Ποια Είναι τα Προσόντα των Πρεσβυτέρων και Διακονικών Υπηρετών;
ΣΤΙΣ πρώτες Χριστιανικές εκκλησίες του πρώτου αιώνα, άνδρες διορίζονταν σε θέσεις ευθύνης είτε σαν «πρεσβύτεροι» είτε σαν «διάκονοι» (διακονικοί υπηρέτες, ΜΝΚ). (Τίτο 1:5· Φιλιπ. 1:1) Οι πρεσβύτεροι έπρεπε να έχουν την εποπτεία της εκκλησίας μ’ ένα πνευματικό τρόπο, υπηρετώντας σαν ‘ποιμένες’ του ποιμνίου του Θεού. (Πράξ. 20:28) Οι διακονικοί υπηρέτες τους βοηθούσαν, φροντίζοντας για την «χρείαν», δηλαδή για πράγματα που δεν περιλάμβαναν με άμεσο τρόπο πνευματική εποπτείαν.—Πράξ. 6:1-6.
Είτε υπηρετούσαν σαν πρεσβύτεροι είτε σαν διακονικοί υπηρέτες, αυτοί οι άνδρες έπρεπε να μοιάζουν με τον Υιόν του Θεού που δέχτηκε την πιο βαριά ευθύνη που έχει δεχτεί οποιοσδήποτε άνθρωπος, κι εν τούτοις δεν ήρθε ‘διά να υπηρετήση’. (Μάρκ. 10:45) Οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες πρέπει να έχουν την ίδια επιθυμία να υπηρετήσουν και να βοηθήσουν όπως και ο Ιησούς Χριστός.
ΓΡΑΦΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΟΥΝ
Εν τούτοις η επιθυμία για υπηρεσία δεν είναι όλο αυτό που απαιτείται. Ο Λόγος του Θεού καθορίζει ορισμένα προσόντα που πρέπει να ικανοποιηθούν από κείνους που υπηρετούν σαν πρεσβύτεροι ή διακονικοί υπηρέτες. Εξετάστε τα τώρα, και καθώς το κάνετε αυτό, ρωτήστε τον εαυτό σας κατά πόσον έχετε τα προσόντα για μια τέτοια εκκλησιαστική ευθύνη. Και σκεφθείτε αυτά τα προσόντα στο κατάλληλο περιβάλλον τους—όπως καταγράφηκαν αρχικά για τους Χριστιανούς στον πρώτο αιώνα μετά Χριστόν. Αυτό θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε οποιαδήποτε τάση να τα βλέπουμε βάσει των κοσμικών κανόνων, περιλαμβανομένων και κείνων που επικρατούν στο σημερινό εμπορικό κόσμο.
Ορισμένες βασικές απαιτήσεις εφαρμόζονται εξ ίσου τόσο στους πρεσβυτέρους όσο και στους διακονικούς υπηρέτες. Ανάμεσα σ’ αυτές είναι ότι θα πρέπει ο άνθρωπος αυτός να είναι:
Ανέγκλητος. Θα πρέπει είναι «άμεμπτος», δηλαδή να μην υπόκειται σε καμιά πραγματική κατηγορία για αδικοπραγία. (1 Τιμ. 3:2, 8, 10· Τίτος 1:6, 7) Αυτό, βέβαια, δεν απαιτεί απόλυτη τελειότητα από μέρους του. Αν ήταν έτσι, κανένας ανθρώπινος απόγονος από τον αμαρτωλό Αδάμ δεν θα μπορούσε να έχει τα προσόντα. (Ιακ. 3:2· 1 Ιωάν. 1:8) Αλλά δεν θα πρέπει να υπάρχει κάποια κατηγορία που νάχει κάποια βαρύτητα. Εάν υπάρχει οποιαδήποτε κατηγορία, ασφαλώς θα πρέπει να συμφωνεί με τους Γραφικούς κανόνες για το ορθό και το άδικο, και όχι απλώς με ανθρώπινους κανόνες, που τόσο συχνά διαστρέφονται. (1 Τιμ. 6:14· Κολ. 1:22) Αν είχε διαπράξει στο παρελθόν κάποιο αδίκημα σοβαράς φύσεως, τότε ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει κάνει να ξεχαστεί οποιαδήποτε μομφή εξ’ αιτίας αυτού, και να έχει κάνει ένα καλό όνομα με την έξοχη διαγωγή του. Έτσι ο διορισμός δεν θα φέρει καμιά μομφή στην εκκλησία μπροστά στα μάτια του Θεού και του κόσμου.
Μιας γυναικός ανήρ. Αν είναι έγγαμος, πρέπει να έχει μόνο μια σύζυγο στη ζωή, επομένως να μην είναι πολύγαμος, όπως ήταν πολλοί μη Χριστιανοί του πρώτου αιώνα.—1 Τιμ. 3:2, 12· Τίτο 1:6.
Ουχί μέθυσος. Δεν θα πρέπει να είναι κάποιος που κάνει κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών, που χάνει τον έλεγχο της σκέψεως και των αισθημάτων του. Πραγματικά όπως δείχνουν οι απαιτήσεις για τους διακονικούς υπηρέτες, δεν θα πρέπει ούτε καν να είναι ‘δοσμένος σε πολύ οίνο’, κι επομένως δεν θα πρέπει να έχει τη φήμη ότι είναι ένα «γερό ποτήρι».—1 Τιμ. 3:3, 8· Τίτο 1:7· 1 Πέτρ. 4:3. (Ακολουθεί η συνέχεια στο επόμενο τεύχος)