Όταν Δεν θα Υπάρχουν Πια Παθήματα
ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ δεν αποτελούσαν μέρος του αρχικού σκοπού που είχε ο Θεός για την ανθρώπινη οικογένεια. Δεν τα επινόησε ούτε επιθυμεί να υπάρχουν. ‘Αν είναι έτσι’, πιθανόν να ρωτήσετε, ‘πώς άρχισαν, και γιατί επέτρεψε ο Θεός να συνεχίζονται μέχρι σήμερα;’—Παράβαλε Ιακώβου 1:13.
Η απάντηση βρίσκεται στο παλαιότερο υπόμνημα της ιστορίας του ανθρώπου, στην Αγία Γραφή, ιδιαίτερα στο βιβλίο της Γένεσης. Εκεί αναφέρεται ότι οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα, ακολούθησαν τον Σατανά τον Διάβολο στο στασιασμό του εναντίον του Θεού. Οι ενέργειές τους ήγειραν θεμελιώδη ζητήματα τα οποία κλόνιζαν τα ίδια τα θεμέλια του νόμου και της τάξης στο σύμπαν. Όταν διεκδίκησαν το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνοι τους τι ήταν καλό και τι κακό, προκάλεσαν την κυριαρχία του Θεού. Έθεσαν σε αμφισβήτηση το δικαίωμα που έχει να κυβερνάει και να είναι ο μοναδικός κριτής όσον αφορά το «καλόν και το κακόν».—Γένεσις 2:15-17· 3:1-5.
Γιατί Δεν Επέβαλε Αμέσως τη Θέλησή Του;
‘Γιατί, λοιπόν, δεν επέβαλε ο Θεός αμέσως τη θέλησή του;’ μπορεί να ρωτήσετε. Για πολλούς, το ζήτημα φαίνεται αρκετά απλό. ‘Ο Θεός είχε τη δύναμη. Θα έπρεπε να τη χρησιμοποιήσει για να καταστρέψει τους στασιαστές’, λένε. (Ψαλμός 147:5) Αλλά ρωτήστε τον εαυτό σας το εξής: ‘Επιδοκιμάζω ανεπιφύλακτα όλους όσους χρησιμοποιούν την ανώτερη δύναμη που κατέχουν προκειμένου να επιβάλλουν τη θέλησή τους; Δεν νιώθω αυθόρμητα ένα αίσθημα αποστροφής όταν κάποιος δικτάτορας χρησιμοποιεί τάγματα θανάτου για να εξαλείψει τους εχθρούς του;’ Οι περισσότεροι λογικοί άνθρωποι απεχθάνονται κάτι τέτοιο.
‘Μα’, θα πείτε, ‘αν ο Θεός ασκούσε αυτή τη δύναμη, κανείς δεν θα αμφισβητούσε τις ενέργειές του’. Είστε βέβαιος; Δεν είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι πράγματι αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίο ασκεί ο Θεός τη δύναμη; Αναρωτιούνται γιατί δεν τη χρησιμοποίησε σε μερικές περιπτώσεις, όπως λόγου χάρη στο ζήτημα της ανοχής που έχει δείξει απέναντι στο κακό. Αναρωτιούνται επίσης γιατί τη χρησιμοποίησε σε άλλες περιπτώσεις. Ακόμη και ο πιστός Αβραάμ προβληματίστηκε με τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσε ο Θεός τη δύναμή του σε σχέση με τους εχθρούς Του. Θυμηθείτε την περίπτωση κατά την οποία ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει τα Σόδομα. Ο Αβραάμ έκανε το λάθος να φοβηθεί μήπως οι καλοί άνθρωποι πεθάνουν μαζί με τους κακούς. Ο ίδιος φώναξε: «Μη γένοιτο ποτέ συ να πράξης τοιούτον πράγμα, να θανατώσης δίκαιον μετά ασεβούς». (Γένεσις 18:25) Ακόμη και σωστά σκεπτόμενοι άνθρωποι, όπως ήταν ο Αβραάμ, χρειάζονται διαβεβαίωση ότι δεν θα γίνεται κατάχρηση της απόλυτης εξουσίας.
Φυσικά, ο Θεός θα μπορούσε να είχε καταστρέψει την ίδια στιγμή τον Αδάμ, την Εύα και τον Σατανά. Αλλά σκεφτείτε πώς θα είχε επηρεάσει αυτό τους άλλους αγγέλους ή τα μελλοντικά πλάσματα που αργότερα μπορεί να μάθαιναν για τις ενέργειές του. Δεν θα τους δημιουργούσε αυτό ενοχλητικά ερωτήματα σχετικά με το αν είναι ορθή η διακυβέρνηση του Θεού; Δεν θα άφηνε εκτεθειμένο τον Θεό στην κατηγορία ότι ήταν πράγματι ένας ολοκληρωτικός δυνάστης, όπως τον περιέγραψε ο Νίτσε, ένας Θεός ο οποίος εξοντώνει ανελέητα οποιονδήποτε του εναντιώνεται;
Γιατί Δεν Αναγκάζει τους Ανθρώπους να Κάνουν το Σωστό;
‘Δεν θα μπορούσε ο Θεός απλώς να αναγκάσει τους ανθρώπους να κάνουν το σωστό;’ μπορεί να ρωτήσουν μερικοί. Σκεφτείτε το εξής. Στη διάρκεια της ιστορίας, ορισμένες κυβερνήσεις έχουν προσπαθήσει να κάνουν τους ανθρώπους να συμμορφωθούν με το δικό τους τρόπο σκέψης. Μερικές κυβερνήσεις ή μεμονωμένοι ηγέτες έχουν εφαρμόσει διάφορους τρόπους ελέγχου της διάνοιας, ίσως χρησιμοποιώντας φάρμακα ή τη χειρουργική, στερώντας έτσι από τα θύματά τους το θαυμάσιο δώρο της ελεύθερης βούλησης. Δεν θεωρούμε πολύτιμο το γεγονός ότι είμαστε ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες, αν και μερικές φορές γίνεται κατάχρηση αυτού του δώρου; Θα δικαιολογούσαμε τις προσπάθειες που τυχόν κάνει κάποια κυβέρνηση ή κάποιος ηγέτης για να μας αφαιρέσει αυτό το δώρο;
Ποια εναλλακτική λύση υπήρχε, λοιπόν, ώστε να μη χρησιμοποιήσει άμεσα ο Θεός τη δύναμή του για να επιβάλει το νόμο; Ο Ιεχωβά Θεός αποφάσισε ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του στασιασμού ήταν να επιτρέψει σε όσους απέρριψαν τους νόμους του να είναι για κάποια προσωρινή περίοδο ανεξάρτητοι από τη διακυβέρνησή του. Αυτό θα επέτρεπε στην ανθρώπινη οικογένεια, η οποία κατάγεται από τον Αδάμ και την Εύα, να αυτοκυβερνηθεί για κάποιο περιορισμένο διάστημα χωρίς να υποτάσσεται στο νόμο του Θεού. Γιατί το έκανε αυτό ο Θεός; Επειδή γνώριζε πως, με τον καιρό, θα συσσωρεύονταν αδιάσειστα στοιχεία που θα αποδείκνυαν ότι ο δικός του τρόπος διακυβέρνησης είναι πάντα ορθός και δίκαιος, ακόμη και όταν χρησιμοποιεί την απεριόριστη δύναμή του για να επιβάλλει τη θέλησή του, και ότι οποιοσδήποτε στασιασμός εναντίον του θα καταλήξει, αργά ή γρήγορα, σε συμφορά.—Δευτερονόμιον 32:4· Ιώβ 34:10-12· Ιερεμίας 10:23.
Τι θα Λεχθεί για Όλα τα Αθώα Θύματα;
‘Στο μεταξύ, τι θα λεχθεί για όλα τα αθώα θύματα;’ μπορεί να ρωτήσετε. ‘Αξίζει πράγματι να πονούν μόνο και μόνο για να αποδειχτεί κάποια νομική λεπτομέρεια;’ Ο Θεός δεν έχει επιτρέψει την κακία απλώς και μόνο για να αποδειχτεί κάποια ασαφής νομική λεπτομέρεια. Απεναντίας, το έκανε για να εδραιωθεί μια για πάντα η θεμελιώδης αλήθεια ότι εκείνος μόνο είναι κυρίαρχος και ότι η υπακοή στους νόμους του είναι ουσιώδης για τη διαρκή ειρήνη και ευτυχία όλων των πλασμάτων του.
Κάτι βασικό που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως ο Θεός γνωρίζει ότι είναι σε θέση να επανορθώσει πλήρως οποιοδήποτε κακό μπορεί να επέλθει στην ανθρώπινη οικογένεια. Εκείνος γνωρίζει ότι, μακροπρόθεσμα, αυτή η προσωρινή περίοδος πόνου και παθημάτων θα έχει επωφελή κατάληξη. Πάρτε για παράδειγμα μια μητέρα η οποία κρατάει σφιχτά το παιδί της την ώρα που ο γιατρός τού κάνει ένα επώδυνο εμβόλιο ώστε να το προστατέψει από κάποια ασθένεια η οποία διαφορετικά θα οδηγούσε το παιδί στο θάνατο. Καμιά μητέρα δεν θέλει να νιώθει το παιδί της πόνο. Κανένας γιατρός δεν θέλει να ταλαιπωρεί τον ασθενή του. Εκείνη τη στιγμή, το παιδί δεν κατανοεί για ποιο λόγο πονάει, αλλά αργότερα θα καταλάβει γιατί οι άλλοι επέτρεψαν να εμβολιαστεί.
Πραγματική Ανακούφιση σε Όσους Υποφέρουν;
Μερικοί ίσως σκέφτονται ότι απλώς και μόνο το γεγονός πως εκείνοι που υποφέρουν μπορεί να γνωρίζουν αυτά τα πράγματα δεν τους φέρνει και μεγάλη ανακούφιση. Ο Χανς Κουνγκ λέει ότι το να παρουσιάσει κάποιος μια λογική εξήγηση για την ύπαρξη των παθημάτων «προσφέρει περίπου τόση βοήθεια σε εκείνον που υποφέρει όση και μια διάλεξη σχετικά με τη χημική σύσταση των τροφών σε έναν άνθρωπο που πεθαίνει από την πείνα». Ο ίδιος ρωτάει: «Μπορούν όλες αυτές οι ευφυείς επιχειρηματολογίες να δώσουν πραγματικά κουράγιο στον άνθρωπο, τον οποίο έχουν σχεδόν συντρίψει τα παθήματα;» Ασφαλώς, όλες οι «ευφυείς επιχειρηματολογίες» των ανθρώπων που αγνοούν το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, δεν έχουν δώσει κουράγιο σε όσους υποφέρουν. Αυτές οι ανθρώπινες επιχειρηματολογίες απλώς έχουν επιτείνει το πρόβλημα αφήνοντας να εννοηθεί ότι σκοπός του Θεού ήταν να υποφέρει ο άνθρωπος και ότι η γη δημιουργήθηκε για να είναι μια κοιλάδα δακρύων ή ένας τόπος για να δοκιμαστούν όσοι θα αποκτήσουν τελικά ζωή στον ουρανό. Τι βλασφημία!
Ωστόσο, η Αγία Γραφή προσφέρει πραγματική ανακούφιση. Όχι μόνο δίνει μια λογική εξήγηση για την ύπαρξη των παθημάτων αλλά επίσης οικοδομεί πεποίθηση στη βέβαιη υπόσχεση του Θεού ότι θα επανορθώσει οποιαδήποτε βλάβη έχει προξενήσει αυτή η προσωρινή ανοχή των παθημάτων.
Η ‘Αποκατάσταση Όλων των Πραγμάτων’
Πολύ σύντομα ο Θεός θα αποκαταστήσει τα πράγματα έτσι όπως σκόπευε να είναι προτού στασιάσουν τα πρώτα ανθρώπινα πλάσματά του. Ο προσδιορισμένος καιρός που έχει παραχωρήσει ο Θεός στον άνθρωπο για να ασκήσει ανεξάρτητη διακυβέρνηση έχει σχεδόν λήξει. Ζούμε στον καιρό κατά τον οποίο θα στείλει «τον Ιησού, τον οποίο ο ουρανός, πράγματι, πρέπει να κρατήσει μέσα του μέχρι τους καιρούς της αποκατάστασης όλων των πραγμάτων για τα οποία μίλησε ο Θεός μέσω του στόματος των αγίων προφητών του της αρχαιότητας».—Πράξεις 3:20, 21.
Τι θα κάνει ο Ιησούς Χριστός; Θα απαλλάξει τη γη από όλους τους εχθρούς του Θεού. (2 Θεσσαλονικείς 1:6-10) Αυτή δεν θα είναι μια εκτέλεση που θα γίνει «με συνοπτικές διαδικασίες», όπως κάνουν διάφοροι ανθρώπινοι δικτάτορες. Ο τεράστιος όγκος των αποδείξεων που πιστοποιούν τις καταστροφικές συνέπειες της κακής διακυβέρνησης την οποία ασκεί ο άνθρωπος θα δείξει ότι ο Θεός έχει κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει σύντομα την απεριόριστη δύναμή του για να επιβάλει τη θέλησή του. (Αποκάλυψη 11:17, 18) Αρχικά αυτό θα σημάνει «θλίψη» τέτοια που δεν υπέστη ποτέ προηγουμένως η γη, παρόμοια αλλά πολύ μεγαλύτερη από τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε. (Ματθαίος 24:21, 29-31, 36-39) Όσοι επιζήσουν από αυτή τη «μεγάλη θλίψη» θα ζήσουν «εποχές αναζωογόνησης» όταν θα δουν την εκπλήρωση όλων των υποσχέσεων που έδωσε ο Θεός «μέσω του στόματος των αγίων προφητών του». (Πράξεις 3:19· Αποκάλυψη 7:14-17) Τι έχει υποσχεθεί ο Θεός;
Οι προφήτες του Θεού των αρχαίων χρόνων λένε ότι θα τεθεί τέρμα στα παθήματα που προξενεί ο πόλεμος και η αιματοχυσία. Λόγου χάρη, το εδάφιο Ψαλμός 46:9 μας λέει: «Καταπαύει τους πολέμους έως των περάτων της γης». Όχι άλλα αθώα θύματα και τραγικά πρόσωπα προσφύγων, όχι άλλοι βιασμοί, ακρωτηριασμοί και σκοτωμοί σε άγριους πολέμους! Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει: «Δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον».—Ησαΐας 2:4.
Οι προφήτες προλέγουν επίσης το τέλος των παθημάτων που προξενεί το έγκλημα και η αδικία. Τα εδάφια Παροιμίαι 2:21, 22 υπόσχονται ότι «οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην» και ότι εκείνοι που προξενούν πόνο και παθήματα «θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής». Ο άνθρωπος δεν θα ‘εξουσιάζει πια άνθρωπον προς βλάβην αυτού’. (Εκκλησιαστής 8:9) Όλοι οι πονηροί θα εξαλειφτούν για πάντα. (Ψαλμός 37:10, 38) Όλοι θα ζουν με ειρήνη και ασφάλεια, απαλλαγμένοι από παθήματα.—Μιχαίας 4:4.
Επιπλέον, οι προφήτες υπόσχονται επίσης ότι θα τεθεί τέρμα στα παθήματα που προξενούν οι σωματικές και οι συναισθηματικές αρρώστιες. (Ησαΐας 33:24, ΜΝΚ) Ο Ησαΐας υπόσχεται ότι οι τυφλοί, οι κουφοί, οι ανάπηροι και όλοι όσοι πάσχουν από διάφορες αρρώστιες θα θεραπευτούν. (Ησαΐας 35:5, 6) Ο Θεός θα αντιστρέψει ακόμη και τις συνέπειες του θανάτου. Ο Ιησούς προείπε ότι «όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Στο όραμα που έλαβε ο απόστολος Ιωάννης σχετικά με ένα «νέο ουρανό και νέα γη», του ειπώθηκε ότι «ο ίδιος ο Θεός . . . θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια». (Αποκάλυψη 21:1-4) Φανταστείτε το! Όχι πόνος, όχι δάκρυα, όχι κραυγή, όχι θάνατος—όχι άλλα παθήματα!
Οποιεσδήποτε τραγωδίες μπορεί να συνέβησαν στη διάρκεια αυτής της προσωρινής περιόδου ανοχής του κακού, όλες θα επουλωθούν. Ακόμη και οι αναμνήσεις του ανθρώπινου πόνου και των παθημάτων—τα οποία δεν αποτελούσαν ποτέ μέρος του σκοπού του Θεού—θα σβηστούν εντελώς. «Αι πρότεραι θλίψεις ελησμονήθησαν . . . δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων», προφήτεψε ο Ησαΐας. (Ησαΐας 65:16, 17) Ο αρχικός σκοπός του Θεού να ζει η τέλεια ανθρώπινη οικογένεια με πλήρη ειρήνη και ευτυχία σε μια παραδεισένια γη θα πραγματοποιηθεί στο πλήρες. (Ησαΐας 45:18) Θα υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην κυριαρχία του Θεού. Τι προνόμιο είναι να ζούμε στον καιρό κατά τον οποίο ο Θεός θα τερματίσει όλα τα ανθρώπινα παθήματα, στον καιρό κατά τον οποίο θα δείξει ότι δεν είναι «δυνάστης, απατεώνας, ύπουλος, εκτελεστής», όπως τον κατηγόρησε ο Νίτσε, αλλά ότι είναι πάντα στοργικός, σοφός και δίκαιος καθώς ασκεί την απόλυτη εξουσία του!
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Μερικοί ηγέτες έχουν ασκήσει έλεγχο της διάνοιας, στερώντας από τα θύματα τους την ελεύθερη βούληση
[Ευχαριστίες]
UPI/Bettmann
[Εικόνα στη σελίδα 7]
Όταν δεν θα υπάρχουν πια παθήματα, όλοι θα απολαμβάνουν τη ζωή στο πλήρες