Θεού: «Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω· διότι τούτο είναι δίκαιον.» «Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς κατά πάντα [αυτό δεν αφήνει τίποτε έξω] διότι τούτο είναι ευάρεστον εις τον Κύριον.» «Υπάκουε εις τον πατέρα σου, όστις σε εγέννησε», λέγει η Παροιμία, «και μη καταφρόνει την μητέρα σου, όταν γηράση.»—Εφεσ. 6:1· Κολ. 3:20· Παροιμ. 23:22.

18. Από ποιες απόψεις η οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι όμοια με τον κήπο της Εδέμ στην ωραία της καρποφορία και πώς αυτό γίνεται δυνατόν;

¹⁸ Είτε, λοιπόν, νυμφευμένοι είτε άγαμοι, είτε ενήλικοι είτε νεανίαι, από το υπόλοιπο ή από τον «πολύν όχλον», επίσκοποι ή όχι, όλοι και ο καθένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού, και με την εξάσκησι πραότητος και εγκρατείας, μπορούν να παράγουν άφθονη και δίχως τέλος συγκομιδή ειρηνικού καρπού. Κάτω από τη στοργική επαγρύπνησι και φροντίδα του Ιεχωβά, η οργάνωσίς των, μέσα στην ωραιότητα της ειρήνης και της ενότητος, είναι όμοια με τον κήπο της Εδέμ. Αυτό συμβαίνει επειδή ο καθένας έχει βαθιά εκτίμησι και αγάπη για τους νόμους και τις εντολές του Ιεχωβά, μαζί με ζήλο και αφοσίωσι στην εκτέλεσι του θείου θελήματος σε όλα. «Υιέ μου, μη λησμονής τους νόμους μου, και η καρδία σου ας φυλάττη τας εντολάς· μου διότι μακρότητα ημερών, και έτη ζωής, και ειρήνην, θέλουσι προσθέσει εις σε.» «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες του νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.»—Παροιμ. 3:1, 2· Ψαλμ. 119:165.

19. Πώς και μόνο εκείνοι που αγαπούν ειρήνη και ευχαρίστησι μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα την απολαύσουν για πάντα;

¹⁹ Όλοι εσείς παντού, που είσθε άτομα καλής θελήσεως και που αγαπάτε ειρήνη και ενότητα, αν θέλετε να συμμετάσχετε στην ανυπέρβλητη ευτυχία και ζωή με αιώνια ειρήνη και ευχαρίστησι σ’ ένα παραδείσιο κήπο υπό την διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού, τότε γρήγορα συνταυτισθήτε με τους μάρτυρας του Ιεχωβά που αγαπούν την ειρήνη, και μαζί μ’ αυτούς γίνεσθε πράοι, ήρεμοι, στοργικά υπομονητικοί, εγκρατείς. Εξακολουθήστε να υπακούετε στο θείο θέλημα, στο οποίο περιλαμβάνεται και ο Ψαλμός 37: «Μη αγανάκτει δια τους πονηρευομένους, . . . Διότι ως χόρτος ταχέως θέλουσι κοπή . . . Παύσον από θυμού, και άφες την οργήν· . . . Διότι οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή· οι δε προσμένοντες τον Ιεχωβά, ούτοι θέλουσι κληρονομήσει την γην. Διότι έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή· οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»—Ψαλμ. 37:1, 2, 8-11, ΜΝΚ.

Επεβράδυναν τη Φυγή τους Πάρα Πολύ!

◀ Στην ηφαιστειακή έκρηξι της Πομπηίας το έτος 79 μ. Χ. απωλέσθησαν πολλά άτομα που δεν υπήρχε ανάγκη να χάσουν τη ζωή τους. Οι αρχαιολόγοι διεπίστωσαν ότι αυτά τα άτομα αργοπόρησαν πάρα πολύ, προσπαθώντας να παρατείνουν τις απολαύσεις στις οποίες επεδίδοντο ή να περισώσουν τα πολύτιμά τους. Ο Κ. Γ. Σέραμ γράφει στο βιβλίο Θεοί, Τάφοι και Λόγιοι: «Τα φτυάρια των ανασκαφέων απεκάλυψαν κάθε είδους οικογενειακές τραγωδίες, σκηνές μητέρων, πατέρων και τέκνων που κατελήφθησαν απολύτως σε έσχατη ανάγκη. Βρέθηκαν μητέρες, που κρατούσαν ακόμη τα τέκνα των στην αγκαλιά τους, προστατεύοντάς τα με το τελευταίο κομμάτι πέπλου καθώς ένοιωθαν ασφυξία και οι δύο. Στις ανασκαφές ανεσύρθησαν άνδρες και γυναίκες, που, αφού συνέλεξαν μαζί τα τιμαλφή των, έφθασαν ως την πύλη της πόλεως κι εκεί κατέπεσαν κάτω από τη χάλαζα των λίθων, προσκολλημένοι ακόμη στο χρυσάφι και στα πολύτιμα πράγματά τους. Στο κατώφλι ενός σπιτιού βρέθηκαν δύο νεαρές γυναίκες που έμεναν αναποφάσιστες, ώσπου ήταν πια πολύ αργά, επειδή εσκόπευαν να επιστρέψουν στο σπίτι τους και να περισώσουν μερικούς από τους θησαυρούς των. Σώματα κατά σειράν βρέθηκαν στην Πύλη του Ηρακλέους, σώματα, που ήσαν συσσωρευμένα όλα μαζί, καθώς και άλλα βεβαρημένα με οικιακά είδη που είχαν γίνει πολύ βαριά για να συρθούν περισσότερο.»

◀ Σ’ ένα σπίτι, αναφέρει ο συγγραφεύς Σέραμ, «ετελείτο κηδεία, όταν επήλθε ο κατακλυσμός. Εκεί ήσαν οι προσκεκλημένοι της κηδείας, μετά από χίλια επτακόσια χρόνια ξαπλωμένοι ακόμη στα καθίσματά των γύρω από το τραπέζι που περιείχε το επικήδειο γεύμα, πενθούντες στην ίδια των κηδεία. Σ’ ένα παρακείμενο κτίριο επτά παιδιά κατελήφθησαν έξαφνα από τον θάνατο ενώ έπαιζαν αθώα μέσα σ’ ένα δωμάτιο. Σ’ ένα άλλο, πάλι, οικοδόμημα βρέθηκαν τριάντα τέσσερα σώματα, μαζί δε μ’ αυτά ήσαν τα λείψανα ενός τράγου, ο οποίος, μέσα στον τρόμο του, εισώρμησε στο κτίριο για να εύρη ασφάλεια μεταξύ των ανθρώπων. Ούτε το θάρρος, ούτε η ψυχραιμία, ούτε η κτηνώδης δύναμις εβοήθησαν εκείνους που επεβράδυναν πάρα πολύ τη φυγή των.»