Μεμονωμένοι Γονείς Αντιμετωπίζουν τον Σημερινό Κόσμο

«Η δε αληθώς χήρα και μεμονωμένη ελπίζει επί τον Θεόν και εμμένει εις τας δεήσεις και τας προσευχάς νύκτα και ημέραν.» (1 Τιμ. 5:5)

1-3. (α) Τι έγραψε μια χήρα; (β) Υπήρξε αύξησις σε οικογένειες με ένα μόνο γονέα, και ποια είναι μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;

ΕΙΜΑΙ μια χήρα 28 ετών με δυο παιδιά. Είμαι πολύ θλιμμένη διότι δεν θέλω να αναθρέψω τα παιδιά μου χωρίς πατέρα. Φαίνεται σαν να μη φροντίζη κανένας πια για μένα. Τα παιδιά μου με βλέπουν να κλαίω συχνά και αυτό τα επηρεάζει. Ξέρω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω με τέτοια αισθήματα, αλλά τι πρέπει να κάνω;» Αυτή η επιστολή εκφράζει μια κοινή έκκλησι από μερικούς που αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα—τους μεμονωμένους γονείς.

² Οι ειδήσεις παγκοσμίως παρουσιάζουν μια ραγδαία αύξησι στις οικογένειες με ένα μόνο γονέα. Σε 10 χρόνια ο αριθμός αυτός έχει σχεδόν διπλασιασθή στις Ηνωμένες Πολιτείες, και υπερδιπλασιασθή στον Καναδά. Αυτοί οι αριθμοί αποτελούν περίπου τα ένα δέκατο όλων των οικογενειών της Αυστραλίας και της Μεγάλης Βρεταννίας. Υπολογίζεται ότι δύο σε κάθε πέντε παιδιά που ζουν τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες θα περάσουν ένα μέρος της ζωής τους σε μια οικογένεια με ένα μόνο γονέα.

³ Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτή την αύξησι. Οι πόλεμοι και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα αφαίρεσαν τον πατέρα από πολλά σπίτια. Καθώς η οικογενειακή ζωή, παρακμάζει, η εγκατάλειψις, το διαζύγιο και ο χωρισμός έχουν γίνει κάτι το συνηθισμένο. Μερικές ανύπαντρες μητέρες, αντί να κάνουν έκτρωσι ή να δώσουν το παιδί τους για υιοθεσία, προτιμούν να το μεγαλώσουν οι ίδιες. Ένας μεμονωμένος γονέας πρέπει να αντιμετωπίση πολλά προβλήματα. Η μοναξιά, η ανατροφή των παιδιών, ο βιοπορισμός, οι σεξουαλικές επιθυμίες και η διαχείρισις ενός νοικοκυριού είναι λίγα μόνο απ’ αυτά.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ ΦΕΡΝΕΙ ΑΝΑΚΟΥΦΗΣΙ

4. Ποιες συνθήκες τον πρώτου αιώνος δημιούργησαν πολλές οικογένειες με ένα μόνο γονέα;

⁴ Τον πρώτο αιώνα, στη διάρκεια της νηπιακής ηλικίας της Χριστιανοσύνης, οι ερημώσεις των πολέμων, οι ασθένειες και η ηθική κατάπτωσις δημιούργησαν ομοίως αναρίθμητες χήρες και ορφανά. Το διαζύγιο ή η εγκατάλειψις αποτελούσαν συχνά τον κανόνα. Συνήθως τα παιδιά νηπιακής ηλικίας αφήνοντο στη μητέρα η οποία τώρα έπρεπε να τα αναθρέψη μόνη της. Ο κόσμος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν μια άκαρδη κοινωνία που καταφρονούσε τους αδύνατους. Οι χήρες λοιπόν υπέφεραν σκληρές αδικίες. Μερικές μάλιστα στρέφονταν στην πορνεία για να συντηρηθούν.

5. Με ποιους δυο τρόπους βοήθησε η Χριστιανοσύνη;

⁵ Η Χριστιανοσύνη έφερε μια πραγματική αλλαγή. Έδειξε συμπάθεια στους δυστυχισμένους. Αλλά και πέρα απ’ αυτό, με τις διδασκαλίες της, οι μεμονωμένοι γονείς έπαιρναν την ηθική δύναμι να απαλλαγούν από τον εκφυλισμό της εποχής. Η Χριστιανοσύνη, αντί να παραγάγη αναίσχυντες γυναίκες, παρήγαγε γυναίκες που ήσαν εγκρατείς και αγνές, που αγαπούσαν τις οικογένειες τους. Και αυτοί που δεν ήσαν Χριστιανοί ακόμη αναγνώριζαν τη διαφορά, όπως αναφώνησε ένας απ’ αυτούς: «Τι γυναίκες έχουν οι Χριστιανοί!»

6. Ποιες Χριστιανικές αρχές μπορούν να βοηθήσουν τους μεμονωμένους γονείς καθώς και όλους τους Χριστιανούς, να αντιμετωπίσουν τις σημερινές πιέσεις;

⁶ Σε τι βοήθησαν οι Χριστιανικοί κανόνες; Ο απόστολος Παύλος, παρέχοντας συμβουλές για τις χήρες, είπε ότι η υποδειγματική χήρα «ελπίζει επί τον Θεόν και εμμένει εις τας δεήσεις και τας προσευχάς νύκτα και ημέραν.» Ετόνισε ότι μια χήρα κάτω των 60 ετών ηλικίας θα μπορούσε να καταγράφεται για βοήθεια αν, μεταξύ άλλων, «επηκολούθησεν εις παν έργον αγαθόν.» (1 Τιμ. 5:5, 9, 10) Εδώ, τουλάχιστον τρεις κανόνες προεξέχουν: (1) Να εμπιστεύωνται στον Θεό τώρα και να προσμένουν την ελπίδα της αιώνιου ζωής που αυτός υποσχέθηκε· (2) να διατηρούν μια στενή προσωπική σχέσι με τον Θεό· (3) να ενασχολούνται σε επωφελή έργα. Θα δούμε πώς αυτοί οι τρεις κανόνες, αν εφαρμόζωνται, υποβοηθούν γνήσια όχι μόνο τους μεμονωμένους γονείς αλλά και όλους τους Χριστιανούς για να αντιμετωπίσουν τις σημερινές πιέσεις.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

7. (α) Γιατί η μοναξιά είναι ιδιαίτερα δύσκολη για μερικές χήρες γυναίκες; (β) Πώς μπορεί να βοηθήση η αρχή που εκτίθεται στην επιστολή 1 Τιμόθεον 5:10;

⁷ Μια χήρα γυναίκα αναστέναξε: «Όταν έρχωμαι στο σπίτι και βλέπω αυτούς τους τέσσερις τοίχους, και ιδιαίτερα όταν τα παιδιά πάνε για ύπνο, αισθάνομαι πραγματικά μοναξιά.» Η μοναξιά συχνά είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει μια χήρα γυναίκα. Μολονότι είναι καλό το ότι είναι πιο κοντά με τα παιδιά τους, πολλές ποθούν τη συντροφιά των ενηλίκων. Το να ενασχολήται κανείς «εις παν έργον αγαθόν» είναι ένα μέσον θεραπείας δοκιμασμένο από τα παλιά χρόνια. Οι Χριστιανές χήρες του πρώτου αιώνος ‘περιέθαλψαν ξένους, ένιψαν πόδας αγίων [με προσωπικές πράξεις υπηρεσίας] και εβοήθησαν θλιβομένους.’ (1 Τιμ. 5:10) Λαμβάνοντας αυτό υπ’ όψιν μια σύγχρονη Χριστιανή χήρα ηλικίας 68 ετών άρχισε να επισκέπτεται άλλες γειτονικές χήρες και άλλα σπίτια όταν έμενε μόνη της. Είπε: «Διαπιστώνω ότι με το να κάνω αυτές τις επισκέψεις, ν’ ασχολούμαι με τις δουλειές του σπιτιού και να φροντίζω για την πνευματικότητά μου δεν έχω καιρό να μείνω μόνη.»

8. (α) Γιατί η διακήρυξις της Βασιλείας μας βοηθεί να καταπολεμήσωμε τη μοναξιά και την κατάθλιψι; (β) Επιτυγχάνει αυτό πραγματικά;

⁸ Το κήρυγμα της Βασιλείας είναι ένα ‘αγαθό έργο’ που παράγγειλε ο Ιησούς, ένα έργο που μπορεί να ανακουφίση από τη μοναξιά και την κατάθλιψι. (Ματθ. 24:14· 28:19, 20) Μια μοναχική και θλιμμένη χήρα που είχε κλεισθή στον εαυτό της, παρακινήθηκε από τις φίλες της να αρχίση έργο μαρτυρίας από σπίτι σε σπίτι. Και το έκανε. Στην πρώτη πόρτα μια ανάπηρη, αλλά πολύ χαρούμενη γυναίκα την προσκάλεσε να μπη μέσα. Πώς μπορούσε αυτή να είναι τόσο ευτυχισμένη; «Ζω αγαπητή μου. Είμαι ζωντανή, ήταν η χαρωπή απάντησίς της. Αυτό ήταν ένα σημείο στροφής για τη Μάρτυρα του Ιεχωβά, η οποία συλλογίστηκε: «Εγώ έχω την υγεία μου, την αγάπη της εκκλησίας, δύο καλά παιδιά και, προ πάντων, τον Ιεχωβά. Γιατί να είμαι δυστυχισμένη;» Όταν βοηθούμε τους άλλους πνευματικώς μπορούμε να αποφύγωμε το να γίνωμε εγωκεντρικοί και να λυπούμεθα τον εαυτό μας. Η διδασκαλία στους άλλους διατηρεί τη δική μας ελπίδα ζωντανή και δροσερή· γι’ αυτό συνεχώς ‘ελπίζομεν επί τον Θεόν.’—1 Τιμ. 5:5.

9. Μήπως η μοναξιά περνά πάντοτε με τη σκληρή εργασία; Ποιο πράγμα βοηθεί επίσης;

⁹ Ωστόσο ένας που είχε χηρέψει είπε ρεαλιστικά: «Η μοναξιά δεν περνά με σκληρή εργασία μόνο. Συχνά πρέπει να ζήτε μαζί της. Πρέπει να υπομένετε με τη βοήθεια και τη δύναμι του Ιεχωβά.» Αυτή η δύναμις έρχεται όταν ένας «εμμένει εις τας δεήσεις και τας προσευχάς νύκτα και ημέραν.» (1 Τιμ. 5:5) Καθώς με προσευχή επαναφέραμε στο νου τις ενέργειες μας όλης της ημέρας, και γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά είναι πάντοτε παρών και ακούει και φροντίζει για τις λεπτομέρειες της ζωής μας, παρηγορούμεθα αληθινά. Αν ανοίγωμε την καρδιά μας σ’ αυτόν «νύκτα και ημέραν» αυτό μας βοηθεί—ιδιαίτερα τη νύχτα, όταν, όπως πολλοί λένε, το πρόβλημα της μοναξιάς μπορεί να γίνη σοβαρό.

10. (α) Πότε μπορούν οι σεξουαλικές επιθυμίες να γίνουν σοβαρό πρόβλημα; (β) Πώς επιδίδεται ένα άτομο σε αισθησιακή ικανοποίησι, και σε τι μπορεί να οδηγήση αυτό;

¹⁰ Πολλοί μεμονωμένοι, γονείς επιθυμούν πολύ τη θερμή συντροφιά του γάμου και τις οικειότητες της συζυγικής κοίτης. Αυτά τα αισθήματα βέβαια δεν είναι κακά αυτά καθ’ εαυτά. Η επιθυμία ενός νέου γάμου είναι φυσική. Το πρόβλημα έρχεται όταν ένα άτομο επιθυμήση να ικανοποιήση αυτές τις «σεξουαλικές ορμές» άσχετα με τη δαπάνη. Αυτό συνέβαινε στις ημέρες του αποστόλου Παύλου. Μερικές νεώτερες χήρες άφηναν τις σεξουαλικές τους ορμές να εντρυφούν «κατά του Χριστού.» (1 Τιμ. 5:11, 12) Αυτό ήταν σοβαρό, διότι, στην πραγματικότητα, ένα τέτοιο άτομο έλεγε: ‘Οι σεξουαλικές μου ανάγκες είναι πολύ μεγάλες. Πρέπει κάτι να κάνω για να ανακουφίσω το σώμα μου!’ Αυτές οι σωματικές ή αισθησιακές επιθυμίες γίνονταν σιγά-σιγά το μεγαλύτερο πράγμα της ζωής, πιο μεγάλο και από τα πνευματικά ενδιαφέροντα. Αυτές οι επιθυμίες μπορούσαν να αναπτυχθούν ως το σημείο να ‘επιδίδωνται τα άτομα σε αισθησιακή ικανοποίησι’ και να γίνωνται έτσι ‘νεκροί ενώ ζουν.’ (1 Τιμ. 5:6) Το ενδιαφέρον αυτού του ατόμου για πνευματικά ζητήματα θα πέθαινε. Το ίδιο μπορεί να συμβή σε οποιονδήποτε Χριστιανό (άνδρα ή γυναίκα) σήμερα. Μπορεί ένας να διαπράξη ‘πνευματική αυτοκτονία’ αγνοώντας τους Βιβλικούς κανόνες περί ηθικής, επειδή είναι απορροφημένος στην ικανοποίησι «σεξουαλικής ορμής.»

11. Πώς μπορεί ένα άτομο να ‘νεκρώση τη σεξουαλική του όρεξι;’

¹¹ Γι’ αυτό, η Αγία Γραφή τονίζει: «Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πάθος [σεξουαλική επιθυμία, ΜΝΚ]». (Κολ. 3:5) Αλλά πώς; Προφυλάσσοντας τη διάνοια και την καρδιά σας. Αν προσπαθούσατε να επιβάλετε δίαιτα και έλεγχο στην όρεξί σας για τροφή, μήπως θα διαβάζατε περιοδικά που περιέχουν εικόνες με νοστιμότατα φαγητά, ή μήπως θα παρακολουθούσατε προγράμματα της τηλεοράσεως που σχετίζονται με τη μαγειρική; Μήπως θα κάνατε συντροφιά με άτομα που συνεχώς μιλούν για το φαγητό; Όχι ασφαλώς! Το ίδιο συμβαίνει και με τη «σεξουαλική όρεξι.» Μια χήρα είπε με ειλικρίνεια: «Ζούμε σ’ ένα κόσμο που ποτέ δεν παύει να μιλά για το σεξ. Προσέχω λοιπόν πολύ στην εκλογή των μέσων ψυχαγωγίας και εκείνων με τους οποίους συναναστρέφομαι. Ένας διαβητικός ασφαλώς δεν θα ήθελε να πλησιάση στη βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου.»

12, 13. (α) Τι απαιτείται για να καλλιεργήσωμε μια προσωπική σχέσι με τον Ιεχωβά; (β) Γιατί οι «δεήσεις» είναι πολύ ουσιώδεις, και πώς μπορεί κανείς να ενεργή σε αρμονία μ’ αυτές;

¹² Εν τούτοις, για να υπερνικά κανείς συνεχώς αυτές τις επιθυμίες, συνεχώς πρέπει να αναπτύσση μια στενή προσωπική σχέσι με τον Θεό. Εκτός από την προσωπική μελέτη και τον στοχασμό, απαιτείται εμμονή σε «δεήσεις.» (1 Τιμ. 5:5) Ο Παύλος δεν αναφέρει μόνο για προσευχές γενικά, αλλά μιλά για «δεήσεις.» Αυτές είναι παρακλήσεις προς τον Θεό που εκφράζουν μια έντονη ανάγκη. Είναι θερμές εκκλήσεις, ναι, ικεσίες για βοήθεια, ίσως και «μετά κραυγής δυνατής και δακρύων.»—Εβρ. 5:7.

¹³ Είναι τόσο έντονες οι προσευχές σας για εγκράτεια και δύναμι; Εμμένετε σ’ αυτές; Προσεύχεσθε την ίδια στιγμή που γίνονται ισχυρές αυτές οι επιθυμίες; Είσθε συγκεκριμένοι, αποκαλύπτοντας ίσως στον Πατέρα μας και πράγματα που δεν θα τα εμπιστευόσαστε σ’ έναν άλλο άνθρωπο; Επίσης, εργάζεσθε σε αρμονία με τις προσευχές σας; Μια Χριστιανή γυναίκα είπε: «Μη ζητάτε τη βοήθεια του Ιεχωβά να υπερνικήσετε σεξουαλικές επιθυμίες και κατόπιν σκέπτεσθε συνεχώς το σεξ. Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές στη διάρκεια του μηνός οι σεξουαλικές παρορμήσεις σας μπορεί να είναι πολύ μεγάλες. Ενεργοποιήστε τη διάνοια σας κάνοντας κάτι άλλο. Πηγαίνετε να επισκεφθήτε κάποιον. Βγήτε για ένα περίπατο ή κάντε κάτι που θα αλλάξη το θέμα. Να απασχολήσθε όσο μπορείτε περισσότερο στη διάρκεια αυτής της περιόδου του μηνός.» Μια άλλη που είδε επίσης την αξία της απασχολήσεως «εις παν έργον αγαθόν» συμφώνησε, λέγοντας: «Καθαρίζετε τα τζάμια σας. Καθαρίζετε το πάτωμα σας. Σκάβετε το χώμα. Εγώ αυτό κάνω. Επιτυγχάνει!» Όταν βλέπετε ότι ο Ιεχωβά σας βοηθεί σ’ αυτό το πρόβλημα—όχι με θαύμα, αλλά τουλάχιστον με το να δίνη τη δύναμι να το αντιμετωπίζετε κάθε μέρα—θα έρχεστε πιο κοντά σ’ αυτόν.

14. (α) Τι μπορεί να συμβή αν ένα άτομο δεν έχη μια στενή σχέσι με τον Ιεχωβά; (β) Τι μπορούν να κάμουν οι χήρες γυναίκες ενόσω περιμένουν ένα Χριστιανό σύντροφο;

¹⁴ Χωρίς αυτή την πολύτιμη ‘στενή σχέσι με τον Ιεχωβά’ ένα άτομο θα άρχιζε να αναζητή ένα γαμήλιο σύντροφο άσχετα με το τί θα του στοίχιζε, ίσως ακόμη βγαίνοντας ραντεβού και με κοσμικά άτομα. (Ψαλμ. 25:14) Κάποιος που το έκαμε αυτό, ωμολόγησε: «Το πραγματικό πρόβλημα ήταν ότι δεν ήμουν κοντά στον Ιεχωβά. Όταν μου παρουσιάσθηκε μια ευκαιρία για γάμο, αυτό μου φάνηκε πολύ καλό. Λησμόνησα τους ηθικούς κανόνες που είχα διδαχθή. Κατόπιν μια μέρα διεπίστωσα ότι αυτός ο άνδρας ενδιαφερόταν μόνο για τον εαυτό του και όχι για γάμο. Στο εξής έπρεπε να ζω με μια ενοχή συνείδησι.» Είναι αλήθεια ότι το να είναι κανείς άγαμος μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά όπως προειδοποίησε μια χωρισμένη Χριστιανή: «Υπάρχει κάτι που είναι πολύ πιο χειρότερο από το να είναι κανείς μόνος. Είναι το να είναι παντρεμένος μ’ ένα ακατάλληλο άτομο!» Υπάρχει πάντοτε η πιθανότης να βρεθή ένας σύντροφος μεταξύ των αφιερωμένων Χριστιανών, κάποιος «εν Κυρίω.» (1 Κορ. 7:39) Μερικές περίμεναν πολλά χρόνια για ένα τέτοιο σύντροφο. Εν τω μεταξύ, δεν πικράθηκαν ούτε κατανικήθηκαν από τις περιστάσεις τους. Με σύνεσι χρησιμοποίησαν το χρόνο για να αναπτύξουν τις ιδιότητες που θα τις έκαναν πιο καλές συντρόφους. Μια χήρα γυναίκα είπε: «Διερωτώμαι, ‘Είμαι εγώ η πνευματική γυναίκα που θα τη διάλεγε κάποιος;’ Αν είμαι δυστυχισμένη ενόσω είμαι μόνη, τότε είναι πιθανόν να έκανα και κάποιον άλλο δυστυχισμένο σύντροφο.»

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΕΚΝΩΝ

15. (α) Τι έχουν κάμει μερικές χήρες γυναίκες για να διαχειρισθούν με επιτυχία το σπιτικό τους; (β) Μήπως έχετε πρόσθετες υποδείξεις;

¹⁵ Μολονότι πρόκειται για ένα κοπιώδες έργο, πολλές γυναίκες που χήρεψαν μιμήθηκαν την άξια γυναίκα που περιγράφεται στο βιβλίο των Παροιμιών κεφάλαιο 31. Αυτή, αν και ήταν έγγαμος, είχε τη γενική επίβλεψι του οίκου της. Εξοικονομούσε χρήματα με το να κάνη προσεκτικά τα ψώνια της, έκανε μόνη της πράγματα από πρώτες ύλες και δεν σπαταλούσε τρόφιμα, διότι ετοίμαζε μόνη της το φαγητό. (Εδ. 13-15, 19) Άρχιζε νωρίς τη δουλειά της και εργαζόταν ως αργά. (Εδ. 15, 18) Έκανε διάφορα πράγματα και τα πουλούσε. (Εδ. 24) Χρησιμοποιούσε ‘τα χέρια της’ για να κάνη τις δουλειές της του σπιτιού. (Εδ. 17, 19) Σήμερα, μερικές χήρες γυναίκες, για να μάθουν να χρησιμοποιούν τα χέρια τους επιδέξια, διάβασαν βιβλία που περιέχουν οδηγίες και συμβουλεύθηκαν επαγγελματίες για να μάθουν κάτι. (Συχνά, αφού εξήγησαν την κατάστασί τους, έλαβαν δωρεάν οδηγίες από πεπειραμένους.) Άλλες είπαν τις ανάγκες τους σε ομοπίστους μάρτυρες του Ιεχωβά που ήξεραν ωρισμένους τρόπους ενεργείας και αυτοί, όταν είχαν καιρό, τις βοήθησαν με καλοσύνη. Όλα αυτά συντελούν στην περικοπή των εξόδων.

16. Γιατί είναι ζωτικό να εμπιστευόμεθα στον Θεό, και τίνος το παράδειγμα δείχνει αυτή την ανάγκη;

¹⁶ Εν τούτοις, παρ’ όλα όσα μπορεί να κάμη μια χήρα, επειδή οι καιροί γίνονται πιο δύσκολοι, πρέπει να εμπιστεύεται στον Θεό για τις καθημερινές προμήθειες. Ένα καλό παράδειγμα γυναίκας που «έθεσε την ελπίδα της στον Θεό» ήταν η χήρα που ζούσε στα Σαρεπτά στις ημέρες του προφήτου του Θεού Ηλία. Με την κατεύθυνσι του Ιεχωβά, ο Ηλίας ζήτησε απ’ αυτή το τελευταίο κομμάτι τροφής, υποσχόμενος σ’ αυτή ότι ο Θεός θα ελάμβανε πρόνοια. Τι θα κάνατε εσείς; Αυτή είχε μόνο για ένα τελευταίο γεύμα. Τουλάχιστον αυτό το ένα γεύμα ήταν κάτι στο οποίο μπορούσε να στηριχθή. Ωστόσο, λόγω της πίστεως της, άφησε το βέβαιο χάριν του αβέβαιου. Ο λόγος του Θεού μέσω του προφήτου επαλήθευσε. Αυτή και ο γιος της ποτέ δεν στερήθηκαν την τροφή. Ομοίως και σήμερα, οι χήρες, μαζί με όλους τους Χριστιανούς, πρέπει να εμπιστεύωνται στον Θεό ζητώντας πρώτα τη βασιλεία του και συμμορφούμενοι με τους δίκαιους κανόνες του. Τότε θα δουν ότι αυτός θα προμηθεύση.—1 Βασ. 17:8-16· Λουκ. 4:25, 26· Ματθ. 6:31-33.

17. Τι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν οι χήρες γυναίκες αν πρόκειται να ανατρέψουν τα παιδιά τους επιτυχώς, και γιατί;

¹⁷ Το δύσκολο έργο να είναι κανείς «μητέρα» και «πατέρας» στα παιδιά και να τα ανατρέφη κατάλληλα μπορεί να γίνη μόνο αν ο γονέας ποτέ δεν ξεχνά εκείνο που θα ήταν υψίστης σπουδαιότητας στο σπίτι. Σημειώστε τη Βιβλική απάντησι:

«Καλήτερον το ολίγον εν φόβω Κυρίου, παρά θησαυροί πολλοί και ταραχή εν αυτοίς. Καλήτερον ξενισμός λάχανων μετά αγάπης, παρά μόσχος σιτευτός μετά μίσους.» (Παρ. 15:16, 17)

Η αληθινή αξία ενός γεύματος δεν είναι αυτό που βρίσκεται επάνω στο τραπέζι, αλλά εκείνο που είναι μέσα στη καρδιά εκείνων που συντρώγουν. Η αγάπη και ο υγιής φόβος για τον Θεό είναι εκείνα που αξίζουν πραγματικά.

18. (α) Τι έχουν κάμει μερικές χήρες μητέρες για να έχουν χρήματα και να έχουν το χρόνο να φροντίσουν για τα παιδιά τους; (β) Τι άλλο νομίζετε ότι μπορεί να γίνη;

¹⁸ Μερικές χήρες γυναίκες, για να έχουν τον καιρό να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν φόβο για τον Θεό και ωστόσο να έχουν τα απαιτούμενα χρήματα, συχνά με τη βοήθεια και των παιδιών τους_; πουλούσαν προϊόντα που τα έφτιαχναν στο σπίτι ή πρόσφεραν οικιακές υπηρεσίες.a Άλλοι επωφελήθηκαν από κάποια κρατική παροχή στην οποία είχαν νομικό ή ηθικό δικαίωμα. Μερικοί υπεβίβασαν το επίπεδο διαβιώσεώς τους για να ζήσουν με ολιγόωρη εργασία, όπως μια Χριστιανή γυναίκα με τέσσερα παιδιά. Είπε: «Ήθελα να είμαι με τα παιδιά όσο το δυνατόν περισσότερο. Ήταν πολύ κακό που δεν είχαν πατέρα, αλλά δεν στερήθηκαν και τη μητέρα.» Φυσικά, δεν μπορούν όλοι να βρουν μια τόσο ευνοϊκή εργασία. Αλλά εμπιστευόμενοι στα παιδιά εξηγώντας σ’ αυτά γιατί η κοσμική εργασία είναι αναγκαία και δαπανώντας όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί τους, οι γονείς αυτοί μπορούν να διατηρήσουν μια θερμή ατμόσφαιρα αγάπης μέσα στο σπίτι.

19. (α) Τι σημαίνει για τους γονείς να είναι «φιλότεκνοι»; (β) Γιατί δεν είναι, πάντοτε εύκολο αυτό για μια χήρα γυναίκα;

¹⁹ Το να είναι «φιλότεκνοι,» περιλαμβάνει και την απαιτούμενη διαπαιδαγώγηση που είναι ουσιώδης, (Τίτον 2:4· Παρ. 13:24) Αυτό υποβοηθεί στην προφύλαξι των παιδιών που έχουν χάσει ήδη ένα γονέα, από το να αισθάνωνται ανασφάλεια. Επειδή μερικές γυναίκες τείνουν να είναι συναισθηματικές, ίσως απαιτηθή πραγματικός κόπος για να δοθή πειθαρχία. Αλλά μη ξεχνάτε ότι η πειθαρχία, που μπορεί να περιλαμβάνη και τιμωρία, λέγει στο παιδί ότι το αγαπάτε αρκετά ώστε να μη αφήσετε να του δημιουργηθούν προβλήματα.

20. (α) Τι έχουν κάμει μερικοί για να μένουν κοντά στα παιδιά του; (β) Ποια διπλή ευλογία έρχεται από το να μένη κανείς κοντά στα παιδιά του και να τα ανατρέφη κατάλληλα;

²⁰ Μεμονωμένοι γονείς που παρέμειναν κοντά στα παιδιά τους συνιστούν τα επόμενα:

«Διαθέστε ωρισμένο χρόνο για να είσθε με τα παιδία και μην αφήνετε τίποτε να παρεμβαίνη σ’ αυτό. Οι εργασίες του σπιτιού πάντοτε είναι εκεί· ενώ τα παιδιά δεν θα είναι. Συγκεντρώστε την προσοχή σας στην πνευματική ανάπτυξι των παιδιών.» «Η διαπαιδαγώγησις που τους κάνω χρειάσθηκε να γίνεται με κατανόησι λόγω του ‘σοκ’ που δημιουργήθηκε από την απώλεια της μητέρας τους. Τους μιλώ σε κάθε ευκαιρία, στη διάρκεια της ημέρας ή της νύκτας. Απολαμβάνομε ευχάριστες στιγμές όταν ετοιμάζωμε το γεύμα. Τότε αυτά εμπιστεύονται σ’ εμένα.»

Αυτή η αγάπη αποδίδει. Τα παιδιά μπορούν να τη βλέπουν και να την αισθάνωνται. Μολονότι όλη αυτή η προσπάθεια ανατροφής των παιδιών είναι απαιτητική, ο γονέας έχει την πλούσια ικανοποίησι να βλέπη τα παιδιά να μεγαλώνουν και να γίνωνται υπεύθυνοι υμνητές του Ιεχωβά. Επίσης, αυτό το έργο αποτελεί μια ηθική προστασία για τον γονέα.—1 Τιμ. 2:15.

Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ—Η ΝΕΑ ΤΑΞΙΣ

21. (α) Λύνονται εύκολα τα προβλήματα του γονέα που είναι μόνος; (β) Τι επιτυγχάνεται με μια πιστή πορεία;

²¹ «Μετέχω στο έργο κηρύγματος σχεδόν κάθε μέρα. Μελετώ και προσεύχομαι συνεχώς,» είπε μια χήρα, η οποία ωμολόγησε: «Ωστόσο ακόμη κλαίω πριν κοιμηθώ κάθε βράδυ.» Τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίση ένας μεμονωμένος γονέας είναι δύσκολο να λυθούν. Συχνά αποτελούν ένα καθημερινό αγώνα. Και κάθε μέρα που ο Χριστιανός δείχνει εγκαρτέρησι είναι σαν να ραπίζη στο πρόσωπο τον Σατανά που εξέφρασε την κατηγορία ότι οι άνθρωποι θα έπαυαν να υπηρετούν τον Θεό όταν οι περιστάσεις θα γίνονταν δύσκολες. (Ιώβ 1:9-11· Παρ. 27:11) Πρέπει να κατανοήσετε ότι κανένας δεν απολαμβάνει τέλεια ευτυχία στη ζωή τώρα. Όλοι «οι αδελφοί» σας, υφίστανται παθήματα. (1 Πέτρ. 5:9) Τα παθήματα κάποιου άλλου μπορεί να διαφέρουν από τα δικά σας, αλλά είναι το ίδιο έντονα και σ’ εκείνο το άτομο. Άσχετα με τα προβλήματα σας, οι συνθήκες θα μπορούσαν να είναι χειρότερες. Προσπαθήστε λοιπόν να σκέπτεσθε τις θετικές απόψεις της ζωής σας όσο μπορείτε.

22. (α) Σε τι πρέπει να κρατούμε προσηλωμένα τα βλέμματα μας, και γιατί; (β) Τι θα εξετασθή στο επόμενο άρθρο;

²² Πάνω απ’ όλα, πρέπει να έχωμε τα βλέμματα μας προσηλωμένα στη ζωντανή ελπίδα ενός προσεχούς συστήματος που θα φέρη τέλεια ικανοποίησι. Όπως λέγει ο απόστολος Παύλος: «Ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα [στις θλίψεις που μπορούν να μας περιπλέξουν και να μας καταρρίψουν], αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα [στην ελπίδα της αιωνίου ζωής]· διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια.» Ναι, οι πιέσεις του σημερινού απατηλού συστήματος θα τερματισθούν. Οι ευλογίες της Νέας Τάξεως που είναι πολύ κοντά, θα είναι ατελεύτητες. Κρατείτε αυτά τα σημεία καθαρά μπροστά σας και μη ‘αποκάμνετε.’ (2 Κορ. 4:8, 9, 16-18) Αλλά τι μπορούν να κάμουν οι άλλοι για να βοηθήσουν εκείνους που είναι μεμονωμένοι γονείς; Αυτό θα εξετασθή στο επόμενο άρθρο.

Μπορείτε Σεις να Βοηθήσετε Χήρες και Ορφανά «εν τη Θλίψει Αυτών»;

1, 2. (α) Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του να «βλέπωμε» κάποιον στη θλίψι του και του να «φροντίζουμε» γι’ αυτόν; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Ιάκωβος 1:27, ποια ευθύνη φέρνει η αληθινή λατρεία;

ΥΠΑΡΧΕΙ τεράστια διαφορά μεταξύ του να βλέπωμε κάποιον που είναι σε κατάστασι στενοχώριας και του να φροντίσωμε γι’ αυτόν. Η αληθινή λατρεία πρέπει να μεταβάλη τους ανθρώπους από αδιάφορους παρατηρητές σε στοργικούς βοηθούς των ομοπίστων τους, διότι «θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάσσει εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.»—Ιακ. 1:27.

² Στο εδάφιο Ιακώβου 1:27 το ρήμα ‘επισκέπτομαι’, μεταδίδει την ιδέα της επισκέψεως σε κάποιον για παροχή αναγκαίας βοήθειας. Αυτή η βοήθεια εκτιμάται πολύ.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

3, 4, (α) Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Τιμόθεον 5:4, ποιοι πρέπει να ενδιαφέρωνται να βοηθούν τις χήρες; (β) Με ποιους τρόπους μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά των γυναικών που είναι χήρες και ποια είναι η καλύτερη βοήθεια που μπορούν να δώσουν αυτά τα παιδιά;

³ Ο απόστολος Παύλος τονίζει ποιοι πρέπει να ενδιαφέρωνται να βοηθούν τις χήρες, λέγοντας: «Εάν δε τις χήρα έχη τέκνα ή έκγονα, ας μανθάνωσι πρώτον να καθιστώσιν ευσεβή τον ίδιον αυτών οίκον και να αποδίδωσιν αμοιβάς εις τους προγόνους αυτών. Διότι τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του Θεού.» (1 Τιμ. 5:4) Μολονότι αυτή η δήλωσις περιλαμβάνει μεγάλα παιδιά, και τα μικρότερα ακόμη μπορούν να μάθουν να δείχνουν την αφοσίωσί τους στον Θεό με το ν’ αποδίδουν «αμοιβάς» στους γονείς τους που έχουν κάνει τόσο πολλά γι’ αυτά. Αλλά πώς; Μερικοί νεαροί βοηθούν οικονομικώς, όπως έκαμε ένας ο οποίος πρόσφερε όλες τις οικονομίες του από την ολιγόωρη εργασία του για να πληρώση μια απροσδόκητη δαπάνη. «Αυτό το είδος γενναιοδωρίας από ένα γιο 14 ετών,» είπε η μητέρα του χαρούμενη, «με ενθαρρύνει πάρα πολύ.»

⁴ Αλλά κι όταν τα παιδιά δεν μπορούν να προσφέρουν χρήματα, μπορούν να δώσουν πολύ πιο σπουδαία πράγματα—εκτίμησι και υπακοή, (Παρ. 23:22· Εφεσ. 6:1-3) Πολλοί μεμονωμένοι γονείς διερωτώνται, «Κάνω εγώ καλό έργο ανατρέφοντας το παιδί μου;» Φαντασθήτε τη χαρά μιας χήρας όταν το μικρό της παιδί έφτιαξε μια κάρτα, λέγοντας: «Σε αγαπώ πάρα πολύ και ξέρω ότι κοπιάζεις σκληρά.» Αν λοιπόν, είσθε το παιδί μιας χήρας, έχετε πει πρόσφατα σ’ αυτήν πόσο εκτιμάτε τις θυσίες που κάνει για σας; Είσθε πρόθυμος να υπακούετε; Ξέρετε τι σημαίνει να πλένετε τα πιάτα με υπακοή, να βγάζετε έξω τα σκουπίδια, ν’ ασχολήσθε στις δουλειές του σπιτιού, να έρχεσθε στο σπίτι εγκαίρως, να καθαρίζετε, και προ πάντων, να μελετάτε τα Βιβλικά σας μαθήματα τακτικά; Αυτή η πρόθυμη υπακοή είναι η καλύτερη βοήθεια που μπορείτε να δώσετε στο γονέα σας.

ΠΩΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ

5. (α) Τι σημαίνει η εκδήλωσις ‘συμπαθείας,’ και γιατί αυτή είναι τόσο ουσιώδης; (β) Με ποιους τρόπους θα μπορούσε η εκκλησία μας να εκδηλώνη τέτοια ‘συμπάθεια’ στις χήρες;

⁵ «Ήταν δύσκολο και μερικές φορές κουραζόμουν πάρα πολύ,» είπε μια χήρα με έξι παιδιά, από τα οποία τα δύο ήσαν δίδυμα 17 μηνών. Ωστόσο, κάπου-κάπου οι αδελφοί ή οι αδελφές [στην εκκλησία] μου λένε: ‘Ιωάννα κάνεις καλό έργο. Αξίζει τον κόπο.’ Το να γνωρίζετε απλώς ότι οι άλλοι σας σκέπτονται και ότι φροντίζουν είναι πολύ βοηθητικό.» Αυτό δείχνει πώς μπορούν όλοι να βοηθήσουν.» «Γίνεσθε πάντες», προτρέπει ο απόστολος Πέτρος, «ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες.» (1 Πέτρ. 3:8) Βάλτε τον εαυτό σας στη θέσι του άλλου. Μια καλωσυνάτη λέξις, ένα εγκάρδιο χαμόγελο, μπορεί να σημάνουν πάρα πολλά. Να είσθε συμπονετικοί μάλλον παρά επικριτικοί.

6. Γιατί ένα άτομο που ενεργεί όπως αυτός που περιγράφεται στο εδάφιο 1 Ιωάννου 3:17 θα ήταν αληθινά αξιοκατάκριτο ενώπιον του Θεού;

⁶ Η πραγματική αγάπη περιλαμβάνει περισσότερα από καλά λόγια. Ο απόστολος Ιωάννης, λίγο πριν παροτρύνει τους Χριστιανούς να θέσουν την αγάπη τους σε ενέργεια με έργα, έγραψε: «Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πώς η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ;» (1 Ιωάν. 3:17) Η λέξις «θεωρεί» δεν σημαίνει απλώς ένα συμπτωματικό βλέμμα αλλά μια προσεκτική ενατένισι. Χρησιμοποιείται για το στρατηγό που επιθεωρεί ένα στράτευμα. Αυτός, βέβαια, παρατηρεί με ενδιαφέρον τις λεπτομέρειες. Φαντασθήτε λοιπόν τη σκηνή που περιγράφει ο Ιωάννης : Κάποιος που έχει τα μέσα να βοηθήση, αφού κοιτάξη προσεκτικά τον αδελφό του, διακρίνει κάποια ανάγκη, και τότε κλείνει και κλειδώνει την πόρτα της καρδίας του. Αρνείται να βοηθήση, Τι ψυχρότης! Ευτυχώς, αυτές οι αρνητικές ανταποκρίσεις είναι σπάνιες εξαιρέσεις ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αναρίθμητες ειδήσεις δείχνουν τη γενναιοδωρία τους προς αυτούς που ‘έχουν χρείαν.’

7. Όταν παραμελούνται ενδεείς οικογένειες με ένα γονέα, ποιο είναι συνήθως το πρόβλημα, και πώς μπορεί αυτό να υπερνικηθή;

⁷ Εν τούτοις, υπήρξαν και περιπτώσεις παραμελήσεως. Συνήθως αυτό συνέβαινε επειδή δεν ‘θεωρούσαν’ οι άλλοι την ανάγκη. ‘Η προσεκτική παρατήρησις,’ με ενδιαφέρον για κείνους που έχουν ανάγκη, εξέλειπε. Ποια είναι λοιπόν, η κατάστασις στην εκκλησία σας; Συναισθάνεσθε πραγματικά τις περιστάσεις των ορφανών; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε περισσότερα πράγματα από το να τους χαιρετίσετε τυχαία; Έχετε ποτέ προσκαλέσει μερικούς σε γεύμα ή σε μια κοινωνική συγκέντρωσι για να γνωρισθήτε μαζί τους καλύτερα; Αυτά τα ερωτήματα μας βοηθούν να διακρίνωμε ‘αν ‘θεωρούμε’ πραγματικά την κατάστασι των οικογενειών που έχουν μόνο ένα γονέα.

8. Πώς μερικοί στην εκκλησία έχουν βοηθήσει ενδεείς οικογένειες που έχουν μόνο ένα γονέα;

⁸ Δεν χρειάζονται μεγάλα πλούτη για να δοθή βοήθεια. Πολλοί βλέποντας μια πραγματική ανάγκη, έχουν προσφέρει τρόφιμα ή τα ρούχα των παιδιών τους που μεγάλωσαν. Μερικοί μάλιστα δίδαξαν σε χήρες γυναίκες ωρισμένες ειδικότητες, όπως το ράψιμο, ώστε να τα καταφέρνουν καλύτερα. Μια παλιά παροιμία λέγει: «Αν του δώσης ένα ψάρι, τον τρέφεις για μια μέρα. Αν του διδάξης πώς να ψαρεύη, τον τρέφεις για πάντα.» Μια χήρα γυναίκα έγραψε: «Μια αδελφή μού έδωσε μια μηχανή ραψίματος, δυο κομμάτια ύφασμα και μαθήματα ραπτικής. Εξοικονόμησα πολλά χρήματα από τότε.»

9. Ποια ισορροπημένη άποψι πρέπει να έχουν οι χήρες γυναίκες σχετικά με τη βοήθεια από τους άλλους;

⁹ Εν τούτοις, μήπως οι χήρες γυναίκες κανονικά αναμένουν μια «πλημμύρα» βοηθείας και αποθαρρύνονται όταν αυτό δεν συμβαίνη; Πρέπει να διατηρή κανείς μια ισορροπημένη άποψι. Μολονότι είναι ευγνώμων για οποιαδήποτε προσφορά, πρέπει να ρωτήση, «Κάνω εγώ ό,τι μπορώ για ν’ αντιμετωπίσω την κατάστασι;» Όπως το διετύπωσε μια χήρα γυναίκα: «Κανένας δεν μπορεί να αναλάβη τις ευθύνες μιας άλλης οικογένειας. Αν δεν βοηθήσετε σεις τον εαυτό σας, δεν δέχεσθε ολόκληρη την ευθύνη σας. Πρέπει να μάθετε να στέκεσθε στα δικά σας πόδια.» Υπάρχουν Βιβλικά παραδείγματα πιστών χηρών γυναικών που έδωσαν από τον εαυτό τους μάλλον χωρίς να περιμένουν από τους άλλους. (Λουκ. 2:36-38· Μάρκ. 12:42-44) Μια οικονομικά φτωχή χήρα μητέρα, που αγωνίσθηκε πολλά χρόνια για ν’ αναθρέψη δυο παιδιά, είχε μια πλάκα στον τοίχο του σπιτιού της που έλεγε: «Εκείνοι που φέρνουν ευτυχία στη ζωή των άλλων δεν μπορούν να την κρατήσουν για τον εαυτό τους.» Επί 12 χρόνια, σαν τακτική ευαγγελιζόμενη, αυτό ακριβώς έκανε, έδινε από τον εαυτό της, και τώρα, σε ηλικία 73 ετών, δίνει ακόμη για να βοηθήση άλλους. Σαν αποτέλεσμα, ποτέ δεν στερήθηκε τίποτα.—Παρ. 11:25.

10. Ποια απόδειξις υπάρχει ότι ώριμες αδελφές τον πρώτο αιώνα έπαιξαν μεγάλο ρόλο βοηθώντας χήρες και ορφανά;

¹⁰ Τον πρώτο αιώνα οι ώριμες γυναίκες ασφαλώς έπαιξαν μεγάλο ρόλο βοηθώντας χήρες και ορφανά. Μερικές χήρες περιγράφονται να ‘βοηθούν θλιβομένους,’ περιλαμβανομένων ίσως και οικογενειών με ένα μόνο γονέα. (1 Τιμ. 5:10) Στην επιστολή του προς τους Χριστιανούς της Ρώμης, το ένα τέταρτο εκείνων τους οποίους ο απόστολος Παύλος χαιρετά ήσαν γυναίκες που είχαν υπηρετήσει πιστά μαζί με την εκκλησία ή προς όφελός της. Ελέχθη μάλιστα ειδικά για μερικές γυναίκες ότι εργάσθηκαν σκληρά και εκοπίασαν «εν Κυρίω.» (Ρωμ. 16:3-15) Η Φοίβη, μια «διάκονος της εκκλησίας» (προφανώς υπηρετούσε μ’ έναν ανεπίσημο τρόπο φροντίζοντας για τις προσωπικές ανάγκες των άλλων), περιγράφεται ως «προστάτις πολλών.» Ασφαλώς, αυτή είχε αναλάβει την πρωτοβουλία να βοηθήση ‘πολλούς,’ πράγμα που ενίσχυσε την εκκλησία. Σήμερα, όπως η Φοίβη, ωρισμένες Χριστιανές γυναίκες παρέχουν στοργική ενθάρρυνσι και βοήθεια, χρησιμοποιώντας και τους υλικούς πόρους των για να βοηθήσουν τους «εν τη θλίψει.»—Ρωμ. 16:1, 2.

11. (α) Τι είδους βοήθεια μπορούν να δώσουν οι ώριμες αδελφές σε χήρες γυναίκες; (β) Ποιο παράδειγμα μπορείτε να δώσετε, και γνωρίζετε άλλες περιπτώσεις;

¹¹ Πολλές ηλικιωμένες Χριστιανές γυναίκες παρέχουν πνευματική και συναισθηματική βοήθεια με το να είναι «διδάσκαλοι των καλών,» έτσι ώστε «να νουθετώσι τας νέας» προσφέροντας συμβουλές κατανοήσεως. (Τίτον 2:3-5) Για παράδειγμα, μια χήρα μητέρα έκλαψε όταν άκουσε μια Γραφική διάλεξι για τον γάμο. Μια πιο ηλικιωμένη Χριστιανή γυναίκα ρώτησε τι συνέβαινε, «Λυπούμαι τον εαυτό μου,» ήταν η απάντησις που δόθηκε με δάκρυα. Η πιο ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε να συνομιλή μαζί της. Γνώριζε πώς αισθανόταν εκείνη η αποθαρρυμένη γυναίκα διότι και αυτή η ίδια πριν από 20 χρόνια είχε εγκαταλειφθή από τον σύζυγο της. Η νεώτερη γυναίκα είπε: «Ήταν η μεγαλύτερη βοήθεια μου. Μου είπε πολλά και με προσεκάλεσε να βγούμε μαζί στο έργο κηρύγματος. Ήταν πολύ καλή μαζί μου.» Πολλές ώριμες Χριστιανές γυναίκες έχουν πλησιάσει τέτοια άτομα και τους έχουν δώσει θάρρος συζητώντας μάλιστα και πολύ προσωπικά προβλήματα τα οποία ένας Χριστιανός, μόνος του, δεν θα μπορούσε να χειρισθή κατάλληλα.

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ—‘ΕΥΦΡΑΙΝΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ ΤΩΝ ΧΗΡΩΝ’

12. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να ‘ευφραίνουν την καρδίαν των χηρών;’

¹² «Και την καρδίαν της χήρας εύφραινον,» είπε ο Ιώβ των προχριστιανικών χρόνων. (Ιώβ 29:13) «Αισθανόταν» τον πόνο που δοκίμαζαν οι χήρες. Αντί να προσθέτη σ’ αυτόν με απερίσκεπτες λέξεις ή πράξεις, ενεργούσε έτσι ώστε να τις παρηγορήση εσωτερικά στην καρδιά. Οι πρεσβύτεροι των Χριστιανικών εκκλησιών σήμερα μπορούν να κάνουν το ίδιο διαβεβαιώνοντας τα άτομα αυτά ότι η εκκλησία είναι μια θερμή οικογένεια κάνοντάς τα να αισθάνωνται πραγματικά ότι αποτελούν μέρος της. Οι επίσκοποι μπορούν να πουν ένα παρηγορητικό εδάφιο που τονίζει τις ευλογίες που προκύπτουν από την πιστότητα. Η ‘συμπάθεια’ θα βοηθήση αυτά τα άτομα να προσπαθήσουν να καταλάβουν τις τεράστιες συναισθηματικές και διανοητικές πιέσεις που πλήττουν πολλές χήρες γυναίκες. (1 Πέτρ. 3:8) Συνεπώς, όσες έχουν ανάγκη θα λάβουν το θάρρος να έρχωνται προς αυτούς για βοήθεια. Καθένας απ’ αυτούς τους πνευματικούς άνδρες μπορεί αληθινά να είναι «ως σκέπη από του ανέμου και ως καταφύγιο από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.—Ησ. 32:1, 2.

13. Γιατί μπορούν οι χήρες γυναίκες να πλησιάζουν τους πρεσβυτέρους για βοήθεια, όταν πρόκειται να λάβουν σοβαρές αποφάσεις, και τι είδους βοήθεια πρέπει να δοθή;

¹³ Η Αγία Γραφή προείπε ότι ο Θεός θα αποκαθιστούσε ικανούς «συμβούλους» μεταξύ του αρχαίου λαού του. (Ησ. 1:26) Ομοίως, σήμερα οι χήρες γυναίκες μπορούν ν’ αποβλέπουν στους πρεσβυτέρους για συμβουλή όταν πρόκειται να λάβουν σοβαρές αποφάσεις. Οι πρεσβύτεροι, όταν ερωτώνται, πρέπει να παρέχουν «κατάλληλες κατευθύνσεις,» βοηθώντας τον ερωτώντα να αναγνωρίση τις Βιβλικές αρχές που περιλαμβάνονται στο εξεταζόμενο ζήτημα. Εν τούτοις, ο ρόλος ενός πρεσβυτέρου ή οποιουδήποτε άλλου από τον οποίον ζητείται βοήθεια είναι ρόλος ‘συμβούλου,’ όχι ενός που λαμβάνει αποφάσεις για τους άλλους.—Παρ. 11:14· Γαλ. 6:5.

14. (α) Γιατί οι πρεσβύτεροι πρέπει να προσπαθήσουν να ‘διορθώσουν’ κάποιον που έκανε ένα αμάρτημα; (β) Πώς χρησιμοποιούσαν τον πρώτο αιώνα τη λέξι ‘διορθώνω’, και πώς η γνώσις τούτου επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίον γίνεται η ‘διορθωσις’;

¹⁴ Ένας πρεσβύτερος μπορεί να παρατηρήση ότι, λόγω των πιέσεων, μια χήρα γυναίκα κάνει ένα «αμάρτημα,» όπως λόγου χάριν βγαίνει ραντεβού με έναν άπιστο. Το άτομο αυτό μπορεί να μη γνωρίζη πλήρως τη σοβαρότητα ενός τέτοιου διαβήματος. «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέσει εις κανέν αμάρτημα,» συνιστά η Αγία Γραφή, «σεις οι πνευματικοί διορθώνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητας.» (Γαλ. 6:1) Οι πρεσβύτεροι, λοιπόν, και οι άλλοι μπορούν να προλάβουν ένα «αμάρτημα» από το να πάρη ένα αχαλίνωτο δρόμο. Η λέξις ‘διορθώνω’ σημαίνει επίσης και ‘επισκευάζω.’ (Μάρκ. 1:19) Τον πρώτο αιώνα, συνηθιζόταν να περιγράφεται έτσι η επανάθεσις ενός σπασμένου οστού. Ένας γιατρός, μολονότι πρέπει να εφαρμόση κάποια πίεσι, θα έπρεπε πολύ να προσέξη στην επανάθεσι ενός οστού! Ο αντικειμενικός σκοπός θα ήταν να ‘επισκευάση’ τη βλάβη, όχι να την κάμη χειρότερη. Οι πρεσβύτεροι λοιπόν, που θέλουν να φθάσουν στην καρδιά τέτοιων ατόμων θα συζητήσουν με «πνεύμα πραότητος» με το άτομο, με λεπτότητα, αλλά και με σαφήνεια, βοηθώντας το να διακρίνη γιατί η εφαρμογή της συμβουλής του Λόγου του Θεού είναι προς το καλύτερο συμφέρον του, διορθώνοντάς τον έτσι πνευματικά.

15. (α) Πότε θα μπορούσαν οι πρεσβύτεροι να οργανώσουν βοήθεια για τις χήρες που έχουν ανάγκη; (β) Γιατί οι πρεσβύτεροι χρειάζονται βοήθεια από τους άλλους στην εκκλησία;

¹⁵ Μερικές φορές ίσως χρειασθή να οργανώσουν οι πρεσβύτεροι βοήθεια για τις χήρες που είναι μονάχες. Στην Τρινιδάδ, μια Χριστιανή χήρα 79 ετών αρρώστησε βαριά από καρκίνο και είχε ανάγκη συνεχούς περιθάλψεως. Μολονότι έπαιρνε μια μικρή κρατική σύνταξι, δεν υπήρχαν συγγενείς για τη βοηθήσουν. Οι πρεσβύτεροι, για να μην πέση αυτό το καθήκον σε λίγους μόνο, προγραμμάτισαν ομάδες Χριστιανών γυναικών που προθυμοποιήθηκαν να τη βοηθήσουν. Επί έξι μήνες και πλέον οι γυναίκες αυτές μαγείρευαν και καθάριζαν τα ρούχα της, ακόμα και μπάνια της έκαναν όταν δεν μπορούσε πια να κινηθή. Αυτό ήταν ένα παράδειγμα αγάπης που εντυπωσίασε αληθινά τους γείτονες. Φυσικά, οι πρεσβύτεροι δεν μπορούν να κάνουν όλα όσα χρειάζονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Συνήθως έχουν τις δικές τους οικογένειες για τις οποίες πρέπει να φροντίζουν. Αλλ’ είναι ευτυχείς να κάνουν ό,τι μπορούν, και το εκτιμούν όταν οι άλλοι αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να παράσχουν βοήθεια σε περιστάσεις αυτού του είδους.

ΑΔΕΛΦΟΙ—ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΟΡΦΑΝΟΥΣ

16. (α) Ποια είναι μια μεγάλη στενοχώρια γυναικών χηρών σχετικά με τους γιους των; (β) Ποιοι μπορούν να βοηθήσουν, και πώς;

¹⁶ Η χήρα μητέρα σε μια οικογένεια φυσικά στενοχωρείται για την έλλειψι της επιρροής του πατέρα στο σπίτι, και ιδιαίτερα στους γιους. Οι άνδρες στην εκκλησία πρέπει να αισθάνωνται όπως και ο Ιώβ, που είπε: «Ηλευθέρουν τον πτωχόν βοώντα και τον ορφανόν τον μη έχοντα βοηθόν.» (Ιώβ 29:12) Συχνά εκείνο που απαιτείται είναι ειλικρινές ενδιαφέρον. Αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να προσκληθούν προσωπικά να μετάσχουν μαζί σας στο έργο μαρτυρίας, σε ωρισμένες δραστηριότητες μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας, ακόμη και σε μια υγιή ψυχαγωγία. Αυτή η φροντίδα θα μπορούσε να ‘ελευθερώση’ ένα παιδί από μια κοσμική πορεία και να το ελκύση προς την εκκλησία.

17. (α) Ποιος ήταν ένα καλό παράδειγμα ατόμου που ‘ελευθέρωσε ορφανούς,’ και με ποια αποτελέσματα; (β) Τι πρέπει να έχη υπ’ όψιν ένας έγγαμος αδελφός όταν προσφέρη βοήθεια σε άλλα παιδιά;

¹⁷ Ο απόστολος Πέτρος ήταν ένας που ‘ελευθέρωσε ορφανούς.’ Έγινε φίλος με τον Ιωάννη Μάρκο, αποκαλώντας τον μάλιστα «Μάρκος, ο υιός μου.» (1 Πέτρ. 5:13) Η μητέρα του Μάρκου, η Μαρία, ήταν πιθανώς χήρα, διότι η αφήγησις λέγει ότι ο Πέτρος πήγε στο σπίτι της, όχι του συζύγου της. (Πράξ. 12:12) Ασφαλώς, η καλή πνευματική συναναστροφή που είχε ο Μάρκος με τον Πέτρο και τους άλλους Χριστιανούς συνετέλεσε στο να γίνη ιεραπόστολος και να γράψη μάλιστα και ένα βιβλίο της Γραφής. Αυτός αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για παιδιά που πρέπει να ανατραφούν από τη μητέρα τους μόνο. Φυσικά, κάθε έγγαμος αδελφός πρέπει να κατανοή ότι Γραφικώς έχει μια κύρια ευθύνη—να φροντίζη για την οικογένεια του πρώτα. Χωρίς να παραμελή «περί των εαυτού,» πολύ καλό μπορεί να προέλθη όταν εκδηλώνεται ενδιαφέρον γι’ αυτά τα ορφανά παιδιά στο βαθμό που είναι επωφελές αυτό και όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις του.—1 Τιμ. 5:8

Η ΒΑΣΙΣ ΓΙ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ—ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

18. (α) Ποιο είδος αγάπης χαρακτηρίζει τη γνήσια Χριστιανοσύνη, και πώς το έδειξε αυτό ο Ιησούς; (β) Πώς θα μπορούσαμε να εκδηλώσωμε τέτοια αγάπη;

¹⁸ Το διακριτικό γνώρισμα ενός πραγματικού Χριστιανού δεν είναι απλώς η αγάπη, αλλά η αυτοθυσιαστική αγάπη. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:34, 35) Το παράδειγμα της γενναιοδωρίας του επρόκειτο ν’ αποτελή τον κανόνα. Αυτός «δεν ήρεσεν εις εαυτόν.» «Επτώχευσε δια σας.» «Έδωκεν εαυτόν [με βασανιστικό θάνατο] δια τας αμαρτίας ημών.» Οι μαθητές του, μόνο αν μιμούνται αυτό το πρότυπο της αγάπης θα μπορούσαν να εκδηλώνουν την προσοχή και τη φροντίδα που χρειάζονται οι χήρες και τα ορφανά «εν τη θλίψει αυτών.»—Ρωμ. 15:3· 2 Κορ. 8:9· Γαλ. 1:4· Ιακ. 1:27.

19, 20. (α) Είναι πάντοτε εύκολο να δείχνωμε αυτοθυσιαστική αγάπη; Γιατί ή γιατί όχι; (β) Ποιους πρέπει ιδιαίτερα να φροντίζωμε να βοηθούμε;

¹⁹ Καθώς οι πιέσεις εντείνονται και γίνεται πιο δύσκολο να φροντίζωμε για τα δικά μας προβλήματα, είναι εύκολο να γίνωμε απαθείς για την κατάστασι του άλλου και απορροφημένοι από τη δική μας ζωή. Μερικοί μάλιστα τον πρώτο αιώνα ακόμη που ήσαν ‘θεοδίδακτοι εις το να αγαπούν αλλήλους’ είχαν ανάγκη να ‘περισσεύουν κατά τούτο επί το μάλλον.’ (1 Θεσ. 4:9, 10) Δεν πρέπει λοιπόν εμείς να προσέχωμε ειλικρινά τη στάσι μας και τις πράξεις μας προς τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας που βρίσκονται σε θλιβερές περιστάσεις; Η αγάπη σαν του Ιησού θα απαιτούσε να θυσιάσωμε και τη ζωή μας για τους αδελφούς μας. Εν τούτοις, αν είμεθα πρόθυμοι να καταθέσωμε και τη ζωή μας για τους αδελφούς μας, πώς πρέπει να αισθανώμεθα την παροχή του «άρτου» μας όταν ‘θεωρούμε τον αδελφό μας ότι έχει ανάγκη;’—1 Ιωάν. 3:17.

²⁰ Η φροντίδα μας για τις Γραφικές μας ευθύνες μας κρατεί όλους πολύ απασχολημένους. Πολλές φορές θα θέλαμε να μπορούσαμε να κάνωμε περισσότερα για να βοηθήσωμε τους άλλους. Ωστόσο, αν κάνωμε πρόθυμα ό,τι μπορούμε, να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει τους περιορισμούς μας και εκτιμά τα όσα κάνομε. «Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.»—Γαλ. 6:10.

ΟΛΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΙ ΣΕ ΘΛΙΨΕΙΣ

21. (α) Τι μπορούν να κάνουν οι χήρες γυναίκες για ν’ αντιμετωπίσουν τις σημερινές πιέσεις; (β) Πώς μπορούν οι άλλοι στην εκκλησία να τις βοηθήσουν, και είναι αυτή η βοήθεια σπουδαία;

²¹ Με λίγα λόγια, λοιπόν, οι χήρες μπορούν να υπομείνουν με το να κάνουν τα εξής; (1) Να εμπιστεύωνται στον Θεό συνεχώς τώρα και ν’ αποβλέπουν στην ελπίδα της αιωνίου ζωής όταν ο Θεός θα ικανοποιήση τις επιθυμίες όλων. (Ψαλμ. 37:3, 4) (2) Να διατηρούν στενή σχέσι με τον Θεό μέσω της μελέτης της Γραφής και με έντονες προσευχές. (3) Να ασχολούνται σε ωφέλιμο έργο, περιλαμβανομένης και της επιδόσεως μαρτυρίας για τη Βασιλεία, να φροντίζουν το σπίτι τους και ν’ ανατρέφουν τα παιδιά τους. Η αυτοθυσιαστική αγάπη θα υποκίνηση όλους μέσα στην εκκλησία να είναι ευαίσθητοι ως προς την ανάγκη που υπάρχει να βοηθούν τις χήρες γυναίκες σε καιρό ανάγκης. Πώς; Με το να είναι «συμπαθείς,» να δείχνουν ενδιαφέρον για τα παιδιά τους, να τα βοηθούν πνευματικά και υλικά, για να αναφέρωμε λίγα μόνο από τα καλά έργα που γίνονται προς όφελός τους. Πόσο πολύτιμη είναι αυτή η βοήθεια; Μια χήρα γυναίκα είπε: «Έχω περάσει τόσο πολλά δυσάρεστα πράγματα ώστε θα προτιμούσα να τα ξεχάσω. Εν τούτοις, θα σας πω αυτό: Χωρίς τη βοήθεια των στοργικών και πιστών αδελφών ποτέ δεν θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα!»

22. Τι θα προκύψη από τη φροντίδα που επιδεικνύεται για τις ενδεείς χήρες και τα ορφανά;

²² Ναι, εκείνοι που ‘φροντίζουν’ πραγματικά για τις οικογένειες των χηρών που βρίσκονται σε θλίψι δεν θα τις δουν μόνο να εγκαρτερούν πιστά. (Ιακ. 1:27) Θα αντανακλούν ζωηρά και την προσωπικότητα του ουράνιου Πατέρα μας, ο οποίος «υπερασπίζεται τον ορφανό και την χήραν.»—Ψαλμ. 146:9.