Οι Ειρηνικοί Άνθρωποι Είναι Πραγματικά Απαραίτητοι!

ΤΟ θέμα ήταν ελπιδοφόρο: «Διεθνές Συνέδριο Λογοτεχνίας—Συγγραφείς για Ειρήνη». Ο τόπος ήταν γραφικός: η παλιά Γερμανική πόλη της Κολωνίας με θέα τον Ποταμό Ρήνο. Η ατμόσφαιρα του συνεδρίου ήταν ήρεμη μέχρις ότου συντρίφτηκε εξαιτίας της συμπλοκής που προξενήθηκε ανάμεσα στους συνέδρους. Σύμφωνα με ειδησεογραφικές πληροφορίες για το συνέδριο του 1982, μερικοί από τους παρόντες κραύγαζαν και, έσπρωχναν—ήρθαν μάλιστα στα χέρια για να πάρουν τον έλεγχο της εξέδρας. Η φασαρία έγινε για το ποια κυβέρνηση είναι εκείνη που ευθύνεται για τις παγκόσμιες διαμάχες.

Είτε το πεδίο μάχης βρίσκεται σε κάποια μακρινή χώρα, είτε είναι ο τόπος μιας συνέλευσης, είτε το σαλόνι του γείτονά σας, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν με ειρήνη; Η απάντηση είναι απλή: Γνήσια ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει αν οι άνθρωποι δεν λαβαίνουν υπόψη τους στη ζωή τους τον Θεό της ειρήνης, τον Ιεχωβά.—1 Θεσσαλονικείς 5:23.

Στο Γαλάτας 5:22, 23, η Βίβλος κατατάσσει την ειρήνη σαν έναν από τους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού. Αληθινή και μόνιμη ειρήνη μπορεί να υπάρξει στη ζωή μας μόνο αν το πνεύμα του Θεού επιφέρει την αύξησή της μέσα στις καρδιές μας. Πώς γίνεται αυτό; Πρώτα πρέπει να γνωρίσουμε τον Ιεχωβά Θεό και τον Γιο του τον Ιησού Χριστό, και κατόπιν να ασκήσουμε πίστη σ’ αυτούς. (Ιωάννης 17:3) Έτσι, θα εκπληρωθεί σε μας η θερμή παράκληση του αποστόλου Παύλου: «Ο δε Θεός της ελπίδος είθε να σας εμπλήση πάσης χαράς και ειρήνης διά της πίστεως, ώστε να περισσεύητε εις την ελπίδα διά της δυνάμεως του Πνεύματος του Αγίου». Και παρατηρήστε ότι ο Παύλος τελειώνει τη νουθεσία του σ’ αυτή την ίδια επιστολή με την εξής περαιτέρω παράκληση: «Ο δε Θεός της ειρήνης είη μετά πάντων υμών».—Ρωμαίους 15:13, 33.

Η ειρήνη που παράγει το άγιο πνεύμα του Θεού διαφέρει από την ειρήνη που επιδιώκει ο κόσμος. Με ποιον τρόπο;

Μια Διαφορετική Ειρήνη

Διεθνώς, ειρηνοποιός είναι εκείνος που χρησιμοποιεί κατάλληλα λόγια και εθιμοτυπικούς τρόπους· εκείνος που με συμβιβασμό μπορεί να καθησυχάσει δυο αντίθετες ομάδες χωρίς κατ’ ανάγκη να αλλάξει τις διαθέσεις και τα ελατήριά τους. Έτσι, ένας κομμουνιστής μπορεί να έχει ειρήνη μ’ έναν κεφαλαιοκράτη χωρίς ν’ αλλάξει κανένας τους τη φιλοσοφία του. Το να έχει όμως κάποιος ειρήνη με τον Θεό είναι διαφορετικό. Ο Θεός θέτει όρους για την ειρήνη. Αυτός καθορίζει τους όρους αυτούς και δείχνει πώς εφαρμόζονται. Με τον Ιεχωβά Θεό δεν γίνεται συμβιβασμός αλλά υποτάσσουμε ολικά τα ελατήριά μας, τις διαθέσεις μας, τον τρόπο της ζωής μας—ολόκληρο τον εαυτό μας.—Ματθαίος 22:37.

Επομένως, αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι ειρήνη ριζωμένη σε θεία σοφία, όχι ανθρώπινη σοφία. Διαβάζοντας τα εδάφια Ιακώβου 3:13-18, παρατηρούμε τα οφέλη που φέρνει η ουράνια σοφία:

«Τις είναι μεταξύ σας σοφός και επιστήμων; ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας. Εάν όμως έχητε εν τη καρδία υμών φθόνον πικρόν και φιλονεικίαν, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας. Η σοφία αύτη δεν είναι άνωθεν καταβαίνουσα, αλλ’ είναι επίγειος, ζωώδης, δαιμονιώδης. . . . Η άνωθεν όμως σοφία πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτος και ανυπόκριτος. Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών».

Η ειρήνη που έρχεται από τη σοφία του Θεού κάνει περισσότερα πράγματα από το να παρεμποδίζει τη διαμάχη· επιδιώκει θερμά και ενεργά μια καλή σχέση με τους άλλους.

Επίσης, με το να είναι κάποιος ειρηνικός μ’ ένα θεοσεβή τρόπο βοηθάει στην παρεμπόδιση βλαβερών τάσεων, οι οποίες είναι ριζωμένες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου από τον καιρό της ανταρσίας στην Εδέμ, ώστε να μην αναπτυχθούν και γίνουν θανατηφόρες, αμαρτωλές πράξεις. (Γένεσις 8:21· Ματθαίος 15:19· Ρωμαίους 5:12) Αναφερόμενος στην αποτελεσματικότητα αυτής της προστατευτικής ασπίδας, ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι «η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας [κίνητρα] και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού».—Φιλιππησίους 4:7.

Αυτό δείχνει ότι «η ειρήνη του Θεού» μεταβιβάζεται από αυτόν μέσω του Γιου. Ο Ιησούς είπε: «Ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ». (Ιωάννης 14:27) Η αληθινή ειρήνη δεν είναι αποτέλεσμα κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής ή περιβαλλοντολογικής αναμόρφωσης αλλά, μάλλον, αποτέλεσμα της λατρείας του Ιεχωβά σε μίμηση του Γιου του Ιησού Χριστού. Είναι κατάλληλο, λοιπόν, που ο απόστολος Παύλος αρχίζει πάρα πολλές από τις επιστολές του με εκφράσεις όπως: «Χάρις είη υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού».—Ρωμαίους 1:7· 1 Κορινθίους 1:3· 2 Κορινθίους 1:2.

Είστε Ένας Ειρηνοποιός;

Οι ειρηνοποιοί Χριστιανοί κατανοούν ότι χωρίς τον Ιεχωβά δεν έχουν καμιά ικανότητα για μόνιμη ειρήνευση. Η ανθρώπινη σάρκα είναι αδύναμη. Χρειάζεται να υποστηρίζεται από το πνεύμα του Θεού. Ο Παύλος υπενθύμισε στους Χριστιανούς: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Έπειτα πρόσθεσε: «Εάν όμως δάκνητε και κατατρώγητε αλλήλους, προσέχετε μη υπ’ αλλήλων αφανισθήτε. Λέγω λοιπόν, Περιπατείτε κατά το Πνεύμα και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμίαν της σαρκός. Διότι η σαρξ επιθυμεί εναντία του Πνεύματος, το δε Πνεύμα εναντία της σαρκός· ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα ώστε εκείνα, τα οποία θέλετε, να μη πράττητε».—Γαλάτας 5:14-17.

Όταν ένα άτομο δεχτεί εναντίωση από κάποιον, μπορεί οι ‘σαρκικές επιθυμίες’ του ατόμου να το απατήσουν να πιστέψει ότι έχει δίκιο όταν, στην πραγματικότητα, έχει λάθος. Τα άσχημα χαρακτηριστικά της φιλαυτίας, του φθόνου και του ανεξέλεγκτου συναγωνισμού δικαιολογούνται. Στο μυαλό του ατόμου, τα χαρακτηριστικά αυτά παίρνουν την εμφάνιση της επιθετικότητας και του ζήλου, πράγματα που γι’ αυτόν είναι βασικά προκειμένου να βγει νικητής ή να πετύχει. Αυτό ακριβώς συνέβη σε μερικούς Χριστιανούς του πρώτου αιώνα που ζούσαν στην επαρχία της Γαλατίας. Επέτρεψαν στις ‘σαρκικές επιθυμίες’ τους να αμαυρώσουν την ομορφιά της ειρήνης όχι μόνο στη δική τους ζωή αλλά και στην εκκλησία. «Έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι» κηλίδωναν την πνευματική εμφάνιση της εκκλησίας τους, και έπρεπε για να αποκατασταθεί η ειρήνη να αφαιρεθούν αυτές οι κηλίδες.—Γαλάτας 5:20, 22.

Σήμερα, αντιχριστιανικά χαρακτηριστικά μπορούν παρόμοια να αφαιρέσουν την ειρήνη από τον πνευματικό μας παράδεισο. Οι εμπορικές δοσοληψίες, η εργασία, το σχολείο, οι κοινωνικές και εκκλησιαστικές δραστηριότητες παρέχουν περιστάσεις που δοκιμάζουν κατά πόσο είμαστε στενά προσκολλημένοι στον καρπό της ειρήνης ή όχι. Για να βεβαιωθείτε ότι είστε ειρηνοποιός και όχι ληστής της ειρήνης, κάνετε τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό σας:

◻ Μήπως έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου και θέλω αναγνώριση, ή είμαι ταπεινός και μετριόφρονας;—Παροιμίαι 11:2· Ματθαίος 18:1-4.

◻ Μήπως έχω ισχυρή επιθυμία για υλικά αποκτήματα, ή ικανοποιούμαι με διατροφές και σκεπάσματα;—1 Τιμόθεον 6:4-10· Εβραίους 13:5.

◻ Μήπως δείχνω εύνοιες σε εξέχοντα άτομα ή σε πλούσια από υλική άποψη μέσα στην εκκλησία, ή προσδέχομαι όλους στην πίστη;—Ρωμαίους 15:7· Ιακώβου 2:1-4.

Αντικαταστήστε την Ανθρώπινη Σοφία με τη Θεία Σοφία

Το ολέθριο πνεύμα που παρακινεί τους συστηματικούς ληστές της ειρήνης πηγάζει από ιδιοτελείς επιθυμίες. Παρατηρήστε πώς επισημαίνει ο απόστολος Ιάκωβος την προέλευση της κακής καρποφορίας στο εδάφιο Ιακώβου 4:1, όπου γράφει: «Πόθεν προέρχονται πόλεμοι και μάχαι μεταξύ σας; ουχί εντεύθεν, εκ των ηδονών σας, αίτινες στρατεύονται εντός των μελών σας [από τις επιθυμίες σας για αισθησιακή απόλαυση που μάχονται μέσα στα μέλη σας, ΜΝΚ];» Οι ταραξίες της εκκλησιαστικής αρμονίας αρνούνται να γίνουν ειρηνοποιοί επειδή επιτρέπουν σε ιδιοτελείς επιθυμίες να ‘μάχονται μέσα στα μέλη τους’. Επιτρέπουν να φωλιάσει μέσα στα σώματά τους ένα αντιμαχόμενο πνεύμα. Έτσι, οι ιδιοτελείς επιθυμίες τους, σαν ένα ορμητικό στράτευμα, συνεχίζουν την επιθετική διάθεση, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για σπουδαιότητα, μεγαλύτερη επιρροή, αποκτήματα και τα παρόμοια, ενώ αποσπούν την ειρήνη από τη σχέση τους με τον Θεό και με τους ομοπίστους τους.

Πιθανόν καθημερινά να αντιμετωπίζουμε κάποια κατάσταση, ή κάποιο άτομο που μας δυσαρεστεί. Πώς χειριζόμαστε το ζήτημα; Μερικοί μπορεί να διαμαρτύρονται έντονα και θυμωμένα, ελπίζοντας ότι αυτό θα αποτρέψει το πρόβλημα και θ’ αλλάξει τα πράγματα. Άλλοι, θέλοντας να προστατέψουν τη θέση τους και την κατάστασή τους στη ζωή, μπορεί να κάνουν οτιδήποτε με ενεργό τρόπο ενάντια σε κάθε βελτιωμένη μέθοδο. Οι ενέργειες αυτές καταστρέφουν την ειρήνη. Επιβραδύνουν την πρόοδο και τα επιτεύγματα στο σπίτι, στην εργασία ή στην εκκλησία. Εξάλλου, η «άνωθεν σοφία . . . είναι . . . ειρηνική». (Ιακώβου 3:17) Και η ειρήνη στην πράξη ενοποιεί ανθρώπους με ανθρώπους και ανθρώπους με τον Θεό. (Εφεσίους 4:3) Να γιατί η θεία σοφία παραγγέλει περαιτέρω:

◻ «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον και εκεί ενθυμηθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρον σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου».—Ματθαίος 5:23, 24.

◻ «Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων».—Ρωμαίους 12:18.

◻ «Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην και τα προς την οικοδομήν αλλήλων».—Ρωμαίους 14:19.

Οι Ειρηνοποιοί Είναι Ευαγγελιζόμενοι

Ο απόστολος Πέτρος, αναγνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι Εγγυητής ενός παγκόσμιου αγγέλματος ειρήνης, είπε, «Τον λόγον, τον οποίον απέστειλε προς τους υιούς Ισραήλ ευαγγελιζόμενος ειρήνην διά Ιησού Χριστού· ούτος είναι ο Κύριος πάντων». (Πράξεις 10:36) Ο Ιησούς όχι μόνο ‘ήρθε και ευαγγελίστηκε ειρήνη’ ο ίδιος αλλά εκπαίδευσε και τους ακολούθους του να το κάνουν αυτό. (Εφεσίους 2:17) Εξήγησε ότι αυτό θα γινόταν με μια από σπίτι σε σπίτι ‘έρευνα για τους άξιους’, και τους έδωσε οδηγίες, «Εις ήντινα δε οικίαν εισέρχησθε, πρώτον λέγετε· Ειρήνη εις τον οίκον τούτον».—Ματθαίος 10:11· Λουκάς 10:5.

Ωστόσο, όπως στον πρώτο αιώνα, έτσι και τώρα, δεν εκτιμούν όλοι ‘τα καλά νέα της ειρήνης’. Αυτό διεγείρει σ’ αυτούς όχι μια ειρηνική ανταπόκριση αλλά μάλλον ένα μαχητικό πνεύμα. Ο Ιησούς προείδε αυτό το είδος ανταπόκρισης στο ευαγγελιστικό έργο, γιατί είπε: «Εισερχόμενοι δε εις την οικίαν χαιρετήσατε αυτήν. Και εάν μεν η οικία ήναι αξία, ας έλθη η ειρήνη σας επ’ αυτήν· αλλ’ εάν δεν ήναι αξία, η ειρήνη σας ας επιστρέψη εις εσάς». (Ματθαίος 10:12, 13) Μερικοί θα δέχονταν πρόθυμα την ειρήνη αυτή από τον Θεό· άλλοι όχι. Αλλά, σε οποιαδήποτε περίπτωση, ο Χριστιανός δεν θα έχανε την ειρήνη του με τον Θεό ή με τον άνθρωπο.

Όσοι απορρίπτουν την ειρήνη του Θεού βρίσκονται στην πραγματικότητα σε πόλεμο μαζί του. Στην προφητεία του Ιησού στην οποία περιέχονται τα γεγονότα τα οποία χαρακτηρίζουν το σημείο της παρουσίας του με Μεσσιανική Βασιλική δύναμη περιλαμβάνεται και η εξής προειδοποιητική εικόνα: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, . . . θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων». (Ματθαίος 25:31-33) Το ζήτημα που προκαλεί το χωρισμό περιστρέφεται γύρω από τη Βασιλεία του Θεού με τον Χριστό. Το πώς τα άτομα ανταποκρίνονται στα ‘καλά νέα της βασιλείας’ που φέρνονται σ’ αυτούς από τους ‘ελάχιστους αδελφούς του Χριστού’ είναι αυτό που μετράει πολύ στην κρίση τους. (Ματθαίος 24:14· 25:34-46) Στο διαχωριστικό του έργο, ο Χριστός χρησιμοποιεί μόνο ειρηνοποιούς για να μεταδώσουν το άγγελμα των καλών νέων. Μ’ αυτό τον τρόπο κανένας εναντιούμενος δεν θα είχε λόγο να πει: ‘Μ’ έκαναν να θυμώσω τόσο ώστε δεν μπόρεσα να καταλάβω «το μήνυμα της ειρήνης»’.

Έτσι σ’ έναν κόσμο που σφυροκοπείται από καθημερινές συγκρούσεις τόσο προσωπικής όσο και διεθνούς φύσης, είναι πραγματικά απαραίτητοι οι ειρηνοποιοί. Τέτοιους ανθρώπους θα βρείτε στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία. Είθε ο «Θεός της ειρήνης» να σας δώσει το άγιό του πνεύμα. Τότε η ευτυχισμένη σας μερίδα θα είναι ησυχία, γαλήνη και ηρεμία, καθώς επίσης και ελευθερία από διενέξεις, έριδες, αμφιβολίες και φόβους. (Ησαΐας 32:17, 18) Επίσης, επεκτείνοντας ‘τα καλά νέα της ειρήνης’, θ’ απολαύσετε το μεγαλειώδες προνόμιο να βοηθήσετε κι άλλους να γίνουν ειρηνικοί.—Εφεσίους 2:17· Ματθαίος 28:19, 20.

[Πρόταση που Τονίζεται στη σελίδα 15]

Η ειρήνη που έρχεται από τη σοφία του Θεού κάνει περισσότερα πράγματα από το να παρεμποδίζει τη διαμάχη· επιδιώκει θερμά και ενεργά μια καλή σχέση με τους άλλους

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Η ειρήνη που παράγει το άγιο πνεύμα του Θεού διαφέρει από την ειρήνη που επιζητεί ο κόσμος