Κηρύττοντας το «Ευαγγέλιον» στον Παγωμένο Βορρά
«ΣΗΜΕΡΑ έχομε θερμοκρασία 30 βαθμούς κάτω από το μηδέν και ανέμους με ταχύτητα 10 μιλίων την ώρα. Με αυτούς τους ανέμους η επίδρασις στην ανθρώπινη σάρκα ισοδυναμεί με 45 βαθμούς κάτω από το μηδέν,» ανέφερε ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στον μακρυνό βορρά, και πρόσθεσε: «Το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι σήμερα το πρωί ήταν μια πρόκλησις.»
Αυτός ο διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι σαν κι αυτόν φέρνουν τακτικά το άγγελμα της Αγίας Γραφής στους άλλους—ακόμη και στον παγωμένο βορρά. Οι Μάρτυρες κατέβαλαν ιδιαίτερες προσπάθειες για να πλησιάσουν τους ανθρώπους παντού, περιλαμβανομένων και των κατοίκων των μεμονωμένων τόπων.
Το 1971 ένας όμιλος μαρτύρων του Ιεχωβά πήγε στα μακρυνά χωριά των Ινδιάνων της επαρχίας Μανιτόμπα του Καναδά. Όσο για τις συνθήκες που συνήντησαν, ο Ντόναλντ Άντερς, μέλος αυτού του ομίλου, σημειώνει τα εξής:
«Η θερμοκρασία συχνά κατέρχεται σε 40 βαθμούς κάτω από το μηδέν. Ο άνεμος είναι τόσο παγερός που μπορεί στην πραγματικότητα να καταψύξη μέρη του προσώπου ενός ατόμου προτού το αντιληφθή. Μερικές φορές είναι τόσο πολύ το ψύχος, ώστε ο αέρας πραγματικά κρυσταλλοποιείται, γίνεται πυκνός και εμποδίζει τα αεροπλάνα να προσγειωθούν συνεπεία κακής ορατότητος. Συχνά σχηματίζονται πάγοι στα βλέφαρα στη μύτη και στο στόμα.
»Σε τέτοιο βαρύ ψύχος πρέπει να ντύνεται κανείς κατάλληλα. Πρέπει να φορούμε ρούχα που θα εμποδίζουν τον άνεμο να εισχωρήση. Συχνά το μόνο πράγμα που βλέπει κανείς σ’ εμάς είναι τα μάτια μας και το στόμα μας. Δεν θα μπορούσε κανείς να επιζήση αλλιώς.»
«ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ»
Ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στην Αλάσκα παρατηρεί τα εξής: «Ίσως η μεγαλύτερη δυσχέρεια για το κήρυγμα του ‘ευαγγελίου’ εδώ δεν είναι τόσο η κάτω του μηδενός θερμοκρασία όσο είναι η απόστασις μεταξύ των οικισμών.» Σε πολλούς οικισμούς μπορούμε να φθάσομε μόνο με πλοιάριο ή με αεροπλάνο. Ωστόσο, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν καταβάλει εντατικές προσπάθειες για να πλησιάσουν τους ανθρώπους που κατοικούν σ’ αυτές τις μακρυνές περιοχές. Ο διάκονος που παρέθεσε τα ανωτέρω αναφέρει έναν τρόπο που χρησιμοποιήθηκε για να φθάση σε ανθρώπους που ήσαν σε μεμονωμένες καλύβες των «θαμνωδών» περιοχών:
«Όταν διακρίνουν μια μεμονωμένη καλύβα, οι Μάρτυρες που είναι στο αεροπλάνο πετούν πάνω από την καλύβα σε χαμηλό ύψος κάνοντας κύκλους πάνω απ’ αυτήν ώσπου να εμφανισθή ο ένοικος. Στο επόμενο πέρασμα πάνω από την καλύβα του ρίχνουν ένα μικρό δέμα που περιέχει Γραφικά έντυπα και μια επιστολή που εξηγεί τις βασικές αλήθειες της Γραφής, Έτσι, ακόμη και σ’ αυτά τα μεμονωμένα μέρη οι Μάρτυρες μπορούν να ‘πλησιάσουν’ με το ‘ευαγγέλιον.’»
Ένας πρεσβύτερος που επισκέπτεται τις εκκλησίες στα βόρεια της Νορβηγίας περιγράφει τις προσπάθειες που έχουν γίνει για να επιτευχθή επαφή με τους εκεί απομονωμένους κατοίκους. «Η εκκλησία της Άλτα [περισσότερο από 200 μίλια πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο] βρήκε κάποιο ενδιαφέρον σε πέντε σπίτια της Γκαρκολομπόλντ, που είναι στην ύπαιθρο. Για να φθάσουν έως εκεί πρέπει πρώτα να διανύσουν με αυτοκίνητο 53 μίλια [85 χιλιόμετρα] όπου τερματίζεται ο δρόμος, και κατόπιν με χιονοπέδιλα 22 μίλια [35 χιλιόμετρα]. Συχνά μένομε περισσότερο μ’ εκείνους που κατοικούν πολύ μακρυά, μελετώντας διάφορα κεφάλαια και εξετάζοντας διάφορες απορίες.»
Ο Μάττι Τιένεν, ένας περιοδεύων διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά στον μακρυνό βορρά της Φιλλανδίας, ομιλεί για τις προσπάθειες των εντοπίων Μαρτύρων να φθάσουν σε μεμονωμένα άτομα της περιοχής εκείνης: «Μερικοί έπαιρναν μαζί τους ποδήλατο και σκι στο λεωφορείο και ταξίδευαν περισσότερα από 100 χιλιόμετρα [62 μίλια] σε μακρυνά χωριά, κάνοντας το κήρυγμά των στην επιστροφή. Τα σκι εχρειάζοντο για έργο σε παρόδους, διότι δεν υπήρχαν ανοιγμένοι δρόμοι μέσα από τα χιόνια.»
Μερικά σπίτια ήσαν απρόσιτα τον χειμώνα, αλλά κρατούσαν μια επιμελή σημείωσι αυτών των σπιτιών για να επανέλθουν το καλοκαίρι. Σ’ ένα τέτοιο σπίτι που ευρίσκετο στην άλλη όχθη ενός ποταμού, ο οποίος ήταν αδιάβατος τον χειμώνα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά βρήκαν τον Κουστάα Νουρμέλα και την οικογένειά του. Αυτός ο ήσυχος γεωργός πρόθυμα δέχθηκε μια Γραφική μελέτη. Έγινε ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά και εξεπαίδευσε την οικογένειά του επίσης να υπηρετή τον Ιεχωβά. Πόσο ευτυχής είναι ο αδελφός Νουρμέλα που δεν παρέβλεψαν το απομονωμένο του σπίτι οι μάρτυρες του Ιεχωβά!
Ο αδελφός Τιένεν, λέγει επίσης για την Κάιζα Άχο, μια γυναίκα που έμαθε τις Βιβλικές επαγγελίες όταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά έκαμε επίσκεψι στο απομονωμένο της σπίτι:
«Η Αδελφή Άχο επεσκέφθη όλα τα σπίτια της περιοχής της. Κάποτε ο σύζυγός της Βεΐκκο της επέτρεπε να κάνη ταξίδια για κήρυγμα σε άλλα χωριά, μερικά από τα οποία ήσαν πολύ μακρυά. Έκανε ταξίδια πεζή το καλοκαίρι και με σκι τον χειμώνα. Μερικές φορές αυτή η αδελφή πήγαινε με σκι 20 έως 30 χιλιόμετρα [12 έως 18 μίλια] την ημέρα. Ένα ταξίδι πολλών ημερών έφθανε έως 100 χιλιόμετρα [62 μίλια].»
Γιατί έκανε αυτές τις προσπάθειες να πλησιάση τους ανθρώπους; Εκείνη εξήγησε: «Σε κάθε σπίτι πρέπει να γίνη επίσκεψις, διότι μ’ αυτόν τον τρόπο βρήκαν τον σύζυγό μου και εμένα.»
ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
Πολλοί ιθαγενείς του παγωμένου βορρά είναι ταπεινοί και πρόθυμοι να μάθουν την αλήθεια για τον Θεό. Ανταποκρίνονται ευνοϊκά στην ιδέα ότι ο παράδεισος θ’ αποκατασταθή στη γη. Αλλά απλή ομιλία, παραδείγματα και εικόνες χρειάζονται συχνά για να πλησιάσωμε αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους.
Το καλοκαίρι του 1972 και του 1973 ο Μόρρις Χάρλαντ και ο Μπράις Σμιθ, δύο ολοχρόνιοι διάκονοι από τα Επτά Νησιά του Κεμπέκ, ξεκίνησαν να επισκεφθούν είκοσι επτά χωριά στο βορειοανατολικό μέρος της επαρχίας. Βρήκαν κατοίκους αυτών των μερών πρόθυμους ν’ ακούσουν το «ευαγγέλιο» της βασιλείας του Θεού; Αναφέρουν τα εξής:
«Πολλοί χωρικοί δεν αρκέσθηκαν ν’ ακούσουν το άγγελμα μια φορά μόνο. Μας παρακολουθούσαν από πόρτα σε πόρτα ώσπου σχηματίσθηκε μια μεγάλη πομπή. Σ’ ένα σπίτι μαζεύτηκε τόσο πλήθος ώστε δυσκολεύθηκα να σκύψω να βγάλω έντυπα από την τσάντα μου. Θα ήσαν τουλάχιστον τριάντα άτομα συγκεντρωμένα σ’ αυτό το σπίτι για ν’ ακούσουν το άγγελμα της Βασιλείας.»
Στο μικρό χωριό Σακτολίκ της Αλάσκας ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά πλησίασε έναν ηλικιωμένο Εσκιμώο που ήταν έτοιμος ν’ αναχωρήση με την χιονομηχανή του για να πάη να πάρη τη σύζυγο και τα εγγόνια του που ψάρευαν σε απόστασι ολίγων μιλίων. Αλλ’ όταν έμαθε τον σκοπό της επισκέψεως, έστειλε εκεί τον γυιο του στη θέσι του, λέγοντας: «Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο πράγμα για μένα και δεν θα πάω. Παρακαλώ έλα μέσα και να μου τα πης όλα.» Σε λίγο έφθασε η σύζυγός του και αυτή, επίσης, πολύ χάρηκε που άκουσε τις παρηγορητικές υποσχέσεις της Αγίας Γραφής. Όταν ο αδελφός σηκώθηκε για να φύγη, έτρεξαν στην πόρτα και είπαν: «Όχι, παρακαλούμε μη φύγης. Θέλομε να τ’ ακούσωμε όλα!»
Κάποτε χρειάζεται μόνο μια επίσκεψις μαρτύρων του Ιεχωβά για να εγερθή το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου που αγαπά την αλήθεια. Το 1972 διετέθη το βιβλίο Πράγματα εις τα Οποία Είναι Αδύνατον να Ψευσθή ο Θεός σ’ ένα νεαρό αρχιμουσικό στα βόρεια της Νορβηγίας. Αυτός ο άνθρωπος, αφού εδιάβασε το βιβλίο επεσκέφθη το τοπικό τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά για να λάβη περισσότερες πληροφορίες. Του δόθηκε η διεύθυνσις ενός πρεσβυτέρου στο Μπόντο, όπου εταξίδευσε μισή μέρα για να τον συναντήση και να λάβη απαντήσεις σε πολλές απορίες, με τη χρήσι ενός μαγνητοφώνου, ώστε να μπορέση ν’ ακούση πάλι τη συνομιλία, η οποία διήρκεσε μερικές ώρες. Σε λίγο διέλυσε τη μπάντα του, παραιτήθηκε από την εκκλησία και έπαυσε να είναι μέλος ενός πολιτικού κόμματος. Τον Ιούνιο του 1972, λίγους μήνες μετά το πρώτο άκουσμα της αληθείας, ο νεαρός αυτός βαπτίσθηκε ως μάρτυς του Ιεχωβά.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Πολλοί ιθαγενείς του παγωμένου βορρά είναι φιλικοί και δέχονται την αλήθεια της Γραφής. Αλλά το κήρυγμα του ευαγγελίου σ’ αυτές τις περιοχές παρουσιάζει και μερικές δυσκολίες. Εν πρώτοις, οι ιθαγενείς είναι συχνά επιφυλακτικοί, και είναι δύσκολο ν’ αντιληφθή κανείς αν έχουν πραγματικό ενδιαφέρον. Το αποτέλεσμα είναι ότι διστάζουν να κάμουν αλλαγές στη ζωή τους που θα τους έκαναν να φαίνωνται διαφορετικοί από τους γείτονάς των.
Η θρησκευτική προκατάληψις μπορεί επίσης να προξενήση δυσχέρειες. Ένας κληρικός στη βόρειο Φιλλανδία έγραψε σε μια εφημερίδα: «Οι Ιεχωβίται είναι πληγή στην Πουντασάρβι.» Επίσης τους κατηγόρησε ψευδώς για Κομμουνιστικές διδασκαλίες. Εξαιτίας αυτής της εναντιώσεως δύο μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ εκείνη την περιοχή ζητούσαν επί ένα χρόνο και πλέον να βρουν μια μόνιμη κατοικία. Σε μια άλλη περίπτωσι ένας εμπορευόμενος έλαβε τρεις δημόσιες προειδοποιήσεις και τελικά τον έδιωξαν από την εκκλησία του επειδή «επέτρεπε σε μάρτυρας του Ιεχωβά να συναθροίζωνται στο ιδιόκτητο κατάστημά του.» Αλλά παρ’ όλη την εναντίωσι, «όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτές τις περιοχές έχουν ακούσει το ‘ευαγγέλιον’ της βασιλείας του Θεού,» σύμφωνα με μια πρόσφατη επιστολή που ελήφθη από το τμήμα της Φιλλανδίας της Εταιρίας Σκοπιά.
ΑΠΟ ΕΝΑΝΤΙΟΥΜΕΝΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΖΗΛΩΤΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ακόμη κι εκεί που παρουσιάζεται εναντίωσις, το ‘ευαγγέλιον’ φθάνει σε ευαίσθητες καρδιές. Πραγματικά, μερικοί άλλοτε εναντιούμενοι είναι τώρα ζηλωταί μάρτυρες του Ιεχωβά. Λόγου χάριν, στο ανατολικό Κεμπέκ ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά επεσκέφθη έναν νεαρό έγγαμο άνδρα που ήταν εχθρός στην αρχή, κατηγορώντας τους Μάρτυρας ότι προσπαθούσαν να τον κάμουν να ‘πωλήση’ τη θρησκεία του. Όταν του δόθηκε εξήγησις ότι ο ίδιος ο Ιησούς εκήρυττε από ‘χωριό σε χωριό’ ο άνθρωπος αυτός δέχθηκε ένα αντίτυπο του βιβλίου Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. (Λουκ. 8:1· 13:22) Το διάβασε σε μια νύχτα και κατόπιν έκαμε πρότασι να έχωμε μια συνάντησι με τον τοπικό Καθολικό ιερέα. Ιδού τι επακολούθησε:
«Ο ιερεύς ήταν πολύ ευγενής. Κατηύθυνα τη συνομιλία σε θέματα που ήξερα ότι ήσαν ενδιαφέροντα σ’ αυτόν τον νεαρό άνδρα, περιλαμβανομένης και της Τριάδος. Ο ιερεύς συνεχώς συμφωνούσε με την Αγία Γραφή, κάνοντας πολλά ερωτήματα. Ο νεαρός, μη μπορώντας να κρατηθή περισσότερο, επέμεινε στον ιερέα να υπερασπίση τον εαυτό του. ‘Να υπερασπίσω τον εαυτό μου;’ απήντησε. ‘Εγώ ζητώ να βρω την αλήθεια τόσο όσο κι εσύ!’
»Την άλλη μέρα το πρωί στη λειτουργία αυτός ο ιερεύς ανήγγειλε ότι αν κανείς ήθελε να μάθη την Αγία Γραφή έπρεπε να μιλήση στους μάρτυρας του Ιεχωβά. Ύστερα από λίγους μήνες με έκπληξι έμαθα ότι αυτός ο νεαρός ασπάσθηκε εγκάρδια την αλήθεια της Αγίας Γραφής, και μάλιστα πήγαινε από σπίτι σε σπίτι από δική του πρωτοβουλία για να μεταδίδη την αλήθεια στους γείτονάς του. Δεν γνωρίζω τι απέγινε με τον ιερέα, διότι είχε μεταφερθή σε άλλη περιφέρεια λίγο μετά από τη συνομιλία μας.»
Σε μια άλλη πείρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνήντησαν έναν άνθρωπο που είχε εγκαταλείψει το σπίτι του που ήταν στον Νότιο Καναδά για να μεταναστεύση προς βορρά αναζητώντας αληθινή αδελφοσύνη και ευτυχία μεταξύ των Ινδιάνων. Αυτός ο άνθρωπος ηναντιώνετο στην αρχή. Αλλά αργότερα εδιαβασε ένα άρθρο της Σκοπιάς με τίτλο «Πώς τα Αγαθά Νέα Ενώνουν την Ανθρωπότητα.» Αυτή η πληροφορία του έκαμε τόση εντύπωσι ώστε ζήτησε να έχη μια οικιακή Γραφική μελέτη. Ύστερ’ από λίγους μήνες βαπτίσθηκε και λίγο αργότερα αυτός ο άλλοτε εναντιούμενος έγινε ένας ολοχρόνιος κήρυξ «αγαθών νέων.» Πώς ένοιωθε για την αλήθεια της Γραφής που έμαθε; Εξεφράσθη ως εξής: «Όλα όσα αναζητούσα—ενότητα, ειρήνη, αληθινή Χριστιανική αγάπη μεταξύ όλων των φυλών, και ελπίδα να ιδώ ένα κόσμο χωρίς αδικίες—τα βρήκα μέσα στον Λόγο του Ιεχωβά και στην επίγεια οργάνωσί του.»
Όπως προείπε ο Ιησούς, το «ευαγγέλιον» κηρύττεται σε όλη την οικουμένη—ακόμη και σε αραιοκατοικημένες περιοχές του παγωμένου βορρά.