Η Αγαμία Μπορεί να Έχη Ανταμοιβές

«Είναι ευνούχοι, οίτινες ευνούχισαν εαυτούς δια την βασιλείαν των ουρανών. Όστις δύναται να δεχθή τούτο, ας δεχθή.»—Ματθ. 19:12.

1. Σε σύγκρισι με την αγαμία, πώς θεωρούσαν τον γάμο και την γέννησι τέκνων οι δούλοι του Ιεχωβά στους αρχαίους χρόνους;

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν πώς η αγαμία θα μπορούσε να είναι ένας επιθυμητός τρόπος ζωής. Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός ένωσε τον πρώτο άνδρα και την πρώτη γυναίκα, τον Αδάμ και την Εύα, με τα δεσμά του γάμου, η πλειονότης της ανθρωπίνης οικογενείας προτιμά να νυμφεύεται μάλλον, στον ωρισμένο καιρό, παρά ν’ ακολουθή την άγαμη ζωή. Μεταξύ των δούλων του Θεού στους αρχαίους χρόνους, επίσης, αποτελούσε εξαίρεσι το να μένη κανείς άγαμος. Όταν η θυγατέρα του Ιεφθάε, εκπληρώνοντας την ευχή του πατέρα της, αναγκάσθηκε να χάση το δικαίωμα του γάμου, αυτό στην αρχή προξένησε θλίψι. Με την άδεια του πατέρα της, αυτή και οι φίλες της πήγαν στα όρη και έμειναν εκεί δύο μήνες, για να ‘κλαύσουν την παρθενίαν αυτής.’ (Κριτ. 11:38) Όχι η αγαμία, λοιπόν, αλλά ο γάμος και η γέννησις τέκνων εθεωρούντο ως οι μεγαλύτερες ευλογίες.—Ρουθ 4:13-17· Ψαλμ. 127:3-5· Παροιμ 5:18· 18:22· 31:10· Εκκλησ. 9:9.

2. Τι αλλαγές σχετικά με την άποψι που επικρατούσε για τη δεσμευτική φύσι του γάμου προέκυψαν από την έλευσι του Ιησού στη γη;

² Μετά την πάροδο 4.000 ετών από τον πρώτο γάμο, η αγαμία άρχισε για πρώτη φορά να θεωρήται σαν κάτι καλύτερο για ωρισμένους άνδρες και γυναίκες. Τότε άρχισε μια νέα εποχή, η Χριστιανική εποχή. Οι αλλαγές που επέφερε αυτή η εποχή επηρέασαν και την άποψι που υπήρχε από πολύν καιρό σχετικά με τον γάμο και την αγαμία μεταξύ των Ισραηλιτών κάτω από τη διάταξι της παλαιάς διαθήκης του Νόμου. Ο ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, ο Ιησούς, απαντώντας σ’ ένα ερώτημα για το διαζύγιο, διευκρίνισε ότι, μεταξύ των μαθητών του, θ’ αποκαθίστατο ο αρχικός κανών του Θεού για τον γάμο. Θα έπαυε πια να υπάρχη πολυγαμία και διαζύγιο για άλλους λόγους εκτός από τη συζυγική απιστία.—Ματθ. 19:4-9.

3. (α) Πώς αντέδρασαν οι μαθηταί του Ιησού στη δήλωσί του σχετικά με τη δεσμευτική φύσι του γαμήλιου δεσμού; (β) Είχαν δίκιο οι μαθηταί στα συμπεράσματά τους για την αγαμία; (γ) Τι είπε ο Ιησούς ως προς την αιτία για την οποία ωρισμένοι άνθρωποι είναι ευνούχοι;

³ Πώς αντέδρασαν οι μαθηταί του Ιησού στη δήλωσί του σχετικά με τη δεσμευτική φύσι του γάμου; «Εάν ούτως έχη η υποχρέωσις του ανδρός προς την γυναίκα,» είπαν, «δεν συμφέρει να νυμφευθή.» (Ματθ. 19:10) Αισθάνθηκαν ότι θα ήταν καλύτερο ν’ απέχουν από τον γάμο παρά να ριψοκινδυνεύσουν να εμπλακούν σε μια ανεπιθύμητη σχέσι που δεν θα μπορούσε να τερματισθή κατά βούλησι. Εν τούτοις, ο φόβος για μια ανεπιθύμητη συζυγική κατάστασι ή η απροθυμία ενός να δώση από τον εαυτό του ανιδιοτελώς σ’ ένα σύντροφο, δεν αποτελούν σοβαρούς λόγους για να προσπαθή κανείς να παραμένη άγαμος με κάθε θυσία. Αυτό είναι φανερό απ’ ό,τι είπε κατόπιν ο Υιός του Θεού στους μαθητάς του: «Δεν δύνανται πάντες να δεχθώσι τον λόγον τούτον [σχετικά με την αγαμία] αλλ’ εις όσους είναι δεδομένον (εις τους έχοντας το χάρισμα, ΜΝΚ). Διότι είναι ευνούχοι, οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω, και είναι ευνούχοι, οίτινες ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων, και είναι ευνούχοι, οίτινες ευνούχισαν εαυτούς δια την βασιλείαν των ουρανών. Όστις δύναται να δεχθή τούτο, ας δεχθή.»—Ματθ. 19:11, 12.

ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

4. Ποιος είναι ο πιο ευγενής λόγος για να μείνη κανείς άγαμος και γιατί;

⁴ Επομένως, ο πιο σπουδαίος λόγος για να παραμείνη κανείς άγαμος είναι ο πνευματικός λόγος. Ένας άνδρας ή μια γυναίκα δεν θα μπορούσαν να έχουν πιο μεγάλο σκοπό στη ζωή από το ν’ αφοσιωθούν στο έργο της βασιλείας, βοηθώντας άλλους ανθρώπους να λάβουν τη θαυμαστή αμοιβή της αιωνίου ζωής και να εμμένουν στερεά σ’ αυτήν. Ο άγαμος άνθρωπος, απαλλαγμένος από τις φροντίδες και τις μέριμνες που επιφέρουν ο γαμήλιος σύντροφος και τα τέκνα, μπορεί να υπηρετή πληρέστερα τον Θεό. Πόσο επιθυμητή και επωφελή καθιστά αυτό την αγαμία!

5. Μπορούν όλοι να δεχθούν την αγαμία, και πώς γίνεται φανερό αυτό από τις οδηγίες που δόθηκαν για κείνους που έχουν τα προσόντα να είναι διακονικοί υπηρέται και πρεσβύτεροι;

⁵ Εν τούτοις, αυτή η κατ’ εκλογήν αγαμία είναι μόνο για κείνους που ‘δύνανται να δεχθούν τούτο.’ Μεταξύ των Χριστιανών του πρώτου αιώνος μόνο μια μειονότης το έκανε αυτό. Αυτό είναι φανερό από τις οδηγίες που δόθηκαν για κείνους που θα είχαν τα προσόντα να είναι διακονικοί υπηρέται και πρεσβύτεροι. Ο τρόπος με τον οποίο αυτοί διοικούσαν τις οικογένειές των έπρεπε να λαμβάνεται υπ’ όψιν, πράγμα που έδειχνε ότι οι άνδρες που ήσαν αρκετά προχωρημένοι στην ηλικία για να διορισθούν θα ήσαν συνήθως έγγαμοι και θα είχαν και τέκνα.—1 Τιμ. 3:2, 12· Τίτον 1:6.

6, 7. Πώς μπορεί ένα άτομο να είναι βέβαιο ότι έχει τη δύναμι να παραμείνη άγαμο;

⁶ Εφόσον η πλειονότης των δούλων του Θεού σε όλους τους αιώνες προτιμούσαν να νυμφεύονται στον ωρισμένο καιρό, θα μπορούσε να τεθή το ερώτημα, Πώς μπορεί ένας να είναι βέβαιος ότι είναι από τους ολίγους εκείνους που μπορούν να δεχθούν την αγαμία; Ο απόστολος Παύλος μάς δίνει μια θεόπνευστη απάντησι: «Όστις στέκει στερεός εν τη καρδία, μη έχων ανάγκην, έχει όμως εξουσίαν περί του ιδίου αυτού θελήματος, και απεφάσισε τούτο εν τη καρδία αυτού, να φυλάττη την εαυτού παρθένον, (παρθενίαν, ΜΝΚ) πράττει καλώς.»—1 Κορ. 7:37.

⁷ Το άτομο, λοιπόν που έχει το «χάρισμα» της αγαμίας, πρέπει να μπορή να διακρίνη μόνο του, ότι στην περίπτωσί του, το να παραμείνη άγαμο για πνευματικούς λόγους, αποτελεί την καλύτερη πορεία. Σ’ αυτή την περίπτωσι δεν πρόκειται απλώς για την υποχρεωτική κατάπνιξι της επιθυμίας μιας καρδιάς που αποζητεί τον γάμο και την οικογενειακή ζωή. Όχι, ένα άτομο πρέπει να είναι πλήρως πεπεισμένο από καρδιάς ότι η διατήρησις αγαμίας είναι η κατάλληλη εκλογή γι’ αυτό, και πρέπει να είναι πρόθυμο να καταβάλη κάθε προσπάθεια για να διατηρηθή αγνός. Δεν θα ’πρεπε τίποτε να διαταράξη τη διάθεσί του ή την απόφασί του για αγαμία αν επρόκειτο να διατηρήση επ’ αόριστον την άγαμη ζωή του.

8. (α) Μήπως η αγαμία κάνει ένα άτομο ανώτερο; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Ρωμαίους 12:3-8, ποια είναι η ισορροπημένη άποψις για τα «χαρίσματα,» και πώς πρέπει αυτά να χρησιμοποιούνται;

⁸ Φυσικά, εκείνος που θέλει να παραμείνη άγαμος χάριν της Βασιλείας δεν πρέπει να βλέπη με υποτιμητικό τρόπο τους εγγάμους Χριστιανούς. Από την άποψι του Θεού, αυτό δεν είναι ένα ανώτερο άτομο λόγω της αγαμίας του. Πρέπει να κατανοή ότι αυτό που είναι, προέρχεται από την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά. Η ισορροπημένη άποψις που σχετίζεται με οποιαδήποτε «χαρίσματα» που μπορεί να έχουν ατομικά οι Χριστιανοί, εκτίθεται από τον απόστολο Παύλο στην επιστολή προς Ρωμαίους 12:3-8:

«Λέγω . . . προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή υψηλότερα παρ’ ό,τι πρέπει να φρονή, αλλά να φρονή ώστε να σωφρονή, κατά το μέτρον της πίστεως, το οποίον ο Θεός εμοίρασεν εις έκαστον. Διότι καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό έργον, ούτω και ημείς οι πολλοί έν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων. Έχοντες δε χαρίσματα διάφορα κατά την δοθείσαν εις ημάς χάριν, είτε προφητείαν, ας προφητεύωμεν κατά την αναλογίαν της πίστεως, είτε διακονίαν, ας καταγινώμεθα εις την διακονίαν, είτε διδάσκει τις, ας καταγίνηται εις την διδασκαλίαν, είτε προτρέπει τις, εις την προτροπήν· ο μεταδίδων, ας μεταδίδει εν απλότητι, ο προϊστάμενος ας προΐσταται μετ’ επιμελείας, ο ελεών ας ελεή εν ιλαρότητι.»

Επομένως, τα χαρίσματα πρέπει να χρησιμοποιούνται, όχι για να εξυψώνουν τους εαυτούς μας, αλλά για να ωφελούν την εκκλησία, εποικοδομώντας τα μέλη της.

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ «ΧΑΡΙΣΜΑ»

9. Στην περίπτωσι των ενηλίκων που δεν είναι σε θέσι να παραμείνουν άγαμοι, γιατί μπορεί να είναι επωφελές το ν’ αναμείνουν μερικά χρόνια πριν νυμφευθούν;

⁹ Αλλά τι θα λεχθή για ένα Χριστιανό που επιθυμεί πραγματικά τον γάμο; Μολονότι μπορεί να μην έχη το χάρισμα της αγαμίας, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σπεύση να νυμφευθή. Ιδιαίτερα όταν ένα άτομο είναι περίπου είκοσι ετών, πολλά μπορεί να μάθη ακόμη για τη ζωή και θ’ αποκτήση κι άλλη πείρα στον τομέα των ανθρωπίνων σχέσεων μέσω της συναναστροφής που θα έχη με αγάμους, με έγγαμα ζεύγη και με παιδιά όλων των ηλικιών. Τα λίγα χρόνια που δαπάνησε ως ενήλικος παραμένοντας άγαμος, μπορούν να δώσουν στο άτομο την πείρα και την αναγκαία διορατικότητα, ώστε να χρησιμοποιήση καλή κρίσι για να εκλέξη έναν ισόβιο σύντροφο και να φροντίση για τις ευθύνες του γάμου.

10. Πώς τα εδάφια Δευτερονόμιον 7:3, 4 και 1 Κορινθίους 7:39 δείχνουν ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για τους γάμους των δούλων του;

¹⁰ Ένας Χριστιανός δεν πρέπει να λησμονή ποτέ ότι ο Ύψιστος ενδιαφέρεται για τους γάμους των πιστών δούλων του. Γνωρίζει πολύ καλά πόσο καταστρεπτικός μπορεί να είναι ένας δυσάρεστος γάμος από πνευματική αποψι και, γι’ αυτό, προσέταξε τους Ισραηλίτας να μην έρχωνται σε γάμου κοινωνία με τους λάτρεις άλλων θεών. (Δευτ. 7:3, 4) Ομοίως, ο απόστολος Παύλος ετόνισε ότι μια Χριστιανή χήρα «είναι ελευθέρα να υπανδρευθή με όντινα θέλει, μόνον να γίνηται τούτο εν Κυρίω.» (1 Κορ. 7:39) Γι’ αυτό, αν ο Ιεχωβά Θεός διακρίνη ότι ένας από τους δούλους του πραγματικά χρειάζεται ένα σύντροφο, δεν είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι αυτός θ’ απαντήση στις προσευχές αυτού του ατόμου για την εξεύρεσι ενός καλού γαμήλιου συντρόφου; Ασφαλώς, αν υπάρχη πραγματική ανάγκη!

11. (α) Τι πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί που έχουν πραγματικά ανάγκη να νυμφευθούν αλλά δεν βρήκαν ακόμη ένα κατάλληλο γαμήλιο σύντροφο; Γιατί; (β) Ποια Βιβλικά παραδείγματα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά μπορεί να προμηθεύση ακόμη και ένα γαμήλιο σύντροφο για κείνους που αληθινά τον χρειάζονται;

¹¹ Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γάμοι φτιάχνονται στον ουρανό και ότι για κάθε Χριστιανό υπάρχει μόνο ένας ιδεώδης γαμήλιος σύντροφος μεταξύ των πολλών ενηλίκων δούλων του Ιεχωβά. Όχι, αλλ’ απλώς σημαίνει ότι ο Ιεχωβά μπορεί να φροντίση ώστε οι αφοσιωμένοι δούλοι του να έχουν ό,τι χρειάζονται, περιλαμβανομένου και ενός γαμήλιου συντρόφου, αν η διατήρησις της αγαμίας με αγνότητα είναι μια πραγματική δοκιμασία. (Παροιμ. 19:14) Ο Ύψιστος προμήθευσε μια καλή σύζυγο για τον Ισαάκ και ένα καλό σύζυγο για την Ρουθ. Και στις δύο περιπτώσεις επήλθαν πλούσιες ευλογίες διότι το πρώτιστο ενδιαφέρον ήταν η εκτέλεσις του θελήματος του Ιεχωβά. (Γεν. 24:2-4, 12-27, 50, 51, 67· Ρουθ 1:16, 17· 3:10· 4:13-17) Επομένως, οι Χριστιανοί που έχουν ανάγκη να νυμφευθούν πρέπει να προσεύχωνται γι’ αυτό και να προσμένουν υπομονητικά τον Ιεχωβά, με εμπιστοσύνη ότι αυτός ενδιαφέρεται για την ευτυχία και την ευημερία τους.

ΕΞΕΤΑΣΤΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΓΑΜΙΑΣ

12. Γιατί μπορούμε να ωφεληθούμε αν εξετάσωμε το παράδειγμα εκείνων που επέτυχαν στην αγαμία;

¹² Ένας άγαμος ενήλικος, είτε έχει το χάρισμα της αγαμίας είτε όχι, μπορεί να ωφεληθή από την εξέτασι των Γραφικών παραδειγμάτων εκείνων οι οποίοι επέτυχαν στην άγαμη ζωή. Μπορεί να κάνη τη δική του ζωή ως άγαμου πιο αξιόλογη και επωφελή. Ακόμη και τα έγγαμα ζεύγη μπορούν να ωφεληθούν, διότι ο χρόνος και οι περιστάσεις μπορεί να στερήσουν ένα άτομο από το σύντροφό του κι έτσι να χρειασθή ν’ αντιμετωπίση μια απόφασι για το τι πρέπει να κάνη ως προς ένα νέο γάμο.

13. Ο Ιησούς Χριστός, ως άγαμος, σε τι ήταν πλήρως αφοσιωμένος και ποια ήταν η στάσις του προς την υπηρεσία του;

¹³ Ως άγαμος, ο Ιησούς Χριστός αποτελεί βέβαια ένα εξέχον παράδειγμα. Ήταν τελείως αφοσιωμένος στην εκτέλεσι του θελήματος του Πατρός του. «Το εμόν φαγητόν,» είπε, «είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με και να τελειώσω το έργον αυτού.» (Ιωάν. 4:34) Ο Υιός του Θεού εσηκώνετο ενωρίς το πρωί και υπηρετούσε έως τη νύχτα, διδάσκοντας τους ανθρώπους, θεραπεύοντας τους ασθενείς και ελευθερώνοντας εκείνους που κατείχοντο από δαίμονες. (Μάρκ. 1:32· Λουκ. 21:37, 38) Προσέφερε πρόθυμη υπηρεσία. Αυτό γίνεται φανερό από την απάντησι που έδωσε στον λεπρό ο οποίος είπε, «Κύριε, εάν θέλης, δύνασαι να με καθαρίσης.» Η Γραφή λέγει: «Και εκτείνας την χείρα, ήγγισεν αυτόν και είπε· Θέλω, καθαρίσθητι.»—Λουκ. 5:12, 13.

14. Τι μας δείχνει ότι ο Ιησούς απελάμβανε συντροφιά με άνδρες, γυναίκες και παιδιά;

¹⁴ Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός έκανε άνετα συντροφιά με όλους—άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Εδέχετο προσκλήσεις σε γεύματα, ακόμη και σε γαμήλια συμπόσια, χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες που παρουσιάζοντο εκεί για να δώση ζωτική πνευματική διδασκαλία. (Λουκ. 5:29-32· 14:1-24) Έγγαμοι άνδρες ήσαν μεταξύ των πιο στενών συντρόφων του. (1 Κορ. 9:5) Είχε ιδιαίτερη στοργή για τον Λάζαρο και τις αδελφές του Μαρία και Μάρθα, στων οποίων το σπίτι στη Βηθανία μπορεί να ήταν ένας τακτικός επισκέπτης. (Λουκ. 10:38-42· Ιωάν. 11:1, 5) Ο Ιησούς επίσης χαιρόταν με τα παιδιά. Σε κάποια περίπτωσι οι μαθηταί προσπάθησαν να αποθαρρύνουν τους γονείς από το να φέρνουν τα μικρά παιδιά τους κοντά του για να τα εγγίση και να τα ευλογήση. «Ιδών δε» μας λέγουν οι Γραφές, «ο Ιησούς ηγανάκτησε και είπε προς αυτούς [τους μαθητάς], Αφήσατε τα παιδία να έρχωνται προς εμέ, και μη εμποδίζετε αυτά· . . . Και εναγκαλισθείς αυτά, έθετε τας χείρας επ’ αυτά και ηυλόγει αυτά.»—Μάρκ. 10:13-16.

15. Τι μαθήματα μπορούμε ν’ αποκομίσωμε από το παράδειγμα του Ιησού Χριστού σχετικά με το τι συμβάλλει σε μια ευτυχισμένη, ευχάριστη άγαμη ζωή;

¹⁵ Το παράδειγμα του Ιησού Χριστού αποκαλύπτει ότι εκείνοι που θα ήθελαν ν’ απολαύσουν την αγαμία των πρέπει ν’ απασχολούνται στο να δίνουν με όλη την καρδιά τους, τον χρόνο τους, τις ενέργειες και τις ικανότητές τους για να βοηθούν τους συνανθρώπους των. Πρέπει να έχουν γνήσιο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, να βρίσκουν ευχαρίστησι στην συντροφιά ανδρών, γυναικών και παιδιών. Πρέπει, επίσης, να είναι σε θέσι ν’ αποκομίζουν υγιαίνουσα απόλαυσι από τη ζωή και τούτο χωρίς ν’ ασκούν υπέρμετρη αυταπάρνησι, η οποία ‘εις ουδεμίαν τιμήν έχει την ευχαρίστησιν της σαρκός.’—Κολ. 2:23.

16. (α) Τι δείχνει ότι η αγαμία του Παύλου ήταν μια πραγματική ευλογία για τους άλλους; (β) Με βάσι τα λόγια του αποστόλου στην επιστολή 2 Κορινθίους 11:23-28, θα ήταν δυνατόν να επιτελέση ως έγγαμος όσα επέτυχε;

¹⁶ Ο απόστολος Παύλος, ως μιμητής του Ιησού Χριστού, ήταν ένας που απεκόμιζε πραγματική ικανοποίησι από την ιερή υπηρεσία του σαν ένας άγαμος άνδρας. Με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, μπορούσε να μοχθή περισσότερο από όλους τους άλλους αποστόλους, ταξιδεύοντας χιλιάδες μίλια στη θάλασσα και στην ξηρά και ιδρύοντας πολλές εκκλησίες στην Ευρώπη και στη Μικρά Ασία. (1 Κορ. 15:9, 10) Προφανώς, αν είχε σύζυγο και παιδιά, ποτέ δεν θα μπορούσε ν’ αναλάβη ένα τόσο εκτεταμένο ευαγγελιστικό έργο που τον έφερε κατ’ επανάληψιν σε κινδυνώδεις καταστάσεις λόγω των τότε περιστάσεων. Κατά το έτος 55 μ.Χ., μπορούσε να λέγη για τον εαυτό του ότι είχε περιέλθει «εις κόπους περισσότερον, εις πληγάς καθ’ υπερβολήν, εις φυλακάς περισσότερον, εις θανάτους πολλάκις.» (2 Κορ. 11:23) Ο Παύλος, με την ανιδιοτελή, ολόψυχη υπηρεσία του, έλαβε πείρα της υπερτάτης ευτυχίας που προέρχεται από το να δίνη κανείς. Αυτό επίσης τον έκανε αγαπητό στους ομοπίστους του.—Πράξ. 20:24-27, 31-38.

17. Τι είδους ζωή πρέπει να κάνη εκείνος που είναι άγαμος χάριν της βασιλείας;

¹⁷ Είναι σαφές ότι όταν ο Παύλος, κάτω από έμπνευσι, συνέστησε την αγαμία, δεν ενεθάρρυνε μια ζωή ιδιοτέλειας, ανέσεως και φιληδονίας. Συνιστούσε μια πορεία ζωής που θα εσήμαινε συνεχή ‘προσκόλλησι εις τον Κύριον χωρίς περισπασμούς.’ Ο άγαμος ενήλικος—απαλλαγμένος από τις φροντίδες και τις μέριμνες που προέρχονται από το να έχη κάποιος ένα γαμήλιο σύντροφο, μπορεί να είναι στην πλήρη διάθεσι του Κυρίου Ιησού Χριστού, υπηρετώντας χάριν των άλλων. (1 Κορ. 7:32-35) Ο Παύλος, βασισμένος στη δική του πείρα, είχε πεποίθησι ότι η συνεχής αγαμία για κείνους που είχαν το χάρισμα θα εσήμαινε μια πιο ευτυχισμένη ζωή, αν αυτή εδαπανάτο στο να δίνουν. (1 Κορ. 7:40) Έγραψε τα εξής: «Θέλω πάντας τους ανθρώπους να ήναι καθώς και εμαυτόν· αλλ’ έκαστος έχει ιδιαίτερον χάρισμα εκ Θεού, άλλος μεν ούτως, άλλος δε ούτως.»—1 Κορ. 7:7.

18. (α) Πώς χρησιμοποιούσαν επωφελώς τον χρόνο τους η Άννα και η Δορκάς; (β) Με βάσι τα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20, 1 Τιμόθεον 5:10 και Τίτον 2:3-5, πώς μπορούν οι γυναίκες να χρησιμοποιούν την αγαμία των για την ευλογία των άλλων;

¹⁸ Γυναίκες, επίσης, βρήκαν μεγάλη χαρά παραμένοντας άγαμες. Ένα ωραίο παράδειγμα είναι η Άννα. Μετά από έγγαμη ζωή επτά μόνο ετών, πέθανε ο σύζυγός της και κατόπιν έζησε άγαμη στο υπόλοιπο της ζωής της. Πώς περνούσε τον καιρό της; Πρώτα ήσαν στη σειρά τα πνευματικά πράγματα. Και σε ηλικία ογδόντα τεσσάρων ακόμη ετών δεν «απεμακρύνετο από του ιερού, νύκτα και ημέραν λατρεύουσα τον Θεόν εν νηστείαις και προσευχαίς.» (Λουκ. 2:36, 37) Αργότερα, στη Χριστιανική εκκλησία, υπήρχαν άγαμες γυναίκες που αποδείχθηκαν πραγματική ευλογία για τους άλλους. Η Δορκάςa πρέπει να ήταν μια απ’ αυτές. «Αύτη ήτο πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών.» Έκανε χιτώνες και ιμάτια για τις πτωχές χήρες της εκκλησίας. (Πράξ. 9:36, 39) Τα καλά της έργα πρέπει να περιελάμβαναν φιλόξενη υποδοχή Χριστιανών ξένων στο σπίτι της και απόδοσι παρηγοριάς και βοηθείας σ’ εκείνους που είχαν οποιαδήποτε ανάγκη. (Παράβαλε με 1 Τιμόθεον 5:10.) Ως μαθήτρια του Ιησού Χριστού, ασφαλώς ήταν πρόθυμη να μιλή σε άλλους για τη Βασιλεία.—Ματθ. 28:19, 20.

19. Γιατί πρέπει να εκτιμώνται οι Χριστιανοί που παρέμειναν άγαμοι;

¹⁹ Σήμερα, όπως και στον πρώτο αιώνα μ.Χ. υπάρχουν άγαμοι άνδρες και γυναίκες που αποδεικνύονται ότι είναι κεφάλαιο στη Χριστιανική εκκλησία. Η μεγαλύτερη χαρά των προέρχεται από την πλήρη δαπάνη του εαυτού των για τους άλλους, και μέσα και έξω από την εκκλησία. Η αγαμία των είναι επωφελής διότι αυτοί υπηρετούν, όχι τα δικά τους συμφέροντα, αλλά τα συμφέροντα του Διδασκάλου, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Δεν πρέπει το χάρισμά τους να εκτιμάται από όλους τους άλλους μέσα στην εκκλησία, λόγω της καλής υπηρεσίας την οποία τόσοι πολλοί απ’ αυτούς μπορούν να προσφέρουν;

20. Γιατί οι αφοσιωμένοι άγαμοι Χριστιανοί απολαμβάνουν μια ικανοποιητική ζωή, και τι ενθάρρυνσι μπορούν να λάβουν από το εδάφιο Ησαΐας 56:5;

²⁰ Επειδή αυτοί απέσχον από τον γάμο και την τεκνογονία, η ζωή τους ασφαλώς δεν είναι μια σπατάλη, αλλά εξακολουθεί να έχη νόημα και ικανοποίησι. Μολονότι δεν έχουν δικές των οικογένειες, βρήκαν μέσα στη Χριστιανική εκκλησία εκείνους που τους αγαπούν τόσο βαθειά σαν να είναι φυσικές μητέρες και πατέρες των, αδελφοί και αδελφές των, γιοι και θυγατέρες των. (Μάρκ. 10:30) Αυτοί συγκινούνται με τη διαβεβαίωσι του Ιεχωβά: «Εις αυτούς μάλιστα θέλω δώσει εν τω οίκω μου και εντός των τειχών μου τόπον και όνομα καλήτερον παρά των υιών και των θυγατέρων· εις αυτούς θέλω δώσει όνομα αιώνιον, το οποίον δεν θέλει εκλείψει.»—Ησ. 56:5.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 459]

Ο Ιησούς Χριστός, που έκανε άνετα συντροφιά με όλους—άνδρες γυναίκες και παιδιά—αποτελεί το εξέχον παράδειγμα ενός που επέτυχε στην αγαμία

[Εικόνα στη σελίδα 460]

Ο απόστολος Παύλος, που συνιστούσε την αγαμία για κείνους που είχαν το χάρισμα, έδωσε ένα καλό παράδειγμα στο να κάνη έκκλησι στις συνειδήσεις των άλλων