χρημάτων σ’ αυτές τις συναθροίσεις. Σας προτρέπομε να διακρίνετε μόνος σας αν υπάρχη μεταξύ αυτών των ανθρώπων η θερμή φιλία και η αγάπη που ο Ιησούς είπε ότι θα ήταν το χαρακτηριστικό των αληθινών ακολουθών των ανθρώπων. (Ιωάν. 13:35) Κάμετέ το σύντομα!

Γιατί να Είμεθα Φιλόξενοι;

«Ο ΞΕΝΟΣ δεν διενυκτέρευεν έξω· ήνοιγον την θύραν μου εις τον οδοιπόρον.» (Ιώβ 31:32) Αυτό το είδος της φιλοξενίας που έδειχνε ο πιστός Ιώβ αποτελούσε διακριτικό γνώρισμα των αφωσιωμένων δούλων του Θεού στους αρχαίους χρόνους.

Η παροχή φιλοξενίας ήταν πραγματικά μια στοργική ανταπόκρισις στην ανάγκη ενός ξένου για ανάπαυσι και στέγασι. Πριν από πολλούς αιώνες οι ταξιδιώται σταματούσαν συνήθως σ’ ένα χωριό ή σε μια πόλι και πήγαιναν στη δημόσια πλατεία. Αυτό έδινε στους κατοίκους την ευκαιρία να προσκαλέσουν τον ξένο να μείνη μαζί τους τη νύχτα.

Η αφήγησις της Γραφής για ένα Λευίτη στην περίοδο των Κριτών του Ισραήλ το δείχνει αυτό. Στον δρόμο του από τη Βηθλεέμ ο Λευίτης, ο δούλος του και η παλακή του εστράφησαν προς τη Γαβαά του Βενιαμίν για να διανυκτερεύσουν. Διαβάζομε: «Και ότε εισήλθεν, εκάθισεν εν τη πλατεία της πόλεως και δεν ήτο άνθρωπος να παραλάβη αυτούς εις την οικίαν αυτού δια να διανυκτερεύσωσι.»—Κριταί 19:1, 2,14, 15.

Μια τέτοια αφιλόξενη στάσις ήταν πολύ ασυνήθιστη για μια Ισραηλιτική πόλι. Ο Λευίτης απέφυγε ιδιαίτερα μια μη Ισραηλιτική πόλι, νομίζοντας ότι θα είχε μια καλύτερη μεταχείρισι από τους Ισραηλίτας. (Κριταί 19:11, 12) Τελικά, όμως, ένας γέρος που δεν ήταν από τη φυλή του Βενιαμίν παρέσχε φιλοξενία λέγοντας: «Ειρήνη εις σε και παν ότι χρειάζεται εγώ φροντίζω· μόνον εν τη πλατεία μη διανυκτέρευσης.»—Κριταί 19:16-20.

Η απροθυμία του λαού της Γαβαά να δείξη φιλοξενία στους ξένους αποτελούσε ένδειξι σοβαρού ηθικού ελαττώματος. Αυτοί ιδιοτελώς πήγαιναν στη δουλειά τους και αρνούνταν να επωφεληθούν της ευκαιρίας να δείξουν καλωσύνη.

Το βάθος της ιδιοτέλειάς των έγινε ακόμη πιο φανερό όταν ο γέρος πήρε τους ταξιδιώτας στο σπίτι του. Ένας όχλος περιεκύκλωσε το σπίτι, απαιτώντας να δοθή σ’ αυτούς ο Λευίτης για ανήθικους σκοπούς. Αλλ’ ο γέρος δεν υποχωρούσε στις απαιτήσεις των. Εντούτοις, οι περιστάσεις εξελίχθηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε η παλλακή του Λευίτη παραδόθηκε στα χέρια τους. Την εβίασαν όλη τη νύχτα σε τέτοιο βαθμό ώστε πέθανε.—Κριταί 19:22-28.

Πριν από αιώνες ένα παρόμοιο αφιλόξενο πνεύμα επικρατούσε στα Σόδομα. Ένα βράδυ δύο ξένοι μπήκαν στα Σόδομα. Ο Λωτ τους είδε και τους προσκάλεσε στο σπίτι του και τους παρεκάλεσε επιμόνως να μη διανυκτερεύσουν στη δημόσια πλατεία. Οι ξένοι δέχθηκαν αλλά προτού αποσυρθούν για ύπνο ένας όχλος περιεκύκλωσε το σπίτι του Λωτ, «νέοι και γέροντες.» Έκραζον στον Λωτ να τους παραδώση τους επισκέπτας του για ανήθικους σκοπούς, αλλ’ αυτός σταθερά αρνήθηκε. (Γεν. 19:1-11) Αυτό ήταν μια απόδειξις της δικαιοσύνης που συνετέλεσε στο να διαφύγη ο Λωτ την καταστροφή που ο Ιεχωβά Θεός έφερε στα Σόδομα και σε άλλες τρεις γειτονικές πόλεις.—Δευτ. 29:23· 2 Πέτρ. 2:6-9.

Εν αγνοία του ο Λωτ εφιλοξένησε αγγέλους στο σπίτι του. Το παράδειγμά του καθώς και άλλα παρόμοια παραδείγματα φιλοξενίας τονίζονται στο εδάφιο προς Εβραίους 13:2 για να παρακινήσουν τους Χριστιανούς να είναι φιλόξενοι. Διαβάζομε: «Την φιλοξενίαν μη λησμονείτε επειδή δια ταύτης τινές εφιλοξένησαν αγγέλους μη γνωρίζοντες.»

Αληθινά, το πνεύμα της καλωσύνης και της