“Τούτο Κάμνετε εις την Ιδικήν Μου Ανάμνησιν”
ΜΙΑ ΦΟΡΑ το χρόνο στη Βιβλική ημερομηνία στις 14 Νισάν, την εσπέρα του Πάσχα, ο αφιερωμένος λαός του Ιεχωβά συναθροίζεται σε όλα τα μέρη της γης σύμφωνα με την εντολή του Ιησού: «Τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν.» (Λουκ. 22:19· Έξοδ. 12:2-6) Κατάλληλο είναι να εορτάζεται το Δείπνον του Κυρίου σ’ αυτή την πραγματική εσπέρα του Πάσχα, κάθε χρόνο μετά τη δύσι του ηλίου, στην κοινότητά σας.
Ποιοι προσκαλούνται να παρευρεθούν; Οι λίγοι εκείνοι, το υπόλοιπο των κεχρισμένων με το πνεύμα του Ιεχωβά, ασφαλώς θα παρευρεθούν, αλλά και όλοι εκείνοι που είναι από τον αυξανόμενο ‘πολύν όχλον,’ με επίγειες ελπίδες, προσκαλούνται εγκαρδίως να είναι παρόντες, καθώς και όλοι όσοι λαμβάνουν γνώσι των διατάξεων του Ιεχωβά. (Αποκάλ. 12:17· 7:4, 9) Μήπως πρόκειται για κάποιον τελετουργικό τυπικισμό ή μυστικισμό; Οριστικώς όχι. Αντιθέτως, αυτή η ετησία εορτή, που περιλαμβάνει τα συμβολικά εμβλήματα του άρτου και του οίνου, επαναφέρει στη διάνοια και την καρδιά των παρόντων εκείνο που έκαμε γι’ αυτούς ο Ιησούς Χριστός πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια και τι όλα αυτά σημαίνουν γι’ αυτούς σήμερα και για ένα ατελεύτητο μέλλον.—1 Κορ. 11:23-26.
Πώς καθορίζεται η σπουδαία αυτή ημερομηνία; Τον πρώτον αιώνα ο Ιησούς και ο πρώτοι Χριστιανοί δέχθηκαν τον καθορισμό της 14ης ημέρας του Νισάν (που άρχιζε από τη δύσι του ηλίου) όπως τον είχε θέσει το ιερατείο του Ιουδαϊκού ναού της Ιερουσαλήμ. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιησούς εώρτασε το δείπνον του Πάσχα στις 14 Νισάν, σύμφωνα με τις οδηγίες του νόμου του Μωυσέως. (Έξοδ. 12:6-8· Λευιτ. 23:5· Ματθ. 26:18-20) Δεν έφαγε το δείπνον του Πάσχα στις 15 Νισάν, όπως κάνουν σήμερα πολλοί Ιουδαίοι. Μετά την καταστροφή του ναού στο έτος 70 μ.Χ., οι Χριστιανοί έπρεπε να καθορίζουν μόνοι τους την ημερομηνία του Πάσχα στις 14 Νισάν.
Όταν ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος έκαμε την αποστάτιδα Χριστιανοσύνη κρατική θρησκεία (325 μ.Χ.), η Σύνοδος της Νικαίας εθέσπισε να τελήται πάντοτε ο εορτασμός του Πάσχα την Κυριακή που ακολουθεί αμέσως την πανσέληνο που συμπίπτει με την ημέρα της εαρινής ισημερίας ή την επόμενη μέρα. Συνήθως αυτή η ισημερία είναι στις 21 Μαρτίου. Αν η 14η ημέρα από τη νέα σελήνη, που θεωρείται ως ημέρα της πανσελήνου, συνέπιπτε Κυριακή, ο εορτασμός του Πάσχα ανεβάλετο για την επόμενη Κυριακή. Αυτό εγίνετο για ν’ αποφεύγεται σύμπτωσις εορτασμού με τους Ιουδαίους και με τη μειονότητα των Χριστιανών που ελέγοντο Τεσσαρεσκαιδεκατίται, που εξακολουθούσαν να εορτάζουν τη δεκάτη τετάρτη ημέρα του Νισάν. Με αυτόν τον τρόπο ο Χριστιανικός κόσμος έφθασε να έχη τη «Μεγάλη Πέμπτη» πάντοτε ημέρα Πέμπτη για να εορτάζη το τελευταίο Δείπνο του Ιησού, και τη «Μεγάλη Παρασκευή» πάντοτε ημέρα Παρασκευή για την ανάμνησι του θανάτου του.
Τουλάχιστον από το 1880 οι κεχρισμένοι λάτρεις του Ιεχωβά αποχωρίσθηκαν από το έθιμο του Χριστιανικού κόσμου να εορτάζη το Δείπνον του Κυρίου πολλές φορές το έτος και εώρταζαν το Δείπνον μόνον στις 14 Νισάν μετά τη δύσι του ηλίου. Από τότε έως το έτος 1919 περίπου οι κεχρισμένοι Χριστιανοί παρεδέχοντο τις ημερομηνίες όπως καθωρίζοντο από το Ιουδαϊκό ημερολόγιο για τον καθορισμό της 14ης Νισάν. Διεπίστωσαν, όμως, ότι το Ιουδαϊκό ημερολόγιο έθετε το Πάσχα στις 15 Νισάν μετά τη δύσι του ηλίου. Εν τούτοις, οι κεχρισμένοι αυτοί Χριστιανοί εφρόντισαν να εορτάζουν το Δείπνον του Κυρίου το βράδυ της 14ης Νισάν, όπως είχε κάμει ο Ιησούς. Ωστόσο, αυτοί οι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το Ιουδαϊκό ημερολόγιο για να προσδιορίσουν τον μήνα Νισάν για κάθε έτος.
Το σύγχρονο Ιουδαϊκό ημερολόγιο προσδιορίζει την αρχή του μηνός Νισάν σύμφωνα με την αστρονομική νέα σελήνη. Εν τούτοις, συνήθως καθυστερεί κατά δεκαοκτώ ώρες ή και περισσότερο ώσπου να γίνη ορατό το πρώτο μικρό μέρος της ημισελήνου της νέας σελήνης στην Ιερουσαλήμ. Κάθε έτος τα τελευταία χρόνια το κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά καθώριζε την πραγματική νέα σελήνη που γίνεται ορατή στην Ιερουσαλήμ, διότι μ’ αυτόν τον τρόπο καθωρίζετο η πρώτη μέρα του μηνός Νισάν στους Βιβλικούς χρόνους. Γι’ αυτόν τον λόγο, υπήρχε συχνά μια διαφορά μιας ή δύο ημερών μεταξύ της ημερομηνίας της Αναμνήσεως που κάνουν ο μάρτυρες του Ιεχωβά και της 14ης του μηνός Νισάν σύμφωνα με το σύγχρονο Ιουδαϊκό ημερολόγιο.a
Σύμφωνα με την μέθοδο του υπολογισμού που ακολουθούμε τώρα, η ημερομηνία της Αναμνήσεως υπολογίζεται στο πλησιέστερο σημείο της πανσελήνου μετά την εαρινή ισημερία. Παραδείγματος χάριν, στο 1975 η ημερομηνία της Αναμνήσεως, όπως υπολογίσθηκε δεκατέσσερις ημέρες από τη νέα σελήνη (πλησιέστερα προς την εαρινή ισημερία) που είναι ορατή στην Ιερουσαλήμ, ήταν η Πέμπτη, 27 Μαρτίου, μετά τη δύσι του ηλίου. Κατάλληλα ήταν πανσέληνος την Πέμπτη, 27 Μαρτίου 1975. Η ημερομηνία της Αναμνήσεως για το έτος 1976, που υπολογίζεται με την παρούσα μας μέθοδο, πέφτει την Τετάρτη 14 Απριλίου, μετά τη δύσι του ηλίου. Η πανσέληνος επίσης συμπίπτει την ίδια ημερομηνία. Αν λοιπόν στο μέλλον ένας από τον λαό του Ιεχωβά συμβή να μη έχη επαφή με το κυβερνών σώμα, μπορεί να προσδιορίση την ημερομηνία της Αναμνήσεως με αρκετή ακρίβεια από τα τοπικά ημερολόγια που δείχνουν την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία. Ο εορτασμός λοιπόν πρέπει να λάβη χώρα μετά τη δύσι του ηλίου την ημέρα που είναι η πανσέληνος.b
Τι πρέπει να γίνη αν υπάρξη μια επείγουσα ανάγκη την εσπέρα του Δείπνου του Κυρίου; Τι θα γίνη αν υπάρξη μια σφοδρή θύελλα ή άλλη μεγάλη αναταραχή που θα καθιστούσε αδύνατο για την τοπική εκκλησία να συναθροισθή στην ωρισμένη ώρα; Σε τέτοιες περιπτώσεις, καλά θα είναι να συναθροισθούν ο αδελφοί σε μικρές γειτονικές ομάδες ή σε οικογενειακές ομάδες, αν είναι ανάγκη. Με αυτόν τον τρόπο συναθροίζονται για να αναμνησθούν τη σημασία των εμβλημάτων της Αναμνήσεως, του αζύμου άρτου και του οίνου. Σε τέτοιες περιστάσεις επειγούσης ανάγκης, ένας από τους αφιερωμένους αδελφούς (ή μια αφιερωμένη αδελφή, αν δεν υπάρχη αδελφός παρών) θα μπορούσε συνοπτικά να εξετάση τις Βιβλικές αφηγήσεις που αναγράφονται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου 26:17-30· Λουκά 22:7-23, 28-30· και στην επιστολή 1 Κορινθίους 11:20-31. Αν μια εκκλησία αναγκασθή να συναθροισθή σε μικρές ομάδες, θα μπορούσε να σταλή ο συνολικός αριθμός των παρόντων στις μικρές ομάδες ως έκθεσις των παρόντων για ολόκληρη την εκκλησία.
Όσο για τα εμβλήματα, πρέπει βέβαια να καταβληθή κάθε προσπάθεια να προσφερθή ο άρτος και ο οίνος σ’ εκείνους που είναι από το κεχρισμένο υπόλοιπο, έστω και αν ένας απ’ αυτούς είναι ασθενής στο σπίτι του ή στο νοσοκομείο. Μόνο σε μια πολύ εξαιρετική περίπτωσι, όπου ένας από το κεχρισμένο υπόλοιπο δεν μπορέση να μετάσχη στα εμβλήματα στις 14 Νισάν, μπορεί να εορτάση την ανάμνησι τη δεκάτη τετάρτη ημέρα του επομένου σεληνιακού μηνός (την ημέρα της επομένης πανσελήνου), σε αρμονία με την αρχή που βρίσκεται στο βιβλίο των Αριθμών 9:10, 11, και 2 Χρονικών 30:1-3, 15, σχετικά με τους καθυστερημένους εορτασμούς του Πάσχα. Σε τέτοια περίπτωσι καθυστερημένου εορτασμού, αυτό πρέπει αμέσως κατόπιν να αναφερθή και να σταλή σχετική έκθεσις.
Τι θα γίνη αν περισσότερες από μία εκκλησίες ζητήσουν τη χρήσι της ιδίας Αιθούσης Βασιλείας; Καλό θα είναι να καταρτισθούν τα προγράμματα έτσι ώστε να έχη αρκετό χρόνο η μια εκκλησία για να φύγη από την αίθουσα και ν’ αρχίση κατόπιν η άλλη εκκλησία το πρόγραμμά της. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, σε μερικές περιπτώσεις ενοικιάσθηκαν πρόσθετες αίθουσες για τον εορτασμό της Αναμνήσεως. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, μερικές εκκλησίες μπορεί να κρίνουν σκόπιμο να ενωθούν σε μια συνάθροισι. Τότε πρέπει να σταλή μια ενιαία έκθεσις, που θα αναφέρη τα ονόματα των εκκλησιών που έλαβαν μέρος.
Ποια ήταν η σειρά των γεγονότων στις ημέρες του Ιησού; Στον πρώτο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, ο Ματθαίος ήταν προσωπικά παρών. Αυτός παρουσιάζει την ακριβή σειρά των πραγμάτων που συνέβησαν. Ο Ιησούς και ο δώδεκα μαθηταί του εώρτασαν το Πασχαλινό δείπνο χρησιμοποιώντας ψητό αρνί και άζυμο άρτο, για να υπενθυμίζη στους μετέχοντας τι συνέβη όταν ο Ισραηλίται ελευθερώθηκαν από την Αίγυπτο στο 1513 π.Χ. Δεν υπήρχε κανένας μυστικισμός ως προς τη χρήσι αυτού του ψητού αμνού και του αζύμου άρτου που τους υπενθύμιζαν εκείνο το γεγονός. (Ματθ. 26:17-19· Ψαλμ. 119:2, 14) Μετά το δείπνον του Πάσχα, ο Ιησούς φανέρωσε τον προδότη του, τον Ιούδα, ο οποίος τότε απομακρύνθηκε. (Ματθ. 26:20-25· Ιωάν. 13:29, 30) Έτσι, έμεινε ο Ιησούς με τους ένδεκα πιστούς αποστόλους με τους οποίους εθέσπισε το νέο δείπνο που περιελάμβανε τη συμμετοχή στον άζυμο άρτο και στο ποτήριο με πραγματικό ερυθρό οίνο. Σε κάθε περίπτωσι ο Ιησούς ανέπεμψε μια ευχαριστήριο προσευχή, πρώτα για τον άρτον και έπειτα για τον οίνον. (1 Κορ. 11:24, 25) Αφού ο Ιησούς έκαμε εκτεταμένες παρατηρήσεις και προσευχή, ετελείωσαν με ψαλμούς ύμνων και κατόπιν ανεχώρησαν για το Όρος των Ελαίων. Αυτό λοιπόν εκθέτει τον γενικό τρόπο ενεργείας έως τις ημέρες μας.—Ματθ. 26:26-30· Ιωάν. 13:31-18:1.
Τι μας υπενθυμίζουν τα εμβλήματα του άρτου και του οίνου; Ο άζυμος άρτος μάς υπενθυμίζει το σάρκινο σώμα του Ιησού, το πώς αυτός «έπαθε υπέρ ημών κατά σάρκα» (1 Πέτρ. 4:1)· πώς έδωσε το σάρκινο σώμα του «υπέρ της ζωής του κόσμου» (Ιωάν. 6:51)· πώς αυτός είναι «το Αρνίον το εσφαγμένον» (Αποκάλ. 5:12)· και πώς το χειρόγραφον της διαθήκης του Νόμου το «αφήρεσεν εκ του μέσου προσηλώσας αυτό επί του σταυρού.» (Κολ. 2:14) Το έμβλημα του ερυθρού οίνου μάς υπενθυμίζει το πώς ο Ιησούς υπηρέτησε ως Λυτρωτής μας και λυτρωθήκαμε «δια του τιμίου αίματος» του Ιησού (1 Πέτρ. 1:19)· και πώς χρησιμοποιήθηκε το αίμα της ζωής του για να κάμη έγκυρη τη νέα διαθήκη στην οποία φέρθηκαν ο συγκληρονόμοι του (1 Κορ. 11:25). Μολονότι εκείνοι που είναι από τον ‘πολύν όχλον’ δεν μετέχουν στα εμβλήματα, αυτά τους υπενθυμίζουν τα ευεργετήματα της ενεργείας του Ιησού και της καινής διαθήκης μέσω των οποίων προέρχονται πολλά οφέλη. (Αποκάλ. 7:9, 10, 14) Αληθινά, ο Ιεχωβά εφρόντισε για την απελευθέρωσί μας μέσω της εξιλεωτικής δυνάμεως της θυσίας του Χριστού, όχι μόνο για τους κεχρισμένους, αλλά και για όλους εκείνους που λαμβάνουν αιώνια ζωή εδώ στη γη.—Λευιτ. 16:11· 1 Ιωάν. 2:2.
Πώς διεξάγεται η συνάθροισις; Στη συνάθροισι της Αναμνήσεως ένας αδελφός που υπηρετεί ως εισηγητής κάνει μια σύντομη προσφώνησι και ανοίγει τη συνάθροισι μ’ ένα ύμνο και προσευχή. Ακολουθεί η ομιλία της Αναμνήσεως, που δίδεται από έναν ικανό ομιλητή (έναν από τους κεχρισμένους όπου υπάρχει) που τον εκλέγουν ο διωρισμένοι επίσκοποι. Δεν θα ήταν καλό να παρουσιάσουν διάφοροι αδελφοί ο καθένας ένα μέρος της ομιλίας της Αναμνήσεως όπως γίνεται σ’ ένα πνευματικό συμπόσιο. Συνιστάται να κάμη ο ομιλητής τις δύο σύντομες προσευχές για τα εμβλήματα. (Ματθ. 26:26, 27) Μετά την περιφορά των εμβλημάτων και τα πρόσθετα σχόλια του ομιλητού, μπορούν να δοθούν τελικά σχόλια από τον προεδρεύοντα επίσκοπο, εκτός αν αυτός ο ίδιος χειρίζεται το πρόγραμμα της Αναμνήσεως. Η συνάθροισις τελειώνει μ’ ένα τελικό ύμνο και προσευχή.
Μόνον εκείνοι που είναι από το κεχρισμένο υπόλοιπο μετέχουν στα εμβλήματα που περιφέρονται στο ακροατήριο. Μετά από μια σύντομη προσευχή, προσφέρεται πρώτα ο άρτος. Κατόπιν, μετά από άλλη μια προσευχή, προσφέρεται ο οίνος. Ο άρτος και ο οίνος δεν προσφέρονται μαζί ταυτόχρονα. Εκείνοι που μετέχουν ‘επαξίως’ πρέπει να μετάσχουν και των δύο εμβλημάτων.—1 Κορ. 11:27, 28.
Η Αγία Γραφή λέγει ότι ο Ιησούς έκοψε τον άρτον, προφανώς για να τον προσφέρη στους αποστόλους που ήσαν ανακεκλιμένοι σε κάθε πλευρά της τραπέζης. (Ματθ. 26:26) Αυτό δεν είναι ανάγκη να γίνεται στη δική μας περίστασι σήμερα, διότι ο Ιησούς δεν εγκαθίδρυε ένα θρησκευτικό τελετουργικό προηγούμενο. Δεν υπάρχει, λοιπόν, συμβολική σημασία στο κόψιμο του αζύμου άρτου. Μη ξεχνάτε ότι κανένα από τα οστά του φυσικού σώματος του αναμάρτητου Ιησού δεν εθραύσθη στον θάνατό του. (Έξοδ. 12:46· Ψαλμ. 34:20· Ιωάν. 19:33, 36) Ο αριθμός των ποτηρίων και ο αριθμός των δίσκων που χρησιμοποιούνται εξαρτάται από τον αριθμό εκείνων που θα περιφέρουν τα εμβλήματα. Ένα τεμάχιο του αζύμου άρτου μπορεί να τεθή σε κάθε δίσκο που χρησιμοποιείται, και οίνος μπορεί να μπη στα ποτήρια πριν από την έναρξι της συναθροίσεως.
Τι είδους άρτος και οίνος πρέπει να χρησιμοποιήται; Εφόσον ο Ιησούς έλαβε άζυμον άρτον που εχρησιμοποιείτο κανονικά για το Πάσχα, κι εμείς σήμερα χρησιμοποιούμε άζυμο άρτο. Μερικά από τα Ιουδαϊκά άζυμα γίνονται μόνον με σιτάλευρο και νερό, και τέτοια μπορούν να χρησιμοποιούνται από τους Χριστιανούς στον εορτασμό της Αναμνήσεως. Αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται άζυμα παρασκευασμένα με πρόσθετα υλικά, όπως λόγου χάριν άλας, ζάχαρι, ζύμη, αυγά, κρεμμύδια, και λοιπά.
Μερικοί Μάρτυρες μπορεί να προτιμούν να κάμουν μια μικρή ποσότητα αζύμου άρτου με αλεύρι (από σιτάρι, ρύζι ή άλλα σιτηρά) και νερό. Αυτό μπορεί να γίνεται ως εξής: Ανακατεύετε ενάμισυ φλυτζάνι αλεύρι με ένα φλυτζάνι νερό, κάνοντας ένα μαλακό ζυμάρι. Πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια καλά πασπαλισμένη με αλεύρι, ανοίγετε το ζυμάρι μ’ ένα παστόξυλο σε πάχος φέτας ψωμιού, ή και λεπτότερο. Τοποθετείτε αυτό το ανοιγμένο ζυμάρι σ’ ένα τηγάνι ή σε μια λαμαρίνα, κάνοντας πολλές τρύπες στο ζυμάρι και το διαμορφώνεται σε πλατυσμένο καρβέλι. Το ψήνετε σε ζεστό φούρνο ώσπου να γίνη ξερό και εύθριπτο.
Ο οίνος που προμηθεύεσθε για την ανάμνησι πρέπει να είναι πραγματικός ερυθρός οίνος όπως ήταν εκείνος που χρησιμοποιούσαν ο Ιουδαίοι στις εορτές του Πάσχα. Παρατηρούμε ότι στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο 26:29 ο Ιησούς αναφέρεται στο ‘γέννημα της αμπέλου,’ το οποίον, σ’ εκείνη την εποχή του έτους, μπορούσε να είναι μόνο οίνος που είχε υποστή ζύμωσι. Ανόθευτος ερυθρός οίνος από σταφύλια αποτελεί το μόνο κατάλληλο είδος για να μας υπενθυμίση το χυθέν αίμα του Ιησού. Το αίμα του Ιησού ήταν επαρκές χωρίς πρόσθετα στοιχεία, και γι’ αυτό ο οίνος που χρησιμοποιείται πρέπει να είναι απλώς άγλυκος, ανόθευτος, ερυθρός οίνος. Αν προβλέπετε δυσχέρεια στην προμήθεια των εμβλημάτων, τότε πρέπει να γίνουν προετοιμασίες πριν από πολύν καιρό για να τα προμηθευθήτε. Εφόσον τα εμβλήματα δεν είναι ιερά, μετά το τέλος του εορτασμού και την αποχώρησι των παρευρεθέντων, ο άρτος και ο οίνος μπορεί να ληφθούν στο σπίτι και να θεωρηθούν κοινά, για να χρησιμοποιηθούν κάποια άλλη ώρα ως κανονικά τρόφιμα.—1 Σαμ. 21:4.
Ποιοι πρέπει να μετέχουν στα εμβλήματα; Μόνον όσοι είναι από το «μικρόν ποίμνιον» είναι εκείνοι που ελήφθησαν στη νέα διαθήκη και επομένως απαιτείται να λάβουν από τα εμβλήματα. (Λουκ. 12:32) Οι ένδεκα πιστοί απόστολοι ήσαν εκείνοι ο οποίοι, ως η μικρή ομάς των υποψηφίων κεχρισμένων, απετέλεσαν τον πυρήνα εκείνων ο οποίοι θα ελαμβάνοντο αργότερα στη νέα διαθήκη την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. (Λουκ. 22:20) Ο ‘πολύς όχλος,’ εφόσον δεν είναι ‘νέα κτίσματα’ στη νέα διαθήκη, δεν λαμβάνουν από τον άρτο και τον οίνο σ’ αυτή την ετησία εορτή.—2 Κορ. 5:17.
Ο καθένας από τους κεχρισμένους που παρευρίσκεται στην ανάμνησι εξετάζει από πριν τον εαυτό του για να ιδή αν είναι άξιος να μετάσχη και αν έχη πραγματικά τη συμμαρτυρία του πνεύματος. (Ρωμ. 8:16, 24· 1 Κορ. 11:27-29) Κατά καιρούς υπάρχουν μερικοί που άλλοτε συμμετείχαν στα εμβλήματα και ο οποίοι κατόπιν κατενόησαν ότι η σχέσις των με τον Θεό δεν είναι η σχέσις ενός κεχρισμένου υιού. Αυτοί πρέπει κατάλληλα να παύσουν να μετέχουν, αλλ’ αυτό δεν πρέπει ν’ αποτελή ένδειξι ότι έγιναν άπιστοι. Απλώς η προσωπική τους σχέσις με τον Ιεχωβά έχει ξεκαθαρισθή ότι αυτοί έχουν επίγεια ελπίδα.
Εκείνοι που υπολογίζονται ως μετέχοντες είναι εκείνοι που είναι γνωστοί ως πιστοί, βαπτισμένοι δούλοι του Θεού. Δεν προσκαλούμε αποκομμένα άτομα να παρευρεθούν. Αλλ’ αν ένας τέτοιος είναι παρών, δεν υπάρχει λόγος να ενοχληθούμε αν αυτός εκάθησε σε μια σειρά με τους άλλους και έλαβε από τα εμβλήματα. Ένας τέτοιος δεν υπολογίζεται σε καμμιά περίπτωσι ως ένας που μετέσχε στα εμβλήματα.
Είναι πάντοτε χαρά μας να βλέπωμε τόσο πολλούς νέους παρόντας στον εορτασμό της Αναμνήσεως. Μετά το πρόγραμμα, είναι μια ευκαιρία να απολαύσετε ευχάριστη επικοινωνία με τους νεοφερμένους και μεταξύ σας. Αυτή η χαρούμενη επικοινωνία είναι αληθινά εποικοδομητική και ενθαρρυντική για όλους. Το εσπερινό πρόγραμμα, αν γίνη με περίσκεψι, παρέχει πάντοτε πολλή τροφή για σκέψι με ευγνώμονα εκτίμησι για τον Ιεχωβά, με το να μας υπενθυμίζη όλα όσα Αυτός έχει κάμει από αγάπη για μας μέσω του Λυτρωτού μας, Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. (Ματθ. 20:28· 1 Πέτρ. 3:15) Μια οικογένεια μαρτύρων του Ιεχωβά, όταν φθάση στο σπίτι μετά το πρόγραμμα, μπορεί να διάθεση λίγο χρόνο συζητώντας το νόημα αυτής της βαρυσήμαντης εορτής. Όλ’ αυτά υποβοηθούν στο να ενώσουν περισσότερο την οικογένεια και την πλουτίζουν πνευματικά.
Οι πρεσβύτεροι καταστρώνουν επιμελή σχέδια για ένα καλό εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου στην τοπική εκκλησία. Το ίδιο αυτό βράδυ, σε όλα τα μέρη της γης, ο καρδιές και ο διάνοιες του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά, των κεχρισμένων καθώς και εκείνων που είναι από τον ‘πολύν όχλον,’ που συναθροίσθηκαν με ενότητα, αποδίδουν αίνο στον Κυρίαρχο Θεό μας, τον Ιεχωβά. Ευχαριστούν και πάλι τον Ιησού Χριστό τον Λυτρωτή μας, ο οποίος έδειξε τη μεγάλη αγάπη του για μας παραδίδοντας την ανθρώπινη ζωή του για την ανόρθωσί μας. Κάθε χρόνο το κεχρισμένο υπόλοιπο και ο ‘πολύς όχλος’ ευχαριστούνται να τον φέρνουν στη μνήμη τους ως τον Μεσσιανικό νικητή του κόσμου.—Ιωάν. 16:33.
[Υποσημειώσεις]
a Για τους ιδίους λόγους, κατά καιρούς, ο σύγχρονοι Ιουδαίοι κρίνουν αναγκαίο να προσθέτουν τον εμβόλιμο δέκατο τρίτο μήνα των σε διαφορετικό χρόνο από εκείνο που θέτουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, η ημερομηνία του Πάσχα των συμβαίνει να είναι ένα μήνα μετά την ημερομηνία της Αναμνήσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά.
b Οι ημερομηνίες του Πάσχα και της Αναμνήσεως βασικά συμπίπτουν με ένα κύκλο δεκαεννέα ετών. Για λεπτομέρειες ιδέτε το βιβλίο Βοήθημα προς Κατανόησιν της Βίβλου (Στην Αγγλική), σελ. 1677, κάτω από τον υπότιτλο «Ο Μετώνειος Κύκλος.» Ιδέτε επίσης στις σελίδες 1076-1078 για πληροφορίες για το Δείπνον του Κυρίου.