Οι Ιδιάζουσες Δυσκολίες των Θετών Οικογενειών

● Σύμφωνα με μια ειδικό, τη Δρ Πατρίσια Πέιπερναου, το να προσπαθεί κάποιος να χειριστεί τα προβλήματα των θετών οικογενειών με πρότυπο το κλασικό μοντέλο οικογένειας είναι σαν να «προσπαθεί να κινηθεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης με έναν χάρτη της Βοστώνης».

Ομολογουμένως, οι δυσκολίες τους είναι όχι μόνο ιδιάζουσες αλλά και μεγαλύτερες από αυτές των άλλων οικογενειών. Μάλιστα ο ψυχολόγος Γουίλιαμ Μέρκελ χαρακτηρίζει τη θετή οικογένεια ως «το πιο περίπλοκο, αφύσικο και προβληματικό πλέγμα σχέσεων που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα».

Εφόσον πρόκειται για κάτι τόσο δύσκολο, θα μπορούσε ποτέ να πετύχει μια τέτοια οικογένεια; Οι σχέσεις μέσα σε αυτήν μπορούν να παρομοιαστούν με τις ραφές σε ένα πάπλωμα πάτσγουορκ (κομμάτια υφάσματος ραμμένα μεταξύ τους). Με τις πρώτες βελονιές, οι ραφές δεν είναι αρκετά γερές, αλλά στο τέλος είναι εξίσου γερές με αυτό καθαυτό το ύφασμα​—αρκεί να ραφτούν προσεκτικά.

Ας δούμε μαζί μερικές συνηθισμένες δυσκολίες των θετών οικογενειών αλλά και κάποια πράγματα που βοήθησαν πολλούς να «συρράψουν» τις ζωές τους. Μετά, θα επισκεφτούμε τέσσερις οικογένειες που τα κατάφεραν.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 1: ΝΑΥΑΓΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

«Πίστευα ότι με πολλή αγάπη και προσοχή θα κέρδιζα τα θετά μου παιδιά. Αλλά έχουν περάσει ήδη οχτώ χρόνια και ακόμα περιμένω».​—Γκλόρια.a

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ μιας θετής οικογένειας συνοδεύεται συνήθως από μεγάλες προσδοκίες. Οι γονείς ελπίζουν να αποφύγουν ή να διορθώσουν λάθη ενός προηγούμενου γάμου και να βρουν την αγάπη και την ασφάλεια που τόσο τους είχε λείψει. Μερικές προσδοκίες ίσως αγγίζουν τη σφαίρα της φαντασίας, δεν παύουν όμως να είναι πηγή απογοήτευσης όταν μένουν ανεκπλήρωτες. Όπως λέει και η Αγία Γραφή: «Η προσδοκία που αναβάλλεται αρρωσταίνει την καρδιά». (Παροιμίες 13:12) Μήπως έχει πληγωθεί και η δική σας καρδιά από προσδοκίες που ποτέ δεν πήραν σάρκα και οστά;

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

Μην καταπνίγετε τα αισθήματά σας ελπίζοντας ότι η απογοήτευση θα φύγει από μόνη της. Αντίθετα, προσδιορίστε μια ανεκπλήρωτη προσδοκία που σας φέρνει απογοήτευση. Κατόπιν, σκεφτείτε γιατί έχετε αυτή την προσδοκία ώστε να καταλάβετε γιατί έχετε γαντζωθεί πάνω της. Και τέλος, προσπαθήστε να βρείτε κάποια που να είναι πιο ρεαλιστική για την ώρα. Δείτε μερικά παραδείγματα:

1. Ευθύς εξαρχής, θα αγαπάω τα θετά μου παιδιά και θα με αγαπούν και αυτά.

Γιατί; Πάντα ονειρευόμουν μια αγαπημένη και δεμένη οικογένεια.

Πιο ρεαλιστικό: Με τον καιρό, η αγάπη μεταξύ μας μπορεί να μεγαλώσει. Αυτό που μετράει τώρα είναι ότι μπορούμε να νιώθουμε ασφάλεια και σεβασμό μέσα στην οικογένειά μας.

2. Όλοι στην καινούρια οικογένεια θα προσαρμοστούν γρήγορα.

Γιατί; Είμαστε έτοιμοι για μια καινούρια αρχή.

Πιο ρεαλιστικό: Οι θετές οικογένειες χρειάζονται συνήθως 4 με 7 χρόνια για να σταθεροποιηθούν. Τα προβλήματά μας είναι απολύτως φυσιολογικά.

3. Δεν θα μαλώνουμε για τα λεφτά.

Γιατί; Η αγάπη μας θα μας βοηθάει να μη διαφωνούμε για ασήμαντα πράγματα.

Πιο ρεαλιστικό: Από τους προηγούμενους γάμους μας έχουμε κάποιες οικονομικές εκκρεμότητες, οπότε τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Ίσως δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για κοινό πορτοφόλι.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 2: ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ

«Προσαρμοστήκαμε γρήγορα στην καινούρια μας οικογένεια​—όλοι ένιωσαν άνετα ευθύς εξαρχής».​—Γιοσίτο.

«Πέρασαν 10 ολόκληρα χρόνια ώσπου να αρχίσω να νοιάζομαι πραγματικά για την επιτυχία της θετής μας οικογένειας».​—Τατσούκι, θετός γιος του Γιοσίτο.

ΟΠΩΣ φαίνεται από την περίπτωση του Γιοσίτο και του Τατσούκι, τα μέλη μιας θετής οικογένειας μπορεί να μην καταλαβαίνουν πραγματικά ο ένας τον άλλον. Γιατί όμως είναι τόσο σοβαρό αυτό; Καθώς εμφανίζονται προβλήματα, θέλετε να κάνετε κάτι αμέσως για να τα λύσετε. Αλλά για να φέρει αποτέλεσμα αυτό που θα κάνετε, πρέπει πρώτα να καταλαβαίνετε την οικογένειά σας.

Είναι σημαντικό να εξετάσετε το πώς επικοινωνείτε, εφόσον τα λόγια μπορούν να γκρεμίσουν αλλά και να χτίσουν. Όπως λέει η Γραφή: «Θάνατος και ζωή είναι στη δύναμη της γλώσσας». (Παροιμίες 18:21) Πώς μπορείτε να χρησιμοποιείτε τη γλώσσα σας για να «χτίζετε» κατανόηση αντί να την καταπνίγετε;

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

• Να νοιάζεστε για τα αισθήματα των άλλων και να τα συμμερίζεστε, αντί να γίνεστε επικριτικοί. Λόγου χάρη:

Αν ο γιος σας πει: «Μου λείπει ο μπαμπάς», αναγνωρίστε την απώλειά του. Αντί να απαντήσετε: «Μα ο πατριός σου σε αγαπάει και σου φέρεται καλύτερα από τον πατέρα σου», δοκιμάστε κάτι σαν και αυτό: «Πρέπει να σου είναι πολύ δύσκολο. Πες μου, τι σου λείπει περισσότερο από τον μπαμπά σου;»

Αντί να κατηγορείτε τον καινούριο σας σύντροφο λέγοντας: «Ο γιος σου δεν θα είχε γίνει τόσο αγενής αν εσύ είχες κάνει σωστά τη δουλειά σου», πείτε του πώς νιώθετε. Για παράδειγμα: «Θα σου ήταν εύκολο να πεις στον Τάκη να με χαιρετάει όταν μπαίνει στο σπίτι; Θα ένιωθα πολύ καλύτερα».

• Εκμεταλλευτείτε το χρόνο που περνάτε μαζί στα γεύματα, στην αναψυχή και στη λατρεία για να μάθετε ο ένας τον άλλον.

• Να κάνετε τακτικά οικογενειακές συγκεντρώσεις και να είστε όλοι εκεί. Δώστε σε κάθε μέλος την ευκαιρία να μιλάει χωρίς παρεμβολές, ξεκινώντας με κάτι θετικό για την καινούρια οικογένεια και εκφράζοντας κατόπιν μια ανησυχία του. Δείξτε σεβασμό ακόμα και αν διαφωνείτε, και ζητήστε από όποιον θέλει να προτείνει πιθανές λύσεις.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 3: ΚΑΝΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ

«Η γυναίκα μου και τα παιδιά της έχουν κάνει κόμμα και τα βάζουν συνέχεια μαζί μου λες και εγώ είμαι ξένος, ένας παρείσακτος».​—Γουόλτ.

ΟΦΟΒΟΣ μήπως είστε ξένος μέσα στην ίδια σας την οικογένεια μπορεί κάλλιστα να βρίσκεται στη ρίζα φαινομενικά άσχετων προβλημάτων. Για παράδειγμα:

• Παιδιά που τα πήγαιναν μια χαρά με το μελλοντικό θετό τους γονέα δυσκολεύονται να τα πάνε καλά μετά το γάμο.

• Ένας θετός γονέας ζηλεύει ένα εξάχρονο παιδί.

• Ξεσπούν μεγάλοι καβγάδες για ασήμαντα καθημερινά ζητήματα.

Τέτοιες καταστάσεις επηρεάζουν και τους βιολογικούς γονείς, επειδή μπορεί να αγωνιούν βλέποντας τις «ραφές» της οικογένειας να ξηλώνονται. Όπως λέει η Κάρμεν: «Από τη μια είναι ο σύζυγός μου και από την άλλη τα δυο μου παιδιά. Δεν φαντάζεστε πόσο δύσκολο μου είναι να βρίσκομαι στη μέση».

Το μυστικό για να ξεπεράσετε αυτή τη δυσκολία κρύβεται στο Χρυσό Κανόνα. Ο Ιησούς είπε: «Όλα όσα θέλετε, λοιπόν, να κάνουν σε εσάς οι άνθρωποι πρέπει και εσείς, παρόμοια, να κάνετε σε αυτούς». (Ματθαίος 7:12) Πώς μπορεί μια θετή οικογένεια να αγκαλιάσει όλα τα μέλη της χωρίς να αφήσει κανένα απέξω;

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

• Δώστε προτεραιότητα στο γάμο σας. (Γένεση 2:24) Να περνάτε χρόνο με τον καινούριο σας σύντροφο, και φροντίστε να ξεκαθαρίσετε στα παιδιά σας το ρόλο του μέσα στην οικογένεια. Λόγου χάρη, ένας πατέρας θα μπορούσε, ακόμα και προτού ξαναπαντρευτεί, να πει στα παιδιά του: «Αγαπάω την Άννα και πρόκειται να παντρευτούμε. Ξέρω ότι θα της φέρεστε με καλό τρόπο».

• Προγραμματίστε να περνάτε χρόνο με το κάθε παιδί σας προσωπικά. Το ότι έχετε ξεχωρίσει για αυτά συγκεκριμένο χρόνο θα τους δείχνει πόσο πολύ τα υπολογίζετε και θα τα γεμίζει σιγουριά για την αγάπη σας.

• Να κάνετε παρέα μόνοι σας με το κάθε θετό παιδί ώστε να χτίσετε τη σχέση σας χωρίς να είναι παρών ο γονέας του για να λειτουργεί ως διαιτητής.

• Αφήστε τα παιδιά να δέσουν με την οικογένεια χωρίς να απαρνηθούν την προηγούμενη οικογένειά τους. Συνήθως είναι καλύτερα να μην τα υποχρεώνετε να μιλάνε με λέξεις που φανερώνουν στοργή, όπως «μαμά» ή «μπαμπάς». Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί στην αρχή να νιώθουν άβολα να χρησιμοποιούν λέξεις όπως «οικογένεια» ή «εμείς» αναφερόμενα στη θετή οικογένεια.

• Αναθέστε στο κάθε παιδί διάφορες μικροδουλειές και δώστε του μια συγκεκριμένη θέση στο τραπέζι καθώς και τον προσωπικό του χώρο στο σπίτι. Ακολουθήστε την ίδια τακτική και για τα παιδιά που μένουν μόνο περιστασιακά μαζί σας.

• Σκεφτείτε το ενδεχόμενο είτε να μετακομίσετε σε καινούριο σπίτι είτε να κάνετε κάποιες αλλαγές στο υπάρχον σπίτι ώστε τα καινούρια μέλη να μη νιώθουν σαν παρείσακτοι.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 4: ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

«Όταν προσπαθώ να διαπαιδαγωγήσω τα παιδιά της Κάρμεν, εκείνη τρέχει να τα παρηγορήσει αντί να με υποστηρίξει».​—Πάμπλο.

«Ραγίζει η καρδιά μου όταν ο Πάμπλο φέρεται σκληρά στα παιδιά μου».​—Κάρμεν.

ΓΙΑΤΙ μπορεί να πυροδοτεί διαμάχες σε μια θετή οικογένεια η ανατροφή των παιδιών; Η διαπαιδαγώγηση σε μια μονογονεϊκή οικογένεια ίσως να ήταν κάπως ελαστική. Όταν ο θετός γονέας μπαίνει στην οικογένεια, το συναισθηματικό δέσιμο με τα παιδιά ίσως δεν είναι ακόμα αρκετά ισχυρό. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ο θετός γονέας σκέφτεται ότι ο άλλος παραείναι επιεικής με τα παιδιά, ενώ ο βιολογικός γονέας θεωρεί τον θετό υπερβολικά αυστηρό.

Η Γραφή συστήνει ισορροπία στην ανατροφή των παιδιών: «Μην παροξύνετε τα παιδιά σας, αλλά να τα ανατρέφετε με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά [Θεού]». (Εφεσίους 6:4) Το βάρος εδώ δίνεται στο να εκπαιδεύσετε το παιδί σας να σκέφτεται, όχι απλώς στον έλεγχο της συμπεριφοράς του. Παράλληλα, οι γονείς παροτρύνονται να είναι καλοσυνάτοι και στοργικοί ώστε να μην παροξύνονται τα παιδιά με τη διαπαιδαγώγηση που τους παρέχουν.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

• Διασφαλίστε την τήρηση κάποιων κανόνων για το σπίτι, κάνοντας την αρχή με αυτούς που είχατε από πριν. Σκεφτείτε πώς ωφελούν τέτοιοι κανόνες παρακολουθώντας την παρακάτω σκηνή:

Μητριά: Τζένη, ο κανόνας του σπιτιού λέει όχι μηνύματα αν δεν τελειώσεις πρώτα τα διαβάσματά σου.

Τζένη: Δεν είσαι η μητέρα μου.

Μητριά: Έχεις δίκιο Τζενάκι, αλλά απόψε εγώ έχω την ευθύνη για το σπίτι, και ο κανόνας λέει όχι μηνύματα αν δεν τελειώσεις πρώτα τα διαβάσματά σου.

• Μη βάζετε πολλούς κανόνες και μη σπεύδετε να αλλάξετε τους ρυθμούς της οικογένειας. Αυτό που ο θετός γονέας ίσως θεωρεί απλή υπόδειξη μπορεί να φαντάζει πραγματικό βάρος για ένα παιδί που νιώθει ότι ολόκληρος ο κόσμος του έχει έρθει τα πάνω κάτω. Φυσικά, κάποιοι καινούριοι κανόνες θα είναι απαραίτητοι, όπως ο σεβασμός για τον προσωπικό χώρο του καθενός καθώς και το τι θα φοράνε μέσα στο σπίτι, ιδιαίτερα αν στη θετή οικογένεια υπάρχουν μεγάλα παιδιά.

• Να συζητάτε τις διαφωνίες σας κατ’ ιδίαν, όχι μπροστά στα παιδιά. Να εστιάζετε σε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά του παιδιού παρά σε κάποια υποτιθέμενη παράλειψη στην ανατροφή του.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 3]

Μια ενωμένη θετή οικογένεια μπορεί να φαντάζει άπιαστο όνειρο

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Να ακούτε με προσοχή για να καταλαβαίνετε τα αισθήματα και τις ανησυχίες του καθενός

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Αν υπάρχει κάποια διαφωνία, οι γονείς θα πρέπει να λύνουν το ζήτημα κατ’ ιδίαν

Οικογένειες που τα Κατάφεραν

ΤΩΡΑ ΠΙΑ, ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ

Η 20χρονη κόρη του Φίλιπ, η Ελίζ, έμενε μαζί του και είχε αναλάβει πολλές ευθύνες του σπιτιού. Αλλά όταν ο Φίλιπ παντρεύτηκε τη Λουίζ, θα μπορούσαν να τα πάνε καλά η μητριά και η θετή κόρη;

Λουίζ: Στην αρχή τα βρήκαμε σκούρα. Μου αρέσει να ασχολούμαι με το σπίτι και δεν ήθελα να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι εγώ είμαι η κυρία του σπιτιού.

Ελίζ: Η Λουίζ άλλαξε τα πάντα μέσα στο σπίτι, άσε που πέταξε πολλά από τα πράγματά μας. Κάποια φορά που συμμάζευα, έβαλα μερικά πράγματα σε λάθος μέρος αφού δεν θυμόμουν την καινούρια τους θέση. Η Λουίζ νευρίασε και ανταλλάξαμε βαριές κουβέντες. Έκανα μια ολόκληρη εβδομάδα να της μιλήσω.

Λουίζ: Μια μέρα είπα στην Ελίζ: «Δεν ξέρω πού θα μας βγάλει αυτή η κατάσταση, αλλά εγώ δεν αντέχω άλλο να ζω σε τέτοια ατμόσφαιρα». Το ίδιο βράδυ ήρθε και μου ζήτησε συγνώμη. Την έσφιξα στην αγκαλιά μου και αρχίσαμε και οι δύο να κλαίμε.

Ελίζ: Η Λουίζ άφησε μερικές φωτογραφίες μου που κρέμονταν στον τοίχο και ο μπαμπάς δεν έβγαλε τα φωτιστικά που είχα βάλει στο σαλόνι. Μπορεί να ακούγεται ασήμαντο, αλλά το ότι άφησαν αυτά τα πράγματα εκεί με βοήθησε πραγματικά να νιώσω ότι το σπίτι μου δεν είχε εξαφανιστεί εντελώς. Επίσης, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Λουίζ για τον τρόπο με τον οποίο φροντίζει το μικρό μου αδελφό όταν αυτός μένει μαζί μας. Τώρα, έπειτα από δυο χρόνια, έχω αρχίσει να τη θεωρώ πραγματικό μέλος της οικογένειας.

Λουίζ: Νιώθω ότι, αντί να είμαστε απλώς συγκάτοικοι με την Ελίζ, τώρα είμαστε και καλές φίλες.

“Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ”

Όταν ο Άντον και η Μαριλίζ παντρεύτηκαν πριν από έξι χρόνια, έφεραν στη νέα τους οικογένεια από τρία παιδιά ο καθένας.

Άντον: Κάνουμε πράγματα όλοι μαζί, για παράδειγμα πηγαίνουμε οικογενειακώς για κάμπινγκ. Αλλά φροντίζουμε να περνάμε και χρόνο με το κάθε παιδί ξεχωριστά. Η αλήθεια είναι ότι μας πήρε μερικά χρόνια για να δέσουμε ως οικογένεια, αλλά τα περισσότερα προβλήματά μας έχουν τώρα τακτοποιηθεί.

Μαριλίζ: Πιστεύουμε πως είναι πολύ σημαντικό να σκεφτόμαστε ότι είναι «τα παιδιά μας», όχι «τα παιδιά σου και τα παιδιά μου». Θυμάμαι κάποια φορά που έκανα ολόκληρη φασαρία όταν θεώρησα πως ο Άντον μάλωσε άδικα το γιο μου και έδωσε στην κόρη του την καλύτερη θέση στο αυτοκίνητο. Έμαθα όμως ότι μια ενωμένη οικογένεια μετράει περισσότερο από το ποιος θα καθήσει μπροστά. Προσπαθούμε να είμαστε δίκαιοι παρότι δεν μπορούμε να φερόμαστε πανομοιότυπα σε όλους.

Επίσης, αποφεύγω να μιλάω για συναρπαστικές στιγμές από την προηγούμενη οικογένειά μας, εφόσον όσοι δεν τα έζησαν αυτά θα νιώθουν σαν παρείσακτοι. Αντίθετα, εκφράζω ευγνωμοσύνη για την τωρινή μας οικογένεια.

“ΠΡΩΤΑ Ο ΕΠΑΙΝΟΣ”

Ο Φράνσις και η Σεσίλια παντρεύτηκαν πριν από τέσσερα χρόνια. Το σπιτικό τους περιλαμβάνει τα τρία ενήλικα παιδιά της και τον έφηβο γιο του.

Φράνσις: Προσπαθώ να είμαι προσιτός και να μην προσβάλλομαι με το παραμικρό. Έχουμε τη συνήθεια να τρώμε μαζί ως οικογένεια και αξιοποιούμε αυτόν το χρόνο για να συζητάμε. Ακόμα, προτρέπω τον καθένα να φροντίζει για κάποιες δουλειές του σπιτιού, εφόσον είναι για το καλό ολόκληρης της οικογένειας.

Σεσίλια: Αφιερώνω χρόνο στο καθένα από τα παιδιά μας και ακούω με προσοχή τους φόβους και τις στενοχώριες τους. Όταν μαζευόμαστε ως οικογένεια, προσπαθούμε να δίνουμε πρώτα έπαινο και κατόπιν ενθάρρυνση για περαιτέρω βελτίωση. Και όταν κάνω κάποιο λάθος, το παραδέχομαι και ζητάω ειλικρινά συγνώμη.

ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΜΕ ΔΥΟ ΘΕΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

Ο Γιούκι είναι 20 χρονών και έχει να δει τον πατέρα του από τα πέντε του. Η μητέρα του παντρεύτηκε αργότερα τον Τομονόρι, αλλά πέθανε όταν ο Γιούκι ήταν 10 χρονών. Πέντε χρόνια αργότερα, ο πατριός του παντρεύτηκε τη Μίχοκο, και έτσι ο Γιούκι βρέθηκε με δύο θετούς γονείς.

Γιούκι: Όταν ο πατριός μου αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί, σκεφτόμουν: «Δεν μου χρειάζεται και μητριά τώρα. Φτάνει πια με τις αλλαγές στην οικογένειά μου». Δεν ήθελα με τίποτα να συμφιλιωθώ με τις καινούριες μου περιστάσεις και της φερόμουν πολύ ψυχρά.

Μίχοκο: Παρότι ο σύζυγός μου ποτέ δεν με πίεσε να αγαπήσω το θετό του παιδί όπως εκείνος, αποφάσισα να χτίσω μια προσωπική σχέση με τον Γιούκι. Κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε για να μην αλλάξουμε το πρόγραμμά του, όπως για παράδειγμα τις πνευματικές δραστηριότητες, την αναψυχή, αλλά και το βραδινό γεύμα που έκλεινε πάντα με μια ωραία συζήτηση. Άρχισα μάλιστα να τον καταλαβαίνω πολύ καλύτερα αφότου μιλήσαμε για το θάνατο της μητέρας του.

Όταν έμεινα έγκυος, ανησυχούσαμε πώς θα το πάρει ο Γιούκι. Θέλαμε να νιώθει ότι δεν κινδύνευε η θέση του στην οικογένεια. Τον αφήναμε να ταΐζει το μωρό, να το κάνει μπάνιο και να το αλλάζει. Και φυσικά τον επαινούσαμε μπροστά σε άλλους για τη βοήθειά του. Ο μικρούλης Ίτσουκι του έχει μεγάλη αδυναμία. Προτού καν μάθει να λέει «μπαμπά» ή «μαμά», ήξερε να λέει νίινιι, δηλαδή μεγάλος αδελφός.

Γιούκι: Όταν είσαι θετό παιδί, είναι φυσιολογικό να νιώθεις ότι είσαι μόνος, ότι είσαι στο περιθώριο. Προσπαθείς να εξηγήσεις στους άλλους τι περνάς, αλλά εκείνοι δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν. Μπορώ να πω με χαρά, όμως, ότι οι συγχριστιανοί μου στάθηκαν στο πλάι μου. Τώρα πια δεν είμαι επιφυλακτικός απέναντι στη μητριά μου. Εκείνη έχει πάντα μια καλή συμβουλή να μου δώσει και εγώ δεν διστάζω να της ανοίγω την καρδιά μου.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 9]

Κάντε υπομονή! Οι θετές οικογένειες μπορούν να είναι ευτυχισμένες και επιτυχημένες