Πόσο Σπουδαία Είναι η Προσευχή για Σας;

ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ; Αν ναι, τότε πρέπει ν’ αποδίδετε κάποια σπουδαιότητα στην προσευχή, και αυτό είναι καλό. Αλλά πόσο σπουδαία είναι η προσευχή για σας; Ενασχολείσθε σ’ αυτήν μόνο όταν βρίσκεσθε μαζί μ’ ένα όμιλο, τον οποίο οδηγεί κάποιος άλλος σε προσευχή; Αποσύρεσθε καμμιά φορά μόνος σας για να προσευχηθήτε στον Δημιουργό σας κατ’ ιδίαν; Ή μήπως αισθάνεσθε τόσο απησχολημένος ώστε να δείχνετε τάσι να παραμελήτε την προσωπική προσευχή; Την κάνετε μέρος της καθημερινής σας ζωής;

Μερικά άτομα αποτυγχάνουν να εκτιμήσουν πλήρως την σπουδαιότητα της προσευχής διότι την έχουν κάμει μια μηχανική επανάληψι απομνημονευμένων λέξεων. Πώς μπορούν να βάλουν την καρδιά των σε μια τέτοια προσευχή; Πώς αυτή μπορεί να έχη κάποια πραγματική σημασία γι’ αυτούς; Σε πολλές περιπτώσεις αυτή έχει γίνει μέρος μιας νυκτερινής τακτικής συνήθειας προτού οι άνθρωποι πέσουν να κοιμηθούν και δίδεται σ’ αυτήν τόσο λίγη σημασία όσο στο βούρτσισμα των δοντιών των και στο άνοιγμα του παραθύρου.

Αλλά μια νυκτερινή προσευχή δεν θα είχε μεγαλύτερη σημασία αν εκείνος που προσεύχεται ωμιλούσε μάλλον αυθόρμητα από την καρδιά του αντί να επαναλαμβάνη τα ίδια λόγια κάθε φορά; Δεν θα ήταν απόδοσις μεγαλυτέρας σπουδαιότητος στην προσευχή, αν ένα άτομο συνεκεντρώνετο σ’ αυτά που λέγει; Εφόσον ένα άτομο ομιλεί στον Δημιουργό του, θα έπρεπε να επιτραπή να καταντήση αυτό μια μηχανική ενέργεια; Ένα άτομο δεν συνηθίζει να ομιλή σ’ ένα φίλο ή στον κατά σάρκα πατέρα του μ’ ένα αδιάφορο και μηχανικό τρόπο· ώστε γιατί να ομιλή μ’ αυτό τον τρόπο στον ουράνιο Πατέρα;

Ίσως ν’ αντιμετωπίζετε δυσκολία στο να παραμένετε προσεκτικός στην προσευχή επειδή αυτή είναι μια μονόπλευρη συνομιλία μ’ ένα σιωπηλό Ακροατή. Αλλά αυτό το γεγονός δεν υποβιβάζει την σπουδαιότητά της.

ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

Η προσευχή είναι στην πραγματικότητα μια μορφή λατρείας του Δημιουργού μας. Μέσω αυτής μπορείτε να αινήτε και να τιμάτε τον Θεό. Μπορείτε ν’ αναγνωρίζετε τη θέσι του ως υπερτάτου Κυριάρχου και να εκδηλώνετε την υποταγή σας στο θέλημά του. Μπορείτε να δείχνετε ότι τον αναγνωρίζετε ως Εκείνον ο οποίος φροντίζει για τις πνευματικές και σωματικές σας ανάγκες με το να τον ευχαριστήτε γι’ αυτές τις προμήθειες. Με την προσευχή μπορείτε να τον αινήτε για τα μεγαλειώδη έργα του της δημιουργίας. Εφόσον η προσευχή είναι ένας σπουδαίος τρόπος με τον οποίο μπορείτε να λατρεύετε τον Ιεχωβά Θεό, αξίζει να κατέχη μια θέσι μεγάλης σπουδαιότητος στη ζωή σας.

Ο Βασιλεύς Δαβίδ, ένας πρόγονος του Ιησού Χριστού, έδειξε γνησία εκτίμησι στη σπουδαιότητα της προσευχής. Αυτός μας δίνει ένα καλό παράδειγμα χρησιμοποιήσεώς της στη λατρεία του Δημιουργού του. Σ’ αυτήν αναγνωρίζει την μεγαλειότητα και την υπεροχή του Ιεχωβά Θεού και εκφράζει ευγνωμοσύνη και αίνο. Ιδού πώς προσευχήθηκε σε μια περίπτωσι, όπως αναγράφεται στα εδάφια 1 Χρονικών 29:10-13, (ΜΝΚ)_:

«Ευλογητός συ, Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ, ο πατήρ ημών, από του αιώνος και έως του αιώνος. Σου, Ιεχωβά, είναι η μεγαλωσύνη, και η δύναμις, και η τιμή, και η νίκη, και η δόξα· διότι σου είναι πάντα τα εν ουρανώ και τα επί γης· σου η βασιλεία, Ιεχωβά, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων· και ο πλούτος και η δόξα παρά σου έρχονται, και συ δεσπόζεις των απάντων· και εις την χείρα σου είναι η ισχύς και η δύναμις· και εις την χείρα σου, το να μεγαλύνης και να ισχυροποιής τα πάντα. Τώρα λοιπόν, Θεέ ημών, ημείς ευχαριστούμεν σε, και υμνούμεν το ένδοξον όνομά σου.»

Αν χρησιμοποιήτε την προσευχή για ν’ αποδίδετε λατρευτικές ευχαριστίες και αίνους στον Θεό όπως έπραττε ο Δαβίδ, αυτό θα καθιστά την προσευχή πιο σπουδαία για σας. Ασφαλώς οφείλομε στον ουράνιο Πατέρα μας καθημερινές εκφράσεις εγκαρδίου αφοσιώσεως.

ΤΙ ΝΑ ΛΕΓΩΜΕ

Υπάρχουν τόσο πολλά που μπορούν να λεχθούν όταν ένα άτομο ομιλή στον Θεό με προσευχή. Ο θαυμασμός σας για τη σοφία του όπως αυτή εκδηλώνεται στη δημιουργία, οι καθημερινές σας χαρές, θλίψεις και προβλήματα, το ενδιαφέρον σας για άλλους ανθρώπους και η φροντίδα σας για τα συμφέροντα της βασιλείας του στη γη μπορούν όλα ν’ αποτελέσουν αντικείμενο προσευχής.

Σε μια περίπτωσι ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ είχε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, και το παρουσίασε στον Ιεχωβά Θεό με προσευχή. Αφού αφηγήθηκε προηγουμένως τι είχε κάμει ο Ιεχωβά για τους απογόνους του Αβραάμ, είπε:

«Και τώρα, ιδού, οι υιοί Αμμών και Μωάβ, και οι από του όρους Σηείρ, προς τους οποίους δεν αφήκας τον Ισραήλ να υπάγη, ότε ήρχοντο εκ γης Αιγύπτου, αλλ’ εξέκλιναν απ’ αυτών, και δεν εξωλόθρευσαν αυτούς, και ιδού πώς ανταμείβουσιν ημάς, ερχόμενοι να εκβάλωσιν ημάς από της κληρονομίας σου, την οποίαν έδωκας εις ημάς να κληρονομήσωμεν. Θεέ ημών, δεν θέλεις κρίνει αυτούς; διότι δεν υπάρχει εις ημάς δύναμις διά να αντισταθώμεν εις τούτο το μέγα πλήθος το οποίον έρχεται εφ’ ημάς, και δεν εξεύρομεν τι να κάμωμεν· αλλ’ επί σε είναι οι οφθαλμοί ημών.»—2 Χρον. 20:10-12.

Σημειώστε ότι ο Ιωσαφάτ δεν προσπάθησε να υποχρεώση τον Θεό να ενεργήση υπέρ αυτού αλλά άφησε σ’ εκείνον να κρίνη αν θα το έπραττε ή όχι. Αυτή είναι η κατάλληλη στάσις που πρέπει να λάβωμε κι’ εμείς, και αν ο Θεός αποφασίση να μη αναλάβη κάποια ενέργεια γι’ αυτό που ζητούμε, δεν πρέπει να παραπονούμεθα. Αυτός δεν είναι υπηρέτης μας. Αντιθέτως οι Χριστιανοί είναι υπηρέται του. Οφείλομε να είμεθα πρόθυμοι να υποταχθούμε στο θέλημά του. Αυτό είναι εκείνο που έπραττε ο Ιησούς Χριστός.

Τη νύκτα, που εγκαθίδρυσε ο Ιησούς την ανάμνησι του θανάτου του, εξήλθε μαζί με τους αποστόλους του στο Όρος των Ελαιών. Εκεί απομακρύνθηκε σε λίγη απόστασι απ’ αυτούς για να προσευχηθή μόνος. Σημειώστε ότι στην προσευχή του δεν προσπάθησε να υποχρεώση τον Θεό να τον σώση από τον βίαιο θάνατο που τον ανέμενε. Είπε: «Πάτερ, αν θέλης ν’ απομακρύνης το ποτήριον τούτο απ’ εμού· πλην ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη.» (Λουκ. 22:42) Επειδή ο Ιεχωβά Θεός δεν θέλησε ν’ απομακρύνη το «ποτήριον,» ο Ιησούς δεν έχασε την πίστι του και δεν έστρεψε τα νώτα του σ’ αυτόν. Ήταν πρόθυμος να υποταχθή σε οποιοδήποτε θ’ απεδεικνύετο ότι είναι το θέλημα του Θεού. Δεν θα έπρεπε αυτή να είναι και η δική μας στάσις και η δική μας έκφρασις;

Εκφράσεις εκτιμήσεως σε προσευχή είναι πάντοτε καλό να γίνωνται. Πράγματι, σε κάθε γεύμα θα έπρεπε να προσφέρεται μια σύντομη προσευχή ευγνωμοσύνης για την τροφή και τη συντροφιά εκείνων οι οποίοι συμμετέχουν μαζί μας στο γεύμα. Άσχετα με το ποιος αγοράζει και ετοιμάζει την τροφή, ο Ιεχωβά Θεός είναι στην πραγματικότητα Εκείνος ο οποίος την προμηθεύει διότι αυτός έχει δημιουργήσει τις πηγές των τροφών μας—τα φυτά, τα φρούτα, τα ψάρια και τα ζώα. Ο Ιησούς Χριστός προσηύχετο σε τέτοιες ευκαιρίες, ακόμη και όταν η τροφή δεν ήταν περισσότερο από λίγους άρτους και λίγα ψάρια. (Ματθ. 14:17-19) Είναι επίσης καλό να τελειώνωμε την ημέρα με το να προσφέρωμε ευχαριστίες στον Ιεχωβά διότι εζήσαμε άλλη μια μέρα.

Μπορούμε να εκφράζωμε ενδιαφέρον για άλλους σε προσευχή με το να ζητούμε από τον ουράνιο Πατέρα μας να ενισχύη εκείνους οι οποίοι διέρχονται δύσκολες περιστάσεις όπως ασθένεια, ή διωγμό για τη διακράτησι ακεραιότητος προς αυτόν. Προσευχή για να φέρωνται οι άρχοντες δικαίως προς τους ομοίους μας Χριστιανούς δεν είναι εσφαλμένη.—1 Τιμ. 2:1, 2.

Πράγματα που ανάγονται στους σκοπούς του Ιεχωβά όπως είναι η διεκδίκησις του ονόματός του, η καταστροφή των πονηρών, η ανεμπόδιστη διακυβέρνησις της γης από τη βασιλεία του και η δημοσία διακήρυξις του ευαγγελίου της βασιλείας του είναι όλα κατάλληλα θέματα για προσευχή. Έτσι λοιπόν υπάρχουν πολλά που μπορεί ένα άτομο να ενσωματώση στις προσευχές του.

ΠΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΩΜΕΘΑ

Προσευχή μπορεί να προσφέρεται στον Ιεχωβά Θεό οπουδήποτε, ακόμη και όταν βαδίζωμε σ’ ένα πολυσύχναστο δρόμο ή όταν στεκώμεθα μπροστά σε επισήμους της κυβερνήσεως. Ο Νεεμίας προσευχήθηκε όταν στεκόταν μπροστά στον Πέρση Βασιλέα Αρταξέρξη, τον οποίο υπηρετούσε ως οινοχόος. (Νεεμ. 2:1-4) Όταν παρατηρήτε ένα ωραίο τοπίο, μπορεί να αισθανθήτε την ώθησι να προσφέρετε μια σιωπηρή, μια λατρευτική προσευχή θαυμασμού για τη δημιουργική δύναμι του Ιεχωβά. Έτσι το που είσθε ή σε ποια στάσι βρίσκεσθε δεν είναι οι αποφασιστικοί παράγοντες όσον αφορά το αν μπορήτε να προσεύχεσθε ή όχι.

Δεν είναι ανάγκη να μεταβήτε σ’ ένα θρησκευτικό κτίριο για να προσευχηθήτε. Ο Ιησούς και οι μαθηταί του προσηύχοντο σε ιδιωτικά σπίτια και στην εξοχή στο ύπαιθρο. Αλλά δεν χρησιμοποιούσαν παραστάσεις ως βοηθήματα για προσευχή διότι εγνώριζαν ότι αυτά τα πράγματα είναι βδελυκτά στον Θεό και είχαν επιφέρει την οργή του στο έθνος Ισραήλ.—Λευϊτ. 26:30· 2 Βασ. 17:16-18· 2 Κορ. 4:18· 5:7· 1 Ιωάν. 5:21.

Η μοναξιά είναι επιθυμητή για προσωπικές προσευχές. Σε αντίθεσι με τους υποκριτάς, οι οποίοι επιθυμούν ν’ αποκτήσουν την προσοχή του κοινού με το να τους βλέπουν να προσεύχωνται δημοσία, ο Ιησούς είπε: «Συ όμως, όταν προσεύχεσαι, είσελθε εις το ταμείον σου, και, κλείσας την θύραν σου, προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου.» (Ματθ. 6:6) Η μοναξιά βοηθεί την αυτοσυγκέντρωσι και αυξάνει το αίσθημα της στενής σχέσεως με τον ουράνιο Πατέρα μας.

Σε μια περίπτωσι ο Ιησούς εσηκώθη ενωρίς το πρωί και ζήτησε να βρη ένα μοναχικό τόπο για να έχη μοναξιά στη διάρκεια προσωπικής προσευχής. (Μάρκ. 1:35) Όταν ο απόστολος Πέτρος προσευχήθηκε για την ανάστασι της Ταβιθά, «εκβαλών έξω πάντας, εγονάτισε και προσηυχήθη.» (Πράξ. 9:40) Υπάρχουν στη Βίβλο πολλά παραδείγματα ανθρώπων που ζητούσαν μοναξιά για προσωπικές προσευχές.—Πράξ. 10:9.

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Στον τυχαίο παρατηρητή δεν φαίνεται ότι ο Ιεχωβά Θεός απαντά σε προσευχές στην εποχή μας με τον ίδιο δραματικό τρόπο που απαντούσε σε διάφορες περιστάσεις στους Βιβλικούς χρόνους. Η απάντησις στην προσευχή του Ιωσαφάτ για βοήθεια ήταν η ενέργεια που είχε αναλάβει ο Ιεχωβά να στρέψη τις καρδιές του εχθρού εναντίον αλλήλων για να φονεύσουν αλλήλους. (2 Χρον. 20:23) Σε απάντησι σε μια προσευχή του Ηλία, έπεσε πυρ και κατέφαγε το ολοκαύτωμα. (1 Βασ. 18:36-38) Και σε απάντησι στην προσευχή του Ιησού ένας άνθρωπος που ήταν τέσσερες ημέρες νεκρός επανήλθε στη ζωή. (Ιωάν. 11:38-44) Αυτές είναι λίγες μόνο από τις απαντήσεις σε προσευχές που αναγράφονται στη Βίβλο.

Σήμερα η απάντησις σε προσευχή είναι εξίσου τόσο πραγματική, μολονότι δεν φαίνεται πάντοτε να είναι τόσο θεαματική. Πιθανόν αυτό να είναι μια ευνοϊκή στροφή ταραχωδών περιστάσεων για τις οποίες το άτομο είχε προσευχηθή. Ή μπορεί να είναι η διάνοιξις τρόπου για να υπερνικήση ένα άτομο εκείνο που εφαίνετο ανυπέρβλητο εμπόδιο. Ή πιθανόν να είναι βοήθεια που παρέχεται μέσω άλλων Χριστιανών σ’ ένα άτομο που ήταν σε δύσκολη θέσι. Τ’ αποτελέσματα είναι σαφώς απάντησις στις προσευχές του.

Υπήρξαν πάρα πολλά παραδείγματα ανθρώπων που είχαν προσευχηθή στον Θεό για βοήθεια να κατανοήσουν τη Βίβλο, και οι προσευχές των έλαβαν απάντησι. Παραδείγματος χάριν, μια γυναίκα στο Ιλλινόις (Η.Π.Α.) προσηύχετο να στείλη ο Θεός κάποιον να την βοηθήση να κατανοήση τον Λόγο του Θεού και να μάθη την αλήθεια. Όταν την επισκέφθηκε ένας μάρτυς του Ιεχωβά, δεν μπορούσε να πιστέψη τα μάτια της. Σκέφθηκε, «Μπα, όχι ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Ασφαλώς ο Ιεχωβά δεν μου έστειλε ένα απ’ αυτούς!» Αργότερα ωμολόγησε στον Μάρτυρα: «Είχα προσευχηθή για βοήθεια και ήλθαν στο νου μου εκείνοι οι οποίοι είχαν φιλοξενήσει αγγέλους χωρίς να το γνωρίζουν. Έτσι, σας εκάλεσα να περάσετε μέσα, και τώρα έχω πεισθή ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την αλήθεια.»

Σε μια άλλη πείρα μια γυναίκα στη Βιρτζίνια είπε: «Επιθυμούσα να μάθω την αλήθεια της Βίβλου για να μπορέσω να βοηθήσω τα παιδιά μου. Έτσι, έπεσα στα γόνατά μου και προσευχήθηκα στον Θεό να με βοηθήση να βρω την ορθή θρησκεία, είτε αυτή είναι η βαπτιστική, η Μεθοδιστική ή η Καθολική ή οποιαδήποτε είναι. Και αμέσως το επόμενο πρωί ήλθατε σεις, ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Πιστεύω ότι οι προσευχές μου έλαβαν απάντησι.»

Στο Κολοράντο ένας άνδρας, ο οποίος ήταν δυστυχής μ’ αυτά που είχε διδαχθή στην εκκλησία του, σηκώθηκε ένα πρωί και προσευχήθηκε με ειλικρίνεια στον Θεό για βοήθεια. Όταν επέστρεψε σπίτι του εκείνη τη νύκτα, συνήντησε ένα μάρτυρα του Ιεχωβά ο οποίος ήταν μέσα και ωμιλούσε με τη σύζυγό του! Επειδή είχε ακούσει πολλούς να ομιλούν εναντίον των Μαρτύρων, δύσκολα μπορούσε να πιστέψη τα μάτια του. Αλλά έκαμε την εξής σκέψι: «Εγώ ζήτησα βοήθεια από τον Θεό, και την έλαβα. Τώρα θα την απορρίψω;» Προτού περάση πολύς καιρός, επήγαινε και αυτός να βοηθή άλλους να μάθουν τους μεγαλειώδεις σκοπούς του Ιεχωβά.

Υπάρχουν πολλές τέτοιες πείρες που λαμβάνουν τακτικά χώρα και οι οποίες αποτελούν απάντησι σε προσευχές. Τι συμβαίνει με σας; Επωφελείσθε πλήρως από το προνόμιο της προσευχής;

Ασφαλώς κανείς από μας δεν πρέπει να παίρνη την προσευχή στα ελαφρά. Αντιθέτως, πάρτε στην καρδιά σας τη νουθεσία που έδωσε ο απόστολος Παύλος στους ομοίους του Χριστιανούς: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός· αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας διά της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού.»—Φιλιππησ. 4:6, 7.

[Εικόνες στη σελίδα 676]

Ο Ιησούς ευχαριστούσε τον Θεό προτού φάγη. Σεις το πράττετε;

Προσεύχεσθε στον Θεό αυθόρμητα από την καρδιά;

[Εικόνα στη σελίδα 677]

Σας κινεί το έργο των χειρών του Θεού να τον αινέσετε με προσευχή;