χιλιάδων άτομα επέτρεψαν να τους οδηγή ο λόγος του Θεού ώσπου είδαν πόσο σπουδαίο είναι να γίνη κανείς χειροτονημένος διάκονος ενώπιον του Θεού, μολονότι οι πλείστες από τις κοσμικές κυβερνήσεις δεν τους αναγνωρίζουν ως τοιούτους. Αυτοί, ωστόσο, αφήνουν το φως τους να λάμπη. Δεν συμμορφώνονται πια προς την παλαιά πορεία διαγωγής, αλλά λαμβάνουν μια εντελώς νέα άποψι όσον αφορά τη ζωή, γνωρίζοντας ότι ο λόγος του Θεού ενεργείται και σε άλλους ακόμη πιστούς και ότι αυτοί οι άλλοι πιστοί αφήνουν τον λόγον του Θεού να έχη επίδρασι στη ζωή τους. Ο Παύλος εγνώριζε ότι πρέπει «να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας». Και ποιο είναι αυτό το πνεύμα ή η δύναμις που ωθεί τη διάνοια; Είναι το πνεύμα του Θεού, η ενεργός του δύναμις, η οποία αποκαλύπτεται σ’ εμάς μέσω του λόγου του. Μελετάτε τον λόγον του Θεού ώστε να ενδυθήτε τη νέα προσωπικότητα, εκείνη που αρμόζει σ’ έναν ολοχρόνιο χειροτονημένο διάκονο και ευαρεστεί τον Θεό. Ασφαλώς η προσωπικότης που ο Θεός έδωσε στον Αδάμ στην αρχική δημιουργία στον κήπο της Εδέμ ήταν σύμφωνη με το θέλημά του· και ο Θεός έκαμε αυτόν τον άνθρωπο με αληθινή δικαιοσύνη και οσιότητα. Ήταν ένα τέλειο κτίσμα. Ετέθη σε μια τέλεια γη. Η προσωπικότης του πρέπει να είχε την ιδιότητα ενός ατόμου που ζητεί ειρήνη, διότι εκεί, στον κήπο της Εδέμ, ο Αδάμ είχε ειρήνη με όλα τα ζώα, κατάστασις που ο προφήτης Ησαΐας περιγράφει ότι θα υπάρχη στην παραδείσια γη υπό την βασιλεία των ουρανών μετά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος.

24, 25. Ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά για τους χειροτονημένους διακόνους, και πώς αυτοί θ’ ανταποκριθούν στο θέλημα Του;

²⁴ Είναι ασφαλώς θέλημα του Θεού σήμερα να ζητήση κανείς ειρήνη με τον Θεό και να δείξη πραότητα και δικαιοσύνη, ίσως έτσι μπόρεση να σκεπασθή στην ημέρα της οργής του Ιεχωβά. (Σοφον. 2:3) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα μέρη του κόσμου θέλουν ν’ αποδειχθούν άξιοι διάκονοι του Θεού με το να κηρύττουν σταθερά τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Θέλουν να δείξουν εκτίμησι για τη χειροτονία που έχουν λάβει από τον Ιεχωβά και ν’ αποδείξουν με καλά έργα ότι μπορούν να ζήσουν Χριστιανική ζωή. Η «κλήσις» των είναι η πρόσκλησις στη θεία υπηρεσία του Θεού των. Με το να ενδυθούν αυτή τη νέα προσωπικότητα, η οποία εδημιουργήθη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με αληθινή δικαιοσύνη και οσιότητα, μπορούν να υπηρετήσουν καλύτερα και να επιτελέσουν περισσότερα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι χειροτονημένοι διάκονοι του Θεού, θ’ αφιερώσουν ολόκληρον τον χρόνον των σε Χριστιανική ζωή και θα συμπεριφερθούν σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο όπως συμπεριεφέρετο και ο Ιησούς. Θυμούνται τι αυτός είπε: «Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος.» (Ιωάν. 15:19) Αλλ’ αν και ο κόσμος τους μισή, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα δείξουν αγάπη προς όλα τα άτομα στον κόσμο και θα παραμείνουν σε ειρήνη μαζί τους. Θα ‘ζητήσουν ειρήνην, και θ’ ακολουθήσουν αυτήν. Διότι οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους’.

²⁵ Ως χειροτονημένοι διάκονοι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα εκτελέσουν το θέλημά Του. «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού· όστις ‘αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού.’ Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως.» (1 Πέτρ. 2:21-23) Σ’ αυτόν επίσης οι χειροτονημένοι διάκονοι του παραδίδουν τον εαυτό τους πράττοντας πάντοτε το ορθόν.

Όταν Δεν Ανυψώθησαν τα Νερά του Νείλου

Ο Α. Ρέντελ Σορτ, στο βιβλίο του Οι Σύγχρονες Ανακαλύψεις και η Βίβλος, αναφέρει: «Οι λιμοί στην Αίγυπτο σπάνια διαρκούν πολύ. Όπως όλοι γνωρίζουν, η γεωργία σ’ αυτή τη χώρα εξαρτάται εντελώς από την πλήμμυρα του Νείλου. Στη νήσο Ελεφαντίνη έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψις μιας πινακίδος για την ανάμνησι του γεγονότος ότι επί επτά συνεχή έτη τα νερά του Νείλου δεν ανυψώθησαν. Η ακριβής χρονολογία της πινακίδος αυτής δεν μπορεί να εξακριβωθή, αλλά μια επιγραφή ανεκαλύφθη κι εδημοσιεύθη από τον Μπρουγκς, που συμπίπτει, θα μπορούσαμε να πούμε, με τον καιρό του Ιωσήφ.»