Να Συμμορφωθώ ή να Μη Συμμορφωθώ;

Βοηθητικά πράγματα που νεαρά άτομα επιθυμούν να γνωρίζουν

ΑΥΤΟ το ερώτημα αντιμετωπίζει η νεολαία συνεχώς. Παρουσιάζεται στο σπίτι, στο σχολείο και στις συναναστροφές με άλλους στην εργασία και στο παιχνίδι.

Είναι μια σπουδαία ερώτησις, διότι με το να συμμορφωθούν ή να μη συμμορφωθούν, σχηματίζεται και διαμορφώνεται η ζωή τους. Αυτό επηρεάζει πολύ την αναζήτησι της ευτυχίας των.

ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΩΝ ΠΙΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΙ

Από που προέρχονται οι πιέσεις για συμμόρφωσι; Και από έξω και από μέσα μας.

Εκείνοι με τους οποίους συναναστρέφεστε, νέοι και ηλικιωμένοι, καθημερινά ασκούν επιρροή επάνω σας. Σας επηρεάζουν να βλέπετε τα πράγματα με τον τρόπο που τα βλέπουν αυτοί, ή να κάνετε πράγματα με τον τρόπο που τα κάνουν αυτοί. Μερικοί θέλουν να συμμορφωθήτε μ’ ένα πράγμα, άλλοι με κάποιο άλλο. Συχνά οι επιδράσεις είναι ακριβώς αντίθετες.

Αλλά πολλές πιέσεις προέρχονται από μέσα μας. Όλοι έχομε μια φυσική τάσι να μιμούμεθα άλλους. Είναι πιθανόν ότι όχι μόνο μοιάζετε με τους γονείς σας, αλλ’ επίσης μιλάτε σαν αυτούς, και έχετε μερικές ιδιομορφίες σαν τις δικές των. Μιλάτε τη γλώσσα (ή τις γλώσσες) που μιλούν οι άνθρωποι που σας περιβάλλουν, πιθανόν τρώτε τα ίδια φαγητά που τρώνε αυτοί.

Άλλα πολύ πιο σοβαρό είναι το γεγονός ότι όλοι έχομε τάσι να μιμούμεθα άλλους στους κανόνας της διαγωγής των, στη στάσι τους και στην άποψί τους για τη ζωή. Μπορείτε να επιβληθήτε σ’ αυτή τη διαμορφωτική επίδρασι; Και, αν ναι, πώς;

ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ

Σήμερα πολλά νεαρά άτομα αισθάνονται απογοήτευσι και ματαίωσι των ελπίδων των μ’ αυτά που βλέπουν γύρω των. Χωρίς αμφιβολία βλέπετε πολλά πράγματα που αποδοκιμάζετε και πολύ ορθά. Κανένα έντιμο άτομο δεν θ’ αρνηθή ότι πάρα πολλά κακά πράγματα συμβαίνουν τώρα στη γη. Το να συμμορφωθή κανείς μ’ αυτό που είναι κακό δεν φέρνει αλλαγή προς το καλό.

Θα πρέπει λοιπόν να θαυμάζετε και να επιθυμήτε να γίνετε όπως πολλά άτομα σήμερα τα οποία λέγουν ότι δεν θέλουν να ‘συμμορφωθούν με τίποτε ή με κανένα;’ Λέγουν ότι θέλουν να είναι ‘απολύτως ελεύθερα και ανεξάρτητα,’ κάνοντας απολύτως το δικό τους. Πραγματικά, λίγη σκέψις μάς λέγει ότι αυτό είναι τόσο αδύνατο, όσο και το να προσπαθή κανείς να τους ευχαριστήση όλους.

Παραδείγματος χάριν, για να μπορούν αυτά τα άτομα ακόμη και ν’ αρχίσουν να είναι πραγματικά ανεξάρτητα, θα πρέπη να μεγαλώσουν και να ετοιμάζουν όλη την τροφή τους, να ετοιμάζουν όλα τα φορέματά τους και να κάνουν όλα τα άλλα πράγματα της ζωής που χρειάζονται. Ακόμη θα πρέπη να εφεύρουν τη δική τους ιδιαίτερη γλώσσα και να μη συμμορφώνωνται με τη γλώσσα της χώρας τους, με τους κανόνες της γραμματικής της.

ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

Πράγματι, όλοι οφείλομε να συμμορφωθούμε με μερικά πράγματα απλώς για να παραμείνωμε στη ζωή, δεν είν’ έτσι; Κανείς μας δεν μπορεί να ζη χωρίς ν’ αναπνέη αέρα, να πίνη νερό, επομένως οφείλομε να συμμορφωθούμε μ’ αυτές τις μορφές της επίγειας ζωής ή να παύσωμε να ζούμε. Όταν περιμένετε ένα φορτηγό αυτοκίνητο που τρέχει για να περάση προτού εσείς διασχίσετε μια λεωφόρο, δεν συμμορφώνεσθε με τις περιστάσεις από ενδιαφέρον για την ασφάλειά σας; Διότι, τέλος πάντων, πόσο ελεύθερος και ανεξάρτητος θα είσθε αν καταντήσετε ένα πτώμα;

Πρέπει να συμφωνούν σε μερικά πράγματα οι άνθρωποι αν πρόκειται να ζουν και να εργάζωνται μαζί επιτυχώς. Πώς θα μπορούσε ποτέ ένας όμιλος ανθρώπων να κατασκευάση κάτι αν δεν συμφωνούσαν στους κανόνες μετρήσεως, αν ο καθένας χρησιμοποιούσε τα δικά του μέτρα μετρήσεως; Μπορείτε να φαντασθήτε με τι θα έμοιαζε ένα σπίτι που θα κατασκεύαζαν αυτοί οι άνθρωποι; Και πώς θα μπορούσατε να παίξετε ένα παιχνίδι—παραδείγματος χάριν ποδόσφαιρο—όπου κάθε άτομο θα είχε απλώς δικούς του κανόνας και ακόμη θα τους άλλαζε όποτε ήθελε, ίσως στη μέση του παιχνιδιού; Ή τι θα συνέβαινε αν είχατε μια δουλειά όπου ο εργοδότης θα ανέβαζε ή θα κατέβαζε την αμοιβή σας, και θα σας πλήρωνε ή δεν θα σας πλήρωνε, ανάλογα με το πώς θα συνέβαινε να αισθάνεται εκείνη τη στιγμή;

Το μεγάλο πράγμα, λοιπόν, δεν είναι απλώς να μπορή να βρίσκη κανείς σφάλματα ή να μπορή να διαφωνή με τον τρόπο που γίνονται τα πράγματα. Ο καθένας μπορεί να το κάνη αυτό. Το μεγάλο πράγμα είναι να βρίσκη λύσεις, τρόπους διορθώσεως και βελτιώσεως των πραγμάτων. Αυτό συμβαίνει στο σπίτι, στο σχολείο, στον τόπο της εργασίας μας και οπουδήποτε αλλού. Το να παραπονήται κανείς απλώς για να παραπονεθή δεν επιτυγχάνει τίποτε. Η συμμόρφωσις μπορεί να είναι πολλές φορές η σοφή πορεία. Μπορεί να κάνη τη ζωή στο σπίτι ευχάριστη, ή τη σχολική εργασία μας πιο αποτελεσματική και την κοσμική εργασία μας πιο ευχάριστη και ανταποδοτική.

Μπορούμε ν’ απαλλαγούμε από πολλούς πονοκεφάλους και στενοχώριες αν επωφελούμεθα από την πείρα και την υγιά επίδρασι των άλλων. Και όταν πρόκειται για πείρα, ασφαλώς οφείλομε να παραδεχθούμε ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος καλύτερα προετοιμασμένος ν’ ασκήση επάνω μας ορθή επιρροή εκτός από τον Θεό. Ως Δημιουργός του ανθρώπου γνωρίζει καλύτερα τον άνθρωπο. Και η άποψίς του υποστηρίζεται και από το ότι έχει παρατηρήσει τις ενέργειες του ανθρωπίνου γένους και τις προσπάθειές του επί χιλιάδες χρόνια. Ο Λόγος του, η Γραφή, μας δίνει τις κατευθύνσεις που έχομε ανάγκη για να γνωρίζωμε πότε να συμμορφωνώμεθα και πότε να μη συμμορφωνώμεθα.

ΟΤΑΝ Η ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ

Η Γραφή, ωστόσο, δείχνει ότι οπωσδήποτε δεν πρέπει να συμορφωνώμεθα με το κάθε τι που μας περιβάλλει. Παραδείγματος χάριν, ο απόστολος Παύλος μάς λέγει: «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» Ή, όπως η Καινή Διαθήκη στη Σύγχρονη Αγγλική εκφράζει μέρος των λόγων του: «Μη αφήνετε τον κόσμο που είναι γύρω σας να σας συνθλίψη στο δικό του καλούπι.»—Ρωμ. 12:2.

Ο λόγος για τον οποίον δεν πρέπει να ‘συμμορφωνώμεθα μ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων’ είναι ότι τα παρόντα συστήματα δεν συμμορφώνονται με τις δίκαιες οδούς του Θεού και αντιμετωπίζουν καταστροφή. Αλλά μας πιέζουν να γίνωμε όμοιοι μ’ αυτούς. Αν εξασθενίσωμε, θα μας ‘συνθλίψουν στο δικό του καλούπι.’

Μπορούμε ν’ αρχίσωμε να εξασθενούμε με μικρούς τρόπους. Συχνά η επιθυμία για να είναι κανείς δημοφιλής είναι εκείνο που αρχίζει τη λειτουργία της εξασθενίσεως ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους. Η λέξις «δημοφιλής» έχει την έννοια του να είναι κανείς φίλος των ανθρώπων. Το να είναι κανείς δημοφιλής σημαίνει στην πραγματικότητα να είναι ‘ευάρεστος στους ανθρώπους.’ Όλοι μας, φυσικά, έχομε τη φυσική επιθυμία να μας αγαπούν οι άλλοι. Αλλ’ αυτό μπορεί να μας γίνη παγίδα. Μολονότι γνωρίζομε ότι κάτι είναι κακό και γνωρίζομε ποιο είναι το ορθό που πρέπει να κάνωμε, ο φόβος μήπως γίνωμε αντιπαθείς μπορεί να μας κάμη να διστάζωμε ν’ ακολουθήσωμε την ορθή πορεία. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίον το εδάφιο Παροιμίαι 29:25 (ΜΝΚ) μας προειδοποιεί: «Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα· ο δε πεποιθώς επί τον Ιεχωβά θέλει είσθαι εν ασφαλεία.»

Ένα πράγμα είναι βέβαιο: δεν είναι δυνατόν να ευαρεστήσωμε τον καθένα. Γιατί, λοιπόν, να μη ενδιαφερθούμε να ευαρεστήσωμε εκείνον που αξίζει περισσότερο; Ο ψαλμωδός Δαβίδ έγραψε για τον Ιεχωβά Θεό: «Μετά σου είναι η πηγή της ζωής.» «Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής· χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου· τερπνότητες είναι διά παντός εν τη δεξιά σου.» (Ψαλμ. 36:9· 16:11) Ασφαλώς έχομε σοβαρούς λόγους να επιθυμούμε να ευαρεστήσωμε Αυτόν επάνω απ’ όλους τους άλλους.

Πιθανόν οι γονείς σας να σας έχουν διδάξει από την παιδική ηλικία ποιο είναι το θέλημα του Θεού για τους δούλους του και να σας έχουν βοηθήσει να κατανοήσετε το είδος της διαγωγής που ευαρεστεί τον Θεό καθώς και εκείνο που δεν τον ευαρεστεί. Υποθέστε, τώρα, ότι αντιμετωπίζετε πίεσι—από συμμαθητάς, από νεαρά άτομα στη γειτονιά σας ή από άλλους—να ενεργήσετε αντίθετα μ’ αυτά που έχετε διδαχθή. Ίσως προσπαθήσουν να σας παρασύρουν να δοκιμάσετε ναρκωτικά, να μεθύσετε, ή να κλέψετε, ή να επιδοθήτε σε κάποιο είδος ανήθικης διαγωγής. Ή μπορεί να σας πιέσουν να κάμετε κάτι που θα παρεβίαζε τη Χριστιανική ουδετερότητα. Τι θα γίνη αν με την άρνησί σας να συμμορφωθήτε σ’ αυτό που θέλουν εκείνοι αντιμετωπίσετε χλευασμό, ακόμη και απειλές; Τι θα κάμετε;

Αντί να ενδώσετε στην πίεσι, δείξτε ότι είσθε ένα άτομο που κάνει ορθή διάκρισι με το να παραμείνετε ψύχραιμος. (Παροιμ. 17:27) Σταθήτε και θέστε στον εαυτό σας τα εξής ερωτήματα:

Είναι τόσο σπουδαίο το να είμαι ευάρεστος σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Αν αυτό σημαίνη να διακινδυνεύσω την υγεία μου και τη ζωή μου, έχει καμμιά αξία η επιδοκιμασία τους; Θα φέρη η φιλία τους οφέλη που διαρκούν ή είναι στιγμιαία; Πόσο ενδιαφέρονται στην πραγματικότητα για μένα; Θα έκανε οποιοσδήποτε απ’ αυτούς ό,τι έχουν κάμει οι γονείς μου για μένα—να φροντίζουν για μένα από τη βρεφική ηλικία, να φροντίζουν για όλες τις ανάγκες μου και να με περιποιούνται στη διάρκεια της αρρώστιας μου; Τότε, τι είδους άνθρωπος θα ήμουν αν τώρα αγνοούσα την καλή συμβουλή των γονέων μου απλώς για ν’ αρέσω σ’ ένα αγόρι ή σ’ ένα κορίτσι που ζη χαλαρή ζωή, που ποτέ δεν έχει κάμει κανένα αξιόλογο πράγμα για μένα; Θα με βοηθούσε η συμμόρφωσις μ’ ένα τέτοιο άτομο ή όμιλο να ευαρεστήσω τον Ζωοδότη, τον Θεό; Θυμηθήτε ότι ο Λόγος του λέγει: «Δεν θέλεις ακολουθήσει τους πολλούς επί κακώ.»—Έξοδ. 23:2.

Επειδή εθαύμαζαν και υποχωρούσαν στην κακή επίδρασι ιδιοτελών ανθρώπων, ο απόστολος Παύλος ήταν αναγκασμένος να επιπλήξη μερικούς Χριστιανούς της εκκλησίας της Κορίνθου, στην Ελλάδα. Ο Παύλος τους είπε: «Επειδή υποφέρετε, εάν τις σας καταδουλώνη, εάν τις σας κατατρώγη, εάν τις λαμβάνη τα υμών, εάν τις επαίρηται, εάν τις σας κτυπά εις το πρόσωπον.» (2 Κορ. 11:20) Πράγματι, πόση σημασία έχει το να ζητούμε τη φιλία ανθρώπων οι οποίοι απλώς μας χρησιμοποιούν για ό,τι μπορούν να πάρουν από μας, ίσως μάλιστα με το να μας φέρωνται ως προς κατωτέρους ενώ εκείνοι εμφανίζονται πολύ «μεγάλοι»; Η Γραφή μάς λέγει να προσφέρωμε στον Θεό ‘τη λογική μας λατρεία.’—Ρωμ. 12:1.

Συχνά η πίεσις να συμμορφωθούμε είναι ύπουλη. Φαντασιοπληξίες αμφιέσεως και κομμώσεως ασκούν πίεσι απλώς γιατί είναι δημοφιλείς ανάμεσα σε ωρισμένους ομίλους που προεξέχουν. Η συμμόρφωσις σ’ αυτές τις φαντασιοπληξίες μπορεί να φαίνεται αυτό καθ’ εαυτό μικρό πράγμα. Αλλά τι υπάρχει πίσω από τη φαντασιοπληξία;

Μήπως είναι απλώς μια προσπάθεια να παρουσιάση κανείς μια ελκυστική εμφάνισι μ’ ένα κάπως διαφορετικό τρόπο; Τότε η συμμόρφωσις πιθανόν να μη είναι ιδιαιτέρως απαράδεκτη. Εξ άλλου, μήπως ωθείται από την επιθυμία να ξεχωρίζη, να είναι εντυπωσιακά διαφορετικός, και να εκφράζη έτσι πολλή υπερηφάνεια και επιθυμία να ‘επισκιάζη’ τους άλλους; Ή μήπως υπάρχει το κίνητρο προς την κατεύθυνσι της ενθαρρύνσεως άλλων για χαλαρή διαγωγή σε σεξουαλικά ζητήματα, ή για τη χρήσι αμφιέσεως και κομμώσεως για να εκφράζουν στασιαστικό πνεύμα; Τότε το ζήτημα της συμμορφώσεως ή της μη συμμορφώσεως γίνεται σοβαρό.

Η Γραφή μάς λέγει για κάποιον ο οποίος άφησε να τον καταλάβη η υπερηφάνεια και να τον οδηγήση στο σημείο να στασιάση εναντίον του Θεού. Αυτός ήταν ο αντίπαλος του Θεού, ο Σατανάς ή Διάβολος. Θέλομε να συμμορφωθούμε με κάθε τρόπο με την εικόνα του και, στην πραγματικότητα, να γίνωμε «τέκνα» του; (Ιωάν. 8:44· 1 Ιωάν. 3:10-12) Ή επιθυμούμε να είμεθα σαν τον Υιόν του Θεού ο οποίος αρνήθηκε να συμμορφωθή με τους εσφαλμένους τρόπους του κόσμου, μολονότι είχε αντιμετωπίσει την πιο μεγάλη πίεσι που δοκίμασε ποτέ κανείς; Αντί να συμμορφωθή με τον κόσμο, ο Ιησούς μπορούσε να πη, «Εγώ ενίκησα τον κόσμο.»—Ιωάν. 16:33.

Η άρνησις να συμμορφωθούμε σπανίως θα είναι εύκολη. Αλλά να θυμάστε το εξής: το άτομο που υποστηρίζει θαρραλέα εκείνο που γνωρίζει ότι είναι ορθό συνήθως θαυμάζεται από πολλούς. Είναι αλήθεια, ότι μερικοί θα μιλήσουν υποτιμητικά γι’ αυτόν, αλλ’ αυτό γίνεται για να δικαιολογήσουν τη δική τους εσφαλμένη πορεία με το να προσπαθούν να τον κατεβάσουν στο δικό τους χαμηλό επίπεδο ζωής. Εν τούτοις, μέσα τους ακόμη κι’ εκείνοι που χλευάζουν και ειρωνεύονται συχνά θαυμάζουν κρυφά την πεποίθησι του νέου ή της νέας που παραμένουν σταθεροί σ’ αυτό που πιστεύουν ότι είναι ορθό και αληθινό. Θα επιθυμούσαν και αυτοί να έχουν τέτοια δύναμι.

Ναι, αντί να συμμορφωθούμε μ’ αυτόν τον κόσμο, μπορούμε κι’ εμείς ‘να νικήσωμε τον κόσμο’ και να κερδίσωμε την επιδοκιμασία του Θεού και την ατελείωτη ευτυχία που μπορεί να μας φέρη η επιδοκιμασία του.