“Γεύθητε και Ιδέτε ότι Αγαθός ο Ιεχωβά”

ΑΥΤΗ η πρόσκλησις—να ‘γευθούμε και να ιδούμε ότι αγαθός ο Ιεχωβά’—έγινε από τον Βιβλικό ψαλμωδό Δαβίδ. (Ψαλμ. 34:8) Έχετε δεχθή αυτή την πρόσκλησι; Πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό;

Κατ’ αρχήν, είναι αναγκαίο να γνωρίζωμε τι λέγει ο Λόγος του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή στην Αγία Γραφή ο Ιεχωβά μιλεί για τα αγαθά πράγματα που θα παράσχη στους δούλους του. «Το δε χάρισμα του Θεού [είναι] ζωή αιώνιος,» λέγει η Αγία Γραφή. (Ρωμ. 6:23) Αλλά ο Θεός προσφέρει περισσότερα απ’ αυτό στους πιστούς δούλους του. Τους υπόσχεται επίσης εσωτερική ειρήνη και πραγματική ικανοποίησι στη ζωή, ακόμη και στον παρόντα καιρό.

Πώς, λοιπόν, μπορούμε να ‘γευθούμε’ και να διαπιστώσωμε αν ο Ιεχωβά πραγματικά θ’ αποδειχθή ότι είναι χορηγός τέτοιων αγαθών πραγμάτων; Πρέπει να αποδίδωμε σ’ αυτόν ταπεινή υπακοή, όπως εκείνος μάς προσκαλεί: «Υιέ μου, μη λησμονής τους νόμους μου, και η καρδία σου ας φυλάττη τας εντολάς μου.» (Παροιμ. 3:1) Με το να διάγωμε τη ζωή μας σε αρμονία με τους νόμους και τις εντολές του Ιεχωβά, στην πραγματικότητα, γευόμεθα και βλέπομε αν αυτό καταλήγη στο καλό μας.

Η ΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ

Ο ψαλμωδός Δαβίδ το έκανε αυτό. Είναι αλήθεια ότι έκανε σφάλματα. Αλλά ο Δαβίδ είχε μια καρδιά που επιθυμούσε να υπηρετή τον Ιεχωβά, και πρόθυμα έθετε το θέλημα του Θεού πρώτο στη ζωή του. Αυτό δεν ήταν πάντοτε εύκολο γι’ αυτόν. Κατά καιρούς μάλιστα η πορεία αυτή εξέθεσε τον Δαβίδ σε υπερβολικό κίνδυνο.

Σε μια περίπτωσι, ο Ισραηλίτης Βασιλεύς Σαούλ, λόγω ζηλοφθονίας, προσπάθησε να φονεύση τον Δαβίδ. Έτσι, ο Δαβίδ αναγκάσθηκε να φύγη στην εχθρική περιοχή των Φιλισταίων. Εκεί προσποιήθηκε τον τρελλό και μπόρεσε να σωθή. Σ’ αυτή την περίπτωσι, που η ζωή του ευρίσκετο σε μεγάλο κίνδυνο, ο Δαβίδ συνέθεσε τον Ψαλμό 34. Παρατηρήστε πώς η κατανόησις αυτών των περιστάσεων δίδει επιπρόσθετη σημασία στα λόγια του:

«Εξεζήτησα τον Ιεχωβά, και επήκουσέ μου, και εκ πάντων των φόβων μου ηλευθέρωσεν. Άγγελος Ιεχωβά στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ελευθερόνει αυτούς. Γεύθητε και ιδέτε ότι αγαθός ο Ιεχωβά· μακάριος ο άνθρωπος ο ελπίζων επ’ αυτόν. Πολλαί αι θλίψεις του δικαίου, αλλ’ εκ πασών τούτων θέλει ελευθερώσει αυτόν ο Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 34:4, 7, 8, 19 (ΜΝΚ) και επιγραφή.

Το να υπηρετή κανείς τον Ιεχωβά, συχνά τον εκθέτει σε όνειδος και διωγμό—σε θλίψεις—όπως δείχνουν οι εμπειρίες του Δαβίδ. Επειδή συμβαίνει αυτό, μερικά άτομα μπορεί να διστάζουν να προσφέρουν ανεπιφύλακτα τον εαυτό τους στην υπηρεσία του Θεού. Αλλά ο Δαβίδ, μιλώντας από τη δική του πείρα, μας παροτρύνει να ‘γευθούμε και να ιδούμε ότι αγαθός ο Ιεχωβά.’ Πράγματι, ο Δαβίδ εγνώριζε ότι οι δούλοι του Θεού, παρά τις δυσκολίες που μπορεί να συναντήσουν, θα έβλεπαν την ισχυρή προστατευτική χείρα του Ιεχωβά και την ‘ειρήνη του Θεού την υπερέχουσα πάντα νουν.’—Φιλιππ. 4:7.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αυτή ήταν η πείρα των δούλων του Θεού στη διάρκεια της ιστορίας. Εξετάστε την αφήγησι στην προς Εβραίους επιστολή, κεφάλαιο, 11 σχετικά μ’ αυτούς τους ανθρώπους πίστεως της προχριστιανικής εποχής· διαβάστε τις αφηγήσεις στα τέσσερα Ευαγγέλια για τη ζωή του κυριωτέρου δούλου του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού· εξετάστε τις εμπειρίες των Χριστιανών αποστόλων στο Γραφικό βιβλίο των Πράξεων. Τι διαπιστώνομε;

Διαπιστώνομε το εξής: Ότι το να υπηρετή κανείς τον Ιεχωβά, συχνά καταλήγει σε κάθε είδους χλευασμό, διωγμό και δυσκολίες και, μερικές φορές, ακόμη και σε οδυνηρό θάνατο, όπως στην περίπτωσι του Ιησού. Και, ωστόσο, αυτοί οι δούλοι του Θεού ήσαν ευτυχισμένοι. Απελάμβαναν μια εσωτερική ειρήνη και ικανοποίησι, διότι εγνώριζαν ότι ευαρεστούσαν τον ουράνιο Πατέρα τους και εγνώριζαν ότι θα ελάμβαναν την αμοιβή της αιωνίου ζωής. Διαβάστε, παραδείγματος χάριν, τα εδάφια Πράξεις 5:40-42.

Σταθήτε και ρωτήστε τον εαυτό σας: Τι επιθυμώ πραγματικά από τη ζωή; Έχω ως στόχο μου το να είμαι ένας πιστός δούλος του Ιεχωβά; Ή μήπως η πορεία της ζωής μου αποκαλύπτει ότι άλλα ενδιαφέροντα είναι πιο σπουδαία για μένα; Στα αρχικά λόγια του Ψαλμού 34, ο Δαβίδ εξέφρασε τη στάσι που όλοι μας πρέπει να έχωμε, λέγοντας: «Θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά εν παντί καιρώ· η αίνεσις αυτού θέλει είσθαι διαπαντός εν τω στόματί μου.» (Ψαλμ. 34:1, ΜΝΚ) Αποτελεί αυτό ολοκάρδια επιθυμία μας; Υποκινούμεθα να χρησιμοποιούμε την υγεία μας, τις ικανότητές μας και τους υλικούς μας πόρους για να δίδωμε αίνο στον Ιεχωβά; Τι μπορούμε να κάνωμε για να ευλογήσωμε και να αινέσωμε τον Ιεχωβά;

ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ ΝΑ ΔΙΑΓΩΜΕ «ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΖΩΗ»;

Μερικοί πιστεύουν ότι το να διάγουν απλώς «μια καλή ζωή»—να είναι ευγενικοί στους γείτονές των, ν’ αγαπούν τους αδελφούς και αδελφές των, να έχουν ένα καθαρό σπίτι, ν’ αναπτύσσουν μια ωραία προσωπικότητα—αυτά είναι τα μόνα που χρειάζονται για να ευλογούν και να αινούν τον Ιεχωβά. Αλλά, στην πραγματικότητα, περιλαμβάνονται περισσότερα. Ο αίνος πρέπει να βγαίνη από το στόμα, όπως είπε ο Δαβίδ. Το να αινή κανείς τον Ιεχωβά μ’ αυτό τον τρόπο, αποτελεί μια ειδική απαίτησι για τους αληθινούς Χριστιανούς. Ο Ιησούς Χριστός το έδειξε αυτό με το να διεξαγάγη μια εκστρατεία δημοσίου κηρύγματος που εμεγάλυνε το όνομα και τη βασιλεία του Πατέρα του.—Λουκ. 4:43.

Κατόπιν, προς το τέλος της επιγείου ζωής του, ο Ιησούς είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Ποιος θα έκανε αυτό το έργο κηρύγματος; Ο απόστολος Πέτρος είπε στον στρατιωτικό αξιωματούχο Κορνήλιο και στον οίκο του: «Παρήγγειλεν [ο Χριστός] εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν και να μαρτυρήσωμεν.»—Πράξ. 10:42.

Μήπως αυτή η εντολή εφηρμόζετο μόνο στους αποστόλους και στους άλλους Χριστιανούς πρεσβυτέρους; Όχι, όλοι οι Χριστιανοί θα πρέπει να είναι μιμηταί του Χριστού, εκτελώντας το έργο κηρύγματος όπως κι εκείνος. Για να επιτελεσθή το κήρυγμα σε παγκόσμια κλίμακα, όπως είπε ο Ιησούς ότι θα εγίνετο, απαιτούνται οι συνεργατικές προσπάθειες όλων των Χριστιανών—ανδρών γυναικών και παιδιών. Και μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι έκδηλη αυτή η συνεργατική προσπάθεια—όλοι μετέχουν ενωμένα σ’ αυτή τη μεγάλη διακήρυξι της Βασιλείας.

Για εκείνους, των οποίων οι περιστάσεις τους επιτρέπουν να μετέχουν πιο πλήρως σ’ αυτό το έργο κηρύγματος, υπάρχει η προοπτική της υπηρεσίας «σκαπανέως.» Ένας σκαπανεύς είναι ένας Μάρτυς του Ιεχωβά ο οποίος μπορεί να δαπανά 90 ώρες τον μήνα, ή τουλάχιστον 1.000 ώρες το έτος, στο έργο κηρύγματος. Το περασμένο έτος 119.000 και πλέον Μάρτυρες, κατά μέσον όρο κάθε μήνα, μπόρεσαν να κάνουν έργο σκαπανέως. Τι σπουδαία υπηρεσία εκτελούν! Και ποια πρέπει να είναι η στάσις αυτών των σκαπανέων και των άλλων δούλων του Θεού;

ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΒΑΣΙΣ ΓΙΑ ΚΑΥΧΗΣΙ

Ο Δαβίδ μάς βοηθεί να το κατανοήσωμε αυτό, όπως λέγει εν συνεχεία στον 34 Ψαλμό: «Εις τον Ιεχωβά θέλει καυχάσθαι η ψυχή μου.» (Ψαλμ. 34:2, ΜΝΚ) Το να γνωρίζη κανείς τον Ιεχωβά και να είναι ένας από τους δούλους του είναι ασφαλώς κάτι για το οποίο αξίζει να καυχηθή. Ασφαλώς, αυτή η καύχησις πρέπει να είναι απηλλαγμένη από κάθε υπόνοια αυτοδικαιώσεως, διότι δεν καυχόμεθα στους εαυτούς μας, αλλά, όπως είπε ο Δαβίδ, «εις τον Ιεχωβά.»—Βλέπε επίσης Γαλάτας 6:14.

Μπορούμε να καυχηθούμε σε ό,τι ο Ιεχωβά κάνει για μας, πώς μας έχει διαφυλάξει και καθοδηγήσει, πώς έχει προμηθεύσει για μας. Από την άλλη πλευρά, θα ήταν ακατάλληλο να καυχώμεθα επειδή ίσως, λόγω περιστάσεων, μπορούμε να μετέχωμε πιο πλήρως στο έργο κηρύγματος. Ο απόστολος Παύλος παρετήρησε: «Εάν κηρύττω το ευαγγέλιον, δεν είναι εις εμέ καύχημα· επειδή ανάγκη επίκειται εις εμέ.»—1 Κορ. 9:16.

ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΝΤΑΣ ΑΛΛΟΥΣ

Κατόπιν, ο Δαβίδ, εκδηλώνοντας ολοκάρδια εκτίμησι για τον Ιεχωβά, είπε: «Μεγαλύνατε τον Ιεχωβά μετ’ εμού, και ας υψώσωμεν ομού το όνομα αυτού.» (Ψαλμ. 34:3, ΜΝΚ) Υποκινείσθε και σεις, όπως ο Δαβίδ, να ενθαρρύνετε άλλους να μετέχουν στην απόδοσι αίνου στον Ιεχωβά; Συχνά το μόνο που χρειάζονται οι δούλοι του Θεού για ν’ αρχίσουν υπηρεσία σκαπανέως, είναι η ενθάρρυνσις. Εξετάστε τα επόμενα παραδείγματα ατόμων που είναι πολύ ευτυχισμένα διότι άρχισαν αυτή την υπηρεσία.

Ο Ντον και η Έρλην Στηλ έγραψαν: «Διστάζαμε ν’ αναλάβωμε ολοχρόνια υπηρεσία σκαπανέως, διότι νομίζαμε ότι έπρεπε να έχωμε κάποιο είδος οικονομικής προμηθείας. . . . Απαλλαγήκαμε απ’ αυτή την ιδέα και γράψαμε στην Εταιρία [Σκοπιά] για να πούμε ότι είχαμε εξοικονομήσει αρκετά χρήματα τα οποία μπορούσαν να μας συντηρήσουν τουλάχιστον δύο μήνες! . . . Κατωρθώσαμε, με τη βοήθεια του Ιεχωβά, να συντηρηθούμε, όχι μόνο για δύο μήνες, αλλά για 27 χρόνια.»—Η Σκοπιά, 1971, σελ. 378-382.

Ο Πωλ Ρόμπελ έγραψε: «Αλλά τώρα [το 1946] μια σωματική πάθησις εκδηλώθηκε και φάνηκε να εμποδίζη την είσοδό μου στην ολοχρόνια υπηρεσία. Ο γιατρός μου προείπε ότι σε διάστημα δύο ετών θα έπρεπε ν’ αναμένω μια παράλυσι της δεξιάς μου πλευράς . . . Απεφάσισα να χρησιμοποιήσω αυτά τα δύο έτη στην ολοχρόνια διακονία και να κάμω το καλύτερο που μπορούσα. Εν τω μεταξύ, πέρασαν είκοσι επτά χρόνια!»—Η Σκοπιά 1973, σελ. 568-571.

Ο Χάινριχ Ντίκμαν, μετά από αρκετές δεκαετίες που δαπάνησε στην ολοχρόνια υπηρεσία τόνισε ότι «όλα τα προβλήματα, οικονομικά και σωματικά, έχουν λυθή με τη χάρι του Ιεχωβά. . . . το να εμπιστεύεται κανείς στο όνομα του Ιεχωβά παρέχει πραγματική ασφάλεια»—Η Σκοπιά 1972, σελ. 587-591.

Χιλιάδες, ναι, δεκάδες χιλιάδες σκαπανέων οι οποίοι έχουν γευθή και ιδεί ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός, θα μπορούσαν να ενωθούν με τον Δαβίδ στην εξής πρόσκλησι: «Μεγαλύνατε τον Ιεχωβά μετ’ εμού και ας υψώσωμε ομού το όνομα αυτού.» (Ψαλμ. 34:3, ΜΝΚ) Αυτοί οι σκαπανείς, όχι μόνο ενθαρρύνουν τους ανθρώπους με τους οποίους μελετούν την Αγία Γραφή να το κάνουν αυτό, αλλά, αφού γευθούν την αγαθότητα της υπηρεσίας σκαπανέως, συνιστούν το έργο σκαπανέως και σε άλλους δούλους του Θεού.

Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΚΑΠΑΝΕΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΗ ΝΑ ΓΕΥΘΟΥΜΕ

Η υπηρεσία σκαπανέως μπορεί να μας βοηθήση να γευθούμε πιο πλήρως την αγαθότητα του Ιεχωβά. Με το να μιλούμε καθημερινώς για πνευματικά πράγματα, αυξάνομε σε γνώσι. Αυτό, με τη σειρά του, ενισχύει την πίστι μας. Γινόμεθα πιο εξηρτισμένοι να εφαρμόζωμε τις συμβουλές της Αγίας Γραφής στην υπερνίκησι προβλημάτων. Μαθαίνομε να εμπιστευώμεθα πιο πλήρως στον Ιεχωβά, ενεργώντας με τη δική του δύναμι, όχι με τη δική μας.

Επίσης, αφού θέσωμε κατά μέρος πρόθυμα, άσχετα με το τι θα συμβή, ωρισμένα υλικά πλεονεκτήματα για ν’ αναλάβωμε υπηρεσία σκαπανέως, αρχίζομε να εξαρτώμεθα περισσότερο από τη βοήθεια του Ιεχωβά μ’ έναν υλικό τρόπο. Ο Δαβίδ ανέφερε το γεγονός ότι εξαρτώμεθα από τον Ιεχωβά όταν είπε ότι «οι πλούσιοι πτωχεύουσι και πεινώσιν· αλλ’ οι εκζητούντες τον Ιεχωβά δεν στερούνται ουδενός αγαθού.»—Ψαλμ. 34:10, ΜΝΚ.

Ο Ιησούς Χριστός υπεστήριξε αυτόν τον ψαλμό του Δαβίδ λέγοντας στους μαθητάς του: «Μη μεριμνάτε περί της ζωής σας τι να φάγητε και τι να πίητε, μηδέ περί του σώματός σας τι να ενδυθήτε· . . . Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» (Ματθ. 6:25-34) Έτσι, είτε βρίσκονται στην υπηρεσία σκαπανέως είτε όχι, εκείνοι που εκζητούν πρώτα τη Βασιλεία έχουν την υπόσχεσι του ιδίου του Υιού του Θεού ότι ο Ιεχωβά θα τους φροντίση όσον αφορά τις υλικές τους ανάγκες. Θα μπορούσαμε ν’ αναμένωμε να λάβωμε μια υπόσχεσι από μια πιο αξιόπιστη πηγή απ’ αυτήν;

Ακόμη και με σωματικό τρόπο, η υπηρεσία σκαπανέως μπορεί να μας βοηθήση να γευθούμε πιο πλήρως την αγαθότητα του Ιεχωβά. Ο καθαρός αέρας, η άσκησις, ένα αίσθημα επιτεύξεως και καλή συναναστροφή μπορούν όλα να συμβάλουν στην καλή υγεία.

Μια Γερμανική παροιμία λέγει: «Εκείνος που κάθεται, σκουριάζει.» Πολλά άτομα που «κάθονται» επειδή είναι συνταξιούχοι, έχουν αποφύγει το «σκούριασμα,» με το ν’ αναλάβουν υπηρεσία σκαπανέως. Εξετάστε, παραδείγματος χάριν, ένα σκαπανέα στο Δυτικό Βερολίνο της Γερμανίας, ο οποίος, σε ηλικία 86 ετών, ερώτησε τον γιατρό του αν θα ήταν συνετό να σταματήση το έργο σκαπανέως. «Μη σταματήσης,» ήταν η απάντησις του γιατρού. «Αν σταματήσης, θα πεθάνης.» Έτσι, σήμερα, στα 92 του χρόνια, ο Χριστιανός αδελφός μας βρίσκεται ακόμη στην υπηρεσία σκαπανέως. Εξηγεί: «Έχω την εντολή του γιατρού να μη σταματήσω το έργο σκαπανέως.»

ΔΙΑΡΚΗ ΟΦΕΛΗ

Πολλά άτομα, αφού εισήλθαν στην υπηρεσία σκαπανέως, την έκαναν σταδιοδρομία της ζωής των. Αυτό είναι κάτι που συνιστάται. Άλλοι έχουν απολαύσει αυτή την υπηρεσία για μια περιωρισμένη χρονική περίοδο. Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτε για το οποίο να μετανοιώσουν. Η απόφασίς τους ν’ αφήσουν την υπηρεσία σκαπανέως λόγω του ότι άλλαξαν οι περιστάσεις τους μπορεί να κατανοηθή, όχι μόνο από ανθρώπινη πλευρά, αλλά είναι και Γραφικώς κατάλληλη. Μήπως σπαταλήθηκε ο χρόνος του έργου σκαπανέως που έκαναν; Καθόλου.

Η υπηρεσία σκαπανέως, αν γίνεται με τα κατάλληλα ελατήρια και με επιθυμία να επιτευχθή πνευματική πρόοδος, βοηθεί αυτά τα άτομα ν’ αναπτύξουν μια πιο πνευματική άποψι για τη ζωή. Τους έχει βοηθήσει ν’ αποκτήσουν ισορροπία. Ίσως πήραν μαθήματα τα οποία θα τους βοηθήσουν αργότερα στη ζωή, πράγματα όπως το να γνωρίζη κανείς πώς να υπολογίζη τον χρόνο του σωστά, πώς να χειρίζεται τα οικονομικά και πώς να είναι ευχαριστημένος με τα αναγκαία πράγματα της ζωής. Μπορεί πιθανόν να βοηθήση τους νέους αργότερα να γίνουν καλύτεροι γαμήλιοι σύντροφοι και καλύτεροι γονείς απ’ ό,τι θα εγίνοντο αλλιώς. Πράγματι, τα οφέλη της υπηρεσίας σκαπανέως είναι διαρκή.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΑΣ;

Ο Ιεχωβά εκφράζει την αγαθότητά του προς όλο τον λαό του· δεν την φυλάσσει για μερικούς που βρίσκονται στην υπηρεσία σκαπανέως. Έτσι, εκείνοι που δεν αναλαμβάνουν αυτή την υπηρεσία για εύλογες αιτίες, δεν πρέπει ποτέ να φοβούνται ότι αυτός ο κόσμος θα τους κάνη να χάσουν την εύνοια του Ιεχωβά. Αλλά ο καθένας από μας πρέπει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του. Μήπως λέτε, «το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής;» Αλλά είναι πραγματικά το πνεύμα πρόθυμο; Ας αποφεύγωμε να χρησιμοποιούμε την αδυναμία της σαρκός ως δικαιολογία για την προθυμία του πνεύματος.

Αν, μετά από εξέτασι με προσευχή, διστάζετε ακόμη, τότε θυμηθήτε τα λόγια του εδαφίου Μαλαχίας 3:10: «Δοκιμάσατέ με τώρα εις τούτο, [Γεύθητε και ίδετε] . . . εάν δεν σας ανοίξω τους καταρράκτας του ουρανού και εκχέω την ευλογίαν εις εσάς, ώστε να μη αρκή τόπος δι’ αυτήν.» Ποιο άτομο, χωρίς εύλογη αιτία, θ’ απέρριπτε μια τέτοια πρόσκλησι;

Και, όσον αφορά εκείνους που δεν μπορούν ν’ αναλάβουν την υπηρεσία σκαπανέως προς το παρόν, ας μη ξεχνούμε αυτό: Ο καθένας μας μπορεί να λατρεύη τον Ιεχωβά με την πλήρη έννοια, με το να είναι ολόψυχος στην αφιέρωσί του και υπηρεσία του προς αυτόν. Έτσι, θα εξακολουθήτε να δείχνετε αυτό το υγιές πνεύμα σκαπανέως! Εξακολουθείτε να υπηρετήτε τον Ιεχωβά ολοκαρδίως και συνεχώς θα ‘γεύεσθε και θα βλέπετε ότι αγαθός ο Ιεχωβά.’

Ματαιότης

● Στην Ιαπωνία μια ομάδα στο Τόκυο πρόσφατα έστειλε επιστολές σε αγρότες που τους κολάκευε και τους έλεγε ότι είχαν κερδήσει ένα χρυσό μετάλλιο και έναν έπαινο. Εζητήθη από τους αγρότες να στείλουν 15.000 γιεν (περίπου 50 δολλάρια) για να καλύψουν τα ταχυδρομικά έξοδα για να λάβουν τα βραβεία τους. Σύμφωνα με εκθέσεις της αστυνομίας, «αρκετοί» έστειλαν τα χρήματα γι’ αυτό και τώρα έχουν «λιγώτερα» γιεν στην τσέπη τους. Εν τω μεταξύ η αστυνομία ψάχνει να εντοπίση αυτή την ομάδα. Όπως λέγει η Αγία Γραφή: «Τα εκ ματαιότητος πλούτη θέλουσιν ελαττωθή.»—Παροιμ. 13:11.