Ποια Είναι τα Προσόντα των Πρεσβυτέρων και Διακονικών Υπηρετών;
(Συνέχεια από το προηγούμενο τεύχος)
Αναγράφονται και μερικές άλλες απαιτήσεις ειδικά για τους διακονικούς υπηρέτες. Εν τούτοις είναι αυτονόητο ότι αυτές οι απαιτήσεις θα πρέπει επίσης να εκπληρώνονται και από κείνους που έχουν τα προσόντα για θέσεις πρεσβυτέρων. Ανάμεσα σ’ αυτές τις απαιτήσεις ότι θα πρέπει ο άνδρας αυτός να είναι:
Σεμνός. Άλλες μεταφράσεις του 1 Τιμ. 3:8 χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως «αξιοπρεπής», «ευπρεπής», «αξιοσέβαστος», «άνδρας με υψηλές αρχές», λέξεις που η σημασία τους είναι δεκτή για την Ελληνική λέξη που χρησιμοποιεί ο απόστολος. Έτσι, μολονότι σε μερικές περιπτώσεις το χιούμορ δεν είναι άτοπο, κανείς απ’ αυτούς τους άνδρες δεν θα πρέπει να είναι συνεχώς ένας ‘γελωτοποιός’· ούτε θα πρέπει να έχουν την τάση να παίρνουν στα ελαφρά την ευθύνη τους.
Ουχί δίγλωσσος. Επομένως πρέπει νάναι άνδρες ευθείς και φιλαλήθεις, «των οποίων οι λόγοι είναι αξιόπιστοι», όχι υποκριτές, σπερμολόγοι ή ύπουλοι.—1 Τιμ. 3:8.
Μετά καθαράς συνειδήσεως. Ενώπιον του Θεού, η συνείδησή του πρέπει να μαρτυρεί ότι αυτός δεν είναι άτομο που συνηθίζει πράξεις ύπουλες, ακάθαρτες ή μολυσμένες, έστω κι αν αυτές οι πράξεις δεν γίνονται δημόσια γνωστές. (1 Τιμ. 3:9· Ρωμ. 9:1· 2 Κορ. 1:12· 4:2· 7:1) Αν ο ίδιος δεν προσκολλάται σε δίκαιες αρχές και δεν τις υποστηρίζει, ασφαλώς δεν μπορεί να έχει τα προσόντα να υπηρετεί το ποίμνιο του Θεού μ’ ένα υπεύθυνο τρόπο.—Ματθ. 23:3.
Εκτός από τις απαιτήσεις, που είναι βασικές τόσο για τους πρεσβυτέρους όσο και τους διακονικούς υπηρέτες, υπάρχουν κι άλλες που αναφέρονται ιδιαίτερα για τους πρεσβυτέρους. Το έργο που τους ανατέθηκε σαν ποιμένων και δασκάλων αντανακλάται σ’ αυτές τις απαιτήσεις που τονίζουν την ικανότητα να δίνουν φιλάγαθη, υποβοηθητική, αλλά σταθερή καθοδήγηση και κατεύθυνση στα «πρόβατα» του Θεού. Αυτές οι απαιτήσεις περιλαμβάνουν το να είναι:
Άγρυπνος (νηφάλιος, Κείμενο)· εγκρατής. Ένας που έχει τα προσόντα να είναι πρεσβύτερος θα πρέπει να έχει τις διανοητικές και φυσικές δυνάμεις του κάτω από κατάλληλο έλεγχο ώστε να μη φτάνει σε απερίσκεπτες ακρότητες, ούτε να ενεργεί μ’ ένα ιδιόμορφο, ανισόρροπο τρόπο. Επομένως, είναι ικανός να συμπεριφέρεται μ’ ένα σοβαρό, πνευματικώς διαυγή τρόπο.—1 Τιμ. 3:2· 2 Τιμ. 4:5· Τίτο 1:8.
Σώφρων. Ο πρεσβύτερος πρέπει να είναι ένα συνετό άτομο· η ομιλία του και οι πράξεις του να είναι λογικές και να δείχνουν ότι ξέρει τι θέλει. Η ισορροπημένη σκέψη του και άποψή του θα πρέπει να έχουν οικοδομηθεί πάνω στις υγιείς διδασκαλίες του Λόγου του Θεού.—1 Τιμ. 3:2· Ρωμ. 12:3· παράβαλε Μάρκ. 5:15· Πράξ. 26:25· 2 Κορ. 5:13.
Κόσμιος. Η Ελληνική λέξη που χρησιμοποιείται εδώ (1 Τιμ. 3:2) είναι η ίδια λέξη που μεταφράζεται «εύτακτα» στην 1 Τιμ. 2:9 (ΜΝΚ). Έτσι ένας πρεσβύτερος θα πρέπει να έχει έναν εύτακτο, αξιοσέβαστο τρόπο ζωής, και να είναι άνθρωπος ‘ευγενικής συμπεριφοράς’, κι έτσι ‘όχι κακότροπος’ όπως αποδίδουν την Ελληνική λέξη άλλες μεταφράσεις. (Παράβαλε 1 Κορ. 14:33, 40) Μολονότι ασφαλώς κανείς δεν θα πρέπει να περιφρονεί ή να υποβιβάζει την ακρίβεια στο χρόνο του ώστε να μην υπολογίζει τους άλλους ή να γίνεται αγενής θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η Χριστιανική εκκλησία στις μέρες του αποστόλου δεν δημιουργούσε μεγάλα ζητήματα για την ακρίβεια του χρόνου όπως κάνει ο σημερινός εμπορικός κόσμος. Η τήρηση των αρχείων κρατιόταν αναμφιβόλως στο ελάχιστο σημείο στις ημέρες εκείνες. Για να είναι ένας αποτελεσματικός ποιμένας του ποιμνίου, ένας πρεσβύτερος δεν χρειάζεται Γραφικά να είναι ένας έμπειρος γραφέας ή λογιστής. Ή πιθανόν να υπήρχε κάποιος ανάμεσα στους διακονικούς υπηρέτες που θα μπορούσε να χειριστεί οποιεσδήποτε ανάγκες χρειάζονταν απ’ αυτή την άποψη. (Πράξ. 6:1-6) Πάνω απ’ όλα, ένας πρεσβύτερος δεν θάπρεπε να είναι ένα άτακτο ή απειθάρχητο άτομο, κάποιος που δείχνει περιφρόνηση για την αποστολική συμβουλή.—1 Θεσ. 5:14· 2 Θεσ. 3:6-12· Τίτος 1:10.
Φιλόξενος. Θα πρέπει να καλωσορίζει τους ξένους στις Χριστιανικές συναθροίσεις, δείχνοντας το ίδιο ενδιαφέρον για τους φτωχούς και ταπεινούς όπως και για τους πλούσιους. Θα πρέπει επίσης να δείχνει φιλοξενία στους αδελφούς του, στο βαθμό που επιτρέπουν οι περιστάσεις του, και ανάλογα με τις ανάγκες τους.—Ρωμ. 12:14· 1 Τιμ. 3:2· Τίτος 1:8· Ιακ. 2:14-16.