Επωφεληθείτε από Αυτή τη Μοναδική Ευκαιρία!

Ο ΠΙΤΕΡ είχε προχωρήσει στις σπουδές του στην ιατρική όταν το άγγελμα της σωτηρίας από την Αγία Γραφή αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον του. Όταν αποφοίτησε και άρχισε να εργάζεται ως γιατρός σε κάποιο νοσοκομείο, οι ανώτεροί του συνεχώς τον ενθάρρυναν να ειδικευτεί ως νευροχειρουργός. Αυτή ήταν μια ευκαιρία από την οποία πολλοί νέοι γιατροί δεν θα δίσταζαν να επωφεληθούν.

Ο Πίτερ,a όμως, αποφάσισε να εγκαταλείψει αυτή την ευκαιρία. Γιατί; Μήπως του έλειπε απλώς η απαιτούμενη φιλοδοξία και εσωτερική ώθηση; Όχι, διότι ο Πίτερ πράγματι εξέτασε αυτή την προσφορά με προσοχή. Από τότε που έγινε αφιερωμένος, βαφτισμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά, η επιθυμία του ήταν να αφιερώνει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στις διάφορες πτυχές της Χριστιανικής διακονίας. Όταν θα αποκτούσε τα προσόντα του νευροχειρουργού, συλλογίστηκε, το επάγγελμά του θα απορροφούσε ολοένα και περισσότερο από το χρόνο και τις δυνάμεις του. Άραγε, ήταν ανόητος που εγκατέλειψε αυτή την ξεχωριστή προοπτική ή μήπως ήταν σοφός;

Σε μερικούς, η απόφαση του Πίτερ μπορεί να φαίνεται ανόητη. Ωστόσο, εκείνος έλαβε υπόψη του Γραφικές περικοπές όπως είναι τα εδάφια Εφεσίους 5:15, 16. Εκεί ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους συγχριστιανούς του: «Να προσέχετε . . . πάρα πολύ πώς περπατάτε, όχι ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί, εξαγοράζοντας τον εύκαιρο χρόνο, επειδή οι ημέρες είναι πονηρές».

Παρακαλούμε προσέξτε την έκφραση ‘εύκαιρος χρόνος’. Η αντίστοιχη λέξη του Κειμένου χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή κυρίως για να γίνει αναφορά σε μια εποχή ή περίοδο που έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ή είναι κατάλληλη για κάποια συγκεκριμένη δραστηριότητα. Ο Παύλος τόνισε εδώ ότι οι Χριστιανοί θα πρέπει να βρίσκουν χρόνο για σπουδαία ζητήματα. Ναι, χρειάζεται να ‘βεβαιώνονται για τα πιο σπουδαία πράγματα’. (Φιλιππησίους 1:10) Είναι ζήτημα προτεραιοτήτων.

Ποιος είναι, λοιπόν, ο θεϊκός σκοπός για την εποχή μας; Ποιο είναι το θέλημα του Θεού για εκείνους που τον αγαπούν; Οι Βιβλικές προφητείες προσδιορίζουν σαφώς τις ημέρες μας ως τον ‘έσχατο καιρό’ ή τις «τελευταίες ημέρες». (Δανιήλ 12:4· 2 Τιμόθεο 3:1) Ο Χριστός Ιησούς δεν άφησε καμιά αμφιβολία όσον αφορά το τι θα ήταν ύψιστης σημασίας στις ημέρες μας. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι, πριν από το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων, ‘αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρύττονταν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη’. Μόνο τότε θα ερχόταν το τέλος.—Ματθαίος 24:3, 14.

Επομένως, χρειάζεται να επωφελούμαστε από κάθε ευκαιρία για να κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας και να κάνουμε μαθητές. (Ματθαίος 28:19, 20) Εφόσον αυτές οι δραστηριότητες δεν πρόκειται ποτέ να επαναληφθούν, τούτη είναι η τελευταία ευκαιρία για να δώσουμε όλο μας το είναι σε αυτό το ζωοσωτήριο έργο. «Τώρα είναι ο ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος καιρός». Πράγματι, «τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας».—2 Κορινθίους 6:2.

Η Λήψη μιας Σοφής Απόφασης

Ο Πίτερ—ο νεαρός που αναφέρθηκε στην αρχή—σκέφτηκε προσεκτικά την απόφασή του και αξιολόγησε τις επιλογές του. Αναγνώρισε ότι δεν θα ήταν εσφαλμένο να σπουδάσει με σκοπό να γίνει νευροχειρουργός. Αλλά τι ήταν πιο σημαντικό για αυτόν; Ήταν η δραστηριότητά του στη Χριστιανική διακονία, έχοντας υπόψη το επείγον αυτού του έργου. Συγχρόνως, είχε και κάποιες υποχρεώσεις να εκπληρώνει. Ήταν παντρεμένος και έπρεπε να συντηρεί τη γυναίκα του, η οποία συμμετέχει στο ολοχρόνιο έργο κηρύγματος. (1 Τιμόθεο 5:8) Ο Πίτερ είχε επίσης μερικά χρέη να εξοφλήσει σε σχέση με τη μόρφωσή του. Τι αποφάσισε, λοιπόν, να κάνει;

Ο Πίτερ αποφάσισε να ειδικευτεί στην ακτινολογία και να κάνει υπερηχογραφήματα. Αυτή η ειδικότητα θα περιλάμβανε ένα φυσιολογικό ωράριο εργασίας. Επίσης, θα λάβαινε την εκπαίδευσή του στη διάρκεια των κανονικών εργάσιμων ωρών. Βέβαια, μερικοί μπορεί να θεωρούν ότι μια τέτοια θέση δίνει λιγότερο γόητρο, όμως αυτή θα του άφηνε περισσότερο χρόνο για να τον αφιερώνει σε πνευματικές επιδιώξεις.

Ένας ακόμη παράγοντας υποκίνησε τον Πίτερ να πάρει την απόφασή του. Χωρίς να κατακρίνει άλλους που μπορεί να αποφάσιζαν διαφορετικά, γνώριζε ότι η υπερβολική ανάμειξη σε κοσμικά ζητήματα εγκυμονεί κάποιους κινδύνους για το Χριστιανό. Μπορεί να γίνει αιτία να παραμελεί τις πνευματικές του ευθύνες. Αυτό φαίνεται παραστατικά από ένα ακόμη παράδειγμα το οποίο έχει σχέση με το θέμα της εργασίας.

Κάποιος ολοχρόνιος κήρυκας της Βασιλείας εργαζόταν ως επαγγελματίας ζωγράφος. Ήταν σε θέση να συντηρεί τον εαυτό του πουλώντας τους πίνακές του. Αν και αφιέρωνε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στην ύψιστης σπουδαιότητας Χριστιανική διακονία, μπορούσε με αυτόν τον τρόπο να συντηρεί άνετα τον εαυτό του. Ωστόσο, άρχισε να αναπτύσσει την επιθυμία να διευρύνει την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη ζωγραφική και τον κόσμο της τέχνης, εγκατέλειψε την ολοχρόνια διακονία και τελικά έγινε εντελώς αδρανής σε ό,τι αφορά το έργο κηρύγματος της Βασιλείας. Αργότερα, αναμείχθηκε σε αντιγραφική διαγωγή, με αποτέλεσμα να μην ανήκει πια στη Χριστιανική εκκλησία.—1 Κορινθίους 5:11-13.

Ζούμε σε Ειδικούς Καιρούς

Ως άτομα που τώρα υπηρετούν τον Ιεχωβά, ασφαλώς θέλουμε να παραμείνουμε πιστοί σε αυτόν. Γνωρίζουμε ότι ζούμε στους πιο ασυνήθιστους καιρούς της ανθρώπινης ιστορίας. Προκειμένου να συνεχίσουμε να υπηρετούμε τον Θεό και να αντεπεξερχόμαστε στις περιστάσεις των ημερών μας, ίσως χρειαστεί να κάνουμε διάφορες προσαρμογές. Μπορούμε να το αντιπαραβάλουμε αυτό με τον καιρό του θερισμού για έναν αγρότη. Αυτή είναι μια περίοδος ειδικής δραστηριότητας, κατά την οποία οι αγρότες αναμένεται να καταβάλλουν πιο σθεναρές προσπάθειες από ό,τι συνήθως και να εργάζονται περισσότερες ώρες. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή ο θερισμός πρέπει να γίνει μέσα σε περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Έχει πια απομείνει πολύ περιορισμένος χρόνος για το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων. Τώρα περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε, ο αληθινός Χριστιανός χρειάζεται να καταβάλλει σθεναρές προσπάθειες για να ακολουθεί το παράδειγμα του Ιησού και να βαδίζει στα αχνάρια του. Η πορεία της ζωής του Ιησού στη γη κατέδειξε τι είχε τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα για αυτόν. Ο ίδιος είπε: «Εμείς πρέπει να εργαζόμαστε τα έργα αυτού που με έστειλε ενόσω είναι ημέρα· έρχεται νύχτα, που τότε κανείς δεν μπορεί να εργάζεται». (Ιωάννης 9:4) Λέγοντας ότι ερχόταν νύχτα, ο Ιησούς αναφερόταν στον καιρό κατά τον οποίο θα τον δίκαζαν, θα τον κρεμούσαν στο ξύλο, και θα πέθαινε, τότε που η επίγεια διακονία του θα τελείωνε και εκείνος δεν θα ήταν σε θέση να ασχοληθεί με τα έργα του ουράνιου Πατέρα του.

Είναι αλήθεια ότι, στα τριάμισι χρόνια της διακονίας του, ο Ιησούς αφιέρωσε κάποιο χρόνο κάνοντας θαύματα και θεραπεύοντας αρρώστους. Παρ’ όλα αυτά, χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του κηρύττοντας το άγγελμα της Βασιλείας και ‘κηρύττοντας απελευθέρωση στους αιχμαλώτους’ της ψεύτικης θρησκείας. (Λουκάς 4:18· Ματθαίος 4:17) Ο Ιησούς κατέβαλλε ειλικρινείς προσπάθειες στη διακονία του και επίσης αφιέρωνε χρόνο για να εκπαιδεύσει τους μαθητές του ώστε να μπορούν να οικοδομήσουν πάνω στο θεμέλιο το οποίο είχε θέσει και να συνεχίσουν αποτελεσματικά το έργο κηρύγματος. Ο Ιησούς επωφελήθηκε από κάθε ευκαιρία ώστε να προαγάγει τα συμφέροντα της Βασιλείας και ήθελε να κάνουν το ίδιο και οι μαθητές του.—Ματθαίος 5:14-16· Ιωάννης 8:12.

Σαν τον Ιησού, εμείς οι σύγχρονοι ακόλουθοί του χρειάζεται να βλέπουμε την κατάσταση της ανθρωπότητας όπως τη βλέπει ο Ιεχωβά Θεός. Ο χρόνος τελειώνει για αυτό το σύστημα πραγμάτων, και ο Θεός, δείχνοντας έλεος, θέλει να δοθεί σε όλους η ευκαιρία να αποκτήσουν σωτηρία. (2 Πέτρου 3:9) Επομένως, δεν θα ήταν σοφό να βάζουμε όλες τις άλλες επιδιώξεις σε δευτερεύουσα θέση σε σχέση με την εκτέλεση του θελήματος του Ιεχωβά; (Ματθαίος 6:25-33) Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια ενός τόσο ειδικού καιρού όπως είναι αυτός, κάτι που φυσιολογικά θα θεωρούσαμε σημαντικό μπορεί κάλλιστα να γίνει λιγότερο σημαντικό στη ζωή μας ως Χριστιανών.

Μήπως θα μετανιώσει ποτέ κανείς από εμάς για το γεγονός ότι βάζουμε το θέλημα του Θεού στην πρώτη θέση στη ζωή μας; Όχι βέβαια, διότι η Χριστιανική πορεία αυτοθυσίας είναι αξιοθαύμαστα ανταμειφτική. Για παράδειγμα, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Αληθινά σας λέω: Κανείς δεν άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή μητέρα ή πατέρα ή παιδιά ή αγρούς για χάρη μου και για χάρη των καλών νέων, ο οποίος δεν θα πάρει εκατονταπλάσια τώρα, σε αυτή τη χρονική περίοδο, σπίτια και αδελφούς και αδελφές και μητέρες και παιδιά και αγρούς, με διωγμούς, και στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων αιώνια ζωή».—Μάρκος 10:29, 30.

Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει με χρήματα την αξία των ανταμοιβών που απολαμβάνουν εκείνοι οι οποίοι χρησιμοποιούν το χρόνο τους για να αινούν τον Ιεχωβά και να διακηρύττουν το άγγελμα της Βασιλείας. Απολαμβάνουν τόσο πολλές ευλογίες! Σε αυτές περιλαμβάνονται οι αληθινοί φίλοι, η ικανοποίηση ότι πράττουν το θεϊκό θέλημα, το χαμόγελο της επιδοκιμασίας του Θεού και η προοπτική ατέλειωτης ζωής. (Αποκάλυψη 21:3, 4) Επίσης, τι ευλογία είναι να βοηθούμε άλλους ανθρώπους πνευματικά και να φέρνουμε τιμή στο άγιο όνομα του Ιεχωβά ως Μάρτυρές Του! Χωρίς αμφιβολία, ‘το να εξαγοράζουμε τον εύκαιρο χρόνο’ είναι μια αληθινά σοφή και ανταμειφτική πορεία. Τώρα όσο ποτέ άλλοτε είναι ο καιρός να συμμετέχουμε στη διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. Θα επωφεληθείτε εσείς από αυτή τη μοναδική ευκαιρία και θα εξακολουθήσετε να το κάνετε αυτό;

[Υποσημείωση]