δολοφονικό μίσος και θυμό στην καρδιά του, αλλά ξεσπά σε αξιοκαταφρόνητη ομιλία;

Σύμφωνα με τον Ιησού, ένα τέτοιο άτομο φέρει ενοχή όμοια με το άτομο που εδικάζετο και κατεδικάζετο εις θάνατο από το Ιουδαϊκό «συνέδριον.» Αυτό ήταν το κύριο Σάνχεδριν στην Ιερουσαλήμ, το οποίο αποτελείτο από «αρχιερείς [εκείνους που επέβλεπαν τις ιερατικές λειτουργίες στον ναό] μετά των πρεσβυτέρων και γραμματέων.» (Μάρκ. 15:1) Αυτό το νομοθετικό σώμα, το οποίο όπως αναφέρεται αριθμούσε 71 κριτάς, εχειρίζετο μόνο υποθέσεις εξαιρετικής σοβαρότητος ή με πολύπλοκο περιεχόμενο και επίσης εφέσεις από κατώτερα δικαστήρια.b

Ο Ιησούς προχώρησε ακόμη περισσότερο, λέγοντας: «Όστις δε είπη Μωρέ, θέλει είσθαι ένοχος εις την γέενναν του πυρός.» (Ματθ. 5:22γ) Η λέξις μωρός σημαίνει «ευκαταφρόνητος ανόητος.» Μια ομόηχη Εβραϊκή λέξις (μωρέχ) σημαίνει «επαναστάτης,» «στασιαστής.» Μολονότι η λέξις ρακά υπονοεί διανοητική ανοησία, η λέξις μωρέ χαρακτηρίζει κάποιον ως ηθικώς ανάξιο, ένα αποστάτη και στασιαστή εναντίον του Θεού. Ο Τζων Λάιτφουτ, στο βιβλίο του Εβραϊκές και Ταλμουδικές Ασκήσεις, τονίζει: «Η λέξις ‘Ρακά’ υπονοεί στην πραγματικότητα ‘στρυφνότητα και ελαφρότητα τρόπων και ζωής:’ αλλά η λέξις ‘μωρός’ χαρακτηρίζει με δριμύ τρόπο την πνευματική και αιώνια κατάστασι, και καταδικάζει ένα άτομο σε κάποια καταστροφή.»

Εκείνοι που θα εφέροντο μ’ αυτό τον τρόπο στους συνανθρώπους των θα ήσαν ‘ένοχοι στη γέεννα του πυρός.’ Εδώ ο Ιησούς ανεφέρετο στην Κοιλάδα του Εννώμ (στην Εβραϊκή Γκέι Χιννόμ) κοντά στην Ιερουσαλήμ, η οποία είχε γίνει σκουπιδότοπος, όπου συνεχώς έκαιγε φωτιά για να καταναλώνωνται τα απορρίμματα και τα πτώματα που ερρίπτοντο εκεί. Σύμφωνα με το Ελληνικό Λεξικό υπό Λίντελλ και Σκοττ, σ’ εκείνη την κοιλάδα «εκαίοντο τα πτώματα των χειροτέρων κακούργων.» Αν οι φωτιές της Γεέννης δεν κατηνάλωναν τελείως αυτά τα πτώματα, τα σκουλήκια που αφθονούσαν εκεί θα ετελείωναν το έργο αυτό.—Ησ. 66:24· Μάρκ. 9:47, 48.

Ο Ιησούς χρησιμοποίησε τη γέεννα ως ένα κατάλληλο σύμβολο αιωνίας καταστροφής. Επειδή ένα άτομο που θα εχαρακτήριζε κάποιον άλλο «ευκαταφρόνητο ανόητο» άξιο της γεέννης, θα επιθυμούσε αιώνια καταστροφή γι’ αυτό το άτομο, από την άποψι του Θεού εκείνος που θα εξέφερε αυτή την καταδίκη θα έφερνε αυτή την ποινή επάνω του.—Παράβαλε με Δευτερονόμιον 19:17-19.

«Λακτίζειν προς Κέντρα»

Ο ΠΑΥΛΟΣ (Σαούλ) πριν από τη μεταστροφή του, εδίωκε σκληρά τους αληθινούς λάτρεις του Θεού. Όταν ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός απεκαλύφθη στον Παύλο, του είπε: «Σαούλ, Σαούλ τι, με διώκεις; σκληρόν σοι είναι να λακτίζης προς κέντρα.» (Πράξ. 26:14) Τι εννοούσε ο Ιησούς μ’ αυτά τα λόγια;

Ο Ιησούς Χριστός θεωρεί αυτό που γίνεται στους ακολούθους του σαν να γίνεται στον ίδιο. (Ματθ. 25:40, 45) Έτσι, ο Παύλος, διώκοντας τους Χριστιανούς, εδίωκε στην πραγματικότητα τον Χριστό. Εμάχετο εναντίον ενός πράγματος που είχε την υποστήριξι του Θεού, προς βλάβη του εαυτού του. Θα μπορούσε να λεχθή ορθώς για τον Παύλο ότι ‘ελάκτιζε προς κέντρα.’ Το κέντρο ή βούκεντρο είναι ένα αιχμηρό ραβδί, που μερικές φορές έχει μετάλλινη άκρη, και χρησιμοποιείται για να καθοδηγή τις αγέλες ή κάποιο ζώο που χρησιμοποιείται στο άροτρο. Το πείσμον ζώο που αντιστέκεται στα κτυπήματα του βουκέντρου με το να τα κλωτσά, δεν ανακουφίζεται, αλλ’ απλώς βλάπτεται. Ομοίως, ο Παύλος δεν ωφελείτο με το να διώκη εκείνους τους οποίους επεδοκίμαζε ο Θεός. Οι προσπάθειές του σχετικά μ’ αυτό ήσαν άκαρπες, όπως άκαρπες είναι και οι προσπάθειες ενός ζώου όταν αντιστέκεται στα κτυπήματα του βουκέντρου.