Αυτή η συγκλονιστική αφήγηση φτάνει σε εμάς μέσα από τα τέσσερα Ευαγγέλια των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, της κοινώς αποκαλούμενης Καινής Διαθήκης. Συνέβησαν πραγματικά όσα αναφέρονται εκεί; Αυτό είναι ένα σοβαρό ερώτημα που μας αφορά. Αν δεν συνέβησαν, η Χριστιανική πίστη δεν έχει καμιά αξία και η ελπίδα για αιώνια ζωή στον Παράδεισο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ευσεβής πόθος. (1 Κορινθίους 15:14) Από την άλλη μεριά, αν αυτά τα γεγονότα συνέβησαν πραγματικά, τότε υπάρχει λαμπρό μέλλον για την ανθρωπότητα, ένα μέλλον το οποίο μπορείτε να έχετε και εσείς. Είναι λοιπόν πραγματικές ή φανταστικές οι αφηγήσεις των Ευαγγελίων;

ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ανόμοια με ευφάνταστους θρύλους, τα συγγράμματα των Ευαγγελίων χαρακτηρίζονται από σχολαστική ακρίβεια και προσοχή στη λεπτομέρεια. Για παράδειγμα, κατονομάζουν πολλές πραγματικές τοποθεσίες, αρκετές από τις οποίες μπορεί κάποιος να επισκεφτεί ακόμα και σήμερα. Μιλούν για πραγματικούς ανθρώπους, η ύπαρξη των οποίων επιβεβαιώνεται από ιστορικούς.​—Λουκάς 3:1, 2, 23.

Ιστορικοί του πρώτου και του δεύτερου αιώνα αναφέρθηκαν στον Ιησού.a Η περιγραφή των Ευαγγελίων για τον τρόπο με τον οποίο θανατώθηκε συμφωνεί με τις ρωμαϊκές μεθόδους εκτέλεσης της εποχής. Επιπλέον, τα γεγονότα εξιστορούνται αντικειμενικά και με ειλικρίνεια​—δίνοντας μάλιστα και αρνητική εικόνα για κάποιους μαθητές του. (Ματθαίος 26:56· Λουκάς 22:24-26· Ιωάννης 18:10, 11) Όλοι αυτοί οι παράγοντες δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι συγγραφείς των Ευαγγελίων ήταν έντιμοι και ακριβείς σε όσα έγραψαν για τον Ιησού.

ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ;

Ενώ είναι γενικά αποδεκτό ότι ο Ιησούς έζησε και πέθανε, μερικοί αμφισβητούν την ανάστασή του. Ακόμα και οι απόστολοί του δεν πίστεψαν αρχικά τα νέα ότι είχε επανέλθει στη ζωή. (Λουκάς 24:11) Ωστόσο, όλες οι αμφιβολίες εξανεμίστηκαν όταν τόσο εκείνοι όσο και άλλοι μαθητές είδαν τον αναστημένο Ιησού σε διαφορετικές περιπτώσεις. Κάποια φορά, μάλιστα, υπήρχαν περισσότεροι από 500 αυτόπτες μάρτυρες.​—1 Κορινθίους 15:6.

Με κίνδυνο να συλληφθούν και να θανατωθούν, οι μαθητές διακήρυξαν θαρραλέα την ανάσταση του Ιησού σε όλους​—ακόμα και σε εκείνους που τον είχαν εκτελέσει. (Πράξεις 4:1-3, 10, 19, 20· 5:27-32) Υπήρχε περίπτωση τόσο πολλοί μαθητές να έδειχναν τόσο μεγάλο θάρρος αν δεν ήταν απολύτως βέβαιοι ότι ο Ιησούς είχε όντως αναστηθεί; Στην ουσία, το ότι η ανάσταση του Ιησού συνέβη πραγματικά είναι η κινητήρια δύναμη για την απήχηση της Χριστιανοσύνης στον κόσμο τότε και τώρα.

Οι αναφορές των Ευαγγελίων στον θάνατο και στην ανάσταση του Ιησού έχουν όλα τα απαραίτητα γνωρίσματα μιας αυθεντικής ιστορικής αφήγησης. Αν τις διαβάσετε με προσοχή θα πειστείτε ότι αυτά τα γεγονότα συνέβησαν πραγματικά. Η πεποίθησή σας μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω αν καταλάβετε γιατί συνέβησαν. Το επόμενο άρθρο θα το εξηγήσει αυτό.

Τι θα απαντούσατε στην ερώτηση: «Θέλεις να ζήσεις για πάντα;» Οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανότατα θα έλεγαν ότι θέλουν, αλλά πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό. Σύμφωνα με αυτούς, ο θάνατος αποτελεί κομμάτι της ζωής, είναι η φυσική κατάληξη της ύπαρξής μας.

Υποθέστε όμως ότι η ερώτηση διατυπωνόταν διαφορετικά: «Είσαι έτοιμος να πεθάνεις;» Υπό κανονικές συνθήκες, οι περισσότεροι θα απαντούσαν όχι. Τι δείχνει αυτό; Παρ’ όλα τα βάσανα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, η φυσική μας επιθυμία είναι να ζούμε. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους με την επιθυμία και τη θέληση για ζωή. Μάλιστα, αναφέρει: «Και την αιωνιότητα έβαλε στην καρδιά τους».​—Εκκλησιαστής 3:11.

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι δεν ζουν για πάντα. Τι δεν πήγε καλά; Επιπλέον, έχει κάνει κάτι ο Θεός για να διορθώσει την κατάσταση; Οι απαντήσεις της Γραφής είναι ενθαρρυντικές, και συνδέονται άμεσα με το γιατί υπέφερε και πέθανε ο Ιησούς.

ΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΚΑΛΑ

Τα πρώτα τρία κεφάλαια του Γραφικού βιβλίου της Γένεσης μας λένε ότι ο Θεός έθεσε ενώπιον του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού, του Αδάμ και της Εύας, την προοπτική της ατελεύτητης ζωής και τους είπε τι έπρεπε να κάνουν για να την αποκτήσουν. Κατόπιν, η αφήγηση αναφέρει ότι δεν υπάκουσαν στον Θεό και έχασαν αυτή την προοπτική. Η ιστορία παρουσιάζεται απλά​—τόσο απλά ώστε μερικοί σπεύδουν να την απορρίψουν ως παραμύθι. Αλλά η Γένεση, όπως και τα Ευαγγέλια, παρέχει όλες τις αποδείξεις ότι πρόκειται για αληθινή, ιστορική αφήγηση.a

Ποιο αποτέλεσμα είχε η ανυπακοή του Αδάμ; Η Γραφή απαντάει ως εξής: «Μέσω ενός ανθρώπου [του Αδάμ] μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμαίους 5:12) Με το να μην υπακούσει στον Θεό, ο Αδάμ αμάρτησε. Κατά συνέπεια έχασε την προοπτική ατέλειωτης ζωής και τελικά πέθανε. Επειδή εμείς είμαστε απόγονοί του έχουμε κληρονομήσει την αμαρτωλή του κατάσταση. Ως αποτέλεσμα, αρρωσταίνουμε, γερνάμε και πεθαίνουμε. Αυτή η εξήγηση σχετικά με το γιατί πεθαίνουμε βρίσκεται σε αρμονία με όσα ξέρουμε σήμερα για την κληρονομικότητα. Έχει κάνει όμως κάτι ο Θεός για να διορθώσει την κατάσταση;

ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ

Ναι, ο Θεός έκανε διευθετήσεις για να εξαγοράσει, ουσιαστικά να ξαναγοράσει, αυτό που είχε στερήσει ο Αδάμ από τους απογόνους του, δηλαδή την προοπτική ατέλειωτης ζωής. Πώς το επιτέλεσε αυτό ο Θεός;

«Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος», αναφέρει η Γραφή στο εδάφιο Ρωμαίους 6:23. Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος είναι η συνέπεια της αμαρτίας. Ο Αδάμ αμάρτησε, έτσι λοιπόν πέθανε. Παρόμοια, και εμείς αμαρτάνουμε και γι’ αυτό υποκείμεθα στον μισθό της αμαρτίας, τον θάνατο. Αλλά δεν ευθυνόμαστε εμείς για το ότι γεννηθήκαμε σε αυτή την αμαρτωλή κατάσταση. Ο Θεός δείχνοντας αγάπη έστειλε τον Γιο του, τον Ιησού, για να λάβει “τον μισθό της αμαρτίας” αντί για εμάς. Πώς γίνεται αυτό;

Εφόσον ένας άνθρωπος, ο τέλειος Αδάμ, μας μεταβίβασε την αμαρτία και τον θάνατο μέσω ανυπακοής, χρειαζόταν κάποιος τέλειος άνθρωπος που θα παρέμενε υπάκουος μέχρι θανάτου για να μας απαλλάξει από αυτό το φορτίο. Η Γραφή το εξηγεί ως εξής: «Όπως μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί, παρόμοια και μέσω της υπακοής του ενός πολλοί θα κατασταθούν δίκαιοι». (Ρωμαίους 5:19) Ο Ιησούς ήταν αυτός “ο ένας”. Άφησε τον ουρανό, έγινε τέλειος άνθρωποςb και πέθανε για εμάς. Ως αποτέλεσμα, μπορούμε να έχουμε δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού και να αποκτήσουμε την προοπτική ατέλειωτης ζωής.

ΓΙΑΤΙ ΥΠΕΦΕΡΕ ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ

Γιατί όμως ήταν απαραίτητο να πεθάνει ο Ιησούς για να επιτελεστεί αυτό; Δεν μπορούσε ο Παντοδύναμος Θεός απλά να εκδώσει ένα διάταγμα με το οποίο θα επιτρεπόταν στους απογόνους του Αδάμ να ζουν για πάντα; Ο Θεός είχε αναμφίβολα την εξουσία να κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά αυτό θα έδειχνε περιφρόνηση για τον ρητό νόμο του σύμφωνα με τον οποίο ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. Αυτός ο νόμος δεν είναι μια ασήμαντη διάταξη που μπορεί να αγνοηθεί ή να αλλάξει χάριν ευκολίας. Είναι θεμελιώδης για να υπάρχει αληθινή δικαιοσύνη.​—Ψαλμός 37:28.

Αν ο Θεός δεν είχε ενεργήσει με δικαιοσύνη σε αυτή την περίπτωση, οι άνθρωποι ίσως αναρωτιούνταν μήπως θα έκανε το ίδιο και σε άλλα ζητήματα. Λόγου χάρη, θα ασκούσε δικαιοσύνη όταν θα αποφάσιζε ποιοι από τους απογόνους του Αδάμ πληρούν τις προϋποθέσεις για αιώνια ζωή; Μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα τηρήσει τις υποσχέσεις του; Η προσκόλλησή του στη δικαιοσύνη καθώς επεξεργάζεται τη σωτηρία μας αποτελεί διαβεβαίωση ότι ο Θεός θα κάνει πάντοτε το ορθό.

Μέσω του θυσιαστικού θανάτου του Ιησού, ο Θεός άνοιξε τον δρόμο για ατέλειωτη ζωή στον Παράδεισο στη γη. Προσέξτε τα λόγια του Ιησού όπως είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ιωάννης 3:16: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». Κατά συνέπεια, ο θάνατος του Ιησού είναι έκφραση όχι μόνο της αδιασάλευτης δικαιοσύνης του Θεού αλλά, ακόμα περισσότερο, της μεγάλης του αγάπης για τους ανθρώπους.

Ωστόσο, γιατί έπρεπε να υποφέρει και να πεθάνει ο Ιησούς με επώδυνο τρόπο όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια; Υποβάλλοντας τον εαυτό του σε αυτή την ακραία δοκιμασία και παραμένοντας πιστός, ο Ιησούς αντέκρουσε μια για πάντα τον ισχυρισμό του Διαβόλου ότι οι άνθρωποι δεν θα παρέμεναν όσιοι στον Θεό υπό δοκιμασία. (Ιώβ 2:4, 5) Αυτός ο ισχυρισμός μπορεί να φαινόταν βάσιμος από τότε που ο Σατανάς παρέσυρε τον τέλειο Αδάμ να αμαρτήσει. Αλλά ο Ιησούς​—ο οποίος ήταν το τέλειο ισοδύναμο του Αδάμ—​παρέμεινε υπάκουος παρότι υπέφερε πολύ. (1 Κορινθίους 15:45) Με αυτόν τον τρόπο απέδειξε ότι και ο Αδάμ θα μπορούσε να είχε υπακούσει στον Θεό αν το είχε επιλέξει. Υπομένοντας κάτω από δοκιμασία, ο Ιησούς άφησε υπόδειγμα το οποίο καλούμαστε να ακολουθήσουμε. (1 Πέτρου 2:21) Ο Θεός αντάμειψε την τέλεια υπακοή του Γιου του, δίνοντας στον Ιησού αθάνατη ζωή στον ουρανό.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ

Ο θάνατος του Ιησού συνέβη πραγματικά. Ο δρόμος για ατελεύτητη ζωή έχει ανοίξει. Εσείς θέλετε να ζήσετε για πάντα; Ο Ιησούς έδειξε τι πρέπει να κάνουμε λέγοντας: «Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή, το να αποκτούν γνώση για εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και για αυτόν που απέστειλες, τον Ιησού Χριστό».​—Ιωάννης 17:3.

Οι εκδότες αυτού του περιοδικού σάς προσκαλούν να μάθετε περισσότερα για τον Ιεχωβά, τον αληθινό Θεό, και για τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά της περιοχής σας θα χαρούν να σας βοηθήσουν. Μπορείτε επίσης να βρείτε χρήσιμες πληροφορίες στον ιστότοπό μας, www.jw.org/el.