‘Κατήχησις’ της Αληθείας στις Διάνοιες και τις Καρδιές Μαθητών

1. Ποια θλιβερή πείρα έχουν μερικές φορές Χριστιανοί διάκονοι;

ΤΙ ΘΛΙΒΕΡΟ πράγμα είναι όταν γεννάται ένα βρέφος και κατόπιν, ύστερ’ από λίγους μήνες ή ένα έτος, αφού μόλις άρχισε να ζη, αιφνιδίως ασθενή και πεθαίνη. Τα αισθήματα της καρδιάς των γονέων, που υπέστησαν την απώλεια, οι οποίοι δοκιμάζουν την πείρα μιας τέτοιας τραγωδίας, είναι όμοια με τα αισθήματα της καρδιάς των Χριστιανών διακόνων, οι οποίοι δαπανούν μήνες και ίσως χρόνια για να βοηθήσουν κάποιο άτομο να έλθη σε γνώσι της Αγίας Γραφής, τρέφοντας το με το «γάλα» του Λόγου του Θεού, ανατρέφοντας το στην αλήθεια, βλέποντας το να λαμβάνη στάσι υπέρ της δικαιοσύνης και ακόμη να ενασχολήται αυτό το ίδιο στη διακονία του Λόγου​—και κατόπιν, αιφνιδίως, να εξασθενίζη πνευματικώς και να πέφτη σε μια όμοια με θάνατο αδράνεια. (Γαλ. 4:19· 1 Κορ. 3:2· 1 Θεσ. 2:7, 8) Δυστυχώς συμβαίνει αυτό, μερικές φορές ως το σημείο που σε κάθε δύο άτομα, τα οποία κάνουν έναρξι σε δραστήρια διακονία, το ένα παύει να συμμετέχη σ’ αυτήν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μπορεί να γίνη κάτι γι’ αυτή την κατάστασι;

2. Ποια αδυναμία παρατηρείται σε πολλούς οι οποίοι εγκαταλείπουν την οδό προς τη ζωή, και ποια ερωτήματα εγείρει αυτό;

² Το ιστορικό των περιπτώσεων δείχνει ότι συχνά παρατηρείται έλλειψις γνησίας κατανοήσεως του Λόγου του Θεού εκ μέρους πολλών ατόμων, τα οποία αρχίζουν να βαδίζουν στην οδό που οδηγεί στη ζωή και κατόπιν απομακρύνονται. Στη διάρκεια του έτους 1968, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαγαν παγκοσμίως ένα μέσον όρο από 977.503 αδάπανες οικιακές Γραφικές μελέτες. Αποτέλεσμα τούτου ήταν ότι 82.842 άτομα απέδειξαν ότι οικοδόμησαν επάνω στην πέτρα της υπακοής ως θεμέλιο με το να υποβληθούν στο εν ύδατι βάπτισμα, συμβολίζοντας έτσι την αφιέρωσί των να κάνουν το θέλημα του Θεού όπως έδωσε το παράδειγμα ο Υιός του. Θα προχωρήσουν αυτοί; Ή μερικοί θα σκορπίσουν όπως συνέβη με άλλους στο παρελθόν; Εφόσον εκατοντάδες χιλιάδων περισσότεροι μελετούν ακόμη τώρα, εκείνοι από μας, οι οποίοι συμμετέχουν στην διεξαγωγή αυτής της Γραφικής εκπαιδεύσεως σε εκζητητάς της αληθείας μπορούμε με σοβαρότητα να διερωτηθούμε: Αυτά τα άτομα, τα οποία θα γίνουν πιθανόν οι νέοι διαγγελείς της Βασιλείας της αύριον, κατανοούν πραγματικά το άγγελμα της Αγίας Γραφής και το τι σημαίνουν γι’ αυτά στην καθημερινή των ζωή οι αρχές της; Η απάντησις σ’ αυτό το ερώτημα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς απαντούμε σε άλλα ερωτήματα: Γιατί μελετούμε μαζί μ’ αυτά τα άτομα; Πόσο βαθιά στην καρδιά μας έχομε τα συμφέροντα των; (2 Κορ. 12:15· Φιλιππησ. 2:17· 1 Θεσ. 2:8) Πόσο αποτελεσματικά ‘κατηχούμε’ την αλήθεια στις διάνοιες και τις καρδιές των;

3. Ποιος πρέπει να είναι ο αντικειμενικός μας σκοπός, όταν έχωμε μια Γραφική μελέτη μ’ ενδιαφερόμενα άτομα;

³ Θα έπρεπε να έχωμε, και πιθανώς έχομε, την ιδία επιθυμία γι’ αυτά τα νεοενδιαφερόμενα άτομα, που εξέφρασε ο απόστολος Παύλος για τους πιστούς της αληθείας στην Έφεσο. Η προσευχή του γι’ αυτούς ήταν «να κατοικήση ο Χριστός δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών· ώστε να δυνηθήτε, ερριζωμένοι και τεθεμελιωμένοι εν αγάπη, να καταλάβητε μετά πάντων των αγίων, τι το πλάτος και μήκος, και βάθος και ύψος· και να γνωρίσητε την αγάπην του Χριστού, την υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν.» (Εφεσ. 3:17-19) Ο Παύλος, φυσικά, δεν ενδιεφέρετο να μπορή απλώς ‘ν’ αναφέρη μια οικιακή Γραφική μελέτη για ν’ ανταποκριθή στα όρια.’ Ούτε και ήταν ικανοποιημένος με το να έχουν απλώς μια επιφανειακή άποψι του θελήματος του Θεού εκείνοι τους οποίους βοηθούσε. Ήθελε να βλέπουν την αλήθεια στις πλήρεις διαστάσεις της, το πλάτος, το μήκος, το βάθος και το ύψος. Ήθελε να τους βοηθήση να γίνουν άνθρωποι πίστεως· να κατοική ο Χριστός, όχι απλώς στις διάνοιες των, αλλά στις καρδιές των, με αγάπη. Ασφαλώς επιθυμούμε το ίδιο για τα όμοια με πρόβατα άτομα της εποχής μας· δεν είν’ έτσι; Κι εμείς, επίσης, θέλομε να τους βοηθήσωμε να ευρύνουν την άποψί των για τους σκοπούς του Θεού, να βαθύνουν την κατανόησί των, ν’ αναπτύξουν μια μακράς εκτάσεως άποψι για το μέλλον, και ν’ ανυψώσουν τις διάνοιες και τις οδούς των ως τους κανόνες του Θεού καθώς ανυψώνουν την εκτίμησί των για τις προμήθειες των. Φυσικά, δεν μπορούν να το επιτύχουν αυτό σε μια νύκτα· πρώτα έχουν ανάγκη της βοηθείας μας για ν’ αρχίσουν να γίνονται «ερριζωμένοι και τεθεμελιωμένοι.» Πώς μπορούμε να τους βοηθήσωμε αποτελεσματικά;

4. Γιατί δεν συνιστάται να επιμένωμε σ’ ένα καθορισμένο στερεότυπο τρόπο για τη διεξαγωγή Γραφικών μελετών;

⁴ Δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι κάθε άνθρωπος είναι ένα χωριστό άτομο· γι’ αυτό έχει ανάγκη ατομικής προσοχής, και βοηθείας σύμφωνα με τις δικές του ιδιαίτερες ανάγκες και την προσωπική του κατάστασι. (Παράβαλε Ρωμαίους 14:1-8· 1 Κορινθίους 9:20-23.) Γι’ αυτό μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν υπάρχει ένας καθορισμένος στερεότυπος τρόπος ενεργείας, με τον οποίο οφείλουν να διεξάγουν τις οικιακές Γραφικές μελέτες των με ενδιαφερόμενα άτομα. Η «κατηχητική» των διδασκαλία δεν είναι τυποποιημένη. Η πρόσφατη έκδοσίς των που φέρει τον τίτλο «Λύχνος εις τους Πόδας Μου Είναι ο Λόγος Σου» (σελίς 94, στην Αγγλική) λέγει: «Δεν υπάρχει αυθαίρετος κανών για τον τρόπο που πρέπει να διεξάγεται η μελέτη, αλλά να βεβαιώνεσθε ότι καταλαβαίνει πραγματικά ο σπουδαστής τα σημεία που εξετάζονται.» Ασφαλώς εκεί όπου υπάρχει το κατάλληλο ελατήριο, δεν χρειάζεται ένας πολλούς κανόνες για να βοηθήση ένα άλλον να φθάση σε κατανόησι του Λόγου του Θεού.

5. Πώς έχει καταδειχθή η πρακτικότης των υποδείξεων που γίνονται μέσω της οργανώσεως του Θεού, και των Βιβλικών παραδειγμάτων;

⁵ Ταυτοχρόνως, πολλές πολύ καλές, πρακτικές υποδείξεις για τη διδασκαλία και Γραφική εκπαίδευσι προμηθεύονται για τους μάρτυρας του Ιεχωβά στις συνελεύσεις των, και δια μέσου της μηνιαίας εκδόσεως των Διακονία της Βασιλείας. Αυτές οι υποδείξεις έχουν βοηθήσει πολύ στο να τους εξαρτίσουν για το εξαίσιο έργο που έχουν επιτελέσει για να βοηθήσουν 650.000 και πλέον άτομα τα τελευταία δέκα χρόνια να έλθουν στο σημείο ν’ αφιερώσουν τη ζωή των στον Θεό, συμβολίζοντας αυτό με το εν ύδατι βάπτισμα. Αλλά υπεράνω απ’ αυτές τις βοηθητικές και πρακτικές υποδείξεις, έχομε πραγματικά Βιβλικά παραδείγματα και συμβουλή για να μας καθοδηγή. Πόση σκέψι έχομε διαθέσει για να εξετάσωμε αυτά; Πόσο βαθιά ενδιαφερόμεθα να εφαρμόσωμε αυτές τις υποδείξεις με την μεγίστη ωφέλεια λόγω του γεγονότος ότι ζωές διακυβεύονται;​—1 Τιμ. 4:16.

Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

6. Από ποιες απόψεις ήταν αξιόλογη η διδασκαλία του Ιησού;

⁶ Ποιο καλύτερο παράδειγμα μπορούσαμε να έχωμε από το παράδειγμα του Χριστού Ιησού, του ιδίου του Υιού του Θεού και τελείου Διδασκάλου τών ομοίων με πρόβατα ανθρώπων; Οι μέθοδοί του διδασκαλίας έχουν καταγραφή στην Αγία Γραφή, ασφαλώς για ένα καλό λόγο. Όταν διαβάζετε το υπόμνημα της διακονίας του, τι σας κάνει εντύπωσι; Ίσως η απλότης της διδασκαλίας του. Οι μέθοδοί του δεν ήσαν περίπλοκοι, αλλά πάντοτε έδειχνε βαθύ ενδιαφέρον για τον λαό, μια στοργική επιθυμία να τους διδάξη την αλήθεια σχετικά με τους σκοπούς του Πατρός του. (Ματθ. 9:35, 36· Μάρκ. 6:34) Αυτό είναι το πρώτο ουσιώδες στοιχείο· χωρίς αυτό τίποτε άλλο δεν έχει αξία. (1 Κορ. 13:1, 8) Αυτό το στοργικό ενδιαφέρον έκανε τον Ιησού να είναι αξιόπιστος στο εκπαιδευτικό του έργο. Όταν είπε στον Ζακχαίο «κατάβα ταχαίως· διότι σήμερον πρέπει να μείνω εν τω οίκω σου,» ο Ζακχαίος μπορούσε να είναι βέβαιος ότι ο Ιησούς θα ήταν εκεί χωρίς άλλο.​—Λουκ. 19:1-6.

7. Τι άλλο επρόσεχε ο Ιησούς πάντοτε όταν εδίδασκε;

⁷ Είναι, επίσης, έξοχο το γνήσιο ενδιαφέρον που έδειχνε ο Ιησούς στους ανθρώπους ως άτομα. Μολονότι συχνά εδίδασκε σε μεγάλους ομίλους, εγνώριζε ότι κάθε άτομο είχε τα προβλήματα και τις ανάγκες του. Ο καθένας, επίσης, είχε ν’ αποδώση για τον εαυτό του λογαριασμό στον Θεό. (Ρωμ. 14:12) Έτσι, είτε επρόκειτο για τον Νικόδημο, είτε για τη Σαμαρείτιδα στο φρέαρ, είτε για τη Μαρία, τη Μάρθα ή ένα από τους αποστόλους, ο Ιησούς έδινε σ’ αυτούς προσεκτική σημασία ως άτομα. (Ιωάν. 3:1-21· 4:7-26· Λουκ. 10:38-42· 22:31-34· Ιωάν. 20:24-29) Η διδασκαλία του δεν ήταν κάτι το κοινό ούτε μια τυποποιημένη μέθοδος. Δεν ενδιεφέρετο μόνο για τις διάνοιές των αλλά και για τις καρδιές των. Κι εμείς, επίσης, οφείλομε να σκεφθούμε σοβαρά πώς μπορούμε να βοηθήσωμε καλύτερα το κάθε ιδιαίτερο άτομο με το οποίο μελετούμε.

‘ΚΑΤΗΧΕΙΤΕ’ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ

8. Από ποια δύο βασικώς πράγματα σύγκειται η ομιλία, και ποιο απ’ αυτά χρειάζεται να προσέξωμε συχνά περισσότερο στη διδασκαλία;

⁸ Σταθήκατε ποτέ να σκεφθήτε ότι, βασικώς, υπάρχουν απλώς δύο πράγματα που μπορείτε να κάμετε όταν ομιλήτε μ’ ένα άλλο άτομο; Το ένα είναι: μπορείτε να παράσχετε πληροφορία. Το άλλο είναι: μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις. Μολονότι υπάρχει κάθε είδος πληροφορίας και πολλοί τύποι ερωτήσεων, κάθε ομιλία μπορεί ν’ αναλυθή βασικώς σ’ αυτά τα δύο σημεία. Τώρα, στις οικιακές Γραφικές μελέτες που διεξάγομε, η πραγματικά σπουδαία πληροφορία βρίσκεται στην Αγία Γραφή καθώς και στα βοηθήματα της Γραφικής μελέτης που χρησιμοποιούμε. Αλλά πολλή από την επιτυχία μας στην υποβοήθησι που προσφέρομε για να εισχωρήση η Γραφική πληροφορία βαθιά στη διάνοια και την καρδιά του μαθητού εξαρτάται από τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τις ερωτήσεις. Υπάρχει πραγματική αξία στις ερωτήσεις, ίσως μεγαλύτερη από όση γενικά αντιλαμβανόμεθα.

9, 10. (α) Πώς οι ενήλικοι διαφέρουν από τα παιδιά στη λήψι παιδείας; (β) Ποια ανάγκη τονίζει αυτό όσον αφορά τη διδασκαλία;

⁹ Τα παιδιά, εκ φύσεως, ερωτούν συνήθως «γιατί» κάθε φορά που δεν κατανοούν κάτι, όπως μπορεί να βεβαιώση κάθε γονεύς. Αλλά οι ενήλικοι συχνά διαφέρουν· μερικοί εκφράζονται προθύμως αλλά πολλοί αποφεύγουν να κάνουν ερωτήσεις στη διάνοια των. Ίσως να φαίνωνται ότι συμφωνούν με τα σημεία που εξετάζονται σ’ ένα συγκεκριμένο βοήθημα Γραφικής μελέτης ή μ’ αυτό που εμείς τους εξηγούμε ή ακόμη μ’ αυτό που οι ίδιοι διαβάζουν προσωπικώς από τη Γραφή των. Ίσως ακόμη να πουν, «Ναι, κατανοώ.» Πιθανόν, όμως, να μη κατανοούν στην πραγματικότητα. (Ιωάν. 11:11-14) Μια τέτοια έλλειψις κατανοήσεως ίσως να μη γίνη αντιληπτή έως πολύ αργότερα. Τότε, όταν συζητούνται πιο προχωρημένα σημεία, η αδυναμία του ατόμου να τα συλλάβη καθιστά πολύ σαφές ότι ορθή κατανόησις δεν είχε αποκτηθή στις προηγούμενες μελέτες, όταν συνεζητούντο τα πιο βασικά πράγματα του Λόγου του Θεού.​—1 Κορ. 3:1, 2.

¹⁰ Τι δείχνει αυτό; Τονίζει την σπουδαιότητα του να ενθαρρύνονται οι σπουδασταί να εκφράζωνται, την σπουδαιότητα να τους βοηθούμε να εκδηλώνονται με πρόσθετες ερωτήσεις εκτός από τις ερωτήσεις του βιβλίου που μελετούμε. Ο σπουδαστής βοηθείται πολύ περισσότερο με καλά πλαισιωμένες ερωτήσεις, οι οποίες οδηγούν τη διάνοια του σε Γραφικές απαντήσεις, παρά με το να του πήτε απλώς σεις την απάντησι. (Παράβαλε την μέθοδο του Παύλου στα εδάφια Γαλάτας 3:1-6.) Ούτε και βοηθεί πραγματικά τον σπουδαστή πολύ το να τον κατευθύνωμε απλώς στο μέρος του μελετωμένου βιβλίου όπου βρίσκεται η απάντησις και κατόπιν να τον καλούμε να την διαβάζη λέξι προς λέξι ωσάν αυτή να ήταν ιδική του απάντησις. Μπορεί να την διαβάζη, αλλά κατανοεί αυτό που διαβάζει; Και το πιστεύει; Τι δείχνει το εδάφιο Ματθαίος 24:15 ότι είναι το σπουδαίο πράγμα που πρέπει να γίνη όταν διαβάζωμε τον Λόγο του Θεού;​—Βλέπε, επίσης, Πράξ. 8:30-35.

11, 12. (α) Η ψευδής «κατηχητική» διδασκαλία του «Χριστιανικού κόσμου» με ποια ανικανότητα άφησε τα μέλη του; (β) Με ποιο τρόπο μπορεί να βοηθήση η σοφή χρήσις ερωτήσεων στην υπερνίκησί της;

¹¹ Όπως το έθεσε ο απόστολος Πέτρος, θέλομε να ‘διεγείρωμε την ειλικρινή διάνοια του σπουδαστού.’ (2 Πέτρ. 3:1) Υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπων στη γη σήμερα, τα οποία ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί αλλά όμως έχουν λίγη ή καθόλου κατανόησι της Αγίας Γραφής. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς δυσκολεύονται ακόμη και να εξηγήσουν τις βασικές διδασκαλίες της ιδιαιτέρας των θρησκείας. Κάθε «κατηχητική» διδασκαλία που έλαβαν δεν ήταν του ορθού είδους· μάλλον, ήταν η από τυπική συνήθεια θρησκεία. Η ψευδής θρησκεία δεν εδίδαξε ποτέ τους ανθρώπους να σκέπτωνται, να λογικεύωνται επάνω σε δίκαιες αρχές. (Ματθ. 15:7-9· Λουκ. 11:52) Οι αληθινοί Χριστιανοί είναι ανάγκη να βοηθούν τους ανθρώπους με έντιμη καρδιά να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τη διάνοιά των σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού για να ‘γνωρίσωσι σοφίαν και παιδείαν, δια να νοήσωσι λόγους φρονήσεως, δια να λάβωσι διδασκαλίαν συνέσεως, δικαιοσύνης, και κρίσεως, και ευθύτητος, δια να δώσωσι νόησιν εις τους απλούς . . . μάθησιν και διάγνωσιν.’​—Παροιμ. 1:2-5· 2:10, 11.

¹² Οι βοηθητικές ερωτήσεις τονώνουν κι εκγυμνάζουν τον τρόπο σκέψεως ενός ατόμου. Μπορούν να κατευθύνουν τη διάνοια ενός από ένα σημείο στο άλλο με εύτακτο τρόπο ώστε να επιτευχθή ένα συμπέρασμα. (Παράβαλε τις ερωτήσεις του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 16:5-12 και τις δεκαεπτά ερωτήσεις του Παύλου στα εδάφια 1 Κορινθίους 9:1-14.) Τέτοιες ερωτήσεις βοηθούν ‘ν’ αροτριασθή το έδαφος’ έτσι ώστε οι σπόροι της Γραφικής αληθείας να μπορούν να εισχωρήσουν βαθιά και ν’ αρχίσουν να φθάνουν στην καρδιά του ανθρώπου. Επίσης, στο τέλος της κάθε μελέτης, η χρησιμοποίησις ερωτήσεων για την ανασκόπησι των κυριωτέρων Γραφικών αληθειών που έχουν διδαχθή ομοιάζει με τη συνήθεια να κτυπούν ελαφρά μ’ ένα σφυρί τα καρφιά του χαλύβδινου σκελετού μιας οικοδομής για να δοκιμασθούν αν είναι στερεά ή όχι.

13, 14. (α) Δώστε παραδείγματα που δείχνουν την εκτίμησι που είχε ο Ιησούς στην αξία των ερωτήσεων. (β) Τι μας ενθαρρύνει να κάνωμε αυτό το παράδειγμα;

¹³ Ο Ιησούς έκαμε αξιοσημείωτη χρήσι ερωτήσεων. Αξιοσημείωτη όχι απλώς όσον αφορά την συχνότητα χρήσεως ερωτήσεων, αλλά όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο εδίδασκε μέσω αυτών, και το έπρατε όταν θα εφαίνετο πολύ πιο εύκολο και θ’ απαιτούσε ολιγώτερο χρόνο να πη στο άτομο απλώς το σημείο. Παρατηρήστε, παραδείγματος χάριν, την περίπτωσι, όταν οι φοροσυλλέκται ήλθαν στον Πέτρο να τον ρωτήσουν αν ο διδάσκαλος του επλήρωνε τον φόρο του ναού. (Ματθ. 17:24-27) Ο Πέτρος, ο οποίος ήταν συχνά αυθόρμητος, απήντησε, «Ναι.» Κατόπιν μπήκε μέσα, ίσως για να ρωτήση τον Ιησού γι’ αυτό το ζήτημα ή για να ζητήση χρήματα για την πληρωμή. Εν τούτοις, «ότε εισήλθεν εις την οικίαν, προέλαβεν αυτόν ο Ιησούς, λέγων, Τι σοι φαίνεται, Σίμων; οι βασιλείς της γης από τίνων λαμβάνουσι φόρους, ή δασμόν; από των υιών αυτών ή από των ξένων; Λέγει προς αυτόν ο Πέτρος, Από των ξένων. Είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Άρα ελεύθεροι είναι οι υιοί.» Πράγματι, ο Ιησούς τότε εβοήθησε τον Πέτρο να βγη από το δίλημμα του για την πληρωμή του φόρου· αλλά βλέπομε άρα γε, το σημείο που ήθελε να τονίση ο Ιησούς με τις ερωτήσεις του; Ασφαλώς αυτές έκαμαν τον Πέτρο να σκεφθή, να λογικευθή και να θυμάται.

¹⁴ Παρατηρήστε τη νύκτα της συλλήψεως του Ιησού. Ανάμεσα σ’ εκείνες τις ταραχώδεις συνθήκες, ο Πέτρος εχρησιμοποίησε με ορμητικότητα τη μάχαιρα του. Ο Ιησούς έκαμε τότε στον Πέτρο τρεις ερωτήσεις: «Το ποτήριον το οποίον μοι έδωκεν ο Πατήρ, δεν θέλω πίει αυτό;» «Νομίζεις ότι δεν δύναμαι ήδη να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, και θέλει στήσει πλησίον μου περισσοτέρους παρά δώδεκα λεγεώνας αγγέλων; πώς λοιπόν θέλουσι πληρωθή αι γραφαί, ότι ούτω πρέπει να γείνη;» (Ιωάν. 18:11· Ματθ. 26:52-54) Σκεφθήτε: Ο Ιησούς ήταν εκεί με τον όχλο, κάτω από τρομερή έντασι, γνωρίζοντας ότι επέκειτο η σύλληψίς του και ότι προτού παρέλθη η ημέρα επρόκειτο να πεθάνη επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου​—αλλά ωστόσο βρήκε χρόνο για να εντυπώση εκείνες τις αλήθειες στη διάνοια του Πέτρου με ερωτήσεις. (Μάρκ. 14:33· Λουκ. 22:44) Δεν θα έπρεπε το παράδειγμα του να μας κάνη να σταματήσωμε και να επανεξετάσωμε τον εαυτό μας όταν αρχίζωμε να σκεπτώμεθα ότι είμεθα πολύ απασχολημένοι για να προετοιμασθούμε κατάλληλα για τη διεξαγωγή μιας οικιακής Γραφικής μελέτης, ή όταν νομίζωμε ότι πρέπει να διεξέλθωμε βιαστικά την ύλη της μελέτης, ή όταν ίσως αποχωρούμε αποτόμως μετά τη μελέτη επειδή υπάρχουν άλλα ζητήματα που θέλομε να παρακολουθήσωμε;

15. Για να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά ερωτήσεις σε μια μελέτη τι απαιτείται, και ποια προβλήματα αντιμετωπίζομε συχνά;

¹⁵ Το να διδάσκη κανείς δεν είναι απλώς ζήτημα υποβολής ερωτήσεων μόνο για να υποβάλλονται ερωτήσεις. Ένας διδάσκαλος πρέπει πρώτα να γνωρίζη την ύλη του καλά και κατόπιν να χρησιμοποιή ερωτήσεις μ’ ένα σκοπό, με την προσπάθεια να φθάση όχι μόνο στη διάνοια του σπουδαστού αλλά και στην καρδιά του. Ωρισμένα προβλήματα αντιμετωπίζομε συνήθως καθώς προσπαθούμε να βοηθήσωμε τα όμοια με πρόβατα άτομα ν’ αποκτήσουν ρίζες επάνω στο θεμέλιο της Γραφικής αληθείας και στην πέτρα της υπακοής στις διδασκαλίες και στο παράδειγμα του Χριστού. Ο σπουδαστής έχει ωρισμένες προκαταλήψεις και πιθανόν ψευδείς διδασκαλίες από προηγούμενες θρησκευτικές σχέσεις. Υπάρχει μεγάλη ωφέλεια όταν γνωρίζωμε ποιες είναι αυτές για να μπορέσωμε να προσφέρωμε την απαιτουμένη βοήθεια. Μολονότι μερικά άτομα εκφράζονται ελεύθερα, άλλα δεν εκφράζονται. Διακριτικές ερωτήσεις μπορούν να υποβοηθήσουν στην τελευταία περίπτωσι.

16, 17. Στην αφήγησι των εδαφίων Λουκάς 24:17-27, τι επέτυχαν οι ερωτήσεις του Ιησού;

¹⁶ Εξετάστε τα εδάφια Λουκάς 24:17-27. Όπως θα ενθυμήσθε, δύο μαθηταί επορεύοντο προς τους Εμμαούς, συζητώντας για τον θάνατο του Ιησού και το ζήτημα της αναστάσεώς του. Ο Ιησούς τους επλησίασε. Τι έκαμε πρώτα; Έκαμε μια ερώτησι: «Τίνες είναι οι λόγοι ούτοι, τους οποίους συνομιλείτε προς αλλήλους περιπατούντες;» Ο Κλεόπας αποκρίθηκε με την ερώτησι: «Συ μόνος παροικείς εν Ιερουσαλήμ, και δεν έμαθες τα γεγονότα εν αυτή εν ταις ημέραις ταύταις;» Ο Ιησούς ερώτησε, με τη σειρά του: « Ποία;»

¹⁷ Τώρα, μήπως έκαμε ο Ιησούς αυτές τις ερωτήσεις διότι δεν εγνώριζε τις απαντήσεις; Προφανώς όχι, διότι αυτός ήταν ακριβώς εκείνος, για τον οποίον αυτοί οι μαθηταί μιλούσαν· αυτός ο ίδιος είχε προσωπικώς δοκιμάσει την πείρα των πραγμάτων που συζητούσαν. Αλλ’ οι ερωτήσεις του έγιναν αιτία να εκφράσουν αυτό που υπήρχε στη διάνοια των καθώς και τη δική των άποψι των πραγμάτων. Μιλούσαν για τον θάνατο του Ιησού, την ενοχή των θρησκευτικών ηγετών, και πώς αυτοί, οι μαθηταί, ήλπιζαν ότι «αυτός είναι, ο μέλλων να λυτρώση τον Ισραήλ,» καθώς και για την πληροφορία μερικών γυναικών ότι ο Ιησούς είχε αναστηθή. Έδειξαν όχι μόνο πώς εργάζονται οι διάνοιες των αλλά, ακόμη πιο σπουδαίο, τι υπήρχε στις καρδιές των. Είχαν μερικές αμφιβολίες όσον αφορά την ανάστασι του Ιησού διότι ‘συνωμίλουν’ για το ζήτημα. Ο Ιησούς τώρα είπε: «Ω ανόητοι και βραδείς την καρδίαν εις το να πιστεύητε εις πάντα όσα ελάλησαν οι προφήται· δεν έπρεπε να πάθη ταύτα ο Χριστός, και να εισέλθη εις την δόξαν αυτού; Και αρχίσας από Μωυσέως και πάντων των προφητών, διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις Γραφαίς.»

18, 19. (α) Πώς παρόμοιες ερωτήσεις μπορούν να μας βοηθήσουν να προσφέρωμε καλύτερη βοήθεια σε μαθητάς; (β) Δώστε ένα πρακτικό παράδειγμα.

¹⁸ Το ότι ήσαν «ανόητοι» έχει σχέσι με τη διάνοια, αλλά ήσαν, επίσης, «βραδείς την καρδίαν,» όπως είχαν αποκαλύψει οι απαντήσεις των στις ερωτήσεις του Ιησού. Πράγματι, ο Ιησούς μπορούσε να διαβάση τις καρδιές των ανθρώπων χωρίς ερωτήσεις· εμείς όμως δεν μπορούμε. (Ιωάν. 1:47-50· 2:25) Έτσι, ερωτήσεις όπως αυτές μπορούν να μας βοηθήσουν να εξακριβώσωμε κάτι που σκέπτεται ένας σπουδαστής για ένα ωρισμένο Γραφικό θέμα και ταυτοχρόνως ίσως να έχωμε κάποια ιδέα για τη στάσι της καρδιάς του. Τότε μπορούμε να προσφέρωμε καλύτερη βοήθεια σύμφωνα με τις ανάγκες αυτού του ατόμου.

¹⁹ Ο τρόπος που το πράττομε αυτό, φυσικά, ποικίλλει αναλόγως με το άτομο και το θέμα. Αλλά, ως ένα πρακτικό παράδειγμα, ας υποθέσωμε ότι πρόκειται να συζητήσετε το θέμα της «τριάδος» στο σπίτι, κάποιου, ίσως χρησιμοποιώντας το βιβλίο ‘Πράγματα, εις τα Οποία Είναι Αδύνατον Να Ψευσθή ο Θεός,’ στο δωδέκατο κεφάλαιο του, που φέρει τον τίτλο «Ο Θεός ένα Πρόσωπο​—ή Τρία Πρόσωπα σ’ ένα Θεό, Ποιο;» Προτού ακόμη προχωρήσετε στην εξέτασι της ύλης, θα μπορούσατε προηγουμένως να ρωτήσετε: «Απ’ όσα έχετε ακούσει σχετικά με την ‘τριάδα,’ τι σημαίνει αυτή;» Αφού ο σπουδαστής εκφράση την άποψί του, θα μπορούσατε να προσθέσετε ερωτήσεις όπως: «Σας φαίνεται λογικό αυτό; Το βρίσκετε κατανοητό;» Είτε απαντήση κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μπορείτε απλώς να πήτε: «Ας δούμε τι διδάσκει πράγματι η Αγία Γραφή γι’ αυτό.» Έχετε ήδη κερδίσει τον αρχικό αντικειμενικό σας σκοπό, το να μάθετε κάτι όσον αφορά τις γνώσεις, τις απόψεις και την στάσι του επάνω σ’ αυτό το ζήτημα κι έτσι είσθε σε πολύ καλύτερη θέσι να τον βοηθήσετε ν’ αποκτήση πραγματική κατανόησι.

20, 21. (α) Δείξτε πως η μέθοδος του Ιησού που αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 16:13-16 μπορεί να χρησιμοποιήται όταν έχωμε να χειρισθούμε ένα άλλο κοινό πρόβλημα στη Γραφική εκπαίδευσι. (β) Πώς θα μπορούσαμε να χειρισθούμε με όμοιο τρόπο αυτό το πρόβλημα;

²⁰ Ένα άλλο πρόβλημα είναι να βοηθήσωμε αυτούς που μελετούν να ιδούν την πραγματική διαφορά, την ισχυρή αντίθεσι, μεταξύ της αληθείας της Αγίας Γραφής και της θρησκευτικής πλάνης. Μερικοί φαίνονται βραδείς στο να το ιδούν αυτό ή να φθάσουν σε συμπεράσματα όσον αφορά το τι είναι αληθινό, κι έτσι η κλήσις να ‘εξέλθουν εκ της Βαβυλώνος της Μεγάλης’ δεν έχει σημασία· η ζωή των εξακολουθεί να βρίσκεται σε κίνδυνο. (Αποκάλ. 18:4) Αντί να χρησιμοποιήσωμε απότομο ή τραχύ ύφος, διακριτικές ερωτήσεις μπορούν να τους βοηθήσουν να ιδούν αυτή την αντίθεσι κι επίσης να δοκιμάσουν την κατανόησί των. Στραφήτε τώρα στη γνωστή αφήγησι των εδαφίων Ματθαίος 16:13-16. Ο Ιησούς, στην Καισαρεία την Φιλίππου, «ηρώτα τους μαθητάς αυτού, λέγων, Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ ο Υιός του ανθρώπου;» Ίσως ένας-ένας απήντησαν: «Άλλοι μεν Ιωάννην τον Βαπτιστήν· άλλοι δε Ηλίαν και άλλοι Ιερεμίαν, ή ένα των προφητών.» Αφού τους έκαμε να εκφράσουν τις ιδέες που κυκλοφορούσαν τότε μεταξύ του κοινού, ο Ιησούς κατόπιν ερώτησε: Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;» Ο Σίμων Πέτρος απήντησε: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος.» Τώρα, τι επέτυχαν οι ερωτήσεις του Ιησού; Με το να ρωτήση πρώτα τι εσκέπτετο το κοινόν, κατέστησε δυνατόν να φανή η οξεία αντίθεσις μεταξύ της εσφαλμένης απόψεως και της ορθής. Εδοκίμασε, επίσης, την πρόοδο της κατανοήσεως των μαθητών του και την ανάπτυξι της αληθινής των πίστεως.

²¹ Ομοίως, είναι πιθανόν να έχωμε συμπληρώσει τη μελέτη κάποιου θέματος, όπως το «Η ‘Ψυχή’ Σας Είσθε Σεις,» στο βιβλίο που ανεφέρθη προηγουμένως. Στο τέλος της μελέτης, θα μπορούσατε να ρωτήσετε το άτομο με το οποίο μελετάτε: «Τι πιστεύουν πλείστοι άνθρωποι σήμερα ότι συμβαίνει σ’ ένα άτομο όταν πεθαίνη;» Ύστερ’ από την απάντησι του σπουδαστού, μπορείτε να ρωτήσετε: Αλλά, τώρα, απ’ όσα έχομε διαβάσει στην Αγία Γραφή, εσείς τι λέτε ότι συμβαίνει; Γιατί απαντάτε έτσι;» Ερωτήσεις όπως αυτές μπορούν να βοηθήσουν τα άτομο όχι μόνο να ιδή την αντίθεσι αλλά και ν’ αποφασίση τι πραγματικά πιστεύει σε οποιοδήποτε ιδιαίτερο Γραφικό θέμα. Φυσικά, σε μερικές περιπτώσεις η απάντησίς του μπορεί να δείξη ότι δεν έχει συλλάβει κατάλληλα τη σημασία σημείων που είχαν μελετηθή προηγουμένως, πράγμα που θα καταστήση αναγκαίο να γίνη ανασκόπησις αυτών των σημείων ή ακόμη να μελετηθούν αυτά και πάλι ώστε το άτομο να είναι στερεά θεμελιωμένο και ικανό να προχωρήση σε περαιτέρω αλήθειες.

22. Γιατί δεν είναι αρκετό να μπορούν οι σπουδασταί να εννοούν καλά σε μια Γραφική μελέτη;

²² Αλλά η πίστις δεν είναι αρκετή· απαιτείται και δράσις. (Ρωμ. 10:10) Για να είναι ο σπουδαστής ένας πραγματικός μαθητής του Ιησού, οφείλει ν’ αρχίση να οικοδομή επάνω στην πέτρα ως θεμέλιο, και το πράττει αυτό με το να εφαρμόζη στη ζωή του τις αλήθειες που έμαθε. (Ιωάν. 13:17) Μερικά άτομα φαίνονται ότι μπορούν να συλλαμβάνουν γρήγορα αυτά που μελετούν· οι απαντήσεις των στη μελέτη είναι καλές και ορθές. Αλλά ίσως δεν φαίνονται να λαμβάνουν μια απόφασι όσον αφορά το τι πρόκειται να κάμουν ύστερ’ από τις αλήθειες που έχουν μάθει. (Ιάκ. 1:6-8) Ερωτήσεις, που συνδυάζονται με μια παραβολή, μπορούν να βοηθήσουν.

23-25. (α) Πώς η παραβολή του Ιησού για τον «Καλόν Σαμαρείτην» δείχνει ένα τρόπο με τον οποίο μπορούμε να ενθαρρύνωμε μαθητάς ν’ αρχίσουν να οικοδομούν επάνω στην πέτρα της υπακοής; (β) Δείξτε πώς μπορούμε να το πράξωμε αυτό σήμερα και εξηγήστε γιατί αυτή η μέθοδος είναι ωφέλιμη.

²³ Η παραβολή του Ιησού για τον «Καλόν Σαμαρείτην» είναι πολύ γνωστή. (Λουκ. 10:29-37) Την είπε ως απάντησι σε κάποιον, ο οποίος ήθελε να δικαιώση τον εαυτό του και ο οποίος ερώτησε, «Τις είναι ο πλησίον μου;» Ο Ιησούς ωμίλησε τότε για τρεις διαφόρους ανθρώπους, ένα ιερέα, ένα Λευίτη, κι ένα Σαμαρείτη, και για την αντίδρασι του καθενός στην ατομική του ευκαιρία να βοηθήση ένα άνθρωπο που εκτυπήθη από ληστάς, και στον οποίον μόνον ο Σαμαρείτης προσέφερε πραγματική βοήθεια. Ο Ιησούς ετερμάτισε με το να θέση την εξής ερώτησι στον συνομιλητή του: «Τις λοιπόν εκ των τριών τούτων σοι φαίνεται ότι έγεινε πλησίον του εμπεσόντος εις τους ληστάς;» Ο άνθρωπος απήντησε: «Ο ποιήσας το έλεος εις αυτόν.» Ο Ιησούς του είπε τότε: «Ύπαγε, και συ κάμνε ομοίως.»

²⁴ Η απάντησις στην ερώτησι του Ιησού ήταν μάλλον αυτονόητη· δεν νομίζετε; Εν τούτοις, ο Ιησούς είχε οδηγήσει τη διάνοια του ανθρώπου σ’ ένα ωρισμένο συμπέρασμα, τον έκαμε να ερευνήση τα ελατήρια του, κι έτσι τον εβοήθησε να λάβη απόφασι όσον αφορά τη μελλοντική δράσι. Στην περίπτωσί μας, ας υποθέσωμε ότι μια μελέτη βρίσκεται εν προόδω στις σελίδες 211, 212 του βιβλίου Ζωή Αιώνιος​—εν τη Ελευθερία των Υιών του Θεού (στην Αγγλική). Αυτές οι σελίδες πραγματεύονται την εναντίωσι και τη σκληρή μεταχείρισι που υπέστησαν οι απόστολοι λόγω επισήμου πιέσεως ν’ αναγκασθούν να σταματήσουν τη δράσι των κηρύγματος. Εδώ θα μπορούσαμε να εισαγάγωμε στη συζήτησι το εδάφιο Ματθαίος 24:14, να βάλωμε τον σπουδαστή να διαβάση το εδάφιο, και κατόπιν να κάνωμε σαφές ότι αυτό είναι το έργο που ενδείκνυται για την εποχή μας. Θα μπορούσαμε τότε να χρησιμοποιήσωμε μια παραβολή, ίσως τριών ατόμων σε μια χώρα όπου υπάρχει επίσημος απαγόρευσις αυτού του κηρύγματος του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Από τα τρία άτομα, το ένα σταματά το κήρυγμα του αμέσως. Το δεύτερο συλλαμβάνεται και κατόπιν συμφωνεί να παύση κάθε κήρυγμα. Το τρίτο συλλαμβάνεται, επίσης, αλλά όταν τελικά απολύεται εξακολουθεί να κηρύττη με οποιαδήποτε μέσα μπορεί. «Τώρα,» θα μπορούσαμε να ερωτήσωμε τον σπουδαστή, «ποιος θα λέγατε σεις ότι αποδεικνύει ότι είναι αληθινός Χριστιανός, ένας Χριστιανός όπως ήσαν οι απόστολοι;» Η απάντησις, φυσικά, είναι, ο τελευταίος· αλλά ύστερ’ από μια τέτοια απάντησι θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε, «Γιατί το λέτε αυτό;»

²⁵ Πράγματι, η απάντησις στο ερώτημα που βασίζεται σ’ αυτή την παραβολή είναι αυτονόητη, εν τούτοις μπορεί να κάμη ένα άτομο να ερευνήση τη διάνοια και την καρδιά του γι’ αυτό το ζήτημα, με τη σκέψι του τι αυτό θα έκανε κάτω από όμοιες συνθήκες. Το να θέσωμε ένα πρόβλημα από την πραγματική ζωή είναι πολύ ωφέλιμο. Βοηθεί άτομα να εξετάσουν σοβαρά πώς ακριβώς θα εφαρμόζουν τις αρχές της Γραφής στη ζωή των και ποια θα ήταν η μελλοντική των πορεία. (Ψαλμ. 119:33-37) Επίσης, είναι στην ανθρώπινη φύσι των ατόμων να δέχονται πιο πρόθυμα τα συμπεράσματα που εκφράζουν αυτά τα ίδια, μάλλον παρά ένα συμπέρασμα που εξέφρασε γι’ αυτά κάποιος άλλος.

26. Ποια προσοχή πρέπει να δίδεται στη συνείδησι των μαθητών;

²⁶ Συγγενές με τ’ ανωτέρω είναι και το ζήτημα της υποβοηθήσεως της εκπαιδεύσεως της συνειδήσεως εκείνων με τους οποίους μελετούμε, να τους βοηθήσωμε να σκεφθούν σοβαρά σχετικά με το τι είναι ορθό και τι κακό. Θέλομε να τους βοηθήσωμε να φθάσουν στο σημείο ν’ αγαπούν εκείνο που είναι ορθό και να μισούν εκείνο που είναι κακό. (Εβρ. 1:9· Ψαλμ. 119:101-104) Ο Ιησούς έθετε ερωτήσεις, ερευνητικές ερωτήσεις οι οποίες θα έπρεπε να βοηθήσουν ανθρώπους να σκεφθούν σοβαρά όσον αφορά το καλό και το κακό, μολονότι η αποτυχία των ν’ ανταποκριθούν τον έκανε κατά καιρούς να αισθάνεται αγανάκτησι, «λυπούμενος δια την πώρωσιν [όχι της διανοίας αυτών, αλλά] της καρδίας αυτών.»​—Ματθ. 12:10-12· Μάρκ. 3:1-5.

27. (α) Ποιος είναι ο επιδιωκόμενος σκοπός των ερωτήσεων που υπάρχουν στη σελίδα 108 του βιβλίου «Λύχνος εις τους Πόδας Μου Είναι ο Λόγος Σου»; (β) Πώς εκείνοι οι οποίοι διεξάγουν μια Γραφική μελέτη μπορούν να λάβουν απάντησι σ’ αυτά τα ερωτήματα;

²⁷ Το πρόσφατο βιβλίο «Λύχνος εις τους Πόδας Μου Είναι ο Λόγος Σου» (σελίς 108, στην Αγγλική) περιέχει ένα κατάλογο από δέκα ερωτήσεις που προτρέπεται να εξετάση ο οδηγός μιας Γραφικής μελέτης προτού προσκαλέση ένα σπουδαστή να συμμετάσχη στη διακονία. Ανάμεσα σ’ αυτές υπάρχουν ερωτήσεις όπως, Πιστεύει ότι η Αγία Γραφή είναι ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού; (2 Τιμ. 3:16) Εφαρμόζει στη ζωή του ό,τι λέγει η Αγία Γραφή για την εντιμότητα; (Εφεσ. 4:25, 28) Γνωρίζει τι λέγει η Αγία Γραφή για την πορνεία και τη μοιχεία, και ζη σε αρμονία μ’ αυτό; (Εβρ. 13:4· Ματθ. 19:9) Σημειώστε, ωστόσο, ότι δεν είναι ο σπουδαστής εκείνος που αναμένεται να δώση μια άμεση απάντησι σ’ αυτές τις ερωτήσεις· είναι εκείνος ο οποίος διεξάγει τη μελέτη και κάνει την πρόσκλησι για συμμετοχή στη διακονία αυτός που θ’ απαντήση σ’ αυτές τις ερωτήσεις σχετικά με τον σπουδαστή. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο οδηγός θα θελήση να ερευνήση τολμηρά την προσωπική ζωή του σπουδαστού με άμεσες ερωτήσεις. Πώς, λοιπόν, μπορεί ο οδηγός ν’ απαντήση στις ερωτήσεις με ικανοποιητικό τρόπο γι’ αυτόν. Με το να ζητήσετε απλώς από τον σπουδαστή να διαβάση τα Γραφικά εδάφια και κατόπι να προσφέρη σχόλια όσον αφορά το πώς κατανοεί την σημασία των θα μπορέσετε συνήθως ν’ αντιληφθήτε αν εννοή ή όχι τι απαιτείται από ένα ο οποίος ενασχολείται στη διακονία του Λόγου του Θεού. Επίσης, η χρήσις παραβολών, τις οποίες ακολουθούν ερωτήσεις, οι οποίες βασίζονται στην παραβολή, θα βοηθήση, επίσης, τον σπουδαστή να ιδή το σημείον χωρίς να τον φέρωμε σε αμηχανία με απότομες ερωτήσεις.

28. Πώς μπορούμε να δείξωμε γνησία διακριτικότητα στη χρήσι αυτών των μεθόδων διδασκαλίας;

²⁸ Μια ακόμη τελευταία ερώτησι, μια ερώτησι που έκαμε ο Ιησούς και αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 13:51: «Ενοήσατε ταύτα πάντα;» Φυσικά δεν επιθυμούμε να βομβαρδίζωμε τους σπουδαστάς μ’ ένα συνεχές φράγμα ερωτήσεων, αλλά τις χρησιμοποιούμε συνετά εκεί όπου θα βοηθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο και χρησιμεύουν πράγματι για να κατηχήσουν στη διάνοια και στην καρδιά των τα κυριώτερα σημεία της Γραφικής αληθείας. Ούτε πρέπει να επιθυμούμε για μια απάντησι αν το άτομο αισθάνεται απροθυμία να εκφρασθή σε μερικά σημεία. Όταν μια ερώτησις προκαλεί μια αρνητική απάντησι ή όταν κάποια παραβολή δεν φαίνεται να είναι στη θέσι της γι’ αυτό το άτομο, αντί να προσπαθούμε να τον πείσωμε την ώρα εκείνη, θα κάνωμε καλά να πούμε απλώς, «Καλύτερα να σκεφθούμε περισσότερο επάνω σ’ αυτό το σημείο· δεν είν’ έτσι;» και κατόπιν προχωρήστε στη μελέτη. Και ο Ιησούς, επίσης, εξεδήλωνε υπομονή και μακροθυμία.​—Ιωάν. 16:12.

29. Σε τελευταία ανάλυσι, ποιος πρέπει να οικοδομήση επάνω στη συμβολική πέτρα, αλλά τι πρέπει να έχωμε πάντοτε υπ’ όψιν όταν ‘κατηχούμε’ την αλήθεια στις Γραφικές μας μελέτες;

²⁹ Εμείς μπορούμε μόνο να βοηθήσωμε εκείνους με τους οποίους μελετούμε ν’ ακούσουν και να κατανοήσουν τους λόγους και το παράδειγμα του Ιησού· το άτομο το ίδιο πρέπει να θέση το θεμέλιο και να οικοδομήση επάνω σ’ αυτό με το να γίνη εκτελεστής του Λόγου. Είτε χρησιμοποιείτε ερωτήσεις, παραβολές ή άλλες μεθόδους, ποτέ μη χάνετε από το βλέμμα σας την καρδιά του ατόμου· επειδή, μολονότι η διάνοια του μπορεί να του δείχνη την ανάγκη, τη σοφία, το επείγον της οικοδομήσεως επάνω στην πέτρα της υπακοής στις διδασκαλίες και στο παράδειγμα του Χριστού, μόνο η καρδιά του μπορεί να τον κινήση να το πράξη. Βοηθείτε εκείνους που έχουν την ομοία με πρόβατο διάθεσι ν’ ακούσουν τον Πατέρα του Ιησού Χριστού, τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος λέγει: «Υιέ μου, . . . να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν.» (Παροιμ. 2:1, 2· 3:1-4) «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.​—1 Τιμ. 4:16.

[Εικόνα στη σελίδα 337]

Ο Ιησούς χρησιμοποίησε ερωτήσεις για να υποκινήση και να εκπαιδεύση τον τρόπο σκέψεως του Πέτρου

[Εικόνες στη σελίδα 340]

Ο Ιησούς ετερμάτισε την παραβολή του τού «Καλού Σαμαρείτου» με μια ερώτησι, που ωδήγησε τον άνθρωπο στο ορθό συμπέρασμα