάγαθος. Η αληθινή καλωσύνη είναι δύναμις επειδή ενεργεί για να ενθαρρύνη ένα άτομο να πράττη το θέλημα του Θεού. Κανείς δεν είναι ποτέ φιλάγαθος αν πράττη ή ενθαρρύνη άλλους να πράττουν ό,τι είναι εκτός αρμονίας με το θέλημα του Ιεχωβά. Ο Ιησούς είχε εκθέσει το θείο θέλημα μ’ ένα δυνατό τρόπο αλλ’ ο Πέτρος εξέφρασε έντονες αντιρρήσεις. Αυτές ήσαν άξιες σταθερής επιπλήξεως.—Ματθ. 23:37· Μάρκ. 8:31, 32· Ματθ. 16:22, 23.

14. Τι εύρισκε ο Παύλος αναγκαίο να δίδη καιρό σε καιρό, και γιατί αυτό πραγματικά ήταν καλωσύνη;

¹⁴ Ο απόστολος Παύλος ομοίως έδιδε αυστηρές επιπλήξεις όταν θα ήταν άδικο και άστοργο να μην το πράξη αυτό. Ο Παύλος έγραψε στους Κορινθίους: «Τινές όμως εφυσιώθησαν, ως εάν εγώ δεν έμελλον να έλθω προς εσάς· πλην θέλω ελθεί ταχέως προς εσάς, εάν ο Ιεχωβά θελήση, και θέλω γνωρίσει ουχί τον λόγον των πεφυσιωμένων, αλλά την δύναμιν. Διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι εν λόγω, αλλ’ εν δυνάμει. Τι θέλετε; με ράβδον να έλθω προς εσάς, ή με αγάπην και με πνεύμα πραότητος;» Μ’ εκείνους που διασπούσαν την ειρήνη, τους πεφυσιωμένους και τους υπερηφάνους, ο Παύλος δεν έπαιρνε τη στάσι: ‘Η καλωσύνη μου απαιτεί να τους αφήσω ν’ ακολουθούν το δρόμο τους’. Όχι, ήταν αρκετά θαρραλέος για να χρησιμοποιή την ράβδον του στόματός του για να δίνη την κατάλληλη πειθαρχική διαπαιδαγώγησι· αυτή θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα και για τα άτομα που περιελαμβάνοντο και για τη Χριστιανική εκκλησία. Τα αποτελέσματα της πειθαρχικής διαπαιδαγωγήσεως δείχνουν ότι αυτή είναι στοργική. Ο Ιεχωβά ο ίδιος δεν διστάζει να διαπαιδαγωγήση πειθαρχικώς όλους όσοι θα ήθελαν να είναι υιοί του: «Ο Θεός φέρεται προς εσάς, ως προς υιούς· διότι τις υιός είναι τον οποίον δεν παιδεύει ο πατήρ; Εάν όμως ήσθε χωρίς παιδείαν, της οποίας έγειναν μέτοχοι πάντες, άρα είσθε νόθοι, και ουχί υιοί. Έπειτα τους μεν κατά σάρκα πατέρας ημών είχομεν παιδευτάς, και εσεβόμεθα αυτούς· δεν θέλομεν υποταχθή πολλώ μάλλον εις τον Πατέρα των πνευμάτων, και ζήσει; Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης· ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης»—1 Κορ. 4:18-21, ΜΝΚ· Εβρ. 12:7-9, 11.

15. Πώς ο επίσκοπος χειρίζεται κατάλληλα το ποίμνιο του Θεού, και πώς μπορεί να συμπεριφερθή προς έναν πταίστη;

¹⁵ Ο Χριστιανός επίσκοπος σήμερα θα χειρισθή το ποίμνιο του Θεού με αγάπη και πραότητα πνεύματος. Αυτό, όμως, δεν τον εμποδίζει να λαμβάνη σταθερή στάσι απέναντι εκείνων που θα διεκινδύνευαν την καθαρότητα και ειρήνη της εκκλησίας. Θα συμπεριφερθή προς έναν πταίστη με φιλάγαθο τρόπο· αν, όμως, δεν υπάρχη καλυτέρευσις, ο επίσκοπος μπορεί να χρειασθή να χρησιμοποιήση έντονη ομιλία. Αν ο πταίστης επιμένη στην αδικία του, ο επίσκοπος μπορεί να χρειασθή να μιλήση μ’ έναν αυστηρό επιτιμητικό τρόπο. Όταν ο Ιησούς και ο Παύλος επέπλητταν άλλους, δεν έχαναν την αυτοκυριαρχία τους ούτε μιλούσαν μ’ έναν τρόπο ανάρμοστο για έναν δούλο του Θεού. Έτσι και σήμερα ο επίσκοπος είναι σταθερός, αλλά φιλάγαθος. Γράφοντας στον Τίτο, ο απόστολος Παύλος είπε: «Πρέπει ο επίσκοπος να ήναι ανέγκλητος, ως οικονόμος Θεού· μη αυθάδης, μη οργίλος . . . αλλά φιλόξενος, φιλάγαθος, σώφρων, δίκαιος, όσιος.» Η ευτυχία και πνευματική υγεία μιας Χριστιανικής εκκλησίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αγαθότητα του επισκόπου.—Τίτον 1:7, 8.

16. (α) Πώς μετεχειρίζετο ο Παύλος το ποίμνιο του Θεού, και ποια συμβουλή έδωσε σ’ έναν επίσκοπο για το πώς να δείχνη καλωσύνη; (β) Πώς ο επίσκοπος μεταχειρίζεται κατάλληλα τους ηλικιωμένους και ασθενείς;

¹⁶ Ο απόστολος Παύλος είχε πολλά να πη για το πώς να δείχνωμε αγαθότητα στην εκκλησία. Αυτός ο ίδιος έδωσε ένα έξοχο παράδειγμα για όλους τους επισκόπους. Έγραψε στους Θεσσαλονικείς: «Εστάθημεν γλυκείς εν τω μέσω υμών· καθώς η τροφός περιθάλπει τα εαυτής τέκνα. Σεις είσθε μάρτυρες και ο Θεός, ότι οσίως και δικαίως και αμέμπτως εφέρθημεν προς εσάς τους πιστεύοντας.» Δίνοντας οδηγίες για το πώς να δείχνωμε καλωσύνη σε κάθε άτομο στην εκκλησία, ο Παύλος έγραψε στον επίσκοπο Τιμόθεο: «Πρεσβύτερον μη επιπλήξης, αλλά πρότρεπε ως πατέρα· τους νεωτέρους, ως αδελφούς· τας πρεσβυτέρας, ως μητέρας· τας νεοτέρας, ως αδελφάς, μετά πάσης καθαρότητος. Τας χήρας τίμα, τας όντως χήρας.» Στον οικογενειακό κύκλο όπου υπάρχει πραγματική αγάπη, κάθε μέλος μεταχειρίζεται το άλλο με αβρότητα και καλωσύνη. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνη και στη Χριστιανική εκκλησία. Σε μερικούς πρέπει να εκδηλώνεται ο ίδιος σεβασμός και καλωσύνη από τους επισκόπους ωσάν αυτοί να ήσαν πατέρες των, σε μερικές ωσάν να ήσαν μητέρες των και σε μερικούς ωσάν να ήσαν φυσικοί αδελφοί των και φυσικές αδελφές των. Οι επίσκοποι, ενεργώντας έτσι, θα γνωρίζουν επίσης πώς να συμπεριφέρωνται φιλάγαθα στους ασθενείς και στους αναπήρους. Αυτοί μπορεί να μην είναι ικανοί να πράττουν εκείνο που θα ήθελαν στη Χριστιανική διακονία· μπορούν μόνο να πράττουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμίς των. Αυτούς δεν πρέπει να τους μεταχειρίζεται ο επίσκοπος ωσάν να είναι άπιστοι στην αλήθεια του Θεού· ενθάρρυνσις είναι εκείνο που χρειάζονται, όχι αποθάρρυνσις. Ο αγαθός επίσκοπος, λοιπόν, είναι «εύσπλαγχνος»· προσπαθεί να κατανοή τα εμπόδια των άλλων. Με την αγαθότητά του ο επίσκοπος ενθαρρύνει όλους να πράττουν εκείνο που μπορούν για την προαγωγή των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. «Γίνεσθε λοιπόν οικτίρμονες», είπε ο Κύριος Ιησούς, «καθώς και ο Πατήρ σας είναι οικτίρμων.» Ο επίσκοπος, προσπαθώντας να κατανοή τα προβλήματα των ηλικιωμένων κα των ασθενών και προσφέροντας τη βοήθεια που μπορεί να δώση, δείχνει ευσπλαγχνία και αγαθότητα.—1 Θεσ. 2:7, 10· 1 Τιμ. 5:1-3· Εφεσ. 4:32· Λουκ. 6:36.

Η ΕΛΚΥΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΚΑΛΩΣΥΝΗΣ

17. Ποια είναι η ορθή ανταπόκρισις στην αγαθότητα του Ιεχωβά;

¹⁷ Η καλωσύνη ελκύει, η αστοργία απωθεί. Πώς ελκύεται κανείς προς τον Ιεχωβά λόγω του ελέους του! «Εις τον αιώνα το έλεος αυτού»—αυτή η βεβαίωσις συναντάται σε κάθε εδάφιο του Ψαλμού 136. Έτσι καθώς διαβάζει κανείς τον θεόπνευστο λόγο και μαθαίνει για τις φιλάγαθες ιδιότητες του Ιεχωβά και για την αγαθή του διευθέτησι για συγχώρησι αμαρτιών, ελκύεται προς τον Ιεχωβά μέσω του Υιού του. Η καλωσύνη αυτή κάνει ένα άτομο να μετανοήση και ν’ απομακρυνθή από μια πορεία κοσμικότητος, όπως δείχνει ο Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του 2:4: «Ή καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού σε φέρει εις μετάνοιαν;» Ο Χριστιανός, βλέποντας ότι η καλωσύνη έχει τέτοια ελκυστική δύναμι, επιθυμεί σοβαρά, ένθερμα, έντονα να είναι όμοιος με τον Πατέρα του τον εν ουρανοίς, για να μπορέση με την ίδια του καλωσύνη να ελκύση άλλους στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού.

18. Αντιπαραβάλατε τη δύναμι της καλωσύνης μ’ εκείνην της αστοργίας, και πώς, επομένως, μια Χριστιανή σύζυγος μπορεί να κερδίση έναν άπιστο σύντροφο στην αλήθεια του Θεού;

¹⁸ Η Χριστιανή σύζυγος, που έχει άπιστον άνδρα, μπορεί να ελκύση τον σύντροφό της στην αλήθεια του Θεού με σεβασμό των δικαιωμάτων του και καλωσύνη. Δεν προσπαθεί να επιβάλη την αλήθεια στον σύζυγό της, διότι γνωρίζει τα θείο θέλημα όπως διετυπώθη από τον Πέτρο: «Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινες απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών, αφού ίδωσι την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας.» Μια σύζυγος μπορεί κάποτε να ήταν ανευλαβής προς την αρχηγία του συζύγου της· μπορεί να ήταν επικριτική, ζητώντας να επιβάλλη τις δικές της κατευθύνσεις, μεμψίμοιρη και φιλόψογη σε κάθε ευκαιρία. Μπορεί να μην εγνώριζε τι λέγουν οι θεόπνευστες Παροιμίες, ότι «αι έριδες της γυναικός είναι ακατάπαυστον στάξιμον», ότι «καλήτερον [είναι] να κατοική τις εν γη ερήμω, παρά μετά γυναικός φιλέριδος και θυμώδους». Μπορεί να μην είχε διαβάσει τα σχόλια που εδόθησαν σ’ αυτά τα Γραφικά εδάφια από τον Δρα Φίλιππον Λάι, έναν Αυστραλιανόν ιατρόν που είχε δώδεκα ετών πείρα πολικών αποστολών. Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης της 24ης Νοεμβρίου 1959, αναφέροντας για μια ομιλία που έδωσε, έγραψαν: «Μεμψίμοιρες σύζυγοι, γάμοι που δεν μπορούσαν να συνεχισθούν και κούρασις από την προσπάθεια να συμβαδίζη κανείς με τους νεοπλούτους, ανεφέρθησαν σήμερα ως μερικές από τις αιτίες για τις οποίες άνθρωποι επήγαν να ζήσουν στις παγωμένες ερήμους της Ανταρκτικής.» Η έλλειψις καλωσύνης απωθεί μερικούς μάλιστα, όπως φαίνεται, τόσο μακριά όσο η «έρημος γη» του Νοτίου Πόλου! Η καλωσύνη ενεργεί διαφορετικά έχει καταπληκτική ελκυστική δύναμι. Η σύζυγος που ενδύεται «τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας» μπορεί να κερδίση τον σύζυγό της στην αλήθεια του Θεού «άνευ του λόγου». Τέτοια είναι η δύναμις της καλωσύνης!—1 Πέτρ. 3:1, 2· Παροιμ. 19:13· 21:19· Εφεσ. 4:24.

19. Εξηγήστε πώς οι Χριστιανές γυναίκες κερδίζουν αληθινή ελκυστικότητα.

¹⁹ Η συμβουλή του αποστόλου προς τις Χριστιανές γυναίκες δείχνει ποια είναι η βασική απαίτησις για ελκυστικότητα. Σε μερικές χώρες τα κορίτσια μπορεί ν’ αποστέλλωνται στα λεγόμενα σχολεία θελγήτρου για να μπορέσουν να μάθουν πώς να είναι θελκτικά. Το αποτέλεσμα; Πολύ συχνά ένα κοσμικό θέλγητρο που αποκαλείται γοητεία. Ο κοσμικός σοφιστικός τρόπος και η γοητεία μπορεί να εξαπατήσουν εκείνους που ακολουθούν τους κανόνες του παλαιού κόσμου, αλλά εκείνοι που έχουν πνευματική διάκρισι δεν απατώνται· γνωρίζουν ότι οι ιδιότητες της καρδιάς—η ανιδιοτέλεια, η τιμή, η καλωσύνη, η συμπάθεια και η πραότης—είναι οι βασικές απαιτήσεις για αληθινή ελκυστικότητα: «Των οποίων ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων, ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον»—καθώς και ενώπιον του ανθρώπου. Καλλιεργώντας τους καρπούς του πνεύματος, η Χριστιανή γυναίκα κατέχει ένα θέλγητρο που καμμιά ποσότης κοσμικής γοητείας και εθιμοτυπίας δεν θα μπορούσε ποτέ να δώση. Πάλι ισοδυναμεί προς το να θέτωμε το θέλημα του Θεού πρώτα, το να προσπαθούμε πάντοτε να είμεθα όμοιοι προς τον Πατέρα μας τον εν ορανοίς.—1 Πέτρ. 3:3, 4.

20. Ποιες είναι οι ανταμοιβές της δυνάμεως της καλωσύνης;

²⁰ Η καλωσύνη ή χρηστότης είναι μια δύναμις που ανταμείβει. Είναι καρπός του πνεύματος του Θεού και μέρος του «νέου ανθρώπου». Είναι θεία απαίτησις. Βοηθεί στη λύσι προβλημάτων. Είναι στην καρδιά μια δύναμις λεπτότητος, καλών τρόπων και αληθινής ελκυστικότητος. Τρέπει εις φυγήν την παρεξήγησι. Καθιστά εύκολο το να συγχωρούμε τους άλλους. Είναι σταθερή για ό,τι είναι ορθό. Βοηθεί τη Χριστιανική επιδίωξι ειρήνης και ελκύει άλλους στον Ιεχωβά και στην αλήθειά του. Μας βοηθεί να υπακούωμε στην εντολή: «Γίνεσθε . . . μιμηταί του Θεού.» Αν έχωμε επιδιώξει αγαθότητα και ευσπλαγχνία και καλωσύνη γι’ αυτή την αιτία, θα γίνη όπως είπε ο Ιησούς: «Θέλει είσθαι ο μισθός σας πολύς, και θέλετε είσθαι υιοί του Υψίστου.»—Εφεσ. 5:1· Λουκ. 6:35.