Ένα Μυστικό που Έμαθαν οι Φιλιππήσιοι

ΠΟΙΟΣ δεν χαίρεται όταν μάθει κάποιο μυστικό; Ασφαλώς θα σας συγκίνησε όταν κάποιος σας εμπιστεύθηκε κάποιο μυστικό, ίσως κάποια αίσια εξέλιξη που ένα άτομο σας εμπιστεύθηκε εωσότου αυτός ή αυτή το αποκαλύψουν δημόσια.

Ένα άλλο είδος μυστικού είναι η γνώση, ή η ενόραση, που άλλοι στερούνται. Αυτό το είδος του μυστικού ήταν σπουδαίο για μια ομάδα Χριστιανών στον πρώτο αιώνα, για την εκκλησία στη Μακεδονική πόλη των Φιλίππων. Για να καταλάβουμε ποιο ήταν αυτό το ειδικό μυστικό, και για να δούμε πως μπορούμε και εμείς να ωφεληθούμε από αυτό, ας δούμε σύντομα το ιστορικό φόντο μιας επιστολής που γράφτηκε στους Φιλιππησίους, μια επιστολή που τώρα αποτελεί μέρος της Αγίας Γραφής.

Ο Παύλος—Προς τους Φιλιππησίους

Ο ιεραπόστολος Παύλος βρισκόταν στη φυλακή στη Ρώμη γύρω στα έτη 59-61 μ.Χ. Αυτόν τον καιρό μπόρεσε να σκεφτεί τις πολλές εμπειρίες που είχε απολαύσει στα ταξίδια του. Θυμόταν τους πολλούς πιστούς αδελφούς που είχε συναντήσει και τις εκκλησίες που είχε το προνόμιο να ιδρύσει από την άποψη της αλήθειας και να τις βλέπει να μεγαλώνουν. Δεν μπορούσε να μη σκεφτεί την εκκλησία στους Φιλίππους. Αυτή κατείχε μια πολύ ειδική θέση στην καρδιά του εξαιτίας των ασυνήθιστων πειρών που είχε δοκιμάσει σ’ αυτήν.

Στη διάρκεια του δεύτερου ιεραποστολικού ταξιδιού του Παύλου, γύρω στο 50 μ.Χ., το πνεύμα του Θεού τον εμπόδισε (αυτόν και τον Σίλα) από το να κηρύξει στην περιοχή της Ασίας, της Μυσίας και της Βιθυνίας. Έτσι ο Παύλος πήγε στην Τρωάδα, όπου ένα βράδι είδε ένα δράμα. «Ανήρ τις Μακεδών ίστατο, παρακαλών αυτόν και λέγων· Διάβα εις Μακεδονίαν και βοήθησον ημάς.» (Πράξεις 16:9) Αμέσως ο Παύλος και οι σύντροφοι του ξεκίνησαν με πλοίο για τη Σαμοθράκη και πήγαν στο λιμάνι της Νεαπόλεως. Κατόπιν ταξίδεψαν δια ξηράς στους Φιλίππους.

Ίσως να εξεπλάγησαν που βρήκαν λίγους Ιουδαίους στην πόλη εκείνη και προφανώς ούτε καν κάποια συναγωγή. Το Σάββατο ο Παύλος και ο Σίλας, αντί να πάνε σε κάποια συναγωγή όπως συνήθιζαν, βγήκαν έξω από την πύλη κοντά σε ένα ποτάμι και άρχισαν να μιλούν στις γυναίκες που ήταν συγκεντρωμένες εκεί. (Πράξεις 16:13) Μπορείτε να βρείτε περισσότερα γι’ αυτό το γεμάτο επεισόδια ταξίδι στους Φιλίππους διαβάζοντας στις Πράξεις 16:11-40. Η μαρτυρία που έδωσε ο Παύλος ήταν αιτία ν’ αρχίσει να λειτουργεί μια εκκλησία στην Ευρώπη, και αργότερα ξαναεπισκέφθηκε αυτή την εκκλησία στους Φιλίππους, ίσως και δυο φορές ακόμη.—Πράξεις 20:1, 2, 6· Φιλιππησίους 2:24.

Όταν ο Παύλος ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη, μπορούσε να σκέφτεται για τους έξοχους Χριστιανούς με τους οποίους είχε συναναστραφεί στους Φιλίππους. Η Λυδία είχε δείξει ασυνήθιστη φιλοξενία. Η Ευωδία και η Συντύχη είχαν εργαστεί στο πλευρό του Παύλου για την επέκταση των ‘καλών νέων’. Ούτε μπορούσε να ξεχάσει ο Παύλος το δεσμοφύλακα και το σπιτικό του, καθώς και το θαυματουργικό τρόπο με τον οποίον γνώρισαν τη Χριστιανοσύνη.

Όταν ο Παύλος σκεφτόταν την αγάπη, την καλοσύνη και το ενδιαφέρον των Φιλιππησίων, είχε λόγους για να τους γράψει μια επιστολή. (Φιλιππησίους 1:3, 12) Αυτή η επιστολή δείχνει την αγάπη που είχε γι’ αυτούς και για τους ‘καρπούς δικαιοσύνης’ που εκδήλωναν.—Φιλιππησίους 1:11.

Ποιο Είναι Αυτό το Μυστικό;

Στην επιστολή του ο Παύλος μίλησε για κάποιο μυστικό που αυτός προσωπικά είχε μάθει, και οι ενδείξεις είναι ότι οι Φιλιππήσιοι το είχαν μάθει απ’ αυτόν. Ήταν ένα μυστικό που είχε βοηθήσει τον Παύλο μέσα από διάφορες δοκιμασίες στο πέρασμα των χρόνων. Έγραψε: «Εν παντί τόπω και κατά πάντα είμαι δεδιδαγμένος [το μυστικό, ΜΝΚ] και να χορτάζωμαι και να πεινώ, και να περισσεύωμαι και να υστερώμαι. Τα πάντα δύνομαι δια του ενδυναμούντος με Χριστού.» (Φιλιππησίους 4:12, 13) Έτσι αυτό ήταν ένα μυστικό για το πώς να ζει κανείς Χριστιανικά, άσχετα με τις περιστάσεις του, εμπιστευόμενος πάντοτε στον Ιεχωβά.

Οι Φιλιππήσιοι είχαν μάθει αυτό το μυστικό, και τους επηρέασε με πολλούς τρόπους. Πρώτα απ’ όλα, η εκκλησία ήταν γεμάτη ζήλο στο κήρυγμα. Ο Παύλος έγραψε: «Λάμποντες ως φωστήρες εν τω κόσμω.» (Φιλιππησίους 2:15) Δέχτηκαν τα καλά νέα με μεγάλη χαρά και κατόπιν συνέχισαν να διαδίδουν αυτά τα καλά νέα. Ο Παύλος μπορούσε να γράψει για αυτούς ότι «είσθε πάντες σεις . . . και εις την απολογίαν, και εις την βεβαίωσιν του ευαγγελίου, συγκοινωνοί μου.»—Φιλιππησίους 1:7.

Όταν ο Παύλος έγραψε αυτή την επιστολή ήξερε ότι θα ενδιαφέρονταν για τις πείρες που είχε στη φυλακή. Τους έγραψε, ότι, μολονότι ήταν στη φυλακή, οι υποθέσεις του «συνέτρεξαν μάλλον εις πρόοδον του ευαγγελίου, ώστε,» όπως είπε, «τα δια τον Χριστόν δεσμά μου έγειναν φανερά εις όλον το πραιτώριον.» (Φιλιππησίους 1:12, 13) Αφηγήθηκε επίσης ότι οι περισσότεροι Ρωμαίοι Χριστιανοί έδειχναν περισσότερο θάρρος για να μιλούν για τον Λόγο του Θεού άφοβα λόγω των δεσμών της φυλακής του. Ασφαλώς οι Φιλιππήσιοι θα ενθαρρύνθηκαν όταν έμαθαν ότι ο Παύλος, μολονότι στη φυλακή, συνέχισε να είναι ζηλωτής για το κήρυγμα της Βασιλείας όπως ήταν και εκείνοι.—Φιλιππησίους 1:14.

Κάτι άλλο που ίσως να σχετιζόταν με το μυστικό που αναφέρθηκε στο Φιλιππησίους 4:12, 13 ήταν το ότι είχαν το κατάλληλο φρόνημα. Η διάθεση τους, δεν ήταν να ευχαριστήσουν τον εαυτό τους, αλλά να βοηθήσουν άλλους. Πραγματικά, είχαν φανεί πολύ υποβοηθητικοί στον Παύλο. Ενώ ήταν στη Θεσσαλονίκη, δύο φορές του έστειλαν υλική βοήθεια, και ήταν η μόνη εκκλησία που το έκανε αυτό. (Φιλιππησίους 4:15, 16) Αργότερα, όταν, λόγω διωγμού, η εκκλησία της Ιερουσαλήμ περνούσε δύσκολες στιγμές και χρειαζόταν βοήθεια, οι Φιλιππήσιοι μολονότι φτωχοί οι ίδιοι, συνεισέφεραν γενναιόδωρα. Ο Παύλος έγραψε ότι αυτή η συνεισφορά τους ήταν «υπέρ δύναμιν». (2 Κορινθίους 8:3) Ακόμη αργότερα, όταν ο Παύλος ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη, του έστειλαν υλικά αγαθά με τον Επαφρόδιτο.

Ναι, οι Φιλιππήσιοι είχαν στοργικό ενδιαφέρον για τους συγχριστιανούς τους. Ενήργησαν όπως τους παρότρυνε ο Παύλος, έχοντας στο νου ‘όχι το δικό τους προσωπικό συμφέρον αλλά και το συμφέρον των άλλων.’ Τι αναζωογονητικό πνεύμα έδειχνε αυτό! Έδειχνε ότι οι Φιλιππήσιοι είχαν φρόνημα ταπεινότητας, όπως και ο Ιησούς, και δεν ήταν επικριτικοί για τους άλλους.—Φιλιππησίους 2:1-5, 14.

Μπορούμε να Μάθουμε και να θέσουμε σε Εφαρμογή το Μυστικό τους

Επειδή έχουν περάσει πολλοί αιώνες από τότε, δεν μπορούμε να κάνουμε συντροφιά απ’ ευθείας με τον απόστολο Παύλο. Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε, επομένως, που ο Ιεχωβά διαφύλαξε στον Λόγο του τη θεόπνευστη επιστολή στους Φιλιππησίους! Μπορούμε έτσι να εργαστούμε για να μάθουμε και να θέσουμε σε εφαρμογή τη θαυμαστή συμβουλή που υπάρχει σ’ αυτή και μαζί της το μυστικό που έμαθε ο Παύλος και που προφανώς είχε φανερώσει σ’ αυτούς.

Για τους Φιλιππησίους το μυστικό εκείνο περιλάμβανε γνώση, διάθεση και διαγωγή. Ο Παύλος τους ενθάρρυνε να ‘πολιτεύονται αξίως του ευαγγελίου του Χριστού.’ (Φιλιππησίους 1:27) Καθώς ακολουθούσαν τη νουθεσία του Παύλου θα γίνονταν «άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης.» (Φιλιππησίους 2:15) Φυσικά, για να διατηρήσουν εκείνη την καθαρή διαγωγή θα χρειαζόταν προσοχή, ακόμη και στη σκέψη τους. Εδώ Ασφαλώς υπάρχει και για μας ένα μάθημα. Ίσως να θέλουμε να κάνουμε αυτό που έκαναν πολλοί άλλοι οι οποίοι προσπαθούν να βάλουν σε εφαρμογή αυτό το «μυστικό»—να αποστηθίσουν και τακτικά να σκέφτονται αυτά που έγραψε ο Παύλος στους Φιλιππησίους 4:8 για τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Μπορείτε να επαναλάβετε αυτό το εδάφιο από μνήμης;

Το μυστικό να εξαρτάσθε από τον Θεό και να τον υπηρετείτε ευτυχισμένα είτε έχετε πολλά είτε λίγα υλικά πράγματα μπορεί να φέρει μια πολύ ικανοποιητική ζωή. Στην περίπτωση του Παύλου, σκεφτείτε την ικανοποίηση που θα αισθανόταν όταν αναπολούσε την καρποφορία των κόπων του που εκδηλώθηκε στην εκκλησία των Φιλιππησίων. Είχε δει την εκκλησία ν’ αυξάνει σε αγάπη για την Χριστιανική αλήθεια και σε ζήλο για τη διάδοση των καλών νέων. Είδε επίσης την αγάπη τους στη πράξη απέναντι στους συγχριστιανούς τους. Μπορούσε να αισθανθεί μεγάλη ικανοποίηση βλέποντας ότι και αυτοί, επίσης, είχαν μάθει το μυστικό να εμπιστεύονται πλήρως στον Θεό για καθετί που έκαναν και να τον υπηρετούν με όλα όσα είχαν.

Κάθε Χριστιανός σήμερα μπορεί κατάλληλα να ρωτήσει τον εαυτό του αν αυτός προσωπικά έμαθε το σπουδαίο μυστικό που ανέφερε ο Παύλος στους Φιλιππησίους 4:12, 13. Μια απόδειξη γι’ αυτό θα είναι αν έχουμε την ευλογία του Ιεχωβά, αν είμαστε «πλήρεις καρπών δικαιοσύνης.» (Φιλιππησίους 1:9-11· 4:17) Επίσης, αν έχουμε μάθει αυτό το ζωτικό μυστικό και το εκδηλώνουμε οι γύρω μας θα βοηθηθούν ν’ ακολουθήσουν την ίδια πορεία. Θα θέτουμε έτσι ένα καλό παράδειγμα για άλλους, όπως έκανε και ο Παύλος, ώστε να μπορεί να συμβουλεύσει τους Φιλιππησίους: «Αδελφοί, συμμιμηταί μου γίνεσθε, και παρατηρείτε τους όσοι περιπατούσιν ούτω, καθώς έχετε τύπον ημάς.» (Φιλιππησίους 3:17· Παράβαλε εδάφια 13, 14.) Για μας και για άλλους, επομένως, το μυστικό αυτό είναι πολύ μεγάλης αξίας· θα συμβάλει στο ν’ αποκτήσουμε αιώνια ζωή.