Με Ποιο Μέρος Στέκεστε στο Ζήτημα της Βασιλείας;

ΤΙ εννοεί εδώ η λέξη «ζήτημα»; Σημαίνει ένα σημείο που είναι σε αμφισβήτηση μεταξύ δύο ή τριών ανθρώπων ή ομάδων και που πρέπει να τακτοποιηθεί από κάποια αυθεντική απόφαση ή από κάποια πειστική απόδειξη. Το ζήτημα τώρα είναι ένα ζήτημα παγκόσμιο. Έχει να κάνει με τη Βασιλεία του Θεού μέσω του διορισμένου κυβερνήτη του, του Ιησού Χριστού. Από το μεταπολεμικό έτος 1919, πριν από 64 χρόνια, η προφητεία που πρόφερε εκείνος ο διορισμένος κυβερνήτης έχει εκπληρωθεί από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε 205 χώρες, και αυτή η προφητεία λέει: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει έλθει το τέλος.»—Ματθαίος 24:14.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Αυτό: Όλες οι κυβερνήσεις της γης αναγκάστηκαν ν’ αντιμετωπίσουν το ζήτημα είτε τους αρέσει είτε όχι. Τώρα πια είναι πολύ φανερό ότι δεν τους έχει αρέσει. Ζούμε τώρα, σαν να λέγαμε, στο λυκόφως, στη δύση των βασιλειών της γης. Ύστερα από δύο παγκόσμιους πολέμους, πολλές επίγειες βασιλείες ανατράπηκαν και αντικαταστάθηκαν με άλλες μορφές διακυβερνήσεως—από δημοκρατίες ή από σοσιαλιστικές δημοκρατίες ή από άλλα είδη αυταρχικών κυβερνήσεων. Σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον 15 βασιλείες που λειτουργούν ακόμη, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας, το βασίλειο της Ιορδανίας, το βασίλειο του Νεπάλ στην Ασία, το βασίλειο Τόνγκα στο Νότιο Ειρηνικό και το βασίλειο της Σουαζιλάνδης στην Αφρική.

Κατάργηση των Ανθρώπινων Βασιλειών

Όλα τα ανθρώπινα βασίλεια αντιμετωπίζουν ολοκληρωτική εξάλειψη όχι μόνο γιατί σαν μορφή κυβερνήσεως είναι στην μειονότητα αλλά γιατί όλα τα είδη της ανθρώπινης κυβερνήσεως αντιμετωπίζουν την εξάλειψη για να ανοιχτεί ο δρόμος για μια παγκόσμια κυβέρνηση που δεν είναι φτιαγμένη από ανθρώπινα χέρια. Η προφητεία του Δανιήλ 2:44 που έγινε πριν 2.580 χρόνια και πάνω λέει: «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που άρχισε το 1914 δεν έφερε την επικύρωση εκείνης της παρηγορητικής προφητείας του Δανιήλ, αλλά σήμανε ότι ο Θεός του ουρανού είχε εγκαταστήσει τον εκλεκτό βασιλιά του πάνω σ’ έναν ουράνιο θρόνο με τη δύναμη να φέρει σε πέρας σύντομα εκείνη την προφητεία.

Σήμερα όλες οι επίγειες κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν καταστροφή ακόμη και από τα ίδια τους τα χέρια εξαιτίας των τρομερά αναπτυγμένων επιστημονικών όπλων πολέμου. Καλά κατατοπισμένοι σχολιαστές των παγκόσμιων υποθέσεων μας προειδοποιούν όλους μας για το απειλητικό τέλος. Βλέπουν ότι ζούμε σ’ αυτό που η Βίβλος ονομάζει «καιρό του τέλους,» ή «έσχατες μέρες.» (Δανιήλ 12:4· 2 Τιμόθεον 3:1) Τα έθνη διστάζουν πολύ ν’ αρχίσουν ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, γιατί ξέρουν τι θα σημάνει αυτό για όλους τους—αμοιβαία εκμηδένιση. Θα ήθελαν να φέρουν το ζήτημα σε μια τέτοια κατάσταση που με αυτοπεποίθηση να φωνάξουν, «Ειρήνη και ασφάλεια!» (1 Θεσσαλονικείς 5:3) Όταν, σύντομα, θα κάνουν μια τέτοια δημόσια διακήρυξη, δεν θα σημάνει αυτό ειρήνη με τον Θεό του ουρανού. Όχι, γιατί από το 1914 τα έθνη βρίσκονται σε πόλεμο μαζί του. Ενεργούν αντίθετα με τον καλό σκοπό που έχει αυτός για την ανθρωπότητα. Με την ανοχή του Θεού έχουν δείξει σ’ ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία ότι είναι ανίκανα να κυβερνήσουν τη γη με μόνιμα οφέλη για το ανθρώπινο γένος, και πολύ λιγότερο για τη δόξα του Θεού.

Ο Παντοδύναμος Θεός έχει τον δικό του ορισμένο καιρό που θα φέρει ένα οριστικό τέλος σ’ αυτό το μη ικανοποιητικό σύστημα. Ακριβώς στον καιρό του θα εξαλείψει αυτό το σύστημα πραγμάτων. Μέσω των Μαρτύρων του Ιεχωβά τα έθνη έχουν ειδοποιηθεί γι’ αυτό. Έτσι δεν έχουν καμιά δικαιολογία.

Ανθρώπινη Διακυβέρνηση ή Θεϊκιά Διακυβέρνηση;

Τα έθνη, δηλαδή οι κυβερνητικές δυνάμεις τους, έχουν δείξει οριστικά με ποιο μέρος στέκονται στο ζήτημα της Βασιλείας του Θεού μέσω του Χριστού. Έχουν πάρει το μέρος τους για την συνέχιση της ανθρώπινης διακυβερνήσεως και εναντίον της θεϊκιάς διακυβερνήσεως. Η θέση την οποία επιμένουν να παίρνουν είναι θέση εναντίον της κυβερνήσεως του Ιεχωβά Θεού και του Χριστού του. Είναι θέση υπέρ του Σατανά του Διαβόλου, του αόρατου «άρχοντος του κόσμου τούτου,» σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού στους αποστόλους: «Έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου· και δεν έχει ουδέν εν εμοί.»—Ιωάννης 14:30· Βλέπε επίσης Ματθαίος 4:8-11· 2 Κορινθίους 4:4.

Αφού τα έθνη έχουν πάρει την απόφαση τους και επιμένουν σ’ αυτήν, κάθε άτομο πρέπει να απαντήσει για τον εαυτό του στο κρίσιμο ερώτημα, Με ποιο μέρος στέκομαι στο ζήτημα της Βασιλείας; Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε να πάρουμε την απόφαση πάνω στο εξέχον αυτό παγκόσμιο ζήτημα. Αν δεν προσέξουμε, αυτό δεν θα μας δικαιολογήσει από το να υποστούμε τις συνέπειες. Δεν υπάρχει χώρος για ουδετερότητα. Είμαστε υποχρεωμένοι να ταχθούμε είτε με τη Βασιλεία του Θεού είτε εναντίον της.

Η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων που ζουν σήμερα ίσως να μη ζούσαν το έτος 1914 που ξέσπασε ο πόλεμος· έτσι δεν μπορούν από προσωπική πείρα και παρατήρηση να θυμηθούν όλα τα αξιοσημείωτα γεγονότα που συνέβησαν από τότε. Ωστόσο, το «σημείον» που δείχνει «την συντέλεια του συστήματος» όπως το προείπε ο Ιησούς Χριστός είναι ορατό και παραμένει ορατό για όλα τα έθνη και τους λαούς. Όλοι σήμερα αισθάνονται τις συνέπειες αυτού του «σημείου.» Δεν έχουμε παρά μόνο να διαβάσουμε αυτά που προείπε ο Ιησούς, σύμφωνα με το υπόμνημα που υπάρχει στο Ματθαίο κεφάλαιο 24 και 25, στο Μάρκο κεφάλαιο 13 και στο Λουκά κεφάλαιο 21 για να μάθουμε ότι προφήτεψε για πολέμους, πείνες, επιδημίες, σεισμούς, για το διωγμό των ακολούθων του, για συνεχιζόμενη στενοχώρια των εθνών με αμηχανία και για το θαρραλέο κήρυγμα των «καλών νέων» της Βασιλείας «εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη» ως το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων που βρίσκεται σε αγωνία.

Βέβαια, στη διάρκεια του πρώτου αιώνα μ.Χ., οι αληθινοί Χριστιανοί έκαναν αρκετά σημαντικό κήρυγμα στην Ασία, στην Αφρική και στην Ευρώπη, γι’ αυτά τα καλά νέα της ερχόμενης Βασιλείας. Αυτό συνέβη πολύ πριν ανακαλύψουν οι Ευρωπαίοι τις ηπείρους της Βόρειας και Νότιας Αμερικής και της Αυστραλίας και πολλά νησιά του Ατλαντικού και του Ειρηνικού Ωκεανού, από τον 15ο αιώνα και έπειτα. Θρησκευτικές ιεραποστολές στάλθηκαν σε νεοανακαλυφθείσες περιοχές. Σε πιο πρόσφατους χρόνους ιδρύθηκαν Βιβλικές εταιρίες οι οποίες διέδωσαν τη Βίβλο σε όλη τη γη σε πολλές γλώσσες. Αλλά οι ιεραπόστολοι και οι κληρικοί του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου δεν κήρυτταν το άγγελμα της Βασιλείας, όχι, δεν το κήρυτταν με τέτοιο τρόπο ώστε η Βασιλεία του Ιεχωβά Θεού δια του Ιησού Χριστού να γίνει ένα παγκόσμιο ζήτημα. Εκείνο το κήρυγμα δεν ήταν αυτό που θα έκανε την εξαγγελία της Βασιλείας μέρος του «σημείου» που επρόκειτο να χαρακτηρίζει «την συντέλεια του αιώνος».