Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Είναι καλό να ζει το παιδί σου με κοσμικούς συγγενείς επειδή απλώς μπορούν να προσφέρουν στο παιδί υλικά πλεονεκτήματα;

Οι Γραφές δείχνουν ότι οι γονείς έχουν το προνόμιο και την ευθύνη να φροντίζουν για τα παιδιά τους, πράγμα που περιλαμβάνει να προμηθεύουν την αναγκαία πνευματική φροντίδα. Θα ήταν μυωπικό για ένα Χριστιανό σύζυγο ή μια Χριστιανή σύζυγο να περιφρονήσει αυτόν το Θεόδοτο διορισμό, απλά και μόνο για να αποκτήσει το παιδί υλικά οφέλη ζώντας με μη Χριστιανό συγγενή.

Σε μερικές χώρες είναι πολύ συνηθισμένο να στέλνουν ένα παιδί να ζήσει με συγγενείς για μεγάλες χρονικές περιόδους. Συχνά αυτό γίνεται από γονείς που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές, όπου οι ευκαιρίες για εκπαίδευση είναι περιορισμένες. Στέλνουν το παιδί σε συγγενείς σε μια πόλη (ή οικότροφο σε σχολείο) για να πάρει το παιδί καλύτερη εκπαίδευση ή να μάθει πιο προοδευτικούς τρόπους ζωής. Συνήθως το παιδί πρέπει να κάνει εκεί οικιακές εργασίες ή με κάποιο άλλο τρόπο να ξεπληρώσει τους συγγενείς που το δέχτηκαν στο σπίτι τους.

Αυτή η διευθέτηση πιστεύουν ότι έχει υλικά πλεονεκτήματα, αλλά ίσως να μην είναι τόσο πολλά όσο νομίζουν. Η πείρα έχει συχνά δείξει ότι υπάρχουν κακές επιδράσεις πάνω σ’ ένα παιδί, όταν ξεριζώνεται από το οικογενειακό περιβάλλον και αναγκάζεται να ζήσει στην οικογένεια των συγγενών μακριά από τους γονείς του. Συχνά, αντί να μεταχειριστούν το παιδί σαν ίσο με κάθε άλλο παιδί στο σπίτι, θεωρείται σαν υπηρέτης και γίνονται σε βάρος του διακρίσεις. Όπως μπορείτε να φαντασθείτε, συχνά δημιουργούνται απογοητεύσεις και μνησικακίες όταν ένας νεαρός, δικαιολογημένα ή όχι, αισθάνεται ότι τον μεταχειρίζονται μεροληπτικά. (Παράβαλε Γένεσις 27:30- 41.) Η συναισθηματική αναστάτωση και η δυστυχία που προκαλούνται, μπορούν να εμποδίσουν ένα παιδί στις σπουδές του, έστω και αν φοιτάει σ’ ένα καλό σχολείο. Έτσι, ωφελείται πραγματικά; Η εγκληματικότητα είναι ένα άλλο συνηθισμένο επακόλουθο, όταν το παιδί στερείται από την τακτική πειθαρχία που θα του έδιναν στοργικοί γονείς.

Η συμβουλή του Λόγου του Θεού βοηθάει να εμποδίσουμε τέτοια θλιβερά αποτελέσματα. Βασικά η Βίβλος προτρέπει τους γονείς να φροντίζουν για τα δικά τους παιδιά. Βέβαια, ο Ιεχωβά Θεός γνώριζε ότι θα δημιουργούνταν ακραίες καταστάσεις, στις οποίες μερικά άτομα και όχι οι γονείς, θα έπρεπε να φροντίζουν για τα παιδιά.a Έτσι, συμβούλευσε τους δούλους του να βοηθούν τα παιδιά που δεν είχαν πατέρα ή τα ορφανά λόγω θανάτου και των δύο γονέων. (Δευτερονόμιον 14:28, 29· 16:9-14· 24:17-21· 26:12, 13· Ψαλμός 10:14· Ιακώβου 1:27) Αλλά η κύρια έμφαση στις Γραφές είναι να φροντίζουν οι γονείς για τις υλικές, πνευματικές και συναισθηματικές ανάγκες των δικών τους παιδιών.—Παράβαλε 1 Τιμόθεον 5:8.

Ο Θεός συμβούλευσε τους γονείς σχετικά με το Λόγο του: «Και θέλετε διδάσκει αυτούς εις τα τέκνα σας, ομιλούντες περί αυτών καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος.» (Δευτερονόμιον 11:18, 19) Θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό οι γονείς εάν θεληματικά έστελναν τα παιδιά τους μακριά σε κοσμικούς συγγενείς για μακρά χρονικά διαστήματα; Όχι, οι γονείς πρέπει να είναι με τα παιδιά τους για να τους δίνουν τακτική διόρθωση και πατρική εκπαίδευση, καθώς και να προσφέρουν το στοργικό περιβάλλον που χρειάζονται τόσο πολύ οι νεαροί. (Εφεσίους 6:4· Παροιμίαι 6:20) Είναι λοιπόν σαφές, ότι το διαρκές (ακόμη και το αιώνιο) καλό του παιδιού δεν εξυπηρετείται αν το στείλουμε να ζήσει με κοσμικούς συγγενείς για κοσμική εκπαίδευση, σε βάρος της πνευματικής εκπαιδεύσεως στο σπίτι του. Οι Χριστιανοί σ’ όλη τη γη γνωρίζουν ότι σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων η ανατροφή ενός νεαρού για να υπηρετεί τον Ιεχωβά είναι δύσκολο έργο, που απαιτεί συνεχή πατρική επίβλεψη. Ασφαλώς η προοπτική επιτυχίας θα λιγόστευε αν ένα παιδί αποκοπτόταν από το Χριστιανικό σπίτι απλώς για υλικά κέρδη.

Απ’ αυτή την άποψη στοχαστείτε το παράδειγμα του Ιησού, που ανατράφηκε στο απομακρυσμένο χωριό της Γαλιλαίας, τη Ναζαρέτ. Υπακούοντας στον Θεό, ο Ιωσήφ και η Μαρία κράτησαν τον Ιησού κοντά τους στη Ναζαρέτ, όπου ‘προόδευε σε σοφία και σε ηλικία και στην εύνοια του Θεού και των ανθρώπων.’—Λουκάς 2:41-52.

Το τωρινό σύστημα δίνει μεγάλη έμφαση στην εκπαίδευση και στην οικονομική επιτυχία. Ακούμε κοσμικούς γονείς να λένε πράγματα όπως, ‘δεν θέλω να μεγαλώσει το παιδί μου και να γίνει θυρωρός.’ Ακόμη και Χριστιανοί γονείς μπορούν να μολυνθούν με παρόμοιες απόψεις για την εκπαίδευση και τα υλικά κέρδη. Αλλά οι γονείς που εμπιστεύονται στη σοφία του Ιεχωβά θα έχουν σαν κύριο σκοπό στη ζωή τους να θέσουν τα παιδιά τους «θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια ν’ απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.»—1 Τιμόθεον 6:9, 19.

◼ Ο Ιησούς είπε σ’ έναν άνθρωπο που θεράπευσε: «Μηκέτι αμάρτανε δια να μη σοι γείνη τι χειρότερον.» Μήπως εννοούσε ότι αρρωσταίνουμε επειδή αμαρτήσαμε;

Όχι, όλες οι αρρώστιες δεν είναι κατ’ ανάγκη αποτέλεσμα κάποιας συγκεκριμένης αμαρτίας.

Το πέμπτο κεφάλαιο του Ιωάννη μάς λέει ότι ο Ιησούς θεράπευσε έναν άνθρωπο που ήταν άρρωστος για πολλά χρόνια. Αργότερα ο Ιησούς είδε τον άνθρωπο στην περιοχή του ιερού και είπε: «Ιδού, έγεινες υγιής· μηκέτι αμάρτανε, δια να μη σοι γείνη τι χειρότερον.»—Ιωάννης 5:14.

Όλοι μας έχουμε κληρονομήσει την αμαρτία και την ατέλεια από τον Αδάμ. (Ρωμαίους 5:12) Μια απόδειξη είναι ότι «φυσιολογικά» αρρωσταίνουμε κατά καιρούς. Προφανώς ο άνθρωπος που γιάτρεψε ο Ιησούς ήταν άρρωστος λόγω κληρονομημένης ατέλειας. Με το έλεος του Θεού, ο άνθρωπος γιατρεύτηκε και του δείχθηκε η οδός της σωτηρίας μέσω του Ιησού Χριστού. Έτσι έπρεπε να ακολουθεί τον Σωτήρα. Αν, αντίθετα, ο άνθρωπος στρεφόταν εκούσια στην αμαρτία, θα του συνέβαινε κάτι χειρότερο από την αρρώστια· θα ήταν ένοχος αμαρτίας εναντίον του πνεύματος, που θ’ άξιζε αιώνια καταστροφή.—Ματθαίος 12:31, 32.

[Υποσημειώσεις]