Η Έκθεσή μας Υπηρεσίας Αγρού Κάθε Μήνα
1 Είναι αλήθεια ότι οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι στο χειρισμό τους. (2 Τιμ. 3:1) Συγχρόνως, είναι προνόμιό μας να ζούμε σήμερα καθώς στις μέρες μας ανοίγεται η ευκαιρία να γευθούμε το νέο σύστημα του Θεού. Εφόσον ένα από τα πιο σπουδαία έργα που έχει αναθέσει ο Ιεχωβά στους ανθρώπους είναι το κήρυγμα του ευαγγελίου, ο κάθε Χριστιανός θα πρέπει να καταβάλει προσπάθειες για να είναι ασταμάτητα ένας κήρυκας. Για να το κατορθώσει αυτό μέσα από τις αντιξοότητες της ζωής είναι ανάγκη να έχει ισορροπία. Τι σημαίνει αυτό όμως;
2 Όπως η προς τα εμπρός κίνηση ενός ποδηλάτου συμβάλλει στη διατήρηση ισορροπίας, το ίδιο ισχύει και για την πνευματική ισορροπία. Αυτό το σημείο είναι ζωτικό γιατί μερικοί τα τελευταία χρόνια χρησιμοποίησαν κακώς ή δεν κατάλαβαν την έννοια της ισορροπίας. «Μη δαπανάς τόσο πολύ χρόνο στη διακονία του αγρού», είπαν. «Δαπάνησε περισσότερο χρόνο στο σπίτι σου και στην οικογένειά σου. Να είσαι ισορροπημένος!» Αυτή η ακατάλληλη συμβουλή έχει ελαττώσει την προς τα εμπρός κίνηση σε μερικούς και τους έχει βλάψει πνευματικά και έγιναν αδρανείς ή μη τακτικοί. (2 Πέτρ. 2:3· 3:11, 12) Πόσο αντίθετη είναι η συμβουλή του παροιμιαστή στο 4:7, 12, 13. Ασφαλώς η προτροπή «όταν τρέχης, δεν θέλεις προσκόψει», δείχνει την πραγματική έννοια της ισορροπίας.
3 Μερικοί, επηρεασμένοι από τις πιέσεις της ζωής σκέφτονται: «Κουράστηκα πολύ να ακούω τους πρεσβυτέρους να μιλάνε συνεχώς για την υπηρεσία αγρού! Δουλεύω όλη την εβδομάδα και δικαιούμαι να ξεκουραστώ τα Σαββατοκύριακα». Αλλά πώς αισθάνεται ο Ιεχωβά για κάποιον που πιστεύει ότι ασκείται επάνω του μεγάλη πίεση για να κηρύττει; Ή πώς θεωρεί κάποιον που δεν αποκομίζει χαρά από την υπηρεσία του; (Λουκ. 13:24· Μάρκ. 12:30) Όλοι μας πιστεύουμε στη θυσία του Χριστού και η Χριστιανική διακονία θα πρέπει να είναι ένα από τα πιο σπουδαία πράγματα στη ζωή μας. Αλλά πώς μπορούμε να το αποδείξουμε αυτό; Ο καθένας θα πρέπει να αναρωτηθεί: Συμμετέχω στα διευθετημένα ξεκινήματα της εκκλησίας; Αν έχω κάποιο πρόβλημα υγείας, φροντίζω να μετέχω στο κήρυγμα με όποιους τρόπους μπορώ;—Βλέπε Σκοπιά 1 Ιουνίου 1985 σσ. 26-28 και 15 Νοεμβρίου 1985 σελ. 25.
4 Ο Ιεχωβά δεν θέλει να τον υπηρετούμε αναγκαστικά ή με λύπη, γιατί αγαπά τον ιλαρό δότη. (2 Κορ. 9:6, 7) Καθώς συμμετέχουμε στην υπηρεσία του αγρού αυτό πρέπει να μας γεμίζει από χαρά. (Πράξ. 20:35) Πόσο χαίρονται οι αδελφοί μας επίσης όταν τους αφηγούμαστε τις πείρες μας από τη διακονία του ευαγγελίου. Και πόσο χαιρόμαστε όλοι μας όταν ακούμε για την παγκόσμια δράση του λαού του Θεού. Από αυτό καταλαβαίνουμε επιπρόσθετα τη σπουδαιότητα να υποβάλουμε τις εκθέσεις μας τακτικά κάθε μήνα. Το ίδιο κίνητρο που μας υποκινεί να είμαστε ζηλωτές στο έργο κηρύγματος θα μας υποκινεί επίσης να δίνουμε κάθε μήνα τις εκθέσεις του έργου από μόνοι μας, σαν μια εκδήλωση της ευγνωμοσύνης μας στον Ιεχωβά που μας χάρισε το προνόμιο να είμαστε μάρτυρές του.
5 Σαν αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά έχουμε να κάνουμε ένα επείγον έργο. Δεν ενδιαφέρεστε προσωπικά ώστε η διακονία να φερθεί σε πέρας πλήρως πριν έρθει το τέλος; Φυσικά ο Ιεχωβά θα φροντίσει ώστε αυτό το έργο να τελειώσει, αλλά έχουμε εμείς συμμετοχή σ’ αυτό κάθε μήνα για να λάβουμε το χαμόγελο της επιδοκιμασίας του Ιεχωβά; Θα ακούσουμε το «Εύγε» του;—Ματθ. 25:21.