Νομική Προστασία των Καλών Νέων

ΑΠΟ τότε που ο άνθρωπος άρχισε να κατασκευάζει πόλεις, οικοδομεί και τείχη. Ιδιαίτερα τις παλιές ημέρες, τέτοια οχυρώματα αποτελούσαν προστασία. Ανεβασμένοι σε αυτά τα τείχη, οι αμυνόμενοι μπορούσαν να πολεμήσουν για να τα προστατέψουν μη επιτρέποντας στους επιτιθέμενους να ανοίξουν ρήγματα ή να τα υποσκάψουν. Εντός των τειχών δεν έβρισκαν προστασία μόνο οι κάτοικοι της πόλης, αλλά συχνά κατέφευγαν εκεί και οι άνθρωποι που ζούσαν στις γύρω κωμοπόλεις.—2 Σαμουήλ 11:20-24· Ησαΐας 25:12.

Παρόμοια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν οικοδομήσει ένα τείχος—ένα νομικό τείχος—προστασίας. Αυτό το τείχος δεν έχει ορθωθεί για να απομονώσει τους Μάρτυρες από την υπόλοιπη κοινωνία, επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστοί ως κοινωνικοί, ανοιχτοί άνθρωποι. Αντίθετα, ισχυροποιεί τις νομικές εγγυήσεις των βασικών ελευθεριών για όλους τους ανθρώπους. Παράλληλα, προστατεύει τα νομικά δικαιώματα των Μαρτύρων ώστε να μπορούν να ασκούν ελεύθερα τη λατρεία τους. (Παράβαλε Ματθαίος 5:14-16.) Αυτό το τείχος διαφυλάττει τον τρόπο λατρείας τους και το δικαίωμα που έχουν να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Τι είδους τείχος είναι αυτό, και πώς έχει οικοδομηθεί;

Οικοδόμηση ενός Νομικού Τείχους Προστασίας

Αν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν θρησκευτική ελευθερία στα περισσότερα μέρη, σε ορισμένες χώρες έχουν γίνει αντικείμενο αδικαιολόγητης επίθεσης. Όταν αμφισβητείται η ελευθερία που πρέπει να έχουν προκειμένου να ασκούν τη λατρεία τους με το να συναθροίζονται ή να κηρύττουν από σπίτι σε σπίτι, τότε επιζητούν τη νομική τακτοποίηση των ζητημάτων. Οι νομικές υποθέσεις που αφορούν τους Μάρτυρες αριθμούν χιλιάδες σε όλη τη γη.a Δεν τις έχουν κερδίσει όλες. Όταν όμως τα κατώτερα δικαστήρια αποφασίζουν εις βάρος τους, συχνά προσφεύγουν σε ανώτερα δικαστήρια. Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Στο διάβα των δεκαετιών του 20ού αιώνα, οι νομικές νίκες που σημειώθηκαν σε πολλές χώρες έχουν εδραιώσει αξιόπιστα νομικά προηγούμενα τα οποία έχουν επικαλεστεί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε μεταγενέστερες υποθέσεις. Όπως τα τούβλα ή οι πέτρες που σχηματίζουν ένα τείχος, αυτές οι ευνοϊκές αποφάσεις δημιουργούν ένα νομικό τείχος προστασίας. «Ανεβασμένοι» πάνω σε αυτό το τείχος των νομικών προηγουμένων, οι Μάρτυρες συνεχίζουν να μάχονται για θρησκευτική ελευθερία προκειμένου να ασκούν τη λατρεία τους.

Εξετάστε, για παράδειγμα, την υπόθεση Μέρντοκ κατά Πολιτείας της Πενσυλβανίας, την οποία έκρινε το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 3 Μαΐου 1943. Το ερώτημα που εγέρθηκε σε αυτή την υπόθεση ήταν το εξής: Θα πρέπει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να είναι αναγκασμένοι να παίρνουν άδεια μικροπωλητή προκειμένου να διανέμουν τα θρησκευτικά τους έντυπα; Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υποστήριζαν ότι δεν θα έπρεπε να απαιτείται από αυτούς κάτι τέτοιο. Το έργο κηρύγματος που διεξάγουν δεν είναι—και ουδέποτε ήταν—εμπορικό. Αντικειμενικός τους σκοπός είναι, όχι να κερδίσουν χρήματα, αλλά να κηρύξουν τα καλά νέα. (Ματθαίος 10:8· 2 Κορινθίους 2:17) Στην απόφαση Μέρντοκ, το Δικαστήριο συμφώνησε με τους Μάρτυρες, υποστηρίζοντας ότι οποιαδήποτε απαίτηση για καταβολή φόρου ως προϋπόθεση για τη διανομή θρησκευτικών εντύπων είναι αντισυνταγματική.b Αυτή η απόφαση έθεσε ένα σημαντικό νομικό προηγούμενο, και έκτοτε οι Μάρτυρες την έχουν επικαλεστεί επιτυχώς ως σημείο αναφοράς σε πολυάριθμες υποθέσεις. Η απόφαση Μέρντοκ έχει αποδειχτεί μια σταθερή πέτρα στο νομικό τείχος προστασίας.

Τέτοιες υποθέσεις έχουν συντελέσει πολύ στην προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας όλων των ανθρώπων. Αναφορικά με τη συμβολή των Μαρτύρων στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Νομική Επιθεώρηση του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι (University of Cincinnati Law Review) ανέφερε: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ασκήσει βαθιά επίδραση στην εξέλιξη του συνταγματικού δικαίου, ιδιαίτερα διευρύνοντας τα όρια της προστασίας του λόγου και της θρησκείας».

Το Τείχος Ενισχύεται

Με κάθε νομική νίκη, το τείχος γίνεται ισχυρότερο. Προσέξτε μερικές από τις αποφάσεις της δεκαετίας του 1990 που έχουν ωφελήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθώς και άλλα άτομα που αγαπούν την ελευθερία, παγκόσμια.

Ελλάδα. Στις 25 Μαΐου 1993, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου υπερασπίστηκε το δικαίωμα που είχε ένας Έλληνας πολίτης να διδάσκει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις σε άλλους. Η υπόθεση περιλάμβανε τον Μίνωα Κοκκινάκη, ηλικίας τότε 84 ετών. Ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, ο Κοκκινάκης συνελήφθη 60 και πλέον φορές από το 1938 και έπειτα, υποχρεώθηκε να εμφανιστεί 18 φορές ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων και πέρασε πάνω από έξι χρόνια στη φυλακή. Είχε καταδικαστεί κυρίως με βάση έναν ελληνικό νόμο της δεκαετίας του 1930 ο οποίος απαγορεύει τον προσηλυτισμό—ένα νόμο ο οποίος ευθυνόταν για σχεδόν 20.000 συλλήψεις Μαρτύρων του Ιεχωβά από το 1938 ως το 1992. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση είχε παραβιάσει τη θρησκευτική ελευθερία του Κοκκινάκη και του επιδίκασε αποζημίωση ύψους 3.189.500 δραχμών. Στην απόφασή του, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πράγματι «γνωστή θρησκεία».—Βλέπε Σκοπιά 1 Σεπτεμβρίου 1993, σελίδες 27-31.

Μεξικό. Στις 16 Ιουλίου 1992, έγινε ένα μεγάλο βήμα όσον αφορά την υπεράσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας στο Μεξικό. Εκείνη την ημερομηνία τέθηκε σε ισχύ ο Νόμος για τα Θρησκευτικά Σωματεία και τη Δημόσια Λατρεία. Με βάση αυτόν το νόμο, μια θρησκευτική ομάδα μπορεί να λάβει νομική υπόσταση ως θρησκευτική οργάνωση εξασφαλίζοντας την απαιτούμενη καταχώρηση. Προηγουμένως, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως και άλλες θρησκείες σε αυτή τη χώρα, υπήρχαν «ντε φάκτο» αλλά δεν είχαν νομική υπόσταση. Στις 13 Απριλίου 1993, οι Μάρτυρες υπέβαλαν αίτηση για να καταχωρηθούν. Αισίως, στις 7 Μαΐου 1993, καταχωρήθηκαν νομικά ως Λα Τόρε ντελ Βίχια (La Torre del Vigía, A. R.) και Λος Τεστίγκος ντε Χεϊοβά εν Μέχικο (Los Testigos de Jehová en México A. R.), τα οποία είναι και τα δύο θρησκευτικά σωματεία.—Βλέπε Ξύπνα! 22 Ιουλίου 1994, σελίδες 12-14.

Βραζιλία. Το Νοέμβριο του 1990, το Εθνικό Ίδρυμα Κοινωνικής Ασφάλισης της Βραζιλίας (INSS) ειδοποίησε το γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά ότι οι εθελοντές που υπηρετούν στο Μπέθελ (όπως ονομάζονται οι εγκαταστάσεις των γραφείων των Μαρτύρων του Ιεχωβά) δεν θα θεωρούνταν πλέον θρησκευτικοί διάκονοι και συνεπώς θα υπόκειντο στο εργατικό δίκαιο της Βραζιλίας. Οι Μάρτυρες εφεσίβαλαν την απόφαση. Στις 7 Ιουνίου 1996, το Νομικό Συμβούλιο του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα στην Μπραζίλια εξέδωσε μια απόφαση η οποία υπεράσπιζε τη θέση των διακόνων στο Μπέθελ ως μελών μιας νόμιμης θρησκευτικής τάξης, και όχι ως κοσμικών υπαλλήλων.

Ιαπωνία. Στις 8 Μαρτίου 1996, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιαπωνίας εξέδωσε μια απόφαση γύρω από το ζήτημα της εκπαίδευσης και της ελευθερίας θρησκείας—προς όφελος όλων όσων ζουν στην Ιαπωνία. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ομόφωνα ότι το Δημοτικό Βιομηχανικό Τεχνικό Κολέγιο του Κόμπε παραβίασε το νόμο αποβάλλοντας τον Κουνιχίτο Κομπαγιάσι επειδή αρνήθηκε να λάβει μέρος σε ασκήσεις πολεμικών τεχνών. Αυτή η απόφαση είναι η πρώτη που έχει εκδώσει το Ανώτατο Δικαστήριο με βάση τη θρησκευτική ελευθερία την οποία εγγυάται το Σύνταγμα της Ιαπωνίας. Ακολουθώντας τη Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή του, εκείνος ο νεαρός Μάρτυρας πίστευε ότι αυτές οι ασκήσεις δεν βρίσκονταν σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές, όπως αυτή που εκτίθεται στο εδάφιο Ησαΐας 2:4, το οποίο λέει: «Θα σφυρηλατήσουν τα σπαθιά τους σε υνιά και τα δόρατά τους σε δρεπάνια. Δεν θα σηκώσει σπαθί έθνος εναντίον έθνους ούτε θα μάθουν πια τον πόλεμο». Η απόφαση του Δικαστηρίου έθεσε ένα προηγούμενο για μελλοντικές υποθέσεις.—Βλέπε Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1996, σελίδες 19-21.

Στις 9 Φεβρουαρίου 1998, το Ανώτερο Δικαστήριο του Τόκιο εξέδωσε μια άλλη απόφαση που αποτέλεσε ορόσημο, υπερασπίζοντας το δικαίωμα που είχε μια Μάρτυρας του Ιεχωβά, ονόματι Μισάε Τακέντα, να μη δεχτεί περίθαλψη που δεν είναι σε αρμονία με την εντολή της Αγίας Γραφής για “αποχή από αίμα”. (Πράξεις 15:28, 29) Αυτή η υπόθεση έχει παραπεμφθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο, και απομένει να δούμε αν θα υποστηριχτεί η απόφαση του Ανώτερου Δικαστηρίου.

Φιλιππίνες. Σε μια απόφαση που εξέδωσε την 1η Μαρτίου 1993, το Ανώτατο Δικαστήριο των Φιλιππίνων αποφάνθηκε ομόφωνα υπέρ των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε μια υπόθεση η οποία αφορούσε κάποιους νεαρούς Μάρτυρες που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή αρνήθηκαν με σεβασμό να χαιρετίσουν τη σημαία.

Κάθε ευνοϊκή απόφαση δικαστηρίου είναι σαν μια επιπρόσθετη πέτρα ή τούβλο το οποίο ενισχύει το νομικό τείχος που προστατεύει τα δικαιώματα όχι μόνο των Μαρτύρων του Ιεχωβά αλλά και όλων των ανθρώπων.

Διαφύλαξη του Τείχους

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι νομικά καταχωρημένοι σε 153 χώρες στις οποίες απολαμβάνουν δικαιωματικά πολλές ελευθερίες, όπως συμβαίνει και με τις άλλες αναγνωρισμένες θρησκείες. Έπειτα από δεκαετίες διωγμών και απαγορεύσεων στην Ανατολική Ευρώπη και στην πρώην Σοβιετική Ένωση, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν λάβει τώρα νομική αναγνώριση σε χώρες όπως η Αλβανία, η Γεωργία, το Καζακστάν, το Κιργιζιστάν, η Λευκορωσία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και η Τσεχία. Εντούτοις, σε μερικά μέρη σήμερα, περιλαμβανομένων και ορισμένων δυτικοευρωπαϊκών χωρών οι οποίες έχουν δικαστικά συστήματα που είναι εδραιωμένα από παλιά, τα δικαιώματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά αμφισβητούνται σοβαρά ή δεν γίνονται αποδεκτά. Οι ενάντιοι προσπαθούν ενεργά να “μηχανευτούν προβλήματα μέσω διατάγματος” εναντίον των Μαρτύρων. (Ψαλμός 94:20) Πώς αντιδρούν οι Μάρτυρες;c

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επιθυμούν να συνεργάζονται με όλες τις κυβερνήσεις, αλλά επίσης επιθυμούν να έχουν νομική ελευθερία για την άσκηση της λατρείας τους. Πιστεύουν ακράδαντα ότι οποιοιδήποτε νόμοι ή δικαστικές αποφάσεις τούς απαγορεύουν να υπακούν στις εντολές του Θεού—περιλαμβανομένης και της εντολής να κηρύξουν τα καλά νέα—είναι άκυροι. (Μάρκος 13:10) Αν δεν μπορεί να επιτευχθεί φιλικός διακανονισμός, τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά περνούν στην επίθεση από νομική άποψη, αξιοποιώντας όλα τα απαραίτητα ένδικα μέσα προκειμένου να κερδίσουν νομική προστασία για το θεόδοτο δικαίωμα που έχουν να ασκούν τη λατρεία τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν απόλυτη πεποίθηση στην υπόσχεση του Θεού: «Οποιοδήποτε όπλο κατασκευαστεί εναντίον σου δεν θα έχει επιτυχία».—Ησαΐας 54:17.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 21]

Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Εξαιτίας του διωγμού που υφίστανται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν συρθεί ενώπιον δικαστών και κυβερνητικών αξιωματούχων σε όλη τη γη. (Λουκάς 21:12, 13) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλλουν κάθε είδους προσπάθειες προκειμένου να υπερασπίσουν νομικά τα δικαιώματά τους. Οι δικαστικές νίκες σε πολλές χώρες έχουν συμβάλει στην προστασία της νομικής ελευθερίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, περιλαμβανομένου και του δικαιώματος που έχουν να:

◻ κηρύττουν από σπίτι σε σπίτι, χωρίς τους περιορισμούς που τίθενται στους διάφορους πωλητές—Μέρντοκ κατά Πολιτείας της Πενσυλβανίας, Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. (1943)· Κοκκινάκης κατά Ελλάδας, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ECHR) (1993).

◻ συναθροίζονται ελεύθερα για λατρεία—Μανουσάκης και Άλλοι κατά Ελλάδας, ECHR (1996).

◻ αποφασίζουν για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν, με βάση τη συνείδησή τους, να δείχνουν σεβασμό για τη σημαία ή το έμβλημα της χώρας—Σχολική Επιθεώρηση της Πολιτείας της Δυτικής Βιρτζίνια κατά Μπαρνέτ, Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. (1943)· Ανώτατο Δικαστήριο των Φιλιππίνων (1993)· Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας (1986).

◻ αρνούνται τη στρατιωτική υπηρεσία, η οποία παραβιάζει τη Χριστιανική τους συνείδηση—Γεωργιάδης κατά Ελλάδας, ECHR (1997).

◻ επιλέγουν μεθόδους θεραπείας και φάρμακα που δεν παραβιάζουν τη συνείδησή τους—Μαλέτ κατά Σούλμαν, Εφετείο Οντάριο, Καναδάς (1990)· Σκοπιά κατά E.L.A., Ανώτερο Δικαστήριο Σαν Χουάν, Πόρτο Ρίκο (1995)· Φοσμάιρ κατά Νικολό, Εφετείο Νέας Υόρκης, Η.Π.Α. (1990).

◻ ανατρέφουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις βασισμένες στη Γραφή πεποιθήσεις τους ακόμη και όταν αυτές οι πεποιθήσεις αμφισβητούνται σε αντιδικίες για ζητήματα επιμέλειας παιδιών—Σαν Λοράν κατά Σουσί, Ανώτατο Δικαστήριο Καναδά (1997)· Χόφμαν κατά Αυστρίας, ECHR (1993).

◻ έχουν και να χρησιμοποιούν νομικούς φορείς που δικαιούνται τις ίδιες φοροαπαλλαγές οι οποίες παρέχονται στους φορείς που χρησιμοποιούν οι άλλες αναγνωρισμένες θρησκείες—Κοινό κατά Χέρινγκ, Εφετείο Νέας Υόρκης, Η.Π.Α. (1960).

◻ λαβαίνουν για όσους διορίζονται σε κάποια μορφή ειδικής ολοχρόνιας υπηρεσίας την ίδια ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση που παρέχεται στους ολοχρόνιους θρησκευτικούς διακόνους άλλων θρησκειών—Εθνικό Ίδρυμα Κοινωνικής Ασφάλισης της Βραζιλίας, Μπραζίλια (1996).

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Ο Μίνως Κοκκινάκης με τη σύζυγό του

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Ο Κουνιχίτο Κομπαγιάσι

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 19]

The Complete Encyclopedia of Illustration/J. G. Heck