Ο Θεός Διορθώνει τη Σκέψι του Λαού Του
Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι αλάνθαστος, και αυτός είναι ο Μεγάλος Διδάσκαλος και Ηγέτης του λαού του. (Ψαλμ. 143:10) Εκείνοι που αποτελούν τον λαό του σφάλλουν, και σε κανένα σημείο δεν τα κατανοούν όλα. Ο Θεός τούς καθοδηγεί προοδευτικά ώστε η αλήθεια να λάμπη σταθερά περισσότερο, ν’ αντανακλούν πληρέστερα τη δόξα του Θεού και να μεταμορφώνωνται ολοένα περισσότερο κατά την εικόνα αυτού. (2 Κορ. 3:18) Έτσι τον γνωρίζουν πιο βαθιά. Οι ανάγκες των ικανοποιούνται πλήρως, διότι γίνεται προμήθεια κάθε πράγματος που είναι αναγκαίο για την πνευματική τους ευημερία. (Φιλιππ. 4:19) Αυτή η πρόοδος περιλαμβάνει αλλαγές και διορθώσεις στις σκέψεις των.
Μερικά άτομα, εν τούτοις, έχουν αντίρρησι στις αλλαγές απόψεων, αλλαγές κατανοήσεως ωρισμένων εδαφίων ή ενεργειών. Παραδείγματος χάριν, από τη δεκαετία του 1940 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνήθηκαν να δώσουν αίμα ή να δεχθούν μεταγγίσεις αίματος, ενώ πριν απ’ αυτό δεν έπαιρναν αυτή τη στάσι. Από το 1962 κατανοούν ότι οι «ανώτερες εξουσίες» του εδαφίου Ρωμαίους 13:1 είναι οι άρχοντες των κοσμικών κυβερνήσεων, ενώ έως τότε, από το 1929, διακρατούσαν διαφορετική άποψι. Θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν και άλλα παραδείγματα. Μήπως αυτό δείχνει ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν την αλήθεια; Μήπως αυτό δημιουργεί αμφισβήτησι για τις βασικές αρχές των διδασκαλιών τους;
Καθόλου. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ισχυρίζονται το αλάνθαστο. Είναι διδακτοί του Θεού. (Ησ. 54:13) Ποτέ δεν θα τα γνωρίζουν όλα, αλλά θα μαθαίνουν συνεχώς από την ανεξάντλητη σοφία του Θεού καθώς βαδίζουν στην αλήθεια του.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, είχε πει στους μαθητάς του: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά». (Ιωάν. 16:12) Αν τους είχε πει όλ’ αυτά τα πράγματα μαζί, αυτό θα ήταν συντριπτικό γι’ αυτούς. Θα ήταν αδύνατο να συλλάβουν όλ’ αυτά τα πράγματα και να τα θέσουν σ’ εφαρμογή στη ζωή τους. Γι’ αυτό τους εδίδασκε προοδευτικά.
Ανασκοπήστε την ιστορία της πρώτης εκκλησίας όπως αναγράφεται στις Πράξεις των αποστόλων. Όταν ο Ιησούς ήταν μαζί τους λίγο πριν από την ανάληψί του στον ουρανό, ενόμιζαν ότι την εποχή εκείνη επρόκειτο να εγκαθιδρύση μια βασιλεία στη γη για το κατά σάρκα έθνος Ισραήλ. (Πράξ. 1:6) Αλλά από την Πεντηκοστή (33 μ.Χ.) και έπειτα, έμαθαν ότι ήσαν διαφορετικά τα πράγματα. (Πράξ. 2:32-36· 3:19-21· 1 Πέτρ. 3:18) Λίγο αργότερα ο Θεός άνοιξε την κατανόησί τους για μια άλλη μορφή του «μυστηρίου» του, δηλαδή, ότι επρόκειτο να φέρη εθνικούς μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. (Πράξ. 10:34-48· Ρωμ., κεφ. 11· Κολ. 1:25-27) Ακόμη αργότερα προέκυψε η αμφισβήτησις για την περιτομή των Εθνικών προσηλύτων η οποία τακτοποιήθηκε από το κυβερνών σώμα. Εδώ έλαβε χώρα μια διόρθωσις της σκέψεως καθώς εξήταζαν τις Γραφές υπό το φως προσφάτων εξελίξεων. (Πράξ., κεφ. 15) Επίσης, οι απόστολοι διευκρίνισαν πολλά πράγματα στις επιστολές των, όπως είναι η δευτέρα παρουσία του Χριστού και η ανάστασις. (1 Κορ. κεφ. 15· 1 Θεσσ. 4:13-17), καθώς επίσης και ζητήματα που αφορούσαν την οργάνωσι της εκκλησίας (επιστολές προς τον Τιμόθεο και τον Τίτο).
Μήπως αυτές οι κατανοήσεις και διορθώσεις εξασθένισαν τη θέσι της εκκλησίας που είναι ο «στύλος και το εδραίωμα της αληθείας»; Όχι, αντιθέτως, ενίσχυσε τη θέσι της ότι οδηγείται και χρησιμοποιείται από τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό. Απόδειξις τούτου είναι η ευλογία του Ιεχωβά. Όταν η διευκρίνισις του ζητήματος της περιτομής παρεδόθη στις εκκλησίες που ήσαν διασκορπισμένες, «αι μεν λοιπόν εκκλησίαι εστερεούντο εις την πίστιν, και ηυξάνοντο τον αριθμόν καθ’ ημέραν».—1 Τιμ. 3:15· Πράξ. 16:4, 5.
ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙ ΣΗΜΕΡΑ
Όπως το κυβερνών σώμα της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας, η οποία καθωδηγείτο προοδευτικά από τον Ιεχωβά και εχειρίζετο ζητήματα καθώς ο Ιεχωβά επέτρεπε να λαμβάνουν χώρα εξελίξεις, ερευνώντας τις Γραφές για να διευθύνη την εκκλησία σύμφωνα με την καθοδήγησι του Ιεχωβά, έτσι και το κυβερνών σώμα της εκκλησίας ενεργεί σήμερα. Παραδείγματος χάριν, το ζήτημα του αίματος άρχισε να παρουσιάζεται ιδιαίτερα ύστερ’ από το 1937, όταν είχε ιδρυθή στο Σικάγο του Ιλλινόις η πρώτη τράπεζα αίματος. Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι είχαν αρρωστήσει αντιμετώπιζαν το ερώτημα, Θα δεχθώ αυτή τη μορφή θεραπείας; Είναι σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού; Έγινε μια εξέτασις των Γραφών με προσευχή, που απεκάλυψε το θέλημα του Θεού σ’ αυτή την περίπτωσι.
Ομοίως σχετικά με το εδάφιο Ρωμαίους 13:1, μια διωρθωμένη κατανόησις ήλθε με προσεκτική και αυστηρή μελέτη των συμφραζομένων και καταλλήλων συγγενών εδαφίων. Έγινε φανερό ότι ο απόστολος Παύλος, στο 12ο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής, χειριζόταν εν πρώτοις ζητήματα εντός της εκκλησίας, κατόπιν, στο εδάφιο 17, άρχισε να στρέφη την προσοχή του προς τα έξω. Από κει, ο Παύλος προχωρεί στη συζήτησι για τις ανώτερες εξουσίες και ως το εδάφιο 7 του κεφαλαίου 13 ομιλεί σαφώς για τις εξουσίες των κυβερνήσεων αυτού του κόσμου. Αυτή η κατανόησις δεν προξένησε καμμιά αλλαγή στη στάσι των μαρτύρων του Ιεχωβά όσον αφορά την σχέσι τους με τον Θεό ή τη στάσι τους απέναντι στους άρχοντας. Όχι, διότι εξακολουθούσαν ν’ ακολουθούν την αρχή που ανέφερε ο Ιησούς Χριστός: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν». (Ματθ. 22:21) Αλλ’ αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη διόρθωσι της απόψεως όσον αφορά τη σημασία του εδαφίου Ρωμαίους 13:1.
ΑΡΧΑΙΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Κάτι άλλο που έχει προκαλέσει ερωτήματα είναι η χρήσις από τους μάρτυρας του Ιεχωβά παραλλήλων ή προφητικών τύπων, τους οποίους εφαρμόζουν σε περιστάσεις και ομίλους ή τάξεις ανθρώπων σήμερα. Πολλοί άνθρωποι οι οποίοι διαβάζουν τη Γραφή βλέπουν τις αφηγήσεις της ως απλή ιστορία, όταν όμως αρχίζουν να διαβάζουν με τους μάρτυρες του Ιεχωβά μια αλλαγή των απόψεών των λαμβάνει χώρα καθώς βλέπουν ότι η αφήγησις περιλαμβάνει περισσότερα από μια απλή ιστορία. Παραδείγματος χάριν, οι Ισραηλίται που ήσαν συνηγμένοι στις πεδιάδες του Μωάβ λίγο πριν εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας πόρνευσαν με τις γυναίκες του Μωάβ στη λατρεία των προς τον Βέελ-φεγώρ. Αυτό επέφερε τον θάνατο από το χέρι του Ιεχωβά 24.000 Ισραηλιτών από τα τρία εκατομμύρια ή περισσότερα που ήσαν στρατοπεδευμένοι εκεί. (Αριθμ. 25:1-9) Αυτά παρωμοιάσθηκε με τη θέσι του λαού του Θεού σήμερα στο κατώφλι της νέας τάξεως του Θεού, και χρησιμεύει σαν μια προειδοποίησις σ’ αυτούς τώρα. Πραγματικά, εξαιτίας της ηυξημένης πονηρίας και ανηθικότητος που υπάρχει στον κόσμο σήμερα, ο κίνδυνος είναι έντονος, και απεδείχθη αληθινό ότι ένα συγκριτικό ποσοστό έχει εκβληθή ή αποκοπή από την επικοινωνία των εκκλησιών των μαρτύρων του Ιεχωβά τα πρόσφατα χρόνια. Αυτή η αποκοπή από την επικοινωνία κράτησε τις εκκλησίες καθαρές από μόλυνσι και βρίσκεται σε αρμονία με την συμβουλή των αποστόλων ν’ απομακρύνουν τους κακούς ανθρώπους μέσα από τη Χριστιανική εκκλησία.—1 Κορ. 5:9-13· 2 Ιωάν. 9-11.
Το ερώτημα που μερικές φορές τίθεται είναι, Μήπως ο Ιεχωβά σκηνοθέτησε αυτό το ‘δραματικό’ γεγονός ώστε να έχωμε εμείς μια προειδοποίησι τώρα; Αλλά θα έκανε να συμβούν τόσο κακά πράγματα; Και θα τα διηύθυνε αυτός ο ίδιος; Όχι. Ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος απαντά: «Ο Θεός είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα πειράζει». (Ιακ. 1:13) Όσον αφορά τις ενέργειες του Θεού και την εφαρμογή των αρχών του, γνωρίζει τι θα κάμη σε ωρισμένες περιστάσεις. Ενεργεί πάντοτε σε αρμονία με τους σκοπούς και τις αρχές του για το καλό των πιστών ανθρώπων. Αλλά δεν κάνει διευθετήσεις παροτρύνοντας ανθρώπους να διαπράξουν κακά πράγματα, ούτε δημιουργεί περιστάσεις οι οποίες τους οδηγούν να κάνουν κακό.—Ματθ. 6:13.
Στην περίπτωσι των Ισραηλιτών που εξέκλιναν προς τον Βέελ-φεγώρ, ο Θεός, μολονότι δεν το δημιούργησε εκείνος αυτό, ωστόσο μπορούσε να χρησιμοποιήση αυτό το ιστορικό γεγονός ως μια προειδοποίησι για τους Χριστιανούς, διότι και αυτοί βρίσκονται κάτω από δοκιμασία και όπως συνέβαινε με τον αρχαίο Ισραήλ, και ο εχθρός των Σατανάς ή Διάβολος χρησιμοποιεί όμοιες μεθόδους για να τους κάμη να πέσουν. Ο Θεός δείχνει τον κίνδυνο στους Χριστιανούς σ’ αυτόν τον ‘καιρόν του τέλους,’ καθώς επίσης και τι θα έκανε εναντίον εκείνων οι οποίοι θα προσπαθούσαν να φέρουν μολύσματα μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Σχετικά με το επεισόδιο των πεδιάδων του Μωάβ, καθώς και με άλλα πράγματα που έχουν λάβει χώρα στον αρχαίο Ισραήλ, ο απόστολος Παύλος είπε: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν. (1 Κορ. 10:11) Εχρησίμευσαν ως παραδείγματα, μαθήματα, προειδοποιήσεις στους Χριστιανούς της εποχής του τέλους του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων, και εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό για μας τώρα.
Αυτό είναι σε αρμονία με τα λόγια του αποστόλου: «Όσα προεγράφησαν διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών».—Ρωμ. 15:4.
Μερικά δράματα τα έχει διευθετήσει πλήρως ο Θεός, όπως όταν διέταξε τον Αβραάμ να προσφέρη τον γυιο του Ισαάκ ως θυσία, προσκιάζοντας τη δική του προσφορά του μονογενούς του Υιού Ιησού Χριστού ως απολυτρωτικής θυσίας για την ανθρώπινη φυλή. Δεν υπήρχε τίποτε κακό στην εντολή του προς τον Αβραάμ, και δεν άφησε τον Αβραάμ να προχωρήση ως το σημείο να θυσιάση τον γυιο του, αλλά προμήθευσε στη θέσι του ένα κριό.—Γέν. 22:1-18· Γαλ. 3:16· Ιωάν. 3:16.
Πολλά άλλα δραματικά γεγονότα όπου ο Θεός έχει αναλάβει ενέργεια σε αρμονία με τις αρχές του για να κάμη προφητικά δράματα για μας σήμερα δεν έχουν πλήρως σκηνοθετηθή απ’ αυτόν. Παραδείγματος χάριν, τίποτε στη Γραφή δεν δείχνει ότι ο Θεός έκαμε να πεθάνουν ο Ελιμέλεχ, ο σύζυγος της Ναομί, και οι γυιοι της Μααλών και Χελεών. Ούτε αυτός έκαμε τον «τάδε,» ο οποίος ήταν εκείνος που είχε πρωτίστως δικαίωμα να εξαγοράση, να αρνηθή να αγοράση την κληρονομιά του Ελιμέλεχ. Αλλά μέσω του νόμου του είχε τονίσει την πορεία που έπρεπε ν’ ακολουθήσουν η Ρουθ, η Ναομί και ο Βοόζ, και αυτοί λόγω της αγάπης των για τον Θεό ενήργησαν σε αρμονία με τον Νόμο του. Επομένως μπορούσε να κάμη να καταγραφή αυτή η σειρά γεγονότων για να υπάρχη μια εικόνα πραγμάτων που επρόκειτο να συμβούν όπως εξήγησε η Σκοπιά τής 1ης Μαΐου 1972.—Ρουθ, κεφ. 1, 4.
Μας βοηθεί να κατανοούμε πληρέστερα όταν έχωμε υπ’ όψιν ότι οι άνθρωποι στους αρχαίους χρόνους ήσαν πραγματικοί, που ζούσαν την καθημερινή τους ζωή μαζί με τις οικογένειές των και τους συνανθρώπους των, που είχαν ελπίδες και επιθυμίες όπως κι’ εμείς σήμερα, τα ίδια γενικά προβλήματα με την αμαρτία που εργαζόταν μέσα στα μέλη τους, και πολλοί απ’ αυτούς εμάχοντο πιστά τον καλό αγώνα για να υπηρετήσουν τον Θεό. Ο Θεός μίλησε σ’ αυτούς μέσω των προφητών και των νόμων του, και ανέλαβε δράσι απέναντί τους για ν’ αμείψη τη δικαιοσύνη και να τιμωρήση την κακία.
Ομοίως σήμερα, τα ίδια πράγματα συμβαίνουν σχετικά μ’ εκείνους οι οποίοι υπηρετούν τον Θεό. Ο Ιεχωβά δεν αλλάζει από μια περίοδο στην άλλη, ώστε οι αρχές και οι κρίσεις του να διαφέρουν. (Μαλ. 3:6) Μπορούμε επομένως να διαβάσωμε τι έχει λάβει χώρα με τον αρχαίο Ισραήλ και τα έθνη που τον περιέβαλλαν και να γνωρίζωμε ότι αυτές ήσαν τόσο πραγματικές καταστάσεις όσο οι δικές μας σήμερα και ότι ο Θεός θα ενεργήση απέναντί μας σύμφωνα με τις αρχές, τόσο βέβαια όσο είχε ενεργήσει την εποχή εκείνη. Καθώς επωφελούμεθα από το υπόμνημα των πράξεων του Θεού για το λαό του στο παρελθόν, δοκιμάζομε την πείρα διορθώσεως απόψεων. Αλλά, φυσικά, μερικές φορές είναι πιθανόν να υπάρχουν σημεία που να δυσκολευώμεθα να τα συλλάβωμε.
Η ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΟΥΣΙΩΔΗ
Όταν εγείρωνται ερωτήματα, είναι καλό να μιλήσωμε με τους υπευθύνους στην εκκλησία, εκείνους οι οποίοι είναι από πνευματική άποψι «πρεσβύτεροι» και οι οποίοι έχουν κατανόησι. (Πράξ. 20:28· 1 Πέτρ. 5:1-4) Αλλά και πάλι, αν τότε δεν κατανοούμε πλήρως, είμεθα πρόθυμοι να προχωρήσωμε με την εκκλησία του Θεού και να δεχθούμε την ηγεσία του Ιεχωβά, με την βεβαιότητα ότι θα μας διαφωτίση στον ωρισμένο του καιρό;
Αν έχωμε ένα φίλο, τον εγκαταλείπομε όταν λέγη ή κάνη κάτι που δεν το κατανοούμε πλήρως; Πόσο περισσότερη πίστι θα έπρεπε να έχωμε στον Θεό και στην εκκλησία του. «Ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν,» λέγουν οι Γραφές. (Εβρ. 11:6) Εμείς που έχομε φθάσει σε γνώσι της αληθείας γνωρίζομε ότι η βασιλεία του Ιησού Χριστού, και η απολυτρωτική θυσία για τις αμαρτίες πρέπει να κηρυχθούν ως η μόνη ελπίδα για το ανθρώπινο γένος. Ποιος κάνει αυτό το κήρυγμα; Ποιους ευλογεί ο Θεός με ειρήνη και πνευματική ευημερία σ’ όλη τη γη; Τι συμβαίνει στα άτομα που καταπολεμούν το έργο και την οργάνωσι του λαού του Θεού σήμερα; Προσπαθούν να κατακρημνίσουν αλλά ποιον εποικοδομούν; Αν αφήσωμε κάποια πέτρα προσκόμματος να μας κάμη να πέσωμε μονίμως, να μας απομακρύνη από τον Θεό και τον λαό του, που θα πάμε για ζωή;
Όταν μερικά άτομα είχαν αντιρρήσεις για τα λόγια του Ιησού που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν, ο Ιησούς ρώτησε τους στενούς μαθητάς του: «Τούτο σας σκανδαλίζει;» Κατόπιν είπε στους αποστόλους του: «Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;» και ο Σίμων Πέτρος απήντησε: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; Λόγους ζωής αιωνίου έχεις· και εμείς επιστεύσαμεν και εγνωρίσαμεν ότι συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος».—Ιωάν. 6:61, 67-69.
Η Γραφή συμβουλεύει να έχωμε υπομονή. (Ιακ. 5:9-11) Μήπως δεν οφείλομε να έχωμε υπομονή, πρώτα απ’ όλα, απέναντι στους μεγαλύτερους Φίλους μας, τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό, μέχρις ότου αποκαλύψουν τους λόγους των ενεργειών τους; Πόσο ανόητοι θα είμεθα να βάλωμε τη γνώσι μας και την κρίσι μας απέναντί τους! Ο προφήτης του Ιεχωβά είπε: «Τις εστάθμισε το πνεύμα του Ιεχωβά, ή έγινε σύμβουλος αυτού, και εδίδαξεν αυτόν;»—Ησ. 40:13, ΜΝΚ.
Και όσον αφορά την Χριστιανική εκκλησία, η οποία αποτελείται από ατελείς ανθρώπους, δεν μπορούμε να είμεθα υπομονητικοί μ’ αυτήν καθώς αυτή ακολουθεί την καθοδήγησι του Θεού; Ασφαλώς είμεθα ευτυχείς και ευγνώμονες όταν άλλοι δείχνουν υπομονή απέναντί μας. Θα κάμωμε καλά να μιμούμεθα την υπομονή του Θεού, διότι μέσω του Χριστού θα παραστήση την εκκλησία χωρίς κηλίδα ή μομφή.—2 Πέτρ. 3:15· Εφεσ. 5:25-27· Αποκάλ. 19:7, 8.
Πράγματι, η μόνη θέσις ευτυχίας και ζωής είναι το ν’ ακολουθούμε την καθοδήγησι του Ιεχωβά. Τώρα, στο κατώφλι της δικαίας νέας τάξεως, ας δείξωμε ότι είμεθα πρόθυμοι ν’ αφήσωμε τον Ιεχωβά να διορθώση τις σκέψεις μας. Ενεργώντας έτσι, θα ενισχύωμε ο ένας τον άλλον να παραμείνωμε σταθεροί εναντίον του Διαβόλου, «διά να μη υπερισχύση καθ’ ημών ο Σατανάς· διότι δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού».—2 Κορ. 2:11· Εφεσ. 6:11.