Κεφάλαιο 97
Εργάτες στον Αμπελώνα
‘ΠΟΛΛΟΙ που είναι πρώτοι’, μόλις είπε ο Ιησούς, ‘θα είναι τελευταίοι, και οι τελευταίοι πρώτοι’. Τώρα το δείχνει αυτό παραστατικά λέγοντας μια ιστορία. ‘Η βασιλεία των ουρανών’, αρχίζει ο Ιησούς, ‘είναι σαν έναν άνθρωπο, έναν οικοδεσπότη, που βγήκε έξω νωρίς το πρωί για να μισθώσει εργάτες για τον αμπελώνα του’.
Ο Ιησούς συνεχίζει: ‘Όταν ο οικοδεσπότης συμφώνησε με τους εργάτες ένα δηνάριο τη μέρα, τους έστειλε στον αμπελώνα. Βγαίνοντας έξω και γύρω στην τρίτη ώρα, είδε κάποιους άλλους να στέκονται άνεργοι στο χώρο της αγοράς και τους είπε: «Πηγαίνετε κι εσείς στον αμπελώνα και θα σας δώσω ό,τι είναι δίκαιο». Πήγαν λοιπόν κι αυτοί. Βγήκε και πάλι έξω, γύρω στην έκτη και στην ένατη ώρα, κι έκανε το ίδιο. Τελικά, γύρω στην ενδέκατη ώρα, βγήκε έξω και βρήκε κάποιους άλλους να στέκονται και τους είπε: «Γιατί στέκεστε εδώ όλη τη μέρα άνεργοι;» Του λένε αυτοί: «Επειδή δεν μας μίσθωσε κανένας». Κι εκείνος τους λέει: «Πηγαίνετε κι εσείς στον αμπελώνα»’.
Ο οικοδεσπότης, ή ιδιοκτήτης του αμπελώνα, είναι ο Ιεχωβά Θεός και ο αμπελώνας είναι το έθνος Ισραήλ. Οι εργάτες στον αμπελώνα είναι τα άτομα που φέρονται στη διαθήκη του Νόμου· είναι ειδικά οι Ιουδαίοι εκείνοι που ζουν στις μέρες των αποστόλων. Η συμφωνία για το μεροκάματο γίνεται μόνο με τους εργάτες που δουλεύουν όλη τη μέρα. Το μεροκάματο είναι ένα δηνάριο. Αφού η ‘τρίτη ώρα’ είναι στις 9:00 π.μ., εκείνοι που καλούνται την 3η, την 6η, την 9η και την 11η ώρα δουλεύουν αντίστοιχα μόνο 9, 6, 3 και 1 ώρες.
Οι εργάτες που δουλεύουν 12 ώρες, δηλαδή ολόκληρη τη μέρα, αντιπροσωπεύουν τους Ιουδαίους ηγέτες, οι οποίοι ασχολούνται συνεχώς με τη θρησκευτική υπηρεσία. Αυτοί δεν είναι σαν τους μαθητές του Ιησού, που το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους ασχολούνταν με το ψάρεμα ή με άλλες κοσμικές ασχολίες. Ο ‘οικοδεσπότης’ δεν έστειλε τον Ιησού Χριστό να συγκεντρώσει αυτούς για να γίνουν μαθητές του παρά μόνο το φθινόπωρο του 29 Κ.Χ. Μ’ αυτόν τον τρόπο εκείνοι έγιναν ‘οι τελευταίοι’ εργάτες στον αμπελώνα, δηλαδή οι εργάτες της 11ης ώρας.
Τελικά, η συμβολική εργάσιμη μέρα τελειώνει με το θάνατο του Ιησού, κι έρχεται η ώρα να πληρωθούν οι εργάτες. Ακολουθείται ο ασυνήθιστος κανόνας να πληρωθούν οι τελευταίοι πρώτοι, όπως διασαφηνίζεται: ‘Όταν βράδιασε, ο κύριος του αμπελώνα είπε στο διαχειριστή του: «Φώναξε τους εργάτες και πλήρωσέ τους τα μεροκάματά τους, προχωρώντας από τους τελευταίους στους πρώτους». Όταν ήρθαν οι άντρες της ενδέκατης ώρας έλαβαν ο καθένας ένα δηνάριο. Έτσι, όταν ήρθαν οι πρώτοι, συμπέραναν ότι θα λάβαιναν περισσότερα· αλλά πληρώθηκαν κι αυτοί ένα δηνάριο. Όταν το έλαβαν άρχισαν να γογγύζουν κατά του οικοδεσπότη και να λένε: «Αυτοί οι τελευταίοι έκαναν εργασία μιας ώρας· κι όμως τους έκανες ίσους μ’ εμάς που υποφέραμε το φορτίο της μέρας και τον καύσωνα!» Αλλά απαντώντας σ’ έναν απ’ αυτούς, εκείνος είπε: «Φίλε, δεν σ’ αδικώ. Δεν συμφώνησες μαζί μου ένα δηνάριο; Πάρε αυτό που είναι δικό σου και πήγαινε. Εγώ θέλω να δώσω σ’ αυτόν τον τελευταίο το ίδιο μ’ εσένα. Δεν είναι νόμιμο να κάνω ό,τι θέλω με τα δικά μου πράγματα; Ή είναι το μάτι σου πονηρό επειδή εγώ είμαι καλός;»’ Καταλήγοντας, ο Ιησούς επανέλαβε μια παρατήρηση που είχε κάνει νωρίτερα, λέγοντας: ‘Μ’ αυτόν τον τρόπο οι τελευταίοι θα είναι πρώτοι, και οι πρώτοι τελευταίοι’.
Το δηνάριο δίνεται, όχι όταν πεθαίνει ο Ιησούς, αλλά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., όταν ο Χριστός, ο ‘διαχειριστής’, εκχέει άγιο πνεύμα στους μαθητές του. Αυτοί οι μαθητές του Ιησού είναι σαν τους ‘τελευταίους’ εργάτες, δηλαδή τους εργάτες της 11ης ώρας. Το δηνάριο δεν αντιπροσωπεύει αυτό καθαυτό το δώρο του αγίου πνεύματος. Το δηνάριο είναι κάτι που οι μαθητές θα χρησιμοποιούσαν εδώ στη γη. Είναι κάτι που σημαίνει τη συντήρησή τους, την αιώνια ζωή τους. Αποτελεί το προνόμιο να είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, χρισμένοι για να κηρύττουν τη Βασιλεία του Θεού.
Σύντομα, αυτοί που μισθώθηκαν πρώτοι παρατηρούν ότι οι μαθητές του Ιησού έχουν πληρωθεί και τους βλέπουν να χρησιμοποιούν το συμβολικό δηνάριο. Αλλά αυτοί θέλουν περισσότερα από το άγιο πνεύμα και τα σχετικά μ’ αυτό προνόμια της Βασιλείας. Ο γογγυσμός τους και οι αντιρρήσεις τους παίρνουν τη μορφή διωγμού κατά των μαθητών του Χριστού, ‘των τελευταίων’ εργατών στον αμπελώνα.
Αποτελεί εκείνη η εκπλήρωση, που έλαβε χώρα τον πρώτο αιώνα, τη μόνη εκπλήρωση της παραβολής του Ιησού; Όχι, οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου σ’ αυτόν τον 20ό αιώνα, λόγω των θέσεων και των ευθυνών τους, μισθώθηκαν ‘πρώτοι’ στο συμβολικό αμπελώνα του Θεού. Θεώρησαν τους αφιερωμένους κήρυκες, τους συνταυτισμένους με τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, ως τους ‘τελευταίους’ που θα είχαν κάποιον έγκυρο διορισμό στην υπηρεσία του Θεού. Αλλά, στην πραγματικότητα, αυτοί ακριβώς τους οποίους περιφρόνησαν οι κληρικοί ήταν εκείνοι που έλαβαν το δηνάριο—την τιμή να υπηρετούν ως χρισμένοι πρέσβεις της ουράνιας Βασιλείας του Θεού. Ματθαίος 19:30–20:16.
▪ Τι αντιπροσωπεύει ο αμπελώνας; Ποιους αντιπροσωπεύουν ο ιδιοκτήτης του αμπελώνα και οι εργάτες που εργάστηκαν 12 ώρες και 1 ώρα;
▪ Πότε τέλειωσε η συμβολική εργάσιμη μέρα, και πότε έγινε η πληρωμή;
▪ Τι αντιπροσωπεύει η πληρωμή του δηναρίου;