Ευαρεστούν τον Θεό οι Γιορτές του Θερισμού;

ΤΑ ΛΑΧΤΑΡΙΣΤΑ φρούτα, τα εύγευστα λαχανικά και οι σωροί από δεμάτια με μεστά σιτηρά αποτελούν μια ελκυστική εικόνα. Την εποχή του θερισμού τέτοιες παραστάσεις κοσμούν την αγία τράπεζα και τους άμβωνες των εκκλησιών παντού στην Αγγλία. Στην Ευρώπη, όπως και αλλού, γίνονται πολυάριθμες γιορτές με αφορμή την αρχή και το τέλος της περιόδου του θερισμού.

Εκείνοι οι οποίοι εξαρτώνται από το έδαφος για να βγάλουν τα προς το ζην είναι ιδιαίτερα ευγνώμονες για τη σοδειά που παράγει η γη. Μάλιστα, ο Θεός ζήτησε από το αρχαίο έθνος Ισραήλ να τηρεί τρεις ετήσιες γιορτές οι οποίες συνδέονταν άμεσα με το θερισμό. Στις αρχές της άνοιξης, στη διάρκεια της Γιορτής των Άζυμων Άρτων, οι Ισραηλίτες παρουσίαζαν στον Θεό ένα δεμάτι με τα πρωτοκάρπια από το θερισμό του κριθαριού. Στη Γιορτή των Εβδομάδων (ή αλλιώς Πεντηκοστή) στα τέλη της άνοιξης, πρόσφεραν καρβέλια φτιαγμένα με τα πρωτοκάρπια από το θερισμό του σιταριού. Το φθινόπωρο γιόρταζαν τη Γιορτή της Συγκομιδής, με αφορμή το τέλος του γεωργικού έτους για τον Ισραήλ. (Έξοδος 23:14-17) Αυτές οι γιορτές ήταν ‘άγιες συγκαλέσεις’ και καιροί χαράς.—Λευιτικόν 23:2· Δευτερονόμιον 16:16.

Τι θα πούμε λοιπόν για τις σημερινές γιορτές του θερισμού; Ευαρεστούν αυτές τον Θεό;

Ειδωλολατρική Προέλευση

Ενοχλημένος από τον κοσμικό χαρακτήρα των παραδοσιακών συμποσίων που συνόδευαν τον καιρό του θερισμού, καθώς και από την υπερβολική κατανάλωση ποτού που λάβαινε χώρα σε αυτόν τον εορτασμό, κάποιος Αγγλικανός κληρικός στην Κορνουάλη της Αγγλίας αποφάσισε το 1843 να αναβιώσει ένα μεσαιωνικό έθιμο το οποίο σχετιζόταν με το θερισμό. Πήρε μερικά από τα πρώτα σιτηρά του θερισμού και από αυτά έκανε ψωμί για τον εορτασμό της μετάληψης στην εκκλησία του. Με αυτόν τον τρόπο έδωσε συνέχεια στη γιορτή Λάμμας—ένα «Χριστιανικό» εορτασμό ο οποίος, όπως λένε μερικοί, προέρχεται από την αρχαία λατρεία του θεού των Κελτών Λουγκ.a Έτσι, η σύγχρονη Αγγλικανική γιορτή του θερισμού έχει ειδωλολατρική προέλευση.

Τι θα λεχθεί για άλλους εορτασμούς που λαβαίνουν χώρα στο τέλος της περιόδου του θερισμού; Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica), πολλά από τα έθιμα που συνοδεύουν αυτούς τους εορτασμούς ανάγονται στην «ανιμιστική πίστη στο πνεύμα των σιτηρών ή στη ‘μητέρα των σιτηρών’». Σε μερικές περιοχές οι αγρότες πίστευαν ότι στο τελευταίο δεμάτι με σιτηρά που επρόκειτο να μαζέψουν κατοικούσε κάποιο πνεύμα. Για να διώξουν το πνεύμα, χτυπούσαν τα σιτηρά στο έδαφος. Αλλού έπλεκαν μερικά φύλλα δημητριακών έτσι ώστε να φτιάξουν μια «κούκλα από σιτηρά», την οποία φύλαγαν για «γούρι» μέχρις ότου σπείρουν την επόμενη χρονιά. Τότε, καθώς όργωναν, έριχναν πάλι στο χώμα τα στάχυα των σιτηρών ελπίζοντας ότι έτσι θα ευλογούνταν η καινούρια σοδειά.

Μερικοί θρύλοι συσχετίζουν τον καιρό του θερισμού με τη λατρεία του βαβυλωνιακού θεού Θαμμούζ, συντρόφου της θεάς της γονιμότητας Ιστάρ. Η κοπή του ώριμου σταχιού των σιτηρών παραλληλιζόταν με τον πρόωρο θάνατο του Θαμμούζ. Άλλοι θρύλοι συνδέουν μάλιστα τον καιρό του θερισμού με ανθρωποθυσίες—μια συνήθεια την οποία απεχθάνεται ο Ιεχωβά Θεός.—Λευιτικόν 20:2· Ιερεμίας 7:30, 31.

Ποια Είναι η Άποψη του Θεού;

Η πολιτεία του Θεού με τον αρχαίο Ισραήλ αποκαλύπτει καθαρά ότι ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός και η Πηγή της ζωής, απαιτούσε την αποκλειστική αφοσίωση των λάτρεών του. (Ψαλμός 36:9· Ναούμ 1:2, ΜΝΚ) Στις ημέρες του προφήτη Ιεζεκιήλ, η συνήθεια που είχαν να κλαίνε για τον θεό Θαμμούζ ήταν ‘μεγάλο βδέλυγμα’ στα μάτια του Ιεχωβά. Αυτό, καθώς και άλλες τελετουργίες της ψεύτικης θρησκείας, έκανε τον Θεό να κλείσει τα αφτιά του στις προσευχές εκείνων των ψεύτικων λάτρεων.—Ιεζεκιήλ 8:6, 13, 14, 18.

Αντιπαραβάλετέ το αυτό με εκείνο που δίδαξε ο Ιεχωβά Θεός στον Ισραήλ να τηρεί σε σχέση με το θερισμό. Στη Γιορτή της Συγκομιδής, οι Ισραηλίτες διεξήγαν μια επίσημη συνέλευση, στη διάρκεια της οποίας νέοι και ηλικιωμένοι, πλούσιοι και φτωχοί, ζούσαν σε προσωρινές κατοικίες που είχαν διακοσμηθεί με το πλούσιο φύλλωμα μεγαλοπρεπών δέντρων. Επρόκειτο για έναν καιρό μεγάλης χαράς για αυτούς, αλλά ήταν επίσης καιρός για να κάνουν σκέψεις σχετικά με την απελευθέρωση που είχε προσφέρει ο Θεός στους προπάτορές τους τον καιρό της Εξόδου από την Αίγυπτο.—Λευιτικόν 23:40-43.

Στη διάρκεια των γιορτών των Ισραηλιτών, παρουσιάζονταν προσφορές στον Ιεχωβά, τον μόνο αληθινό Θεό. (Δευτερονόμιον 8:10-20) Όσο για τις ανιμιστικές πεποιθήσεις που προαναφέρθηκαν, πουθενά δεν λέει η Αγία Γραφή ότι οι σοδειές, όπως είναι τα δεμάτια με σιτάρι, έχουν ψυχή.b Οι Γραφές μάλιστα δείχνουν καθαρά ότι τα είδωλα παραμένουν άψυχα, ανήμπορα να μιλήσουν, να δουν, να ακούσουν, να μυρίσουν, να αισθανθούν ή να προσφέρουν οποιαδήποτε βοήθεια σε αυτούς που τα λατρεύουν.—Ψαλμός 115:5-8· Ρωμαίους 1:23-25.

Οι Χριστιανοί σήμερα δεν είναι κάτω από τη διαθήκη του Νόμου την οποία σύναψε ο Θεός με το αρχαίο έθνος Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, ο Θεός ‘την έβγαλε από τη μέση καρφώνοντάς την στο ξύλο βασανισμού του Ιησού’. (Κολοσσαείς 2:13, 14) Οι σύγχρονοι υπηρέτες του Ιεχωβά ζουν σύμφωνα με «το νόμο του Χριστού» και ανταποκρίνονται με εκτίμηση σε όλα όσα παρέχει ο Θεός.—Γαλάτες 6:2.

Ο απόστολος Παύλος δήλωσε καθαρά ότι οι Ιουδαϊκές γιορτές αποτελούσαν «σκιά των μελλοντικών πραγμάτων», και πρόσθεσε: «Αλλά η πραγματικότητα ανήκει στον Χριστό». (Κολοσσαείς 2:16, 17) Συνεπώς, οι αληθινοί Χριστιανοί δέχονται το Γραφικό συλλογισμό: «Αυτά που θυσιάζουν τα έθνη τα θυσιάζουν στους δαίμονες και όχι στον Θεό . . . Δεν μπορείτε να πίνετε το ποτήρι του Ιεχωβά και το ποτήρι των δαιμόνων». (1 Κορινθίους 10:20, 21) Επιπλέον, οι Χριστιανοί τηρούν την οδηγία να ‘πάψουν να αγγίζουν αυτό που είναι ακάθαρτο’. Μήπως οι γιορτές του θερισμού οι οποίες ίσως τηρούνται στην περιοχή σας έχουν σχέση με την ειδωλολατρία ή με την ψεύτικη θρησκεία; Αν ναι, οι γνήσιοι Χριστιανοί θα αποφύγουν να δυσαρεστήσουν τον Ιεχωβά αν απέχουν από κάθε ανάμειξη σε τέτοιου είδους μολυσμένη λατρεία.—2 Κορινθίους 6:17.

Όταν ένα παιδί που έχει εκτίμηση παίρνει κάποιο δώρο από τον πατέρα του, σε ποιον λέει ευχαριστώ; Σε κάποιον εντελώς ξένο ή στο γονέα του; Αναπέμποντας εγκάρδιες προσευχές, οι λάτρεις του Θεού ευχαριστούν καθημερινά τον Ιεχωβά, τον ουράνιο Πατέρα τους, για την άπειρη γενναιοδωρία του.—2 Κορινθίους 6:18· 1 Θεσσαλονικείς 5:17, 18.

[Υποσημειώσεις]