μέλη του σώματος του Χρηστού, είναι πεπεισμένοι ότι ανήκουν στη μόνη αληθινή εκκλησία, επειδή δε εκείνοι που αποτελούν τα «άλλα πρόβατα» είναι συνταυτισμένοι με τους κεχρισμένους αυτούς στην ενωμένη κοινωνία του Νέου Κόσμου, είναι πεπεισμένοι ότι αυτή είναι πράγματι η οργάνωσις του Θεού, όπου ασκείται η αληθινή λατρεία. Δεν θα ήταν αμαρτία εναντίον του πνεύματος το να το αμφισβητούν αυτά; Είναι μήπως έλλειψις μετριοφροσύνης το να εφιστούν την προσοχή του κόσμου στο γεγονός ότι αυτή η οργάνωσις είναι μοναδική στην επίδειξι του σημείου του πνεύματος; Αντιθέτως, προς όφελος όλων των ειλικρινών ανθρώπων που ποθούν την ορατή εκκλησία του ενωμένου λαού του Θεού, και προς δόξαν του Θεού και του Χριστού Ιησού, πρέπει να μη θέτουν το φως των «υπό τον μόδιον» ακόμη και με δαπάνη του να θεωρηθούν ότι αυτοδικαιώνονται.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Dogmatik, (Δανιστί) 2 έκδοσις, τμήμα «Η Θρησκευτική Κοινότης,» παράγρ. 54, σελίς 208. Συγγραφεύς: Καθηγητής Δρ Νίελς Μουνκ Πλουμ. Εκδόται: Γ. Ε. Κ. Γαδ, Κοπεγχάγη 1941.

2. Evangelisches Kirchenlexikon, (Γερμανιστί) Εκκλησιαστικόν-Θεολογικόν Επίτομον Λεξικόν, υπό την λέξιν «Εκκλησία», τμήμα Δ΄. «Η Μεταρρυθμιστική Αντίληψις της Εκκλησίας και η Μετεκπαίδευσίς της», παραγρ. 10· και τμήμα Ζ΄. «Η Σύγχρονη Οικουμενική Γλώσσα», Μέρος Β΄. «Ζητήματα Καθορίζοντα την Οικουμενική Γλώσσα», παράγρ. 5. Εκδόται: Φάντερχαικ και Ρούπρεχτ, Γκαίττιγκεν 1958.

3. Faith and Order, The Report of the Third World Conference at Lund, Sweden: 15-28 Αυγούστου 1952 (Αγγλιστί). Εκδοθέν για την Επιτροπή Πίστεως και Τάξεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών υπό ΣΚΜ Πρες Λτδ., Λονδίνον, Κεφάλαιον Γ΄, τμήμα β΄, σελίς 13 και τμήμα δ΄, σελίς 21.

4. Kristi Kirke, (Δανιστί) σελίς 32. Συγγραφεύς: Επίσκοπος Μπο Γκιερτς, Εκδόται: Νυτ Νόρντισκ Φορλάγκ Άρνολντ Μπουσκ, Κοπεγχάγη 1945.

5. Evangelisches Kirchenlexikon υπό τον τίτλον «Οικουμενική Κίνησις», τμήμα «Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών», παραγρ. 2α. «Η Εκκλησία, οι Εκκλησίες, και το Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών», (Αγγλιστί) σελίδες 2 και 3. Συγγραφεύς: Η Κεντρική Επιτροπή του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στη συνεδρίασί της του Τορόντο τον Ιούλιο του 1950. Εκδόται: Το Βρεττανικό Συμβούλιο των Εκκλησιών, Λονδίνον, 1952.

6. Protestantismen i vor Tid, (Δανιστί) σελίδες 121 και 122. Συγγραφεύς: Καθηγητής Δρ Ρέγκιν Πρέντερ. Εκδόται: Χ. Χίρσπρουγκς Φορλάγκ, Κοπεγχάγη 1958.

7. Salmonsen Leksikon - Tidsskrift 1953 og 1954, (Δανιστί). Άρθρον: «Kirken hvis centrer ligger i Istanbul of Moskva», σελίς 995. Εκδόται: Ι. Χ. Σουλτς, Κοπεγχάγη 1955.

8. Katolicismen i vor Tid, (Δανιστί) σελίς 137. Συγγραφεύς: Πέτερ Σίντλερ, Καθολικός ιερεύς και συγγραφεύς. Εκδόται: Χ. Χίρσπρουγκς Φορλάγκ, Κοπεγχάγη 1957.

9. L’ Espresso, (Ιταλική εφημερίς). Άρθρον: «Πίσω από τον Θρόνο του Πίου ΙΒ΄—Η Επίθεσις των Ιησουϊτών και η Παράδοσις των Δομινικανών.» Συγγραφεύς: Δρ Κάρλο Φαλκόι, Θρησκευτικός Συγγραφεύς.

10. Katolicismen i vor Tid, σελίς 130.

Το Όνομα του Θεού

Οι ιερείς του Μαίρυνολ, στο υπ’ αριθ. 12 Φυλλάδιόν των, που εκδίδεται στη Λα Παζ της Βολιβίας, από απροσεξία ωμολόγησαν ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Οι Καθολικές μεταφράσεις κάνουν το όνομα Ιεχωβά φανερό με την απουσία του, αλλ’ ιδού η περικοπή από το Καθολικό φυλλάδιο:

«Αυτή η διδαχή [η δευτέρα εντολή] μάς παραγγέλλει να μη καταχρώμεθα του ονόματος του Θεού. Οι Ιουδαίοι της Παλαιάς Διαθήκης απέδιδαν τόσο σεβασμό στο όνομα του Θεού, ώστε άρχισαν ν’ αποφεύγουν το να προφέρουν αυτό το όνομα. Στο βιβλίο του Λευιτικού αναγινώσκομε, “Όστις βλασφημήση το όνομα του Ιεχωβά, εξάπαντος θέλει θανατωθή.” Τότε η ποινή για τη λήψι του ονόματος του Θεού επί ματαίω ήταν θάνατος. Γι αυτόν τον λόγο ο Μωυσής παρήγγειλε για τους βλασφήμους, που ελάμβαναν το όνομα του Θεού επί ματαίω, να λιθοβολούνται μέχρι θανάτου από τον λαό.»

Περιέχει το όνομα του Θεού η μετάφρασις της Γραφής που χρησιμοποιείτε; Το όνομά Του εμφαίνεται στις πρωτότυπες Εβραϊκές Γραφές πάνω από 6.800 φορές.