άνθρωπος, και όχι μόνο οι φυσικές δυνάμεις, ήταν ως επί το πλείστον υπεύθυνος για την πρόσφατη καταστροφή που έπληξε το έθνος των.

Γνωρίζουν ότι προφανώς ο άνθρωπος πρέπει πολλά να μάθη για να ζήση ειρηνικά με το περιβάλλον του.

Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου

Ρυθμίζει η Μοίρα το Μέλλον Σας;

ΚΑΘΕ χρόνο τα διάφορα ατυχήματα απαιτούν τη ζωή πολλών χιλιάδων ανθρώπων στα σπίτια τους, στην εργασία τους ή και όταν ταξιδεύουν. Ακόμα περισσότερες χιλιάδες τραυματίζονται σοβαρά όταν συμβή το αναπόφευκτο. Γιατί; Και γιατί συμβαίνει ώστε μερικές φορές απρόβλεπτα οφέλη λαμπρύνουν τη ζωή διαφόρων ατόμων; Πολλοί άνθρωποι βλέπουν αυτά τα πράγματα ως τυχαία γεγονότα, συμπτωματικά περιστατικά. Είναι αυτά πράγματι τυχαία;

Μερικά άτομα λέγουν Όχι. Πιστεύουν ότι κάθε στιγμή της ζωής, περιλαμβανομένης και της στιγμής του θανάτου, είναι προωρισμένη από την τύχη. Ο Ναπολέων ο Βοναπάρτης έγραψε κάποτε: «Η ώρα μας είναι καθωρισμένη και κανένας από μας δεν μπορεί να διεκδικήση μια στιγμή ζωής πέρα από εκείνην που έχει προκαθορίσει η μοίρα.»

Μεταξύ εκείνων που υποστηρίζουν ότι η μοίρα κατευθύνει το μέλλον των είναι και πολλοί που πιστεύουν στον Θεό. Πιστεύουν ότι ο Θεός πρέπει να προγνωρίζη όλα τα μελλοντικά γεγονότα. Βασισμένοι σ’ αυτή την υπόθεσι, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι όλα τα μέλλοντα να συμβούν είναι προκαθωρισμένα, διότι ό,τι προγνωρίζει ο Θεός δεν μπορεί να μη συμβή. Μερικοί μάλιστα επεκτείνουν αυτήν την ιδέα μέχρι του σημείου να πιστεύουν σε θείο προκαθορισμό, πράγμα που σημαίνει ότι ο Θεός έχει προορίσει μερικούς από το ανθρώπινο γένος για σωτηρία και τους υπολοίπους για αιώνια τιμωρία.

Προεγνώρισε όμως πράγματι ο Θεός όλα όσα συνέβησαν στη διάρκεια της ιστορίας; Γνωρίζει τώρα συγκεκριμένα κάθε τι που θα κάμουν τα πλάσματά του στις ημέρες που είναι μπροστά μας; Καθορίζει άραγε μια τέτοια μοίρα το μέλλον σας;

Η Αγία Γραφή διευκρινίζει καθαρά ότι πολλά πράγματα που συμβαίνουν στους ανθρώπους είναι τυχαία γεγονότα διότι «καιρός και περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς.» (Εκκλ. 9:11) Έπειτα ο Ιεχωβά Θεός δίνει στα νοήμονα πλάσματά του το προνόμιο και την ευθύνη της ελευθέρας εκλογής. Στον αρχαίο Ισραήλ εδόθη η συμβουλή να ‘εκλέξη τη ζωή’ με το να υπακούση στον Ιεχωβά Θεό! Ο προφήτης Σοφονίας παρώτρυνε τους πράους να ‘ζητούν τον Ιεχωβά.’ (Δευτ. 30:19, 20· Σοφον. 2:3) Ο Λόγος του Θεού στην Αποκάλυψι 22:17 κάνει την πρόσκλησι σε ‘όποιον θέλει’ να επωφεληθή από τις προμήθειες του Θεού για σωτηρία.

Οι θεόπνευστες Άγιες Γραφές περιγράφουν τον Ιεχωβά ως ένα ελεήμονα, δίκαιο, αμερόληπτο και φιλάγαθο Θεό. (Δευτ. 4:31· 32:4· Πράξ. 10:34· 1 Ιωάν. 4:8) Θα μπορούσε ποτέ ένας τέτοιος Θεός να ενθαρρύνη τους ανθρώπους να εκλέξουν εκείνο που είναι ορθό αν ο ίδιος εγνώριζε ήδη ότι η μοίρα θα παρεμπόδιζε πολλούς να το κάμουν αυτό;

Η Πρόγνωσις Διαφορετική Από τη Μοίρα

Είναι αλήθεια ότι ο Θεός μπορεί να προγνωρίζη τα πράγματα. Οι Γραφές αναφέρονται σ’ αυτόν ως εκείνον «όστις απ’ αρχής αναγγέλλει το τέλος, και από πρότερον τα μη γεγονότα.» (Ησ. 46:10) Το να γνωρίζη, όμως, κάτι, εκ των προτέρων αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός το κάνει αυτό. Ένας μετεωρολόγος, παραδείγματος χάριν, μπορεί να κάνη ακριβείς προβλέψεις για τον καιρό, διότι γνωρίζει τα σημεία των καιρικών μεταβολών. Κανένας όμως δεν θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι αυτός έκαμε να είναι ο καιρός όπως τον προέβλεψε.

Όταν ο Θεός προλέγη τι θα κάμουν άτομα ή όμιλοι ατόμων, αυτό συχνά το κάνει παρατηρώντας τον τρόπο της σκέψεώς των που είναι ήδη φανερός. Έτσι, όταν προφήτευσε ότι το έθνος Ισραήλ θα παρέβαινε τη διαθήκη του, ο Ιεχωβά είπε: «Γνωρίζω την πονηρίαν αυτών.» (Δευτ. 31:21) Οι προφητείες οι σχετιζόμενες με την πιστή επίγεια πορεία του Ιησού εβασίζοντο στην προηγούμενη γνώσι που είχε ο Ιεχωβά γι’ αυτόν στη διάρκεια των χιλιετηρίδων της ανθρώπινης υπάρξεώς του.—Ιωάν. 6:62· 17:5, 25.

Αν θελήση ο Ιεχωβά μπορεί να διαβάση τον γενετικό κώδικα του μελλοντικού απογόνου και απ’ αυτόν να γνωρίζη τι χαρακτηριστικά πρόκειται να αναπτύξη. Σ’ αυτή τη βάσι ωφείλετο προφανώς και η περίπτωσις των διδύμων υιών του Ισαάκ, Ιακώβ και Ησαύ, όπου ο Ιεχωβά προείπε: «Ο μεγαλύτερος θέλει δουλεύσει εις τον μικρότερον.» (Γέν. 25:23) Σε λίγες περιπτώσεις (όπως εκείνη του Ισραηλίτη Κριτού Σαμψών και του Βασιλέως Κύρου της Περσίας) ο Θεός προείπε πριν από τη σύλληψί των μερικά πράγματα που αυτοί θα έκαναν. (Κριτ. 13:3-5· Ησ. 44:28-45:3) Σε καμμιά περίπτωσι όμως δεν ερρύθμιζε η μοίρα κάθε ενέργεια ή γεγονός στη ζωή αυτών των ατόμων.

Αλλ’ αν ο Θεός έχη την ικανότητα να προγνωρίζη τα πράγματα που θα συμβούν, αυτή η ικανότης του να προγνωρίζη δεν ισοδυναμεί με μια αναλλοίωτη μοίρα που ρυθμίζει όλα τα μελλοντικά γεγονότα; Όχι, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί όχι; Διότι αυτή η άποψις εσφαλμένα εξισώνει το τι ο Θεός μπορεί να κάμη με το τι κάνει στην πραγματικότητα. Μολονότι ο Ιεχωβά Θεός έχει την ικανότητα να προγνωρίζη τα πράγματα, μπορεί να εκλέξη ώστε να μην ασκή αυτή την ικανότητα στο πλήρες. Παρατηρήστε, επί παραδείγματι, πώς ο Θεός χρησιμοποιεί τη δύναμι. Μολονότι είναι Παντοδύναμος, ο Θεός δεν διαθέτει όλη τη δύναμί του σε κάθε κατάστασι, αλλά την χρησιμοποιεί ως το σημείο που είναι αναγκαία για να επιτύχη τον σκοπό του. Παρόμοια, ο Θεός περιορίζει τη χρήσι της ικανότητός του να προγνωρίζη.

Αυτό μπορούμε να το δούμε από τα εδάφια που περιγράφουν τον Θεό να κάνη μια έρευνα ωρισμένων καταστάσεων για να τις γνωρίση. Παρατηρούμε ότι ο Ιεχωβά επληροφόρησε τον Αβραάμ για την απόφασί του να ερευνήση τα πράγματα στα Σόδομα και Γόμορρα «και θέλω ιδεί αν έπραξαν ολοκλήρως κατά την κραυγήν την ερχομένην προς εμέ· και θέλω γνωρίσει, αν ουχί.»—Γέν. 18:20, 21.

Τι Μπορεί να Λεχθή για τον Προορισμό;

Αλλά τι θα πούμε για τα εδάφια εκείνα που μιλούν για ωρισμένους «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού» ‘εκλεκτούς προ καταβολής κόσμου,’ «προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν»; (1 Πέτρ. 1:1, 2· Εφεσ. 1:3-5, 11) Βασιζόμενοι σε Γραφικές παραπομπές σαν αυτές, θρησκευτικοί ηγέτες όπως είναι ο Αυγουστίνος, ο Μαρτίνος Λούθηρος και ο Ιωάννης Καλβίνος εδίδαξαν ότι ο Αδάμ και η Εύα ήσαν προωρισμένοι να παρακούσουν στον Θεό πριν ακόμα δημιουργηθούν και ότι όλοι οι απόγονοί τους εξελέγησαν εκ των προτέρων είτε για σωτηρία είτε για αιώνια καταστροφή.

Διδάσκουν όμως αυτά τα εδάφια ένα τέτοιο προορισμό ατόμων; Αν συμβαίνη αυτό, τότε θα ήταν αδύνατο για οποιονδήποτε από τους εκλεκτούς να χάση την εύνοια του Θεού. Εν τούτοις, οι ίδιοι απόστολοι που έγραψαν τα προηγούμενα λόγια (Πέτρος και Παύλος) έδειξαν ότι εκείνοι που ‘ηγοράσθησαν’ και ‘ηγιάσθησαν’ με το αίμα του Χριστού θα μπορούσαν να πέσουν χωρίς ελπίδα μετανοίας και να καταστραφούν.—2 Πέτρ. 2:1, 2, 20-22· Εβρ. 6:4-6· 10:26-29.

Συνεπώς, τα προαναφερθέντα εδάφια πρέπει να αναφέρωνται στον προορισμό της Χριστιανικής εκκλησίας ως τάξεως.

Πώς εξελέγη η Χριστιανική εκκλησία «προ καταβολής κόσμου»; Ο Ιησούς εις Λουκάν 11:50, 51 συνέδεσε αυτή την «καταβολή» με τον Άβελ. Έτσι προώρισε την τάξι που επρόκειτο να γίνη συγκληρονόμος με τον Χριστό στη Βασιλεία του πριν από τη γέννησι του Άβελ, αλλ’ όχι πριν ο Αδάμ και η Εύα εκλέξουν να παρακούσουν στον Θεό.—Αποκάλ. 20:6.

Όπως στην περίπτωσι του αρχαίου Ισραήλ, ο Θεός ενθαρρύνει τους ανθρώπους και σήμερα ‘να επιστρέψουν από των οδών αυτών και να ζήσουν.’ (Ιεζ. 18:23, 30-32) Ο Πέτρος έγραψε ότι ο Θεός «μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:9) Πόσο ειλικρινής θα μπορούσε να είναι αυτή η επιθυμία αν η μοίρα είχε ήδη προγράψει πολλούς, ίσως εκατομμύρια, για κολασμένη ζωή; Επίσης θα μπορούσε να είναι αληθινή η διδασκαλία της Γραφής ότι ο Ιησούς Χριστός «έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων,» αν η μοίρα απέκλειε από πολλούς κάθε όφελος από το αντίλυτρο;—1 Τιμ. 2:6.

Συνεπώς, η μοίρα δεν ρυθμίζει το μέλλον σας ούτε το μέλλον οποιουδήποτε άλλου νοήμονος ατόμου. Είσθε ελεύθεροι να εκλέξετε να υπηρετήτε τον Θεό ή να μη τον υπηρετήτε. Αλλά, «έκαστος ημών περί εαυτού θέλει δώσει λόγον» για την εκλογή που κάνει. (Ρωμ. 14:12) Ποια θα είναι η δική σας εκλογή;

Πράξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους Συγχρόνους Καιρούς στη Γερμανία

(συνεχίζεται η αφήγησις του Αδ. Κ. Φράνκε)

ΠΟΛΥΓΡΑΦΗΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗ «ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ»

ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ πολυγραφούσαν και διένειμαν Τη Σκοπιά σε πολλές διάφορες τοποθεσίες σ’ όλη τη Γερμανία. Στο Αμβούργο, π.χ., ο Χέλμουτ Μπρέμπακ εξακολουθούσε να εφοδιάζη τους αδελφούς στη Σλέσγουιγκ-Χόλσταϊν και στο Αμβούργον με αντίτυπα τα οποία αυτός και η σύζυγός του έκαμναν την νύχτα. Η Αδ. Μπρέμπακ αφηγείται την επόμενη πείρα από τις πολλές που αυτή και ο σύζυγός της είχαν:

«Από ανθρώπινη άποψι δεν θα ήταν πρόβλημα να βρεθούν οι συσκευασμένες Σκοπιές και ολόκληρος ο εξαρτισμός που χρησιμοποιούσαμε για να τις κάνωμε. Επειδή το σπίτι μας ήταν από εκείνα που διέμεναν πολλές οικογένειες, περιλαμβανομένων και δυο αστυνομικών, δεν ήταν μέρος για να κρύψη κανείς κάτι, ειδικώς έχοντας υπ’ όψει το γεγονός ότι τα αναγκαία υλικά—χαρτί, πολυγράφος, γραφομηχανή και μελάνη, ως και υλικά συσκευασίας—όλα ήσαν μεγάλα. Μη γνωρίζοντας πώς να κρύψωμε τα πράγματα αυτά από τα μάτια εκείνων που δεν έπρεπε να τα ιδούν—τα χρειαζόμεθα κάθε δυο εβδομάδες—απεφασίσαμε να τα στρυμώξωμε μέσα στο κελάρι πατατών, που στεκόταν στο μέσον του υπογείου και στο οποίο μπορούσε να μπη οποιοσδήποτε άλλος κάτοικος του σπιτιού. Κάθε φορά που τελειώναμε Τη Σκοπιά, επιμελώς βάζαμε το κάθε τι πίσω στο κελάρι αυτό, το σκεπάζαμε με άδειους σάκκους και έπειτα συσσωρεύαμε από πάνω ως τη οροφή άδεια τοματοκιβώτια, ελπίζοντας ότι, αν τα πράγματα εχειροτέρευαν, εκείνοι που θα προσπαθούσαν να βρουν κάτι είτε θ’ απετύγχαναν να το βρουν ή θα ήσαν πολύ αδιάφοροι και οκνηροί να θέλουν να μετακινήσουν όλα από τη κορυφή του κελαριού των πατατών. Εμπιστευόμεθα στον Ιεχωβά· δεν υπήρχε τίποτε άλλο που μπορούσαμε να κάμωμε.

»Ο αστυνομικός μ’ ερώτησε αν είχαμε απηγορευμένη έντυπο ύλη στο σπίτι. Για ν’ αποφύγω να ψευσθώ, είπα: ‘Σε παρακαλώ ψάξε μόνος σου.’ Έψαξαν το διαμέρισμα, ανοίγοντας την πόρτα του ντουλαπιού με τέτοιο τρόπο που δεν είδαν τη γραφομηχανή, την οποία είχαμε ξεχάσει να κρύψωμε μέσα στο κελάρι και την οποία θα ανεγνώριζαν ότι ήταν η μηχανή που χρειαζόταν για το γράψιμο Της Σκοπιάς. Αλλ’ ο Ιεχωβά τους τύφλωσε. Αφού δεν βρήκαν τίποτε μέσα στο διαμέρισμα, ρώτησαν αν μπορούσαν να ψάξουν το υπόγειο. Τώρα αισθάνθηκα ότι η ανακάλυψις όλων των υλικών και των αρχείων ήταν αναπόφευκτη. Προσπάθησα να κρύψω το φόβο μου απ’ αυτούς μολονότι η καρδιά μου κτυπούσε δυνατώτερα. Για να κάμη τα ζητήματα χειρότερα, μια βαλίτσα γεμάτη με πολυγραφημένες Σκοπιές, την οποία ο σύζυγός μου θα έπαιρνε στο ταξίδι του την άλλη μέρα, στεκόταν ακριβώς πίσω από το κελάρι. Αλλά τι συνέβη; Οι τρεις αστυνομικοί, να έχετε υπ’ όψιν, στέκονταν στο μέσον του δωματίου, ακριβώς όπου στεκόταν το κελάρι με τη βαλίτσα γεμάτη Σκοπιές από πίσω. Αλλά κανείς απ’ αυτούς δεν την είδε· ήταν σαν να είχαν κτυπηθή από αορασία. Κανείς απ’ αυτούς δεν κατέβαλε προσπάθειες ακόμη και να κυττάξη τι ήταν μέσα στη βαλίτσα. Τελικά ένας από τους αστυνομικούς ρώτησε για το ανώγειό μας· εκεί βρήκαν μερικές παλαιές δημοσιεύσεις, οι οποίες φάνηκε ότι τους ικανοποίησαν, και έτσι έφυγαν. Αλλά τα σπουδαιότερα πράγματα, χάρις στον Ιεχωβά και τους αγγέλους του, διέμειναν κρυμμένα από τα μάτια τους.»

Πολλές παρόμοιες περιπτώσεις θα μπορούσαν