Ερωτήσεις από Αναγνώστες
● Αν ένας άνδρας (ή μια γυναίκα) φύγη με τον γαμήλιο σύντροφο ενός άλλου ατόμου, θα μπορούσε να συγχωρηθή και να γίνη και πάλι δεκτός στη Χριστιανική εκκλησία;
Πράγματα αυτού του είδους συμβαίνουν αρκετά συχνά μεταξύ εκείνων που δεν προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές. Συγκριτικά, όμως, τέτοια πράγματα δεν είναι συχνά μεταξύ αυτών που είναι συνταυτισμένοι με τον λαό του Ιεχωβά, κι’ έτσι το πράγμα αυτό γίνεται πιο συγκλονιστικό αν πράγματι συμβή. Εν τούτοις, δεν πρέπει να σκεπτώμεθα ότι μια περίπτωσις σαν κι αυτή πρέπει να τυγχάνη χειρισμού σύμφωνα με κάποιον ανθρώπινο κανόνα. Όπως συμβαίνει και με άλλες αμαρτίες, προτού γίνη ένα τέτοιο άτομο δεκτό από τον Θεό και τον λαό του, ο αμαρτωλός θα έπρεπε να μετανοήση και να δείξη σαφώς καρπούς μετανοίας.
Η πολιτεία του Θεού με τους Ισραηλίτες δείχνει ότι ο Θεός συγχωρεί, μερικές φορές, ακόμη και συγκλονιστικά και επίμονα αμαρτήματα. (Δευτ. 4:30· Ησ. 55:7· 57:16-18· Ζαχ. 1:3, 4) Ο Ιησούς ανέφερε την «χαρά εν τω ουρανώ δια ένα αμαρτωλόν μετανοούντα.» Κατόπιν εξήγησε το σημείο με την ιστορία του ασώτου υιού, που δαπάνησε τα χρήματα του σε άσωτη ζωή με πόρνες. Όταν ο γιος συνήλθε, επέστρεψε και ζήτησε συγχώρεσι επειδή αμάρτησε και εναντίον του ουρανού και εναντίον του πατέρα του, και ο πατέρας του θερμά τον συγχώρεσε.—Λουκ. 15:1-7, 11-24.
Ωστόσο, η Αγία Γραφή δείχνει, επίσης, ότι ένας Χριστιανός που αμαρτάνει και δεν μετανοεί πρέπει ν’ αποκόπτεται από την εκκλησία για να διατηρήση η εκκλησία την πνευματική της αγνότητα. (1 Κορ. 5:1-5, 11-13) Αυτό συνέβη σ’ έναν άνδρα στην Κόρινθο ο οποίος δημοσία ζούσε μια ανήθικη ζωή. Οι Γραφές δείχνουν ότι για να γίνη δεκτός από την εκκλησία, αυτός ο άνθρωπος έπρεπε να μετανοήση, ν’ απορρίψη την ανήθικη πορεία του, να μεταστραφή και να παράγη καρπούς άξιους μετανοίας. Προφανώς, αυτό και έκανε κατόπιν. Στη 2η επιστολή προς Κορινθίους, που πιστεύεται ότι γράφθηκε λιγώτερο από ένα έτος αργότερα, ο απόστολος Παύλος παρώτρυνε την εκκλησία να συγχωρήση έναν αμαρτωλό, προφανώς αναφερόμενος στο αποκοπέν άτομο που πρέπει να είχε μετανοήσει.—2 Κορ. 2:5-10· Ματθ. 3:7, 8· Πράξ. 26:20.
Αυτή η Γραφική πορεία της αποκοπής εφαρμόζεται από τις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα. Και σύμφωνα μ’ αυτό το παράδειγμα, δεν υπάρχει προκαθορισμένο όριο χρόνου για επανένταξι· αυτό εξαρτάται από τη γνήσια μετάνοια, η οποία μπορεί να χρειασθή και χρόνια.
Στην ασυνήθη περίπτωσι που αναφέρεται στην ερώτησι, ίσως απεδείχθησαν προμελέτη και απάτη. Παραδείγματος χάριν, ένας άνδρας (προφανώς ο ίδιος έγγαμος) ερωτεύεται τη σύζυγο κάποιου άλλου. Ίσως να υπάρξη κρυφό φλερτ, μυστικές συναντήσεις και αναποκάλυπτες εκδηλώσεις πάθους. Ίσως χρησιμοποιήσει ψέματα και απάτη για να το κρατήση αυτό κρυφό από τους άλλους, ιδιαίτερα από τον αθώο γαμήλιο σύντροφό του ή συντρόφους. Με τον καιρό, το ζεύγος μπορεί να φύγη μαζί, και μετά από αντιγραφικό διαζύγιο, μπορεί να νυμφευθούν. Ίσως μάλιστα να έχουν υπολογίσει και το αποτέλεσμα, αντιλαμβανόμενοι ότι θα επακολουθήση αποκοπή. Αλλά νομίζουν ότι «ίσως σ’ ένα χρόνο περίπου» μπορούν να ισχυρισθούν ότι μετενόησαν και να επανενταχθούν, κι έτσι να κάνουν αυτό που θέλουν. Ωστόσο, είναι μεγάλο λάθος να προεξοφλούμε το θείο έλεος. Το εδάφιο Γαλάτας 6:7 διαβεβαιώνει: «Ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος τούτο και θέλει θερίσει.» Σε πολλά Γραφικά εδάφια διαφαίνεται το γεγονός ότι ο Ιεχωβά βλέπει με αποδοκιμασία την πορνεία και αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπουν εκείνοι που φιλοξενούν εσφαλμένες επιθυμίες.—Παράβαλε με Αποκάλυψιν 21:8· 22:15.
Αν μετά από καιρό ένα τέτοιο αποκομμένο άτομο έλθη στους πνευματικούς πρεσβυτέρους που εκπροσωπούν την εκκλησία και τους ζητήση να επανενταχθή, θα πρέπει οι πρεσβύτεροι αυτοί να εξετάσουν αυτό που συνέβη, καθώς επίσης και τη στάσι του παραβάτη. Σχετικά με την ενότητα της πίστεως, ο Παύλος είπε ότι δεν πρέπει να επηρεαζώμεθα από «τη δολιότητα των ανθρώπων, δια της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην.» (Εφεσ. 4:13, 14) Αυτό αληθεύει για ν’ αποφεύγεται δογματική πλάνη και για ν’ αποφεύγεται επίσης να υπάρχουν στην εκκλησία άτομα που εσκεμμένα έχουν χρησιμοποιήσει απάτη και δολιότητα για να διαπράξουν ανομία.—Παράβαλε με 2 Κορινθίους 11:13· Ψαλμ. 101:7· 119:118.
Η επιτροπή πρεσβυτέρων που χειρίζεται μια τέτοια αίτησι για επανένταξι θα πρέπει να εξετάση τη διαφορά μεταξύ ενός ατόμου που υποκύπτει στην αμαρτία σε μια στιγμή αδυναμίας και εκείνου που προσχεδιάζει την αμαρτία. Μπορούμε να θυμηθούμε ότι ο Θεός έδειξε έλεος στον Πέτρο αφού αρνήθηκε τον Ιησού τρεις φορές· ωστόσο, ο Θεός θανάτωσε τον Ανανία και τη Σαπφείρα, οι οποίοι σχεδίασαν στην καρδιά τους πώς να διεξάγουν την πλάνη τους.—Πράξ. 5:1-11.
Έτσι, οι πρεσβύτεροι, πρέπει, να είναι πολύ προσεκτικοί σε περιπτώσεις όπου περιλαμβάνεται υποκρισία και συνομωσία. Μπορεί κανείς να ισχυρίζεται ότι αισθάνεται θλίψι και ότι έχει μετανοήσει, αλλά αν βρισκόταν πάλι στο ίδιο σημείο απ’ όπου άρχισε, μήπως θα «ενεργούσε πάλι κατά τον ίδιο τρόπο»; Θα εγκατέλειπε τον γαμήλιο σύντροφό του για κάποιον άλλο; Ασφαλώς, τώρα έχει εισέλθει σ’ ένα νέο γάμο κι έτσι δεν μπορεί απλώς να θέση τέρμα σ’ αυτόν τον γάμο και να επιστρέψη σ’ αυτό που ήταν πριν· ο προηγούμενος γάμος έληξε με το διαζύγιο, τη μοιχεία και τον δεύτερο γάμο. (Ματθ. 19:9) Ωστόσο, δείχνει γνήσια μετάνοια, είναι «συντετριμμένος» στην καρδιά; (Ησ. 57:15) Αποστρέφεται την αμαρτία που διέπραξε, ή μήπως απλώς λυπάται επειδή απεκόπη και δεν μπορεί ν’ απολαύση Χριστιανική συναναστροφή; Έχει παράγει, σε αρκετό χρονικό διάστημα, το οποίο δεν προκαθορίζεται, τους καρπούς που είναι άξιοι μετανοίας; Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να πεισθούν, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι πρόκειται, για αληθινή μετάνοια. Αν δεν είναι ειλικρινώς βέβαιοι γι’ αυτό, ίσως αποφασίσουν να περιμένουν και να συνέλθουν και πάλι για να επανεξετάσουν το ζήτημα μετά από περαιτέρω συσσώρευσι αποδείξεων.
Οι πρεσβύτεροι πρέπει να αισθάνωνται ζωηρά την ευθύνη τους να προστατεύσουν την εκκλησία, και ωστόσο πάντοτε πρέπει να είναι ενήμεροι του ελέους του Θεού και της επιθυμίας του ν’ αποκτήσουν οι άνθρωποι ζωή. (Ρωμ. 2:4) Αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν υπερανθρώπινη ικανότητα να διαβάζουν καρδιές και ελατήρια με τέλειο τρόπο, όπως ο Ιεχωβά, στον οποίο είναι υπόλογος ο αμαρτωλός. (Εβρ. 4:13) Έτσι, θα προσπαθήσουν να καθοδηγηθούν στην εξέτασι του ζητήματος από μέρους τους και στην απόφασί τους από τον Λόγο του Θεού και απ’ ότι μπορούν να διακρίνουν ως προς τη στάσι και την κατάστασι καρδιάς του αποκομμένου ατόμου. Αν, με τον καιρό, η επιτροπή πρεσβυτέρων συμπεράνη ότι ο αμαρτωλός έχει πράγματι μετανοήσει και εργάστηκε για να εξαγνίση την καρδιά του, η επανένταξις είναι δυνατή, όπως συνέβη και στην περίπτωσι του ανδρός στην Κόρινθο. (Ιακ. 4:8) Αλλά δεν υπάρχει καθωρισμένο χρονικό όριο στο οποίο μπορεί να συμβή αυτό. Και μολονότι η εκκλησία μπορεί να επανεντάξη έναν τέτοιο αμαρτωλό, δεν πρέπει ποτέ να λησμονούν ότι αυτός ή αυτή πρέπει ακόμη να «παρασταθή εις το βήμα του Θεού» για να δώση λόγο.—Ρωμ. 14:10-12, ΜΝΚ.