Θρήνοι 3:24. Αυτός είναι ο Θεός της παρηγοριάς. Κάποια φορά που νιώθαμε αποθαρρυμένοι, η Φερν έλαβε μια εξαιρετική επιστολή από τον αδελφό Νάθαν Νορ. Της έγραφε πως, όντας γεννημένος κοντά στο Μπέθλιχεμ της Πενσυλβανίας, όπου η Φερν είχε αρχίσει το σκαπανικό, γνώριζε καλά ότι οι γυναίκες της Πενσυλβανίας που έχουν γερμανική καταγωγή, όπως η Φερν, είναι δυνατές και ανθεκτικές. Είχε δίκιο. Στο πέρασμα των ετών λάβαμε ενθάρρυνση με πολλούς τρόπους και από πολλούς ανθρώπους.

Παρά τις δυσκολίες, πασχίζουμε να διατηρούμε αμείωτο το ζήλο μας για τη διακονία. Παρομοιάζοντας το πνεύμα ζήλου με ένα εύγευστο αφρώδες ιταλικό κρασί, το Λαμπρούσκο, η Φερν λέει αστειευόμενη: «Δεν πρέπει να αφήσουμε το πνεύμα μας να χάσει τη σπιρτάδα του». Έπειτα από 40 και πλέον χρόνια περιοδειών στο έργο περιοχής και περιφερείας, λάβαμε ένα καινούριο προνόμιο​—να επισκεπτόμαστε και να οργανώνουμε ομίλους και εκκλησίες σε γλώσσες εκτός της ιταλικής. Αυτοί οι όμιλοι κηρύττουν σε ανθρώπους από την Αιθιοπία, την Γκάνα, την Ερυθραία, την Ινδία, την Κίνα, το Μπαγκλαντές, τη Νιγηρία, τη Σρι Λάνκα, τις Φιλιππίνες και άλλες χώρες. Ένα ολόκληρο βιβλίο δεν θα μας έφτανε για να διηγηθούμε τους θαυμάσιους τρόπους με τους οποίους έχουμε δει τη δύναμη του Λόγου του Θεού να μεταμορφώνει τις ζωές εκείνων που έχουν γευτεί το έλεος του Ιεχωβά.​—Μιχ. 7:18, 19.

Προσευχόμαστε καθημερινά στον Ιεχωβά να συνεχίσει να μας παρέχει τη συναισθηματική και τη σωματική δύναμη που χρειαζόμαστε για να επιτελούμε τη διακονία μας. Η χαρά του Κυρίου είναι η δύναμή μας. Κάνει τα μάτια μας να λάμπουν και μας πείθει ότι έχουμε κάνει τις σωστές επιλογές στη ζωή καθώς διαδίδουμε τη Γραφική αλήθεια.​—Εφεσ. 3:7· Κολ. 1:29.

Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Στο εδάφιο Γένεση 6:3 διαβάζουμε: «Το πνεύμα μου δεν θα ενεργεί προς τον άνθρωπο επ’ άπειρον καθόσον αυτός είναι επίσης σάρκα. Οι ημέρες του, λοιπόν, θα φτάσουν τα εκατόν είκοσι χρόνια». Μήπως ο Ιεχωβά εννοούσε ότι η διάρκεια ζωής των ανθρώπων θα περιοριζόταν στα 120 χρόνια, και κήρυττε άραγε ο Νώε για τον επικείμενο Κατακλυσμό όλα αυτά τα χρόνια;

Η απάντηση και στα δύο σκέλη αυτής της ερώτησης είναι όχι.

Πριν από τον Κατακλυσμό, πολλοί άνθρωποι έζησαν επί αιώνες. Ο Νώε ήταν 600 ετών όταν ήρθε ο Κατακλυσμός και έζησε μέχρι την ηλικία των 950 ετών. (Γέν. 7:6· 9:29) Μερικοί που γεννήθηκαν μετά τον Κατακλυσμό έζησαν και αυτοί πολύ περισσότερο από 120 χρόνια. Ο Αρφαξάδ πέθανε σε ηλικία 438 ετών και ο Σηλά σε ηλικία 433 ετών. (Γέν. 11:10-15) Εντούτοις, μέχρι την εποχή του Μωυσή, η φυσιολογική διάρκεια ζωής είχε κατεβεί στα 70 με 80 χρόνια. (Ψαλμ. 90:10) Επομένως, το εδάφιο Γένεση 6:3 δεν όριζε τα 120 χρόνια ως τη μέγιστη ή τη φυσιολογική διάρκεια ζωής των ανθρώπων.

Τότε λοιπόν, μήπως σε αυτό το εδάφιο ο Θεός απευθυνόταν στον Νώε, λέγοντάς του να προειδοποιήσει τους άλλους για την καταστροφή που θα ερχόταν σε 120 χρόνια; Όχι. Σε αρκετές περιπτώσεις, ο Θεός μίλησε πράγματι στον Νώε. Στην ίδια αφήγηση, δέκα εδάφια παρακάτω, διαβάζουμε: «Ο Θεός είπε στον Νώε: “Το τέλος κάθε σάρκας ήρθε ενώπιόν μου, επειδή η γη είναι γεμάτη βία”». Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Νώε ολοκλήρωσε το τεράστιο έργο κατασκευής της κιβωτού, και τότε «ο Ιεχωβά είπε στον Νώε: “Μπες, εσύ και όλο το σπιτικό σου, μέσα στην κιβωτό”». (Γέν. 6:13· 7:1) Υπάρχουν δε και άλλες περιπτώσεις στις οποίες ο Ιεχωβά ενημέρωσε τον Νώε για ορισμένα ζητήματα.​—Γέν. 8:15· 9:1, 8, 17.