Πρέπει να Δείχνετε Ενδιαφέρον για τους Ηλικιωμένους
1 «Πραγματικά απολαμβάνω τη συναναστροφή μου με τους ηλικιωμένους στην εκκλησία μας. Η ισχυρή τους πίστις και το βάθος της αγάπης τους για τον Ιεχωβά μ’ εποικοδομούν και μ’ ενθαρρύνουν.» Εκφράσεις σαν αυτές ακούονται στις εκκλησίες όπου υπηρετούν πιστοί ηλικιωμένοι αδελφοί και αδελφές μας. Πόσο χαιρόμαστε να δείχνωμε ενδιαφέρον γι’ αυτούς τους αγαπητούς αδελφούς μας!—Λευιτ. 19:32.
2 Αν και πάσχουν από διάφορα προβλήματα υγείας, πολλοί γηραιοί αδελφοί υπηρετούν ως πρεσβύτεροι και διακονικοί υπηρέτες. Τι ωραίο παράδειγμα είναι για μας! Όταν οι περιορισμοί της ηλικίας τούς εμποδίζουν να κάνουν τώρα όσα θα ήθελαν, δεν είναι ανάγκη να μείνουν στο περιθώριο, φρονώντας ότι δεν μπορούν πια να υπηρετήσουν την εκκλησία. Αντιθέτως, οι ηλικιωμένοι ωφελούν πολύ όλη την εκκλησία. Ευλογούμεθα από το σταθερό και πιστό παράδειγμα τους όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και με τις συμβουλές και την ώριμη κρίσι τους. Μπορούμε όλοι εγκάρδια να συμφωνήσωμε ότι «η πολιά είναι στέφανος δόξης, ευρισκομένη εν τη οδώ της δικαιοσύνης.»—Παροιμ. 16:31.
3 Αλλά πώς μπορούμε προσωπικά ν’ ακολουθήσωμε τη συμβουλή που αναγράφεται στο Λευιτικό 19:32, «θέλεις τιμήσει το πρόσωπον του γέροντος»; Παραπάνω, στο ίδιο εδάφιο, διαβάζομε: «Ενώπιον της πολιάς θέλεις προσηκόνεσθαι,» δείχνοντας ότι οι νεώτεροι πρέπει να δείχνουν σεβασμό στους ηλικιωμένους. Ο Παύλος συμβούλευσε ότι πρέπει να θεωρούμε τους άλλους ως ανωτέρους μας. (Φιλιππ. 2:3) Αν αυτό αληθεύη μεταξύ όλων μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, πολύ περισσότερο όταν εκείνος για τον οποίον πρόκειται έχη δείξει πραγματικά αγάπη για τον Ιεχωβά και τους Χριστιανούς αδελφούς του με έργα πίστεως και ευσεβείας για πολλά χρόνια. Αληθινά, αυτοί έχουν αποκτήσει τον σεβασμό μας.
4 Κατά καιρούς, ακούμε ότι ένας ηλικιωμένος αδελφός ή αδελφή που είναι κλινήρης αισθάνεται ότι έχει παραμεληθή, λόγω ελλείψεως τακτικών ενθαρρυντικών επισκέψεων. Μολονότι μπορεί να μην τους γνωρίζομε προσωπικά ή να μην είχαμε στενή συναναστροφή μ’ αυτούς στο παρελθόν, αυτό, εν τούτοις, δεν μεταβάλλει την πνευματική μας σχέσι μ’ αυτούς. Αποτελεί πραγματικά βασική Χριστιανική ευθύνη να φροντίζωμε γι’ αυτούς, και ιδιαίτερα όταν τυγχάνη να είναι μέλη των οικογενειών μας. (1 Τιμ. 5:8) Το να φροντίζωμε στοργικά για τα ηλικιωμένα μέλη της εκκλησίας και ιδιαίτερα για μέλη της οικογενείας μας, είναι μια βασική Χριστιανική αρχή που δεν πρέπει να παραβλέπεται απ’ εκείνους που αγαπούν τον Ιεχωβά. (Μάρκ. 7:10· 1 Ιωάν. 3:17, 18· 4:7, 8) Όλοι μας πρέπει να δείχνωμε το στοργικό ενδιαφέρον μας για τη φυσική και πνευματική ευημερία τους.
5 Αν είμαστε στοχαστικοί, θα διαπιστώσωμε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δείξωμε αγάπη προς αλλήλους. Αυτή η ανιδιοτελής προσφορά φέρνει χαρά και ευτυχία σ’ όλη την εκκλησία. Ο Ιωάννης ενθάρρυνε με τα εξής λόγια: «Μη αγαπώμεν με λόγον μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.» (1 Ιωάν. 3:18) Τόσο οι νέοι όσο και οι ηλικιωμένοι ωφελούνται από μια ανταλλαγή ενθαρρύνσεως, καθώς δίνει ο καθένας από τον εαυτό του και ανάλογα με τις ικανότητες και τις περιστάσεις του.—Πράξ. 20:35· Ρωμ. 1:12.
6 Ο απόστολος Παύλος αναγνώρισε «ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν. . . εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού.» (Ρωμ. 8:28) Πόσο χαιρόμαστε που μπορούμε να ωφεληθούμε τόσο πλούσια από τον θησαυρό της γνώσεως και της πείρας που έχουν αποκτήσει με τα χρόνια πολλοί από τους ηλικιωμένους αδελφούς και αδελφές μας!