‘Η Αγάπη Οικοδομεί’—Ποιους και Πώς!
ΤΙ ΠΛΟΥΤΟΣ σημασίας, τι αλήθεια υπάρχει σ’ αυτές τις τρεις λέξεις: «Η αγάπη οικοδομεί!» Η αγάπη οικοδομεί διανοητικώς και σωματικώς· οικοδομεί επίσης ηθικώς και πνευματικώς. Κατ’ επανάληψιν αυτά τα λόγια του αποστόλου Παύλου εφαρμόσθηκαν στις ψυχοσωματικές επιδράσεις που έχει η αγάπη στους διανοητικώς και σωματικώς ασθενείς, και όχι χωρίς σοβαρό λόγο.—1 Κορ. 8:1.
Χαρακτηριστικά του πλούτου της Μαρτυρίας για τη δύναμι της αγάπης να οικοδομήση είναι τα λόγια του Δρος Λίο Μπάρτεμιρ. Αυτός ως ιατρικός διευθυντής ενός ψυχιατρικού ινστιτούτου, εδήλωσε κάποτε ότι η αγάπη πρέπει να έχη τη θέσι της μεταξύ των φαρμάκων του γιατρού μαζί με τα αντιβιοτικά, τα εμβόλια και τα άλλα φάρμακα. Είπε ότι: «Η αγάπη του γιατρού για τον ασθενή του και η αγάπη του ασθενούς για τον γιατρό του αποτελεί μια ισχυρή επίδρασι στη θεραπεία των ασθενών.» Διατείνεται ότι η σύγχρονη τάσις των γιατρών να είναι αντικειμενικοί ή αδιάφοροι στις σχέσεις των με τους ασθενείς είναι σφάλμα και ότι «η αγάπη του γιατρού για τους ασθενείς του είναι το κεντρικό και αναγκαίο στοιχείο για την ανακούφισί τους.»
Εν τούτοις, όπως είναι αληθινό ότι με την αγάπη μπορούμε να οικοδομήσωμε τους άλλους, αυτό δεν είναι εκείνο που έγραφε ο απόστολος Παύλος. Στο ίδιο εδάφιο λέγει ότι ‘η γνώσις φυσιοί.’ Αφού ο Παύλος ήθελε να πη ότι κάποια γνώσις έτεινε να κάνη υπερήφανους εκείνους που έχουν αυτή την ιδιαίτερη γνώσι, πρέπει να εννοούν στην περίπτωσι που εξετάζεται ότι η αγάπη οικοδομεί εκείνους που την έχουν ·ότι εκείνοι που εκδηλώνουν την αγάπη θα ωφελούντο οι ίδιοι απ’ αυτήν. Πραγματικά, στην ανωτέρω δήλωσι του Μπάρτεμιρ αναγνωρίζεται αυτό το γεγονός. Πώς; Διότι αυτός όχι μόνον τονίζει ότι η αγάπη του γιατρού οικοδομεί τον ασθενή αλλ’ ότι η αγάπη του ασθενούς οικοδομεί—τον γιατρό;—όχι, αλλά τον ίδιο τον ασθενή! Με το ίδιο πνεύμα ο ανθρωπολόγος Άσλεϋ Μόνταγκιου έγραψε ότι «η αγάπη είναι δημιουργική, πολύ πλουτίζει τη ζωή και εκείνου που την λαμβάνει κι εκείνου που την δίνει.»
Ένα βιβλίο ψυχοσωματικής ιατρικής των Καθηγητών Βάις και Ίνγκλις πιστοποιεί περαιτέρω την αλήθεια των λόγων του Παύλου ότι ‘η αγάπη οικοδομεί’: «Εκείνος που έχει την ιδιότητα ν’ αγαπά συνήθως αγαπάται αντίστοιχα. Η ιδιότης του να δείχνη κανείς καλωσύνη και ευγένεια σε κάθε μορφή της ζωής, οικογενειακή, συζυγική, σεξουαλική και πατρική, έχει μια σημαντική εποικοδομητική επίδρασι στο άτομο που δείχνει τέτοια αισθήματα καθώς και σ’ εκείνον που τα λαμβάνει κι έτσι φέρνει ευχαρίστησι και στους δύο.» (Τα παχέα στοιχεία έχουν προστεθή.) Ακριβώς όπως οι αρχαιολόγοι κάνουν συνεχώς ανακαλύψεις που πιστοποιούν τις εξιστορήσεις της Αγίας Γραφής, έτσι και οι ψυχίατροι πιστοποιούν την ακρίβεια και σοφία των συμβουλών της Γραφής για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ολίγη σκέψις θα διασαφηνίση ακριβώς πόσο αληθινό είναι ότι η αγάπη οικοδομεί εκείνον που αγαπά. Ο μέγας και στοργικός και σοφός Δημιουργός μας έχει θέσει μέσα μας ένα σύστημα ορμονών και λειτουργεί πολύ καλά όταν ζούμε σύμφωνα με τις δίκαιες και σοφές αρχές του. Η ψυχοσωματική επιστήμη κατέδειξε τη βλάβη που επέρχεται σ’ έναν άνθρωπο ο οποίος επιδίδεται σε αρνητικές συγκινήσεις όπως είναι η κακία, η οργή, η πικρία, η απληστία, η φιλαυτία, ο φθόνος και η απογοήτευσις. Τέτοια αισθήματα, ενώ προξενούν βλάβη στους άλλους, βλάπτουν κυρίως εκείνον που παρασύρεται απ’ αυτά.
Λογικά, λοιπόν προκύπτει ότι όταν εκδηλώνουμε υγιή, εποικοδομητικά αισθήματα, από τα οποία το κυριώτερο είναι η ανιδιοτελής αγάπη, οικοδομούμε όχι μόνον τους άλλους αλλά πρωτίστως τον εαυτό μας, όπως υπονοείται από τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξ. 20:35.
Μολονότι είναι αλήθεια ότι η αγάπη για τον σύντροφό σας, για την οικογένειά σας και για ένα στενό φίλο μπορεί να σας οικοδομήση, από τη χρησιμοποίησι της λέξεως αγάπη από τον απόστολο καταφαίνεται ότι αυτός είχε υπ’ όψιν την ανιδιοτελή, την αγάπη που βασίζεται σε αρχές που είναι απηλλαγμένη από κάθε προσωπική σκέψι. Το γεγονός ότι αυτή η αγάπη οικοδομεί διακρίνεται και από την περαιτέρω περιγραφή που κάνει ο απόστολος. Λέγει ότι μια τέτοια αγάπη μακροθυμεί, ότι υπομένει και αγαθοποιεί, ότι μπορεί να εγκαρτερήση σε όλα και ότι ποτέ δεν εκπίπτει. Εκείνο που βοηθεί να εξηγήσωμε την εποικοδόμησι που φέρνει η αγάπη είναι ότι αυτή απομακρύνει τα εξασθενητικά αισθήματα όπως είναι η υπερηφάνεια, η ζηλοτυπία και η απληστία.—1 Κορ. 13:4-8.
Μια ανιδιοτελής αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό και τον πλησίον μας θα μας κάνη ν’ ανθιστάμεθα σε πειρασμούς ν’ αδικοπραγήσωμε ή ν’ ακολουθήσωμε μια πορεία που εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας που μπορεί να είναι εντελώς ‘νόμιμη’ αλλά η οποία δεν μας οικοδομεί. Όταν εμμένωμε στις αρχές μας, στα ιδεώδη μας, όταν νικούμε τις ιδιοτελείς και ξεπεσμένες τάσεις μας, όχι μόνο διατηρούμε μια καθαρή συνείδησι αλλά και οικοδομούμεθα ηθικώς και πνευματικώς απ’ αυτή την πορεία. Τότε διαπιστώνομε την αλήθεια της θεόπνευστης Παροιμίας στην περίπτωσί μας: «Οι δίκαιοι έχουσι θάρρος ως λέων.» Σαν τον αρχαίο Ιώβ θα μπορούμε ν’ αντικρούωμε εκείνους που αμφισβητούν τα ελατήριά μας, και θα μπορούμε να υποστηρίζωμε ότι έχομε καλή συνείδησι ενώπιον του Θεού.—Παροιμ. 28:1· Ιώβ 16:1-4·29:1-25.
Θα μπορούσε επίσης να λεχθή ότι η αγάπη οικοδομεί διότι μπορεί να αυτοαμείβεται. Όχι ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον πρέπει να εκδηλώνωμε αγάπη, αλλ’ αυτό είναι εκείνο που πολύ πιθανόν θα επακολουθήση, όπως το εξέφρασε ο Ιησούς Χριστός: «Δίδετε και θέλει δοθή εις εσάς.. . . Διότι με το αυτό μέτρον με το οποίον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς.» (Λουκ. 6:38) Μια αξιόλογη κυρία ψυχαναλυτής έγραψε ένα βιβλίο με νουθεσίες για γυναίκες που ατύχησαν στο γάμο τους, και το συμπέρασμα και η ουσία αυτού ήταν ότι αληθινά το ν’ αγαπούν τους συζύγους των και να υποτάσσονται σ’ αυτούς ήταν το πιο αποτελεσματικό πράγμα που θα μπορούσαν να κάμουν. Τα μέλη των οικογενειών μπορούν ν’ αποκτήσουν ευτυχία με το να προσπαθούν να κάνουν ευτυχισμένον ο ένας τον άλλον.
Ιδού ένα άλλο Γραφικό παράδειγμα της Γραφικής αυτής αρχής. Ο απόστολος Παύλος για να ενθαρρύνη τους υλικώς ευημερούντας Χριστιανούς της Κορίνθου να δείχνουν ανιδιοτελή αγάπη στους ενδεείς αδελφούς των της Ιερουσαλήμ, έγραψε: «Ο σπείρων με αφθονίαν, και με αφθονίαν θέλει θερίσει.»—2 Κορ. 9:6.
«Η αγάπη οικοδομεί»—ποιον; Τον ευγνώμονα λήπτη, ασφαλώς, αλλά περισσότερο ακόμη τον δότη, εκείνον που δείχνει αγάπη. Ο δότης οικοδομείται με κάθε τρόπο, σωματικώς, διανοητικώς, συναισθηματικώς και πνευματικώς. Θερίζει αφθόνως και αγαπάται από τον Θεό, διότι ‘ο Θεός αγαπά τον ιλαρόν δότην.’—2 Κορ. 9:7